Tommy Robinson en de zionistische agenda: de verborgen krachten achter de Britse rassenrellen

Sinds 29 juli verkeert Groot-Brittannië in een crisis, met opruiende rellen die steden en dorpen in het hele land in staat van beleg hebben gebracht. Enorme groepen gewapende, boze schurken, gemotiveerd door racistische, islamofobe vijandigheid, hebben huizen, eigendommen en gebedshuizen vernield, gewelddadig slaags geraakt met de politie en hotels die vluchtelingen huisvesten aangevallen met brandstichting in ogenschijnlijke pogingen tot massamoord. Er zijn honderden arrestaties verricht en tegendemonstranten zijn massaal de straat op gegaan om de opleving van haat tegen te gaan.

Britse rassenrellen Premier Keir Starmer heeft beloofd dat de verantwoordelijken de “volle kracht van de wet” zullen ondergaan voor hun daden, en verschillende daders zijn al veroordeeld tot jaren gevangenisstraf. Toch blijft de situatie ernstig gespannen. Bovendien is er, in lijn met zoveel eerdere explosieve, onverwachte episodes in de moderne Britse geschiedenis, een gemeen spel van schuldvraag uitgebroken, waarbij de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor de omwenteling wordt toegeschreven aan een breed scala aan binnenlandse en buitenlandse actoren en oorzaken.

De werkelijke, en misschien wel meest voor de hand liggende, bronnen van de onrust zijn op mysterieuze wijze over het hoofd gezien. Ten eerste blijven de gemiddelde Britten gegrepen door een steeds erger wordende economische catastrofe, waarin de kosten van basisbehoeften steeds verder stijgen terwijl de levensstandaard snel daalt. De nieuwgekozen Labour-regering heeft niet alleen praktisch beloofd niets te doen om de ellende te verlichten – door het handhaven of intensiveren van zelfdestructieve bezuinigingsbeleid – maar heeft de nijpende situatie al aanzienlijk verergerd door de winterbrandstofbetalingen drastisch te verlagen, waardoor miljoenen mensen levensgevaarlijk in de vrieskou zitten, zonder staatssteun.

De geschiedenis leert dat dit milieu steevast een vruchtbare voedingsbodem is voor fascisme om wortel te schieten. Zonder mainstream alternatief voor de neoliberale status quo, kijken wanhopige, gedesillusioneerde en onteigende Britse arbeidersklasse in steeds grotere aantallen naar “outsiders” en extremisten als Nigel Farage en Tommy Robinson voor redding. En hun remedie is, zoals altijd, om migranten, vluchtelingen en “de ander” de schuld te geven van alle maatschappelijke kwalen en hun eigen persoonlijke ontbering in plaats van de heersende elites.

Nog onheilspellender is echter dat er ondubbelzinnige aanwijzingen zijn dat de anti-islamitische woede die in augustus in Groot-Brittannië woedde, wordt aangewakkerd door onzichtbare, spookachtige actoren die de ideologische, politieke en militaire belangen van de zionistische entiteit dienen.

Britse rassenrellen ‘Maak ze weg’

Ondanks alle beweringen en tegenbeweringen over hoe en waarom de rellen begonnen, is er geen discussie over het feit dat ze op 29 juli ontstonden na een brute aanval met een mes op een kinderyoga- en dansworkshop. Drie kinderen werden gedood en acht anderen raakten gewond, waarvan er vijf nog in kritieke toestand verkeerden. Twee aanwezige volwassenen raakten ook ernstig gewond. Het nieuws over de schokkende gebeurtenis verspreidde zich snel, gevolgd door enorm onjuiste gissingen en desinformatie over de identiteit van de verdachte.

Binnen enkele uren plaatste een populair anti-lockdown-account op ‘X’ dat de aanvaller “Ali al Shakati” heette – “een asielzoeker die vorig jaar per boot naar het VK kwam… op een MI6-watchlist.” Hoewel deze valse informatie binnen een uur werd verwijderd, was de schade al grondig aangericht. Meerdere extreemrechtse influencers sprongen onmiddellijk op deze beweringen en voegden er nog meer ongegronde, belastende details van henzelf aan toe. Onder hen was Robinson – ook bekend als Stephen Yaxley Lennon – een beruchte fascistische activist van enig aanzien.

