Indignatie redactie 
Heroïsme en onbaatzuchtigheid, de angst voor eenzaamheid in quarantaine … en het groteske en levensbedreigende narcisme van Donald Trump.
Nu de pandemie van het coronavirus in de Verenigde Staten aan kracht wint – een ramp die aan het begin van het jaar had kunnen en moeten worden afgezwakt door tijdige en agressieve federale interventies – worden mij drie dingen opgevallen:
De eerste is de verschrikkelijke pijn die mensen ervaren: de angst voor de wanhopig zieken; de eenzaamheid van het niet kunnen bezoeken van familieleden; de existentiële horror waarmee dokters die een carrière hebben doorgebracht levens hebben gered, plannen nu triage-scenario’s waarin ze de toegang tot beademingsapparatuur en medicijnen rantsoeneren, het bezoekrecht aan ziekenhuizen beperken en in sommige gevallen zwangere vrouwen vertellen dat ze moeten baren zonder dat er dierbaren aanwezig zijn .
De tweede is het heldendom – niet op zoek naar lof, maar gewoon omdat het juist is – zoals getoond door zoveel gewone mensen over de hele wereld tijdens deze donkere dagen: vrijwilligers blijven voedselbanken staven, leden van de gemeenschap die oudere buren inchecken, uitvinders nieuwe manieren uitwerken om medische apparatuur in massa te produceren. Ik word getroffen door het altruïsme van medici die met pensioen gaan om zorg te verlenen, ook al bevinden ze zich zelf in een bijzonder kwetsbare leeftijdsgroep. Een oudere Italiaanse priester met Covid-19 gaf de toegang tot een beademingsapparaat op, zodat een jongere patiënt zou kunnen leven; de priester stierf kort daarna. Het verhaal brengt me elke keer weer in tranen als ik erover nadenk.
De derde is de buitengewone manier waarop pandemische omstandigheden iedereen die oplet, precies laat zien hoe gek en zielloos Donald J. Trump is.
De columnist van de New York Times , Frank Bruni, schreef deze week over het feit dat Trump zo verliefd was op de economische hoogconjunctuur dat hij de grondwet niet in staat was om de waarde in iets anders te zien. Dat is de reden waarom Trump, ondanks het feit dat zijn topfunctionarissen voor volksgezondheid aandringen op strikte sociale distantiëring, overal in april over de openstelling van het land voor het bedrijfsleven heeft gesproken en de uitbraak opnieuw vergelijkt met een ernstige seizoensgriep. (Natuurlijk zijn zijn conservatieve bondgenoten er niet in geslaagd om de noodsituatie te gebruiken om hun snode agenda’s te bevorderen; zie hoe GOP-gecontroleerd Ohio en Texas een einde maken aan alle abortussen in die staten , en beschouwen ze als ‘electieve operaties’.)
Trump’s alsof-alles-is-normaal-houding is niet alleen een excentrieke absurditeit; het is een gevaarlijke illusie, en het laat zien hoe schokkend slecht geïnformeerd hij is, hoe onvermogen om zich te concentreren op maatstaven van welzijn die niet zijn gekwantificeerd in termen van dollars en centen. Gezien de huidige modellering van hoe de ziekte zich verspreidt, zullen begin april de meeste, zo niet alle grootste steden van Amerika in de greep zijn van een piekepidemie. Als – een enorme als op dit moment – hun ziekenhuissystemen blijven drijven, zullen ze dat doen met de huid van hun tanden. Als Trump zijn presidentiële megafoon gebruikt om er bij iedereen op aan te dringen zijn normale gang van zaken te doen, zal hij rechtstreeks verantwoordelijk zijn voor het overspoelen van die systemen en het massaal vergroten van het verlies aan levens. Dat is een behoorlijk sterk en weerzinwekkend signaal voor de week.
Afgezien daarvan, als Trump willekeurig zou stoppen met pogingen om de epidemie in te dammen, zou hij ook zorgen voor Amerika’s wereldwijde isolement, omdat de inwoners in de nabije toekomst geen grote delen van de aarde kunnen bezoeken. Immers, waarom zouden zij, gezien het enorme verlies aan levens en de economische pijn die andere landen nu ervaren, het risico lopen de vooruitgang bij het indammen van de epidemie te ondermijnen door Amerikaanse reizigers toe te laten?
Staatssecretaris Mike Pompeo probeerde deze week raciaal geladen verwijzingen naar het “Wuhan-virus” in een G7-communiqué op te nemen. Het irriteerde zijn internationale collega’s zo erg dat ze uiteindelijk hun eigen missies uitgaven in plaats van zich aan te melden bij de Amerikaanse. Als er wordt ingespeeld op de open voorkeuren van Trump, zullen ze het waarschijnlijk het ‘Amerikaanse virus’ noemen voordat deze pandemie zijn einde heeft bereikt.
En het geluid? Een vriend in Brussel, zijn normale leven stilgelegd, vertelde me vorige week over het griezelige gejammer van ambulancesirenes die herhaaldelijk de stilte doorboorden. Deze week beginnen mijn vrienden in het afgesloten New York hetzelfde angstaanjagende geluid te melden.
