Totale censuur: vrijheid van meningsuiting bestaat praktisch niet meer
Indignatie redactie
9 min. lezen
In Duitsland woedt een meningsoorlog. Nadat het 70-jarige monopolie van de elite door het internet, sociale netwerken en de vrije media is verbroken, heerst er een heersende stroming. Die in tegenspraak is met de gegeven mening van media die voldoen aan de overheid, die wordt gemarginaliseerd, verbannen, verwijderd, afgewezen, wiens boeken worden geboycot, ongemakkelijke sprekers worden verdreven uit universiteiten en de algemene censuur blijft aanvallen. Eerlijk gezegd hebben journalisten en politici het nu over het reguleren van ‘juiste’ meningen. Vrijheid van meningsuiting kan geen onderwerp meer zijn.
De oude partijen hebben de Bondsrepubliek tientallen jaren comfortabel verdeeld en daarin bijna schaamteloos verrijkt. Afwisselende overheidsparticipatie was niet te onderscheiden van waarnemers in politieke oefening. De afschaffing van de verplichte militaire dienst en de lukrake en overhaaste nucleaire uitfasering werden niet uitgevoerd door de Groenen, maar door de regerende partij CDU / CSU.
De CDU is, net als de SPD, al lang met iedereen naar bed gegaan zolang hij aan de macht blijft en zijn apparatchiks van goedbetaalde posten kan voorzien. De belangrijkste pijler van het monopolie van het opiniemonopolie van elites in de afgelopen decennia was het vermeende Vierde Staatsgeweld, de media. De publiciteitsmacht in Duitsland presenteert zich op het eerste gezicht alleen als divers en onafhankelijk: uitgeverij Axel Springer, familie Burda, mediagroep Funke, Verlagsgruppe Holtzbrinck en nog een paar.
Zeer weinig mediabedrijven beheersen de gepubliceerde mening in het land. Deze cirkel bepaalt wat wordt weergegeven als een bericht en welk incident wordt verborgen. In de opsomming die met meer dan acht miljard verplichte bijdragen wordt gefinancierd, ontbreekt de staatsomroep ARD en ZDF niet, zelfs hun nieuwsuitzendingen fungeren als een extra publicatiekanaal van de kanselarij.
Aan de top zijn de familie Mohn en de Bertelsmann Group troont, inclusief het eigendom en partnerschap van RTL, VOX, n-tv, Stern , Brigitte en Spiegel, De miljardair en goede Merkel-vriend Liz Mohn dankt haar aan de top van een van de grootste mediabedrijven ter wereld van hun affaire met de voormalige Bertelsmann-baas Reinhard Mohn, die de toen 17-jarige secretaris ontmoette op een bedrijfsfeest. Geheel ongeremd blijft de Bertelsmann-groep van de vriendin Merkel interveniëren in de politieke besluitvorming van het land. Zo gebeurt het dat “studies” van de Bertelsmann Stichting vlak voor de verkiezingen worden gepubliceerd, die de aandacht op zichzelf vestigen met zelfonthullende titels zoals de “Migratie van geschoolde werknemers uit derde landen naar Duitsland in 2018”. Ook kan het gebeuren dat de stichting hele passages van wetteksten dicteert, waardoor het parlement er net naast zit, zoals het geval had moeten zijn met de Hartz IV-wetten.
Tweederde van de Duitsers is bang om de waarheid te vertellen
De representatieve enquêtes zijn duidelijk, volgens welke 55% – 75% van de Duitsers (afhankelijk van de enquête), dat men zijn mening niet langer vrijelijk kan uiten. Tenminste niet als je een andere mening hebt dan die van de mainstream. Tweederde van de Duitsers vindt dat er niets negatiefs moet worden gezegd over buitenlanders zonder onmiddellijk te worden gestigmatiseerd en gemarginaliseerd als racist of nazi. Zelfs als het gaat om waardevrije feiten, zoals een bovengemiddelde criminaliteit, Hartz IV-statistieken of gevangen daders. Maar tweederde van de Duitsers is bang om zelfs over de realiteit in het land te praten.