Hij verklaarde dat de mesaanval van Southport een “vermeende moslim” was en voegde toe: “Ze richten zich altijd op vrouwen.” De volgende dag verzamelde zich een agressieve menigte buiten de Southport-moskee, die Robinsons naam scandeerde, samen met de aanstootgevende islamofobe slogan “Who the fuck is Allah?” – een veelvoorkomend verschijnsel bij extreemrechtse demonstraties. Aanwezige politieagenten werden aangevallen, er werden voorwerpen naar de moskee gegooid en politievoertuigen werden in brand gestoken. Deze kwaadaardige vonk zorgde voor copycat-evenementen en incidenten in heel Groot-Brittannië, wat ons heeft gebracht waar we nu zijn.

In bijna alle gevallen identificeerde de politie de relschoppers snel als leden van de English Defence League (EDL), een inmiddels ter ziele gegane extreemrechtse organisatie bestaande uit hardcore anti-islam-agitators en voetbalhooligans. Robinson, de voormalige leider van de League, ontkende deze beschuldigingen via X op grond van het feit dat “er al meer dan een decennium geen EDL meer is.” Niettemin, in een video die werd gepubliceerd terwijl de rellen in Southport aan de gang waren, leek hij het geweld terug te voeren op de groep die hij ooit leidde en het dogma van straatvechten dat zij aanhingen:

Voordat mensen… de ‘boze mannen’ veroordelen, die woede is gerechtvaardigd. Ik ben verbaasd dat het zo lang heeft geduurd… jullie hebben de scènes die jullie vanavond zien, daadwerkelijk aangemoedigd. Jullie hebben dit gedaan, jullie regering heeft dit gedaan, de politie heeft dit gedaan… Jullie geven meer om Afghanen, Somaliërs, Eritreeërs, Syriërs, Pakistani. Ze zijn een gevaar voor ons. Stop die f***ing boten! Haal ze uit die [sic] hotels! Haal ze weg! Stuur ze terug! Ze zouden hier niet moeten zijn! Mannen zullen in opstand komen, ze zouden altijd in opstand komen, ze moeten in opstand komen, om hun families te verdedigen!”

Op 8 augustus publiceerde de inlichtingendienst-gerelateerde “onafhankelijke” outlet Byline Times een lang onderzoek naar “de echte Britse rassenrellen-aanstichters”, waarbij “de belangrijkste spelers en het transatlantische netwerk” rond Robinson in kaart werden gebracht. Het betoogde dat hij de recente Britse opstand mogelijk heeft aangewakkerd op verzoek van een sinistere nexus van rijke extreemrechtse figuren in Europa en Noord-Amerika, waaronder de rijke Donald Trump-supporter Patrick Michael Byrne. Opvallend genoeg werden Israël of zionisten niet één keer genoemd – veel plausibelere kandidaten voor het aansturen van Robinsons aanzetten tot islamofoob geweld.

Britse rassenrellen ‘Buitenlandse druk’

De EDL stormde in juni 2009 de Britse straten op . Robinson en zijn bondgenoten beschreven zichzelf als een “mensenrechtenorganisatie” en riepen de slogan “niet racistisch, niet gewelddadig, gewoon niet langer stil”, en beweerden consequent dat ze gewoon opkwamen voor blanke arbeidersklasseburgers en legitieme zorgen uitten over extremistische islam. Het gedrag en de gezangen van de leden tijdens regelmatige EDL-marsen door Britse steden en dorpen vertelden echter een heel ander verhaal.

Toch was de Liga altijd bereid om te pronken met haar niet-racistische, diverse geloofsbrieven. Vanaf het begin had de EDL afdelingen voor haar Cypriotische, Griekse, Hindoeïstische, Joodse, LGBT- en Pakistaanse christelijke aanhangers en andere minderheidsgroepen die ook op marsen aanwezig waren. De “Joodse” vleugel van de Liga was altijd de meest zichtbare van de beweging , ook al werd deze nauwelijks erkend door de reguliere media. De overvloed aan Israëlische vlaggen die routinematig werden aangetroffen bij EDL-protesten, bleef ook grotendeels onopgemerkt tijdens het vijfjarig bestaan ​​van de groep.

