Trudeau en Zelensky : Waarom het Canadese parlement hulde brengt aan een Oekraïense SS-veteraan

Afgelopen vrijdag gaf het voltallige Canadese parlement – ​​onder leiding van premier Justin Trudeau en zijn eregast, de Oekraïense president Volodymyr Zelensky – een staande ovatie aan een 98-jarige Oekraïense veteraan van Adolf Hitler’s Waffen-SS, Yaroslav Hunka. De Waffen-SS speelde tussen 1941 en 1945 een leidende rol in de uitroeiing van de Europese joden.

Nu dit publiekelijk is veroordeeld, heeft het Canadese politieke establishment besloten tot een verhaal dat bedoeld is om hen te excuseren. Er wordt nu gezegd dat de eerbetoon aan Hunka een vergissing was waarvoor alleen de voorzitter van het Lagerhuis, Anthony Rota, verantwoordelijk was.

“Niemand”, voegde hij eraan toe, “inclusief de andere parlementariërs en de Oekraïense delegatie, kende mijn bedoeling of mijn toespraak” – waarin hij Hunka prees als een Oekraïense en Canadese “held” – “voordat ik die uitsprak.”

De bewering dat Rota en Trudeau zich niet bewust waren van Hunka’s verleden is absurd. Het bijeenroepen van een speciale zitting van het Parlement om naar een toespraak van Zelenski te luisteren was een belangrijke politieke gebeurtenis die zorgvuldig was gepland. Degenen die waren uitgenodigd om de toespraak van Zelenski te horen, werden grondig doorgelicht, en dit geldt ook voor het hele honoreringsproces.

De staande ovatie van het Canadese parlement voor een nazi-oorlogsmisdadiger was een opzettelijke provocatie. Het kwam aan het einde van een week waarin Zelenskyj had overlegd met de Amerikaanse president Biden en andere hoge Amerikaanse functionarissen, en waarin Biden, Zelenskyj en de Duitse bondskanselier Olaf Scholz oorlogszuchtige toespraken hadden gehouden voor de Verenigde Naties.

De gebeurtenissen van vrijdag waren het roemloze resultaat van de beslissingen die Washington en zijn NAVO-bondgenoten nu hebben genomen: het escaleren van de oorlog als reactie op de schijnbare mislukking van het veelgeprezen lente- en zomeroffensief van Oekraïne.

Trudeau

Biden, Trudeau en de leiders van de andere imperialistische NAVO-machten spreken nu publiekelijk over een ‘langdurige oorlog’ die ze zullen voeren ‘zo lang als nodig is’. Om Rusland een “strategische nederlaag” te kunnen toebrengen – dat wil zeggen een regimeverandering in Moskou te bewerkstelligen en Rusland aan een semi-koloniale status te onderwerpen – moeten ze snel toestaan ​​dat NAVO-troepen Oekraïne binnenvallen en een direct conflict uitlokken met Rusland. Rusland.

De staande ovatie voor de Oekraïense SS-veteraan Hunka was bedoeld om een ​​boodschap naar de Russische regering te sturen dat er “geen grenzen” zijn die de NAVO-machten niet willen overschrijden.

Deze gebeurtenis is het hoogtepunt van een alliantie tussen de Canadese staat en extreemrechts in Oekraïne, die werd versterkt in de onmiddellijke nasleep van de Tweede Wereldoorlog, toen Canada zijn deuren opende voor tienduizenden Oekraïense nazi-collaborateurs. Onder hen bevonden zich veteranen zoals Hunka van de speciaal opgerichte, volledig Oekraïense 14e Divisie van de Waffen-SS en aanhangers van beide vleugels van de Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN).

De Canadese regering gebruikte, in samenwerking met het Oekraïens-Canadese Congres (UCC) , dat aan het begin van de Tweede Wereldoorlog in opdracht van de regering was gevormd, de Oekraïense fascisten als instrument van haar Koude Oorlog-beleid.

Terwijl de Canadese regering en Trudeau, samen met Washington en haar NAVO-partners, de afgelopen decennia agressiever heeft gewerkt aan de integratie van Oekraïne in de NAVO en de Europese Unie, is de alliantie met het UCC en Oekraïens extreemrechts steeds belangrijker geworden voor de Canadese buitenlandse politiek. beleid belangrijker.

Trudeau en Zelensky

Niemand belichaamt dit beter dan Chrystia Freeland, de Canadese vice-premier en minister van Financiën. Freeland, de leidende oorlogsfanaat in de regering, is sinds haar jeugd verbonden aan de UCC. Haar grootvader van moederskant was redacteur van Krakivski Visti , de enige Oekraïense krant die onder de nazi-bezetting mocht publiceren. De publicatie voerde campagne voor de oprichting van de 14e Divisie van de Waffen-SS in Galicië.

Het applaus van het Trudeau en Canadese parlement voor Hunka is slechts het meest flagrante voorbeeld van het feit dat de escalatie van de oorlog gepaard gaat met een systematische poging om het Oekraïense fascisme te rehabiliteren.

Op 29 juni was Stanford University gastheer van het neonazistische Oekraïense Azov-bataljon tijdens een evenement georganiseerd door het Departement Slavische Talen en Literatuur en de Oekraïense Studentenvakbond. Het evenement werd op de campus aangekondigd met fascistische insignes, zoals het officiële logo van het Azov-bataljon, dat opzettelijk is gemodelleerd naar het nazi-Wolf Angel-symbool.

Vorig jaar ontmoetten vooraanstaande leden van de twee belangrijkste partijen van het Amerikaanse imperialisme hoge soldaten van het Azov-bataljon in het Capitool in Washington DC.

Het herstel van het fascisme in verband met het uitbreken van het imperialistisch militarisme is bijzonder gevorderd in Duitsland. Sinds 2014 hebben vooraanstaande historici, met de steun van de politieke elite en het media-establishment, een campagne gelanceerd om de monsterlijke misdaden van het Duitse imperialisme in de twee wereldoorlogen te bagatelliseren, waaronder de uitroeiing van zes miljoen Joden en de ‘vernietigingsoorlog’ tegen de Sovjet Unie.

Vanaf het begin werd de relativering van de misdaden van het Duitse imperialisme ingegeven door de wens om een ​​agressief Duits ‘wereldbeleid’ nieuw leven in te blazen. Met de oorlog in Oekraïne laat Berlijn opnieuw zijn tanden zien. De militaire uitgaven zijn geëxplodeerd nu het Duitse imperialisme een leidende rol opeist in de onderwerping van Rusland en de plundering van de natuurlijke hulpbronnen van dat uitgestrekte land – een doel dat Berlijn in iets meer dan een eeuw twee keer zonder succes heeft geprobeerd.

Dezelfde kapitalistische tegenstellingen die de heersende elites van de imperialistische machten ertoe aanzetten om fascistische massamoordenaars als Hunka te omarmen bij het nastreven van hun roofzuchtige ambities drijven ook de enige sociale kracht in de revolutionaire strijd die deze waanzin kan stoppen: de internationale arbeidersklasse.

In elk land komen arbeiders in opstand tegen de vastberadenheid van de heersende elites om hen te laten betalen voor de oorlog en de verrijking van de financiële oligarchie. Dit heeft geleid tot de grootste stakingen en massaprotesten in decennia. De urgente taak is om deze sociale strijd te verbinden met de strijd om een ​​mondiale anti-oorlogsbeweging op te bouwen, gebaseerd op een socialistisch en internationalistisch programma. Dit is de enige manier om een ​​einde te maken aan de imperialistische oorlog en de dreiging van het fascisme en het kapitalistische systeem dat deze oorlog voortbrengt.