Hoe gaat de politiek om met dit verwoestende resultaat van de vrijheid van meningsuiting in het land? Inzicht of zelfs zelfkritiek? Nee, het staatshoofd corrigeert de domme mensen, zoals het hem behaagt. Op n-tv.de (Bertelsmann) wordt de federale president en SPD-man Steinmeier als volgt geciteerd : “Ontbrekende vrijheid van meningsuiting is een leugen.”
In dezelfde adem voert hij campagne voor ‘politieke correctheid’, in wiens naam censuur en uitsluiting al tientallen jaren worden toegepast. Voor Steinmeier is politieke correctheid “zozeer een negatief concept van strijd geworden …”.
Iedereen die spreekt van staatscensuur en gebrek aan vrijheid van meningsuiting ondanks de zeer controversiële convenantwet NetzDG, honderdduizenden verwijderde en geblokkeerde accounts op Facebook, YouTube en Twitter, beschuldigt de federale president benoemd in achterkamertjes van gewoon liegen: »Hij die beweert dat leugens en mensen op een dwaalspoor brengt , En wie dit gelooft, valt in de weloverwogen strategie van geïnteresseerde onverantwoordelijke krachten. “Dertig jaar na de ondergang van de DDR spreekt de politieke elite zoals Erich Honecker en Erich Mielke dat ooit deed.
Vijanden van vrijheid van meningsuiting eisen de uitbreiding van censuur
Kameraad Annalena Baerbock, de quotaleider van de Groenen, verwelkomt het besluit van de BBC in het VK om een richtlijn uit te vaardigen voor journalisten over het melden van klimaatverandering. Wetenschappers die twijfelen aan de gegeven mening, erover debatteren en naar andere gegevens willen wijzen, hiertegen wordt vrijwel een prestatieverbod opgelegd. Het kader werd begeleid van “klimaatscepticus” naar “klimaatontkenners”. Degenen die niet bereid zijn om de ideologie van Groenen, NGO’s en radicale linksen zonder kritiek te accepteren, zullen nu taalkundig in een hoek worden geplaatst met ontkenners van de Holocaust.
Ondanks of misschien vanwege deze neiging tot totalitarisme, heeft de Groene Ideologie, in naam van het goede doel, talloze aanhangers in de redactie van de Republiek. Hier is bijvoorbeeld de directeur van de ARD-kapitaalstudio Tina Hassel (55) om te bellen, die met steeds kortere intervallen opvalt met Twitter-opmerkingen over de Groenen en Robert Habeck. Deze doen meer denken aan kinderziektes in de puberteit: »Applaus staan voor #Habeck na spraak. Hij vermaande de #Gruenen duidelijk: we moeten ook tolerantie oefenen! Luisteren naar tegenargumenten! … “en” Frisse # groene dubbele top is niet alleen in Frankrijk optimistisch. #Habeck en #Baerbock worden opgemerkt! # Verantwoordelijkheid kan leuk zijn en niet alleen een last. Belangrijk signaal in deze tijden! # Bdk18 ”
Spiegel- journalist roept op tot totale censuur
Het is voor vreemden, maar niet het topje van de ijsberg. De uren van informanten en censoren piekten in de Maybrit Illner Talk Round. Sascha Lobo, de spiegelJournalist met de roodgeverfde Iroquois-kapper liet zijn masker op ZDF vallen. Hij pleitte voor een verbod op meningen, en inderdaad voor degenen die niet passen in zijn (linkse) definitie van het ‘democratische spectrum’. Het feit dat de Basiswet geen onderscheid maakt tussen linker- en rechteradviezen, ja zelfs linkse extremisten en rechtsextremisten bevordert de vrijheid van meningsuiting, dit heeft de journalist van het blad Relotius-leugens niet gestopt om zijn totalitaire censuurmisdrijf te noemen als noodzakelijke regulering van de vrijheid van meningsuiting. Lobo’s angst voor een definitief verlies van het heersende monopolie van mening was in elke zin te horen. In Duitsland woedt de meningsoorlog – eindelijk!