Toch waren aanwijzingen dat de activiteiten van de EDL de belangen van een heel ander land dienden, altijd ondubbelzinnig verborgen in het zicht. De League heeft nooit als liefdadigheidsinstelling of politieke partij in Groot-Brittannië geopereerd, maar er werden twee afzonderlijke commerciële entiteiten onder haar naam geregistreerd. In juni 2011 lanceerden Robinsons landgenoten een bedrijf , de English Defence League. Een maand later werd dit geüpdatet naar de English and Jewish Defence League. Ondertussen werd in december 2010 een bedrijf geregistreerd dat bekendstaat als EDL English Defence League LTD.

Twee jaar later werd de naam van het bedrijf de Jewish Defence League en een van de directeuren , Roberta Moore, een strijdlustige zionist, legde banden met Jewish Task Force, een extreemrechtse Amerikaanse organisatie. Opgericht door Victor Vancier, omarmt het een hardcore, fundamentalistisch zionisme . Ondanks het inzamelen van geld voor illegale nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en het openlijk proberen om Israël te “redden”, werd Vancier de toegang tot Tel Aviv ontzegd vanwege zijn betrokkenheid bij 18 bomaanslagen in New York en Washington, uit protest tegen de Sovjetbehandeling van Joden in de jaren 80.

"We are exploiting them…"

The EDL English Defence League LTD was registered on the companies house by former Israeli soldier Roberta Moore. She was head of the EDL's Jewish Unit, which had around 100 members. When asked whether the EDL was exploiting the Zionist Movement, she… pic.twitter.com/PjYWS6f4bg

— Lowkey (@Lowkey0nline) August 4, 2024

Deze connectie was naar verluidt te “extreem” voor EDL-topmannen, die vervolgens afstand namen van Moore en hun “Joodse” vleugel. Dit is echter moeilijk te rationaliseren met Robinsons eigen standpunten. In februari 2019 werd een gelekte video getoond waarin de voormalige leider van de Liga zijn liefde voor Israël verklaarde en besprak hoe hij soms gedwongen wordt om “[zijn] zionistische kaart te trekken, waarop staat dat [hij] een zionist is.” De clip eindigde met hem die trots verklaarde:

Palestina?! F*** Palestina. Waarom zou je Palestina steunen? Als er morgen een oorlog zou zijn, wat waarschijnlijk het geval zou zijn, zou ik daar aan het front staan ​​om voor Israël te vechten”.

Vijf maanden later werd Robinson voor 13 maanden gevangen gezet voor minachting van de rechtbank nadat hij de beschermde identiteiten van beschuldigde seksuele groomers had onthuld terwijl ze in mei van het jaar ervoor terechtstonden. Eenmaal gevangen maakte de beruchte hardline zionistische lobby-denktank Middle East Forum bekend dat ze niet alleen zijn juridische kosten hadden gefinancierd, maar ook 25.000 sterke solidariteitsprotesten ter ere van hem hadden gefinancierd en georganiseerd. Een begeleidende verklaring onthulde :

MEF helpt meneer Robinson in zijn gevaarlijke moment… [MEF] helpt meneer Robinson… diplomatiek, door buitenlandse druk uit te oefenen op de Britse regering om [zijn] veiligheid en uiteindelijke vrijlating te verzekeren.

De verklaring werd ondertekend door MEF-directeur Gregg Roman, die eerder werkte bij de ministeries van Defensie en Buitenlandse Zaken van de zionistische entiteit. Er zijn geen prijzen te winnen bij het raden uit welk land de “buitenlandse druk” om Robinson vrij te laten, voortkwam.

Britse rassenrellen ‘Undercover gaan’

In de EDL waren Robinson en Moore niet de enigen met diepe en samenhangende banden met Israël en een uitgesproken affiniteit met het zionisme. Een van de belangrijkste oprichters van de groep, “Paul Ray”, wiens blogs over ras werden aangehaald in het manifest van de Noorse islamofobe massamoordenaar Anders Breivik, had inderdaad een zeer dubieuze geschiedenis als infiltrant van solidariteitsbewegingen voor Palestina in Groot-Brittannië. Of hij een vrijwilliger of een staatsagent was, is vandaag de dag nog steeds onduidelijk, maar hij heeft zijn doelwitten duidelijk enorme schade toegebracht.

