Indignatie redactie 
President Trump’s oudste adjudant over zaken in het Midden-Oosten probeerde Jared Kushner vorige week zijn veelgeroemde ‘deal van de eeuw’ te verkopen voor een Palestijns-Israëlische vredesregeling. De kern daarvan was een zogenaamd plan voor buitenlandse investeringen ter waarde van $ 50 miljard.
Het verkooppraatje dat op een conferentie in Bahrein werd gehouden, bedroeg een steekpenning van $ 50 miljard om de permanente illegale bezetting van hun voorouderlijk land in ruil voor buitenlandse investeringen te accepteren. Kushner heeft het opnieuw vertaald naar de ‘kans van de eeuw’.
Hij beweerde dat politieke vrede afhankelijk is van een levensvatbaar economisch plan. Anderen zouden die formulering als terug naar voren beschouwen: economische ontwikkeling en welvaart hangen af van een politieke oplossing voor decennia van onrechtvaardigheid tegen Palestijnen.
Amerikaanse diplomatie is decennia lang een mislukking geweest met betrekking tot het oplossen van dit bittere geschil. Het zou daarom onmogelijk naïef zijn om te verwachten dat het bestuur van Trump zou slagen. Waarschijnlijker, het blunderen en vooringenomenheid zal dit historische probleem alleen maar erger maken.
Dat is ongetwijfeld de reden waarom zoveel regionale spelers besloten om het Bahrein-evenement deze week een klungelige grote misser te geven.
Net als zijn schoonvader in het Witte Huis, komt Kushner van een onroerend goed achtergrond voordat Trump hem als zijn beste assistent op de Palestijns-Israëlische kwestie heeft benoemd. De afgelopen twee jaar heeft Kushner gewerkt aan een ‘masterplan’ om het acht decennia oude conflict te beëindigen. Dat conflict stond centraal in de meeste andere geschillen en spanningen in de regio. Trump heeft het vredesplan van zijn schoonzoon gefactureerd als de “deal van de eeuw”.
In Bahrein gaf het bestuur van Trump de allereerste preview van zijn vredesplannen. Sceptici van het vermogen van Kushner om een realistisch, werkbaar raamwerk te leveren, waren niet verrast. De jongensachtige Kushner keek ver uit zijn diepte toen hij zijn visie op zaken en investeringen presenteerde als de veronderstelde sleutel tot vrede. Hij nodigde het publiek uit om Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza te “verbeelden”, bedrijvig met ondernemingen en handel. Dat ondernemende “beloofde land” zou aankomen als de Palestijnen Kushner’s visie van een $ 50Bn buitenlands beleggersfonds zouden accepteren.
Waar het op neer komt is dat Palestijnen de huidige status quo van illegale bezetting door Israël accepteren en in feite hun historische claims voor soevereine soevereiniteit opgeven. Bovendien zijn de $ 5oBn aan beleggingen waar Kushner mee rondzwom, geen bestaande fondsen. Het zijn alleen maar beloftes van potentiële investeringen die misschien nooit daadwerkelijk worden geleverd.
Nergens in de ‘deal van de eeuw’ van de Trump-regering wordt geprobeerd historische schendingen van de Palestijnse nationale rechten te herstellen. Er is geen melding gemaakt van het recht op terugkeer van miljoenen Palestijnen die ontheemd zijn geraakt door de oorlog van 1948 die de satan van Israël heeft gevestigd. Noch van terugkerend land dat tijdens de oorlog van 1967 werd geannexeerd. Illegale bezetting is slechts een feit op de grond die volgens het bestuur van Trump officieel als Israëlisch grondgebied moet worden erkend. Op dezelfde manier dat Trump eerder dit jaar officieel de bezette Syrische Golan-hoogvlakte erkende als onderdeel van Israël.
Kushners vooroordeel in een zogenaamde vredesmediatorrol is flagrant. Hij is joods en een familievriend van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Kushners vrouw, Ivanka, dochter van Trump, is een bekeerde tot het jodendom. Vorig jaar onthulde ze persoonlijk de controversiële nieuwe Amerikaanse ambassade in Jeruzalem, die Trump aan Netanyahu had beloofd bij zijn verkiezing in 2016 als erkenning van de stad als de hoofdstad van Israël. Die stap werd door Palestijnen gezien als een verraad aan hun historische claim op Oost-Jeruzalem als de hoofdstad van hun toekomstige staat.