In Duitsland woedt een meningsoorlog. Nadat het 70-jarige monopolie van de elite door het internet, sociale netwerken en de vrije media is verbroken, heerst er een heersende stroming. Die in tegenspraak is met de gegeven mening van media die voldoen aan de overheid, die wordt gemarginaliseerd, verbannen, verwijderd, afgewezen, wiens boeken worden geboycot, ongemakkelijke sprekers worden verdreven uit universiteiten en de algemene censuur blijft aanvallen. Eerlijk gezegd hebben journalisten en politici het nu over het reguleren van ‘juiste’ meningen. Vrijheid van meningsuiting kan geen onderwerp meer zijn.
De oude partijen hebben de Bondsrepubliek tientallen jaren comfortabel verdeeld en daarin bijna schaamteloos verrijkt. Afwisselende overheidsparticipatie was niet te onderscheiden van waarnemers in politieke oefening. De afschaffing van de verplichte militaire dienst en de lukrake en overhaaste nucleaire uitfasering werden niet uitgevoerd door de Groenen, maar door de regerende partij CDU / CSU.
De CDU is, net als de SPD, al lang met iedereen naar bed gegaan zolang hij aan de macht blijft en zijn apparatchiks van goedbetaalde posten kan voorzien. De belangrijkste pijler van het monopolie van het opiniemonopolie van elites in de afgelopen decennia was het vermeende Vierde Staatsgeweld, de media. De publiciteitsmacht in Duitsland presenteert zich op het eerste gezicht alleen als divers en onafhankelijk: uitgeverij Axel Springer, familie Burda, mediagroep Funke, Verlagsgruppe Holtzbrinck en nog een paar.
Zeer weinig mediabedrijven beheersen de gepubliceerde mening in het land. Deze cirkel bepaalt wat wordt weergegeven als een bericht en welk incident wordt verborgen. In de opsomming die met meer dan acht miljard verplichte bijdragen wordt gefinancierd, ontbreekt de staatsomroep ARD en ZDF niet, zelfs hun nieuwsuitzendingen fungeren als een extra publicatiekanaal van de kanselarij.
Aan de top zijn de familie Mohn en de Bertelsmann Group troont, inclusief het eigendom en partnerschap van RTL, VOX, n-tv, Stern , Brigitte en Spiegel, De miljardair en goede Merkel-vriend Liz Mohn dankt haar aan de top van een van de grootste mediabedrijven ter wereld van hun affaire met de voormalige Bertelsmann-baas Reinhard Mohn, die de toen 17-jarige secretaris ontmoette op een bedrijfsfeest. Geheel ongeremd blijft de Bertelsmann-groep van de vriendin Merkel interveniëren in de politieke besluitvorming van het land. Zo gebeurt het dat “studies” van de Bertelsmann Stichting vlak voor de verkiezingen worden gepubliceerd, die de aandacht op zichzelf vestigen met zelfonthullende titels zoals de “Migratie van geschoolde werknemers uit derde landen naar Duitsland in 2018”. Ook kan het gebeuren dat de stichting hele passages van wetteksten dicteert, waardoor het parlement er net naast zit, zoals het geval had moeten zijn met de Hartz IV-wetten.
Tweederde van de Duitsers is bang om de waarheid te vertellen
De representatieve enquêtes zijn duidelijk, volgens welke 55% – 75% van de Duitsers (afhankelijk van de enquête), dat men zijn mening niet langer vrijelijk kan uiten. Tenminste niet als je een andere mening hebt dan die van de mainstream. Tweederde van de Duitsers vindt dat er niets negatiefs moet worden gezegd over buitenlanders zonder onmiddellijk te worden gestigmatiseerd en gemarginaliseerd als racist of nazi. Zelfs als het gaat om waardevrije feiten, zoals een bovengemiddelde criminaliteit, Hartz IV-statistieken of gevangen daders. Maar tweederde van de Duitsers is bang om zelfs over de realiteit in het land te praten.
