Trump en zijn bondgenoten willen je afleiden van wat er werkelijk op het spel staat

Donald Trump en de Republikeinse Partij hopen dat Amerikanen geloven dat het huidige drama rond de deportaties naar El Salvador te maken heeft met het transport van ongedocumenteerde immigranten naar een interneringskamp. Maar in werkelijkheid gaat het om de ziel van de natie.

De missie van Donald Trump om het land te transformeren in een autoritaire staat zal een stuk eenvoudiger worden als hij en zijn bondgenoten ervoor kunnen zorgen dat een groot deel van de Amerikanen niet oplet.

Hoewel die-hard MAGA-aanhangers waarschijnlijk een rechts regime zouden verwelkomen, zelfs als dat zou betekenen dat ze de democratie zouden verlaten en een dictator zouden omarmen, is het logisch dat de meeste Amerikanen er heel anders over zouden denken… als ze echt zouden begrijpen wat er op het spel staat.

Om ervoor te zorgen dat dit niet gebeurt, proberen de Republikeinen de echte problemen te verdoezelen door het publiek te laten focussen op bijzaken.

Het perfecte voorbeeld van deze dynamiek speelt zich momenteel voor onze ogen af.

Kort gezegd werd de Salvadoraanse immigrant illegaal naar zijn thuisland gevlogen, samen met ruim 200 andere mannen die door de overheid worden beschuldigd van bendeleden, hoewel de meesten van hen geen crimineel verleden hebben. 

Ze kregen geen van allen een eerlijk proces en zijn sindsdien van de aardbodem verdwenen. Ze zijn in een Salvadoraanse goelag beland nadat ze meededen aan een glamoureuze videoproductie die moest laten zien dat Trump het serieus meent met zijn besluit om het land te ontdoen van ‘slechteriken’, maar die achteraf gezien alleen maar dient als bewijs voor een onmenselijke en slecht doordachte deportatiestrategie.

Daarbij schond de regering een aantal centrale beginselen van de grondwet, negeerde ze rechterlijke bevelen en loog ze veel.

Van alle slechte dingen die Trump doet, is dit misschien wel het ergste, omdat het de fundering ondermijnt waarop het land is gebouwd (en ja, er is veel concurrentie, zoals het intimideren en aanvallen van politieke tegenstanders, het maffia-achtig afpersen van bedrijven en hele landen, etc.).

De enige reden waarom Amerikanen vergeven kunnen worden dat ze niet bijzonder veel aandacht besteden aan deze kwestie, is dat het lot van een paar illegale immigranten, van wie sommigen wellicht bendeleden zijn, hen persoonlijk niet op dezelfde manier raakt als bijvoorbeeld een wereldwijde handelsoorlog die de zaken duurder zal maken en velen van hen hun baan zal kosten.

Maar fundamenteel gezien is dit eigenlijk nog belangrijker, want als je het recht op een eerlijk proces van één immigrant kunt wegnemen, dan kun je ook de rechten van iedereen die in dit land woont wegnemen, inclusief Amerikaanse staatsburgers.

Bovendien is een van de mooie dingen aan de Verenigde Staten dat iedereen gelijk is voor de wet. Tenminste in theorie. In de praktijk werkt het natuurlijk niet helemaal zo en zijn de rijken en machtigen “meer gelijk”, om het in Orwelliaanse termen te zeggen. Maar in principe is het nog steeds grotendeels waar. Bovendien heeft het land vooruitgang geboekt met het uitbreiden van gelijke rechten voor steeds meer groepen mensen.

Dat is wat Trump ons meegeeft.

Het is een essentieel onderdeel van het fascistische handboek: als je rechten wilt afpakken, begin dan met de mensen waar iedereen op neerkijkt, om het voor het publiek verteerbaarder te maken. En bijna niemand staat lager op de Amerikaanse ladder dan ‘illegale immigranten’ of ‘Hamas-aanhangers’. Dit is ook een groep mensen die dezer dagen verdwijnt.

En hoewel velen van de mensen die nu wegkwijnen in de Salvadoraanse gevangenis of in een detentiecentrum in Louisiana waarschijnlijk geen bendeleden of Hamas-aanhangers zijn, maar eerder illegale migranten en studenten die het niet leuk vinden om burgers kapotgebombardeerd te zien worden, is dat wel hoe ze zijn afgeschilderd door de rechtse propagandamachine.

