Terwijl Macron extreemrechts berecht, lanceert Frankrijk hardhandig optreden tegen ‘islamo-links’

Islamo-linksisme is een label bedacht door extreemrechts, en velen wijzen op de duidelijke overeenkomsten tussen het en ‘joods-bolsjewisme’, een term die door Duitse nazi’s is bedacht om religie te koppelen aan een reeks politieke overtuigingen. Toch is het snel overgenomen door velen in het politieke centrum van Frankrijk.

PARIJS – De Franse minister van Hoger Onderwijs, Frederique Vidal, heeft tot een landelijke controverse geleid met haar aankondiging dat de regering probeert de verspreiding van wat zij “islamo-linksisme” noemde op universiteiten te stoppen. Een deel van het proces, zei ze, zou zijn dat de staat zou beslissen “wat is academisch onderzoek en wat is activisme en opinie”, wat impliceert dat academici toestemming van de overheid nodig hebben om onderzoek te doen naar en te schrijven over onderwerpen die te politiek gevoelig worden geacht.

Vidal noemde postkoloniale studies een bijzonder problematisch gebied. “Ik denk dat het islamitisch-linksisme onze samenleving als geheel aan het vreten is, en dat universiteiten niet immuun zijn en deel uitmaken van onze samenleving”, zei ze, waarschuwend dat Frankrijk de Amerikaanse “woke-cultuur” importeerde.

Haar opmerkingen veroorzaakten serieuze tegenslagen van academici die de actie van de regering als een enorme slag tegen de vrijheid van meningsuiting bestempelden, met het onderwerp trending op de Franse Twitter.

Islamo-linksisme is een label dat door extreemrechts is bedacht, en velen wijzen op de duidelijke overeenkomsten met ‘joods-bolsjewisme’, een term die door Duitse nazi’s is bedacht om religie te koppelen aan een reeks politieke overtuigingen. Toch is het snel door velen in het politieke centrum overgenomen. Le Figaro, de best verkopende krant van Frankrijk, had vorige week een kop op de voorpagina met de titel “Hoe islamitisch-linksisme universiteiten infecteert.” Net als de VS worstelt Frankrijk momenteel met zijn eigen erfenis van kolonialisme en racisme.

https://twitter.com/PhMarliere/status/1361778998808821763?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1361778998808821763%7Ctwgr%5E%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.mintpressnews.com%2Fmacron-courts-far-right-france-launches-crackdown-islamo-leftism%2F275471%2F

Le Pen lite (of zwaar)?

De omstreden president Emmanuel Macron heeft sinds zijn verkiezing te maken gehad met wijdverbreide tegenstand tegen zijn bewind, met name tegen zijn bezuinigingsbeleid, dat de grootste staking uitlokte sinds die van mei 1968; een brandstofbelasting die de gele hesjes-beweging op gang bracht; en de aanpak door zijn regering van de COVID-19-crisis, die heeft geleid tot de dood van bijna 83.000 mensen.

Macron werd comfortabel gekozen in 2017 nadat de fascistische kandidaat Marine Le Pen de laatste ronde tegen hem had gehaald. De verkiezingen werden echter ontsierd door wijdverbreide onthoudingen en sindsdien worstelt hij met lage goedkeuringscijfers. En hoewel velen opgelucht ademhaalden dat Frankrijk was gered van een racistische president, neigde Macron voortdurend naar xenofobie en de zondebok van de 5,7 miljoen moslims in het land in het bijzonder. Hij heeft de seculiere traditie van het land gebruikt als excuus om moslimhoofddeksels, waaronder boerka’s, te verbieden, wat ertoe heeft geleid dat de politie moslimvrouwen arresteert of zelfs in het openbaar met geweld hun gezichtsbedekking verwijdert. Macron introduceerde ook nieuwe “islamitische separatisme” -wetgeving die burgerlijke vrijheden zou beknotten en inspeelt op de opvatting van extreemrechts van een moslimdreiging.

Vorige week viel minister van Binnenlandse Zaken Gérald Darmanin in een televisiedebat zelfs Le Pen van rechts aan, met het argument dat ze ’te zacht’ was tegen moslims. Een zichtbaar verbaasde Le Pen werd in de positie gebracht om de burgerlijke vrijheden en de islam te verdedigen tegen de regering. “Ik ben sterk gehecht aan onze Franse waarden; Ik wil totale vrijheid van godsdienst behouden. Dat is mijn mening, ‘zei ze. Met nog een jaar te gaan voor de volgende presidentsverkiezingen, tonen peilingen Macron en Le Pen nek aan nek.

An exchange from a televised debate in France has gone viral after France’s interior minister called far-right presidential candidate Marine Le Pen “soft” when dealing with Islam in France. pic.twitter.com/awODaJwn1C

— Middle East Eye (@MiddleEastEye) February 13, 2021

Een politiek bruikbare racistische traditie

Frankrijk voert al lang een twijfelachtig beleid met betrekking tot ras. In 2010 heeft de regering meer dan 1.000 Roemeense en Bulgaarse Roma-zigeuners verdreven, juist vanwege hun erfgoed. Hiermee schond het de EU-wetgeving, die bepaalt dat burgers van alle lidstaten het recht hebben om te wonen en zich te vestigen waar ze maar willen in de EU. Een Franse rechtbank verbood ook het gebruik van niet-standaard letters (zoals ñ) in babynamen, wat betekent dat een aantal beroemde namen van Baskische en Bretonse afkomst (twee groepen die historisch vervolgd werden door de centrale overheid) van de ene op de andere dag illegaal werden gemaakt.

Niet alleen in Frankrijk probeert de regering zich in het onderwijs te mengen om ongewenste discussies te onderdrukken. Vanaf 2020 is het scholen in Engeland verboden materiaal te gebruiken van schrijvers die antikapitalistische meningen hebben uitgesproken. Ondertussen koos de Hongaarse regering van Viktor Orban ervoor om het onderwijzen van genderstudies aan universiteiten ronduit te verbieden .

De En Marche-partij van Macron lijkt te proberen de steun van Le Pen onder de blanke arbeidersklasse te ondermijnen. Toegewijd aan neoliberale bezuinigingspolitiek, is het niet in staat hen materiële voordelen te bieden. Het kan echter terugvallen op een beroep op de reactionaire kant van het land door hardhandig op te treden tegen de moslimbevolking in het land. Angst aanwakkeren voor een vermeende islamistische overname van universiteiten zou een manier kunnen zijn om dit te doen.

Functiefoto | Activisten houden plakkaten vast met de tekst “Islamofobie is genoeg” en “Stop Zemmour” tijdens een bijeenkomst in Parijs, 14 februari 2021. Thibault Camus | AP