In de afgelopen twee jaar heeft het bestuur van Trump ontwikkelingshulp en diplomatieke banden met de Palestijnse autoriteiten afgebroken. Gerespecteerde Palestijnse onderhandelaars zoals veteraan-gezant Hanan Ashrawi zijn geen visum geweigerd naar de VS. Het overleg dat Kushner met de Palestijnse zijde heeft gevoerd bij het formuleren van zijn vredesplan was minimaal.
Tijdens een recent interview in de VS onthulde Kushner zijn mentaliteit van het koloniale type toen hij beweerde dat de “Palestijnen nog niet klaar waren voor zelfbestuur”. Met andere woorden, in de mening van deze vermeende bemiddelaar zegt hij dat er geen voorzienbare staat van Palestina zal zijn. Dat wil zeggen, de Palestijnen moeten hun inferieure status als bezet volk accepteren, terwijl de staat Israël toestemming heeft om door te gaan met het annexeren van meer en meer van hun voorouderlijk land. Sterker nog, Kushner wordt verondersteld persoonlijke bedrijfsinvesteringen te hebben in de bouw van nieuwe Israëlische nederzettingen in de bezette gebieden.
Het is dan ook geen wonder dat zijn zogenaamde ‘deal van de eeuw’ neerkomt op een ondiep bedrijfsplan dat geen historische, politieke problemen kent. Verwacht wordt dat Palestijnen hun mond zullen houden en hun historische rechten voor de staat zullen opgeven door een quixotische visie te accepteren van economische wonderen die op hen neerdalen terwijl ze onder permanente marginalisering en ontbering leven. Een rapport van de VN meldde vorig jaar dat Gaza over een paar jaar niet langer bewoonbaar zal zijn als gevolg van water- en stroomtekorten.
Het voorstel van Trump-Kushner is het soort oplichterij waar vastgoedmakelaars uitblinken. Alles wordt gereduceerd tot de waarde van geld terwijl de vooruitzichten met de meest belachelijke glamour worden besproken. Gewetenloze makelaars zouden het lef hebben om een kartonnen doos te verkopen alsof het een penthouse-suite was. Trump en zijn schoonzoon lijken van diezelfde speculant-dealer te zijn.
Na twee jaar opscheppen over de grote “visie” in het Midden-Oosten, was wat mensen deze week zagen niet veel meer dan een glanzende brochure van hype over historische realiteiten. Het lijkt er zelfs op dat het doel van de hype is om de harde historische problemen die ten grondslag liggen aan het Palestijns-Israëlische conflict te begraven. De overdreven nadruk op miljarden dollars aan investeringen door Kushner is een poging om Palestijnen te verleiden hun politieke en morele rechten op te geven.
Deze week echter, terwijl de Trump-administratie haar verkooppraatjes in Bahrein maakte, was het opmerkelijk dat er geen Palestijnse delegatie aanwezig was. Overal op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza sloten de Palestijnen hun bedrijven uit protest en gingen de straat op om beeltenissen van de ‘deal van de eeuw’ te verbranden.
Vertegenwoordigers van de Israëlische regering waren ook niet aanwezig. Dat was pas nadat het Witte Huis laattijdig hun uitnodigingen trok in de weken voordat de conferentie in Bahrein plaatsvond. Ongetwijfeld was de overhaaste zet door het Witte Huis bedoeld om het gênante spektakel van een Palestijnse boycot tot een minimum te beperken door ook geen officiële Israëlische delegatie te hebben.
Rusland en China gaven de Kushner-presentatie ook een mis. Sommige Arabische landen, zoals Irak en Libanon, waren ook niet aanwezig. Iran, een belangrijke regionale speler en aanhanger van de Palestijnse zaak, was niet vertegenwoordigd. De Europese Unie stuurde alleen ambtenaren op technisch niveau; Buitenlands beleid van de EU, hoofd Federica Mogherini, was niet aanwezig.
De flagrante afwezigheden weerspiegelen het gebrek aan internationale geloofwaardigheid van de vredesinspanningen van dit Witte Huis voor het Midden-Oosten. De “deal van de eeuw” wordt meer gezien als de “con van de eeuw”.
