Ooit was het mogelijk om op veel van de reguliere media te vertrouwen om min of meer objectief over ontwikkelingen te rapporteren, waarbij opiniestukken naar de redactionele pagina werden verwezen. Maar dat is lang geleden. Ik herinner me dat ik in 1976 naar Washington verhuisde na vele jaren van lezers van de New York Times en de International Herald Tribune , toen beide kranten nog steeds redactionele integriteit bezaten. Mijn eerste ervaring met de Washington Post deed mijn hoofd suizen, me afvragend hoe verhalen op de voorpagina die naar verluidt het “nieuws” meldden, konden zinken tot het niveau van het opnemen van redactionele opmerkingen van begin tot eind om het verhaal in context te plaatsen.
Tegenwoordig is rapportage in de stijl van Washington Post de norm geworden en de New York Times, misschien wel de ergste exponent van nieuws dat eigenlijk grotendeels ongefundeerde of op zijn best ‘anonieme’ mening is. In de afgelopen weken zijn verhalen over de vaak gewelddadige sociale onrust die in tal van staten voortduurt vrijwel uit het zicht verdwenen omdat de reguliere media hun versie van de realiteit hebben, dat de demonstraties legitiem protest zijn dat probeert om ‘systemisch racisme’ te corrigeren. Evenzo worden tegendemonstranten reflexmatig omschreven als “blanke supremacisten”, zodat ze kunnen worden afgedaan als onhervormbare racisten. Video’s van plunderende mobs,
De haat tegen Donald Trump, die zeker tot op zekere hoogte legitiem is, alleen al vanwege zijn onwetendheid en lompheid, heeft geleid tot een voedende waanzin bij de gematigde tot liberale media die hen blind heeft gemaakt voor hun eigen fouten. De recente onthulling door de New York Times over de belastingen van Donald Trump zou wel eens als een nieuw dieptepunt kunnen worden beschouwd, met schetterende krantenkoppen die verklaren dat de president een belastingontduiker is. Het was een thema dat snel werd opgepikt en gepromoot door een groot deel van de rest van de televisie- en gedrukte media, evenals door “openbare radio” -stations zoals NPR.
Maar wacht even. Trump Inc. is een bedrijf met vele facetten dat een groot aantal kleinere entiteiten omvat, die niet allemaal op zichzelf betrekking hebben op onroerend goed. Het is niet verrassend dat Donald Trump niet zijn eigen belastingen doet en in plaats daarvan teams van accountants en advocaten in dienst heeft om het werk voor hem te doen. Ze profiteren van elke mogelijke onderbreking om de betaalde belastingen te verminderen. Waarom zijn er belastingvoordelen voor bedrijven waar individuele Amerikanen niet van genieten? Omdat het congres wetgeving heeft goedgekeurd om het zo te maken. Dus wie is de schuldige als Donald Trump slechts $ 750 aan belasting betaalde? Congres, maar door de berichtgeving in de media over de kwestie leek het er opzettelijk op dat Trump een belastingbedrieger is.
