Trump breekt met Amerikaanse geschiedenis van wereldwijde samenwerking bij het uitroeien van ziekten
Indignatie redactie
6 min. lezen
Begraven te midden van de lawine van nieuws van deze week over de houding van de Trump-regering en het toegeven aan extremisten en complottheoretici, was een actie die beladen is met betrekking tot de wereldwijde pandemie waarmee we worden geconfronteerd: het besluit om de Amerikaanse deelname aan internationale inspanningen om zich te ontwikkelen en wereldwijd een COVID-19-vaccin distribueren .
Trump probeert het besluit te rechtvaardigen door de Amerikaanse oppositie tegen de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) aan te halen, die een belangrijke partij bij de inspanning is. Maar in werkelijkheid is het een epische daad van wereldwijde sabotage.
Het effect van dit kleine en bestraffende plan is dat de vooruitgang van de Amerikaanse vaccins in de komende maanden en jaren geen centrale rol zal spelen in een gecoördineerd plan om nieuwe vaccins op grote schaal te verspreiden in arme landen. Het betekent ook dat, als het Amerikaanse vaccinontwikkelingsprogramma onder Operatie Warp Speed geen vruchten afwerpt, de VS buiten de technologie- en vaccinuitwisselingsovereenkomsten zullen vallen waarover waarschijnlijk door de meeste landen ter wereld wordt onderhandeld. Eerder deze zomer meldde de WHO dat ten minste 150 landen de vorm bespraken die de COVID-19 Vaccines Global Access Facility zou aannemen, en sindsdien is dat aantal gestegen.
Het besluit van Trump om dit partnerschap stop te zetten, betekent dat de Verenigde Staten, alweer, hun bondgenoten over de hele wereld vervreemden met hun go-it-alone prioriteiten. En het betekent dat de VS zich nu inzetten om vaccins als diplomatiek wapen te gebruiken, met het vooruitzicht dat ze selectief Amerikaanse vaccins zullen delen met bepaalde landen, vermoedelijk in ruil voor economische en militaire concessies, terwijl ze hun medische ontdekkingen en technologische kennis achterhouden. hoe uit andere landen.
Dit is dezelfde afpersingsbenadering van de regering die het hele buitenlands beleid van Trump heeft bepaald. Neem bijvoorbeeld zijn eisen dat Zuid-Korea en Japan beschermingsgeld ophangen in ruil voor doorlopende Amerikaanse militaire garanties. Of zijn pogingen om internationale hulp aan wanhopig arme landen in Midden-Amerika te blokkeren, tenzij ze asielzoekers accepteren die uit de Verenigde Staten zijn gedeporteerd.
De mensen van Trump hebben vanaf het begin alle internationale verdragen en bindende internationale overeenkomsten, evenals een reeks VN-agentschappen, met argwaan bekeken. In 2017 kondigde de regering-Trump aan dat de VS zich zouden terugtrekken uit de klimaatakkoorden van Parijs ; en twee jaar later begon het eigenlijke opnameproces. In 2018 trok het zich terug uit de VN-Mensenrechtenraad en was het geen partij meer bij de meerlandenovereenkomst met Iran . In 2019 heeft het een belangrijk kernwapenverdrag met de Russen verlaten . In 2020, op het hoogtepunt van de ergste wereldwijde pandemie in een eeuw, trok de VS zich terug uit de Wereldgezondheidsorganisatie .
De regering heeft zich ook teruggetrokken uit Open Skies-overeenkomsten , heeft nagedacht over het schrappen van de overeenkomsten die ten grondslag liggen aan het internationale postsysteem en peinsde over terugtrekking uit de NAVO .
Maar de beslissing om de middelvinger te geven aan de rest van de wereld als het gaat om een gecoördineerde reactie op het COVID-19-vaccin, is een nieuw dieptepunt. En het vertegenwoordigt ook een grimmige breuk met het verleden van de VS. Want in de afgelopen eeuw hebben Amerikaanse regeringen van beide kanten van het politieke gangpad en Amerikaanse volksgezondheidsinstanties ervoor gezorgd dat Amerikaanse wetenschappers samenwerkten met collega’s van over de hele wereld, ook met experts uit geopolitieke rivaliserende landen, om uit te roeien of de minste controle over de verspreiding van veel van de dodelijkste, meest besmettelijke ziekten.