Hoe gaat de politiek om met dit verwoestende resultaat van de vrijheid van meningsuiting in het land? Inzicht of zelfs zelfkritiek? Nee, het staatshoofd corrigeert de domme mensen, zoals het hem behaagt. Op n-tv.de (Bertelsmann) wordt de federale president en SPD-man Steinmeier als volgt geciteerd : “Ontbrekende vrijheid van meningsuiting is een leugen.”
In dezelfde adem voert hij campagne voor ‘politieke correctheid’, in wiens naam censuur en uitsluiting al tientallen jaren worden toegepast. Voor Steinmeier is politieke correctheid “zozeer een negatief concept van strijd geworden …”.
Iedereen die spreekt van staatscensuur en gebrek aan vrijheid van meningsuiting ondanks de zeer controversiële convenantwet NetzDG, honderdduizenden verwijderde en geblokkeerde accounts op Facebook, YouTube en Twitter, beschuldigt de federale president benoemd in achterkamertjes van gewoon liegen: »Hij die beweert dat leugens en mensen op een dwaalspoor brengt , En wie dit gelooft, valt in de weloverwogen strategie van geïnteresseerde onverantwoordelijke krachten. “Dertig jaar na de ondergang van de DDR spreekt de politieke elite zoals Erich Honecker en Erich Mielke dat ooit deed.
Vijanden van vrijheid van meningsuiting eisen de uitbreiding van censuur
Kameraad Annalena Baerbock, de quotaleider van de Groenen, verwelkomt het besluit van de BBC in het VK om een richtlijn uit te vaardigen voor journalisten over het melden van klimaatverandering. Wetenschappers die twijfelen aan de gegeven mening, erover debatteren en naar andere gegevens willen wijzen, hiertegen wordt vrijwel een prestatieverbod opgelegd. Het kader werd begeleid van “klimaatscepticus” naar “klimaatontkenners”. Degenen die niet bereid zijn om de ideologie van Groenen, NGO’s en radicale linksen zonder kritiek te accepteren, zullen nu taalkundig in een hoek worden geplaatst met ontkenners van de Holocaust.
Ondanks of misschien vanwege deze neiging tot totalitarisme, heeft de Groene Ideologie, in naam van het goede doel, talloze aanhangers in de redactie van de Republiek. Hier is bijvoorbeeld de directeur van de ARD-kapitaalstudio Tina Hassel (55) om te bellen, die met steeds kortere intervallen opvalt met Twitter-opmerkingen over de Groenen en Robert Habeck. Deze doen meer denken aan kinderziektes in de puberteit: »Applaus staan voor #Habeck na spraak. Hij vermaande de #Gruenen duidelijk: we moeten ook tolerantie oefenen! Luisteren naar tegenargumenten! … “en” Frisse # groene dubbele top is niet alleen in Frankrijk optimistisch. #Habeck en #Baerbock worden opgemerkt! # Verantwoordelijkheid kan leuk zijn en niet alleen een last. Belangrijk signaal in deze tijden! # Bdk18 “
Spiegel- journalist roept op tot totale censuur
Het is voor vreemden, maar niet het topje van de ijsberg. De uren van informanten en censoren piekten in de Maybrit Illner Talk Round. Sascha Lobo, de spiegelJournalist met de roodgeverfde Iroquois-kapper liet zijn masker op ZDF vallen. Hij pleitte voor een verbod op meningen, en inderdaad voor degenen die niet passen in zijn (linkse) definitie van het ‘democratische spectrum’. Het feit dat de Basiswet geen onderscheid maakt tussen linker- en rechteradviezen, ja zelfs linkse extremisten en rechtsextremisten bevordert de vrijheid van meningsuiting, dit heeft de journalist van het blad Relotius-leugens niet gestopt om zijn totalitaire censuurmisdrijf te noemen als noodzakelijke regulering van de vrijheid van meningsuiting. Lobo’s angst voor een definitief verlies van het heersende monopolie van mening was in elke zin te horen. In Duitsland woedt de meningsoorlog – eindelijk!