En dan is er nog de vraag hoe de Times überhaupt aan de belastingaangifte kwam. Belastingaangiften zijn wettelijk beschermde vertrouwelijke documenten en de Internal Revenue Service (IRS) is verplicht om de privacy ten aanzien van hen te handhaven. Sommige van de bestanden maken momenteel deel uit van een IRS-audit en het kan zijn dat de auditors de bron zijn van het volledig illegale lek, maar we zullen het misschien nooit weten aangezien de Times vroom verklaart: “We maken de records zelf niet openbaar, omdat we willen onze bronnen niet in gevaar brengen, die enorme persoonlijke risico’s hebben genomen om het publiek te helpen informeren. ” Jacob Hornberger van de Future of Freedom Foundation merkt wrang op dat als het gaat om het vermijden van belastingen “Ik wed dat de leden van de Times‘redactie en haar grote team van verslaggevers en columnisten doen hetzelfde. Ze zijn gewoon boos dat ze het niet zo goed doen als Trump. “
Net zoals de Israel Firsters in het Congres en in de wetgevende organen van de staat groot succes hebben gehad met het criminaliseren van kritiek op de Joodse staat, is het ‘nepnieuws’ van de reguliere media ter ondersteuning van de ‘ontwaakte’ menigte-agenda er al in geslaagd om veel alternatieve stemmen in de openbare ruimte. The Times is een leider geweest bij het tot stand brengen van dit vertrek van de “vrijheid van meningsuiting” die is vastgelegd in een “vrije pers”, nadat hij onlangs het ontslag van senior redacteur James Bennet had afgedwongen.over de publicatie van een opiniestuk geschreven door senator Tom Cotton. De opvattingen van Cotton zijn zeker niet ieders smaak, maar hij gaf een redelijk verslag van hoe en wanneer federale troepen in het verleden zijn gebruikt om burgerlijke onrust te onderdrukken, samen met de suggestie dat ze in de huidige context dezelfde rol zouden kunnen spelen.
Dit soort ‘gedachtecontrole’ is het duidelijkst naar voren gekomen in de media, maar begint te domineren in andere gebieden waar gesprekken over beleid en rechten plaatsvinden. Vooral universiteiten, die eens bastions van vrije meningsuiting en vrije gedachte waren, bepalen nu wat aanvaardbaar taalgebruik en gedrag is, zelfs als de vermeende daders niet bedreigend of beledigend zijn.
Onlangs werd een studentenredacteur van de studentenkrant van de University of Wisconsin ontslagen omdat hij het aandurfde een column te schrijven die bezwaar maakte tegen de huidige consensus tegen de politie. De advocaat van Washington, Jonathan Turley, merkt op dat de zaak niet uniek was, hoe er “… hardhandig is opgetreden tegen sommige campussen tegen conservatieve columnisten en kranten, waaronder het ontslaan van een conservatieve studentencolumnist in Syracuse , de openbare veroordeling van een studentencolumnist in Georgetown , en een campagne tegen een van de oudste conservatieve studentenkranten van het land in Dartmouth. Nu, The Badger Herald, een studentenkrant aan de University of Wisconsin Madison, heeft columnist Tripp Grebe ontslagen nadat hij een column had geschreven waarin hij zich verzette tegen de opheffing van politiediensten. ” Ironisch genoeg erkende Grebe in zijn opiniestuk dat er aanzienlijke door de politie geïnitieerde wreedheid is en ook de opkomst van zwarte levens rechtvaardigt, maar het was niet genoeg om hem te redden.
Het ergste aspect van de toenemende controle over het denken in de openbare ruimte van Amerika is dat het niet alleen niet voorbij is, maar ook toeneemt. Zeker, tot op zekere hoogte zijn de komende verkiezingen een motor van het proces, aangezien links en rechts steeds meer de barricades bemannen om hun respectieve standpunten te ondersteunen. Als dat alles was, zou het zoals gewoonlijk als politiek kunnen worden beschouwd, maar helaas gaat het proces ver voorbij dat punt. De gerechtigheid die wordt uitgestraald door de strijders van sociale rechtvaardigheid heeft hen blijkbaar het mandaat gegeven om te proberen te controleren wat Amerikanen mogen denken of zeggen, terwijl ze tegelijkertijd de gemeenschappelijke waarden die het land functioneel hebben gemaakt, onderuit halen. Het is een soort revolutie en degenen die het sterkst protesteren, zouden wel eens de eersten kunnen zijn die naar de guillotine gaan.
Overweeg alstublieft om ons te steunen als donateur of ondersteunend lid, ook wij hebben onze inkomsten zien dalen in deze heftige tijden daarom, KLIK HIER voor IBAN of via PayPal hieronder!, wil je ook onze berichten zoveel mogelijk delen dit is voor ons van levensbelang, hartelijke dank en veel leesplezier. Steun Indignatie via PayPal veilig en simpel.