Om maar een paar voorbeelden te noemen:
De VS is een langetermijnfinancier en deelnemer aan het Global Polio Eradication Initiative , en heeft bijgedragen aan de financiering van massale vaccinatiecampagnes tegen polio in armere landen in de meer dan een halve eeuw sinds het vaccin algemeen verkrijgbaar werd. Het resultaat is de bijna uitroeiing van een zeer besmettelijke ziekte die ooit jaarlijks grote aantallen kinderen heeft gedood of ernstig heeft geschaad.
De VS hebben samen met de Wereldgezondheidsorganisatie, UNICEF en andere internationale organisaties gewerkt aan het beheersen van de verspreiding van mazelen – die in 2018, het laatste jaar waarvoor gegevens beschikbaar zijn, 140.000 kinderen over de hele wereld heeft gedood – en om de nieuwe epidemische uitbraken.
Onder president George W. Bush begonnen de VS in 2002 bij te dragen aan een nieuw initiatief genaamd het Wereldfonds voor de bestrijding van aids, tuberculose en malaria , dat heeft gewerkt om middelen naar armere landen, vooral in Afrika, te kanaliseren. Hoewel niet zonder kritiek , beweert het fonds dat zijn werk de afgelopen 18 jaar meer dan 30 miljoen levens heeft gered .
Wat betreft het overbruggen van ideologische scheidslijnen: het vermogen om samen te werken met landen of instanties waar men het niet altijd mee eens is, is lange tijd een kernprincipe geweest in de Amerikaanse benadering van de volksgezondheid. Wees getuige van de manier waarop politieke figuren en wetenschappers uit de VS en de Sovjet-Unie op het hoogtepunt van de Koude Oorlog konden samenwerken om de langdurige plaag van de pokken tot een einde te brengen door te helpen bij het opzetten van een financierings- en distributiesysteem om het pokkenvaccin binnen te krijgen. de uithoeken van arme landen over de hele wereld. Uiteindelijk produceerden de Sovjets 450 miljoen doses van een vaccin dat de VS vervolgens financierden. In de jaren tachtig waren de pokken overwonnen.
En de lijst gaat maar door. Kies zowat elke massale dodelijke ziekte – of het nu tuberculose of Mexicaanse griep, malaria of gele koorts is – en de VS hebben zichzelf ingebed in het centrum van internationale inspanningen om de crisis aan te pakken. Dat is niet per se vanwege altruïstische redeneringen; Het is waarschijnlijker dat deze betrokkenheid de afgelopen decennia tweeledige steun heeft gekregen vanwege het besef dat bacteriën en virussen geen nationale grenzen respecteren en dat een medische of volksgezondheidscrisis die in één land begint, vrijwel zeker vroeg of laat alle landen zal treffen.
Maar in Trumpland gaan zulke fundamentele medische waarheden niet langer op. In Trumpland kunnen ziekten op afstand worden gehouden door muren te bouwen en buitenlanders uit te sluiten van de Amerikaanse kusten. In Trumpland zullen politieke geschillen, of ze nu met landen (China) of met internationale organisaties (WHO) zijn, altijd internationale samenwerking verdringen. Als het in Trumpland mogelijk is om gunsten te benutten door essentiële hulp in te houden of medische ontdekkingen in wapens om te zetten, kun je er zeker van zijn dat de besluitvormers de weg zullen inslaan.
Er is iets zo volkomen moreel smerigs aan dit begrip van menselijke relaties. Want als alles transactiegerelateerd is, is niets inherent waardevol.
Tientallen miljoenen mensen over de hele wereld zijn in 2020 besmet met COVID-19. En honderden miljoenen zijn in armoede geworpen door regeringen die grote delen van hun economie hebben gesloten in een wanhopige poging om de verspreiding van de ziekte te vertragen. Als Amerikaanse wetenschappers in de komende maanden een vaccin ontwikkelen dat het potentieel heeft om het dodental van de ziekte drastisch te verminderen en de economieën weer naar “normaal” te laten terugkeren, waardoor miljoenen mensen die gevaarlijk aan de rand leven een reddingslijn krijgen, dan De VS hebben een duidelijke morele plicht om de vruchten van dat onderzoek te delen. Vrijwel elk ander land op aarde heeft deze noodzaak erkend. Maar onder Trump vliegen de Verenigde Staten opnieuw solo.
