De coronavirus paniek heeft geresulteerd in hordes mensen die achter toiletpapier aan rennen. Dergelijke acties zijn de keerzijde van rennen met de stieren, behalve dat ik vermoed dat degenen die met de stieren rennen enig idee hebben waarom ze het doen. Ik stel me voor dat de spanning een beetje anders is, zelfs als het doel vergelijkbaar is.
De allesoverheersende verhalen van elke samenleving zijn samengesteld uit mythen en symbolen. Samenlevingen opereren binnen het beheersen van mythische symbolensystemen waarvan het primaire doel is om mensen door hun leven te laten bewegen op automatische piloot, in de overtuiging dat ze veilig zijn voor dood en chaos in de armen van de autoriteiten. Alle culturen draaien om de dood en de noodzaak om de angst van mensen ervoor te beheersen door de constructie van symbolen van geruststelling.
Mensen moeten ervan overtuigd zijn dat ze beschermd zijn. In ‘normale’ tijden verloopt dit allemaal relatief soepel en dienen de symbolen van bescherming – zoals het leger, de primaire instellingen en foto’s van de politieke leiders tegen een achtergrond van vlaggen – als een geruststellende veiligheidsdeken. In tijden van extreme stress, of die nu echt of gecreëerd is, valt het systeem van geruststelling uit en raken mensen in paniek.
Betreed het coronavirus en ren op toiletpapier. Veel economen en psychologen hebben opmerkingen gemaakt over de angst die dit hamsterende gedrag motiveert. De meeste commentaren zijn waar mogelijk. Het probleem is dat ze niet ver gaan en nooit het echte probleem aanraken. Hamsteren wordt duidelijk gedaan om de angst om op te raken te onderdrukken. Maar wat raakt op?
Waarom toiletpapier? De uitleg die ik heb gezien, zegt dat toiletpapier een essentieel huishoudelijk item is dat gemakkelijk te hamsteren is omdat het geen vervaldatum heeft en wordt geleverd in grote pakketten die licht en gemakkelijk te dragen en op te bergen zijn. Allemaal waar. Angst veroorzaakt hamsteren, en mensen zijn gek geworden om allerlei items te hamsteren, alsof de plaag om de wereld te beëindigen op ons ligt, wat de massamedia blijft herhalen terwijl het krankzinnige reacties oproept. De eindtijd is nabij! Magere Hein staat voor de deur!
De autoriteiten hebben deze angst aangewakkerd, zoals de autoriteiten geneigd zijn te doen, aangezien angst en de angst voor dood en ziekte de beste manier is om mensen onder controle te houden. Denk aan de nasleep van de aanslagen van 11 september 2001. Angst heerste en mensen liepen een tijdje naar religieuze diensten terwijl elementen binnen de Amerikaanse regering miltvuur via de post stuurden om de angst te versterken.
Maar miltvuur was niets vergeleken met de verspreiding en paniek van het coronavirus. Met de aanslagen van 2001 werd de angst voor terroristen al snel op een laag pitje gezet om al die jaren weg te sluimeren en iedereen op de been te houden zodat de regering haar oorlog en de plannen van de Patriot Act met weinig rebellie kon uitvoeren. Het werkte heel goed. Constante angst en angst werden de norm toen mensen de 9/11 meme en de noodherinnering van het telefoonnummer internaliseerden.
Maar nu is de paniek van het coronavirus wild en we weten niet wanneer het zal eindigen. Maar waarom deze hectische race om toiletpapier op te scheppen? Het antwoord zou vrij duidelijk moeten zijn, maar het is niet omdat het onbewust is. Mensen reageren op de echte biologische angst voor de dood door alle middelen te gebruiken die hen ertegen kunnen beschermen. Uitwerpselen zijn het fundamentele symbool van de dood. Het suggereert dat we lichamen zijn en niets meer; dat de symbolen van transcendentie, of ze nu religieus of seculier zijn, luchtspiegelingen zijn. Shit is altijd zo geassocieerd geweest en zal dat altijd blijven.
Het wordt ook al lang in de westerse verbeelding geassocieerd met de duivel, Satan, de Heer van de onderwereld, die de put beheerst van de stinkende, stomende dood waar de lichamen van mensen op de aarde worden neergezet om weg te rotten. Dat is het. Geen hemel, geen onsterfelijkheid, alleen maden in de modder waar stront neerdaalt. De gedachte dat dat alles is wat we zijn, gaat bij veel mensen niet goed.
Te accepteren dat we alleen maar lichamen zijn en dat beschaving en culturen zijn gebouwd op symbolen die zijn gemaakt om ons te vertellen dat dit niet waar is, zijn pijpdromen, is de angst die in dergelijke dagen welig tiert, waarbij het coronavirus iedereen zou stalken als als het Mister Pumpkin Head was, klaar om te bespringen.
De fundamentele menselijke angst is dat we, net als uitwerpselen, voorbestemd zijn om begraven en vergeten te worden; dat we in de aarde begraven zullen worden of door een toilet gespoeld zullen worden. De angst is dat “dode” uitwerpselen zijn wat we zijn en dat alle glanzende symbolen die door de beschaving zijn opgericht om te zeggen dat we meer zijn, gewoon onzin zijn.
Deze angst wordt verergerd wanneer de wetenschap vaak beweert dat alles wat religies ooit hebben onderwezen hocus pocus is. De religieuze symboolsystemen die de overkoepelende bolwerken van de westerse beschaving waren, zijn vervangen door wetenschap en technologie. Maar deze tweeling heeft geen antwoord op het feit van de dood, behalve om te zeggen dat het onvermijdelijk is en misschien kunnen we je helpen om wat langer te leven. Veel mensen zijn, al was het maar onbewust, misschien niet tevreden met dat antwoord.
Dus wanneer de dood komt in de gedaante van een zogenaamde pest of pandemie, zal toiletpapier je veilig en schoon houden. Je kunt elke herinnering wegvagen dat je sterfelijk bent en naar de aarde zult terugkeren; dat je daar zult rotten tenzij je op de een of andere manier gelooft in de transcendente geest van vervlogen tijden.
In plaats van zich te concentreren op alle dood die door het geweld van de regering is losgelaten – hun vermeende beschermers – worden mensen gemakkelijk gemanipuleerd om de verkeerde dingen te vrezen en onbewust op zoek te gaan naar een onschuldig symbool dat het werk zou kunnen doen.
Rennen met de stieren geeft mensen de spanning van het plagen van de dood terwijl ze hem verslaan. Het moet heel spannend zijn.
Achter toiletpapier aan rennen is in vergelijking nogal saai, maar het heeft een vergelijkbaar doel.
Het is het vaccin tegen de dood.
Ik heb overal schijt aan.