Dat is de kermisattractie waar de Republikeinen de aandacht van het publiek op willen vestigen.

Ze willen dat Amerikanen Abrego Garcia haten omdat hij een ’terrorist’ zou zijn of een leider van MS-13 die betrokken is bij mensenhandel.

Maar volgens de grondwet maakt het niet uit of hij één van die eigenschappen bezit (hoewel sommige beschuldigingen vanuit het Witte Huis gewoonweg belachelijk zijn).

Het feit dat de Grondwet zelfs de ergste criminelen rechten geeft die iedereen geniet – een van de belangrijkste is het recht op een eerlijk proces voor de wet – is een van de beste dingen eraan. En als die bescherming voor welke groep mensen dan ook wordt weggenomen, doet dat afbreuk aan het land als geheel.

Mensen die het echt weten, weten dat heel goed.

Neem de uitspraak die het Hof van Beroep van het Vierde Arrondissement gisteren deed in de zaak Abrego Garcia.

Het zou verplichte kost moeten zijn voor alle Amerikanen, omdat het minder klinkt als een rechterlijke uitspraak en meer als een pleidooi om de grondwet en de idealen van het land te behouden.

Dit is hoe het begint:

In sommige gevallen is het moeilijk om tot de kern van de zaak door te dringen. Maar in dit geval is dat helemaal niet zo moeilijk. De regering claimt het recht om inwoners van dit land in buitenlandse gevangenissen op te sluiten zonder enige vorm van eerlijk proces, wat de basis vormt van onze constitutionele orde. Bovendien beweert ze in wezen dat er niets meer aan te doen is, omdat ze zich van detentie heeft ontdaan.

Dit zou niet alleen schokkend moeten zijn voor rechters, maar ook voor het intuïtieve gevoel van vrijheid dat Amerikanen die ver van de rechtbanken wonen nog steeds koesteren.

De regering beweert dat Abrego Garcia een terrorist is en lid van MS-13. Misschien wel, maar misschien ook niet. Hoe dan ook, hij heeft nog steeds recht op een eerlijk proces. Als de regering overtuigd is van haar standpunt, moet ze ervan verzekerd zijn dat dit standpunt zal prevaleren in een procedure om de [beschikking die hem ervan weerhield naar El Salvador te worden gedeporteerd] te beëindigen.

Opgemerkt moet worden dat de auteur van het advies rechter J. Harvie Wilkinson is, die door Ronald Reagan tot rechter is benoemd. Hij is geen sullige, woke socialist.

Wat volgt is niet zozeer een bespreking van de zaak, die overigens kristalhelder is, maar eerder een verhandeling over de relatie tussen de uitvoerende macht en de rechterlijke macht.

Uit het zeven pagina’s tellende advies blijkt duidelijk dat Wilkinson de huidige regering als een bedreiging voor de regering ziet.

We willen hem geen woorden in de mond leggen, maar zijn beslissing klinkt ons in de oren als die van een man die beseft dat het land afstevent op de grootste constitutionele crisis sinds de Burgeroorlog.

Dit is hoe het eindigt:

Nu komen de machten te dicht bij een onherroepelijk conflict dat beide partijen dreigt te ondermijnen. Dit is een hopeloze zaak. De rechterlijke macht zal veel verliezen door de constante aanduidingen van haar onrechtmatigheid, waarop we door gewoonte en onthechting slechts spaarzaam kunnen reageren. De uitvoerende macht zal veel verliezen door de publieke perceptie van haar wetteloosheid en alle daarmee gepaard gaande besmettingen. De uitvoerende macht zal er misschien een tijdje in slagen de rechtbanken te verzwakken, maar na verloop van tijd zal de geschiedenis de tragische kloof tussen wat was en alles wat had kunnen zijn, beschrijven, en de wet zal mettertijd haar grafschrift tekenen.

Zoals we hebben opgemerkt, is het heel goed mogelijk dat we in dit geval een beginnende crisis zien, maar het kan ook een kans bieden. Toch klampen we ons vast aan de hoop dat het niet naïef is te geloven dat onze goede broeders in de uitvoerende macht de rechtsstaat als essentieel voor de Amerikaanse ethos beschouwen. Deze zaak biedt hun unieke kans om die waarde te verdedigen en het beste in ons naar boven te halen, zolang het nog kan.

Wij hebben er niets aan toe te voegen.