In september 2006 publiceerde de islamofobe Amerikaanse website FrontPageMag een ‘exposeé’ over hoe een van haar Britse ‘vrijwilligers’ een jaar eerder de Londense vleugel van de International Solidarity Movement had geïnfiltreerd. ISM is een pro-Palestijnse actiegroep die zich inzet voor geweldloze protesten, met afdelingen over de hele wereld. Het traint en stuurt vrijwilligers naar de bezette gebieden om te helpen bij geweldloze protestactiviteiten. Desondanks werden in 2003 twee ISM-activisten – Rachel Corrie en Tom Hurndall – gedood door de Israëlische bezettingsmacht.

Onderzoeksjournalist Asa Winstanley, een ervaren activist voor solidariteit met Palestina, heeft onthuld dat de Britse inlichtingendienst al lang ISM heeft gepenetreerd. Ray, echte naam Paul Cinato, was een van de spionnen die de beweging infiltreerde. Zoals het artikel in FrontPageMag meldde, had hij “eerder ervaring met undercover gaan voor de politie in het VK” voordat hij ISM als doelwit nam. De outlet voegde toe: “Foto’s en inlichtingen die [Cinato] terugbracht, blijken van onschatbare waarde te zijn voor inlichtingendiensten die ISM in de gaten houden en [zijn] in officiële handen.”

Opnieuw zijn er weinig prijzen voor het raden van de locatie van de “inlichtingendiensten die ISM in de gaten hielden” die profiteerden van Cinato’s activiteiten. Andere Britse spionnen die de Beweging infiltreerden, gaven wat ze leerden duidelijk door aan de autoriteiten van de zionistische entiteit. In 2008 had Tel Aviv zulke precieze inlichtingen over de groep verkregen dat de vrijwilligers na binnenkomst in Israël werden gedeporteerd of helemaal niet meer mochten binnenkomen. Omdat de primaire bestaansreden van ISM was om mensen naar de bezette gebieden te krijgen, werden de waarde en impact ervan aanzienlijk beperkt.

Ook mag niet worden vergeten dat de gestoorde samenzweringstheorie van de “Great Replacement” een kernbeginsel was van de EDL tijdens zijn vijf jaar durende bestaan ​​en nog steeds wordt verspreid door Robinson en de fascistische relschoppers van Groot-Brittannië. Dit verhaal veronderstelt dat westerse elites heimelijk betrokken zijn bij een lafhartige samenzwering om Europa te overspoelen met moslims en de lokale cultuur te vernietigen in dienst van de creatie van “Eurabië,” een geïslamiseerd megacontinent en kalifaat.

De bedenker van deze diep racistische, fantastische onzin was “Bat Ye’or” – de schuilnaam van voormalig Mossad-agent Gisèle Littman. In 1961 leidden zij en haar Britse echtgenoot David Operatie Mural , een walgelijke zionistische operatie om Joodse kinderen uit Marokko te ontvoeren om kolonisten in Israël te worden. Ze bracht drie maanden door in Rabat, waarbij ze zich voordeed als christelijke hulpverlener, en won het vertrouwen van jonge doelwitten om hen te helpen met hun onvrijwillige ontvoering.

Het paar raakte betrokken bij verschillende zionistische organisaties en leidde de islamofobe Counterjihad-beweging . Ondanks dat hun smerige persoonlijke en professionele geschiedenis goed gedocumenteerd is, werd Gisèle Littmans obsceen hypocriete theorie van de “Grote Vervanging” snel populair bij rechtse politici in Europa en Noord-Amerika. Zoals een lang artikel in The Guardian uit 2019 het verwoordde:

De anti-islamitische ideologie, ooit een obscuur idee dat beperkt bleef tot de duistere hoeken van het internet, is nu zichtbaar in de alledaagse politiek van het Westen.”

Littmans “theorie” is slechts één manier waarop de zionistische entiteit decennialang alledaagse discriminatie en xenofobie jegens moslims heeft genormaliseerd en gelegitimeerd, terwijl ze hen ontmenselijkt en demoniseert in het nastreven van hun verrotte, genocidale koloniale project. Nadat ze op sluwe wijze westerse informatieruimtes hebben vergiftigd met toenemende islamofobe haat via middelen als Tommy Robinson, lijkt het erop dat de pot eindelijk overkookt in Groot-Brittannië.

Het feit dat er een algemene omerta bestaat over deze fundamentele waarheden, geeft aan dat de media en de politieke klasse in Europa en Noord-Amerika vastbesloten zijn om de zionistische entiteit hiermee weg te laten komen.