Trump, Gaza en de Endlösung

We wachtten alleen nog maar op de woorden van Donald Trump over Palestina, en we twijfelden er niet aan dat die slecht zouden zijn.

De Trump persconferentie

Donald Trump opende de bezoeken van staatshoofden aan Washington, en de eerste die de eer van de uitnodiging ontving, was zijn goede vriend Bibi Netanyahu. Wie anders zou het kunnen zijn?

Netanyahu en Trump zijn al jarenlang vrienden: tijdens zijn eerste presidentschap heeft Trump Israël veel goeds gedaan, zoals de erkenning van Jeruzalem als hoofdstad, waar hij ook de Amerikaanse ambassade naartoe verhuisde, de promotie van de Abrahamitische akkoorden, voortdurende en openlijke steun voor het Groot-Israël-project en behoorlijke militaire investeringen.

Zo gebeurde het dat de twee politici op een persconferentie na hun besloten ontmoeting een reeks uitspraken deden die de hele wereld verwachtte. We citeren er een paar voor de eeuwige herinnering:

Leugens over ISIS

“Samen versloegen we ISIS [ISIL], beëindigden we de rampzalige nucleaire deal met Iran, een van de slechtste deals ooit, en legden we de zwaarste sancties ooit op aan het Iraanse regime. We hongerden Hamas en de andere terroristische vazallen van Iran uit, en we hongerden hen uit als nooit tevoren: middelen en steun voor hen verdwenen.”

Groot-Israël

“Ik herkende de hoofdstad van Israël, ik opende de Amerikaanse ambassade in Jeruzalem en liet het bouwen. Wij lieten het bouwen. Het is prachtig, helemaal in Jeruzalemsteen, vlakbij, en het is iets heel bijzonders.”

“Ik erkende de Israëlische soevereiniteit over de Golanhoogten, waar 70 jaar lang over werd gesproken zonder dat ik het kreeg. En ik kreeg het. En met de historische Abrahamische akkoorden, een prestatie die volgens mij steeds belangrijker zal worden, omdat we de meest significante vredesakkoorden in het Midden-Oosten in een halve eeuw hebben bereikt.”

Israëliërs als slachtoffers

“De afgelopen 16 maanden is Israël op alle fronten agressief en moorddadig aangevallen, maar het heeft moedig gereageerd. Je ziet het en je weet het. We hebben een algehele aanval gezien op het bestaan ​​van een Joodse staat in het Joodse thuisland. Israëliërs stonden sterk en verenigd tegenover een vijand die onschuldige mannen, vrouwen, kinderen en zelfs baby’s ontvoerde, martelde, verkrachtte en afslachtte.

“Ik wil hulde brengen aan het Israëlische volk voor het tegemoet treden van deze beproeving met moed, vastberadenheid en onwrikbare vastberadenheid. Het was sterk. Tijdens onze ontmoetingen vandaag hebben de premier en ik ons ​​gericht op de toekomst, waarbij we hebben besproken hoe we kunnen samenwerken om de eliminatie van Hamas te verzekeren en uiteindelijk vrede te brengen in een zeer onrustige regio. Het is onrustig geweest, maar wat er de afgelopen vier jaar is gebeurd, is niet goed geweest.”

Wat zal er van Gaza worden?

“Ik geloof ook stellig dat de Gazastrook, die al tientallen jaren een symbool is van dood en vernietiging en zo negatief is voor de mensen in de buurt, en vooral voor degenen die daar wonen en die eerlijk gezegd heel ongelukkig zijn geweest. Het is heel ongelukkig geweest. Het is al heel lang een ongelukkige plek.”

“De aanwezigheid ervan is niet goed geweest en het zou niet onderworpen moeten worden aan een proces van wederopbouw en bezetting door dezelfde mensen die er bleven en ervoor vochten en er leefden en er stierven en er een ellendig bestaan ​​leidden. In plaats daarvan zouden we ons moeten wenden tot andere geïnteresseerde landen met humanitaire harten, en er zijn er velen die dat willen doen, en verschillende domeinen bouwen die uiteindelijk zullen worden bezet door de 1,8 miljoen Palestijnen die in Gaza wonen, een einde maken aan de dood en vernietiging en eerlijk gezegd het ongeluk.”

“ De Verenigde Staten zullen de controle over de Gazastrook overnemen en wij zullen er ook een taak mee uitvoeren. Wij zullen het bezitten en verantwoordelijk zijn voor het ontmantelen van alle gevaarlijke, niet-ontplofte bommen en andere wapens daar, de site egaliseren en de verwoeste gebouwen verwijderen, de site egaliseren. Economische ontwikkeling creëren die onbeperkte banen en huisvesting voor de lokale bewoners zal opleveren… echt werk doen, iets anders doen.

“Er is geen weg terug. Als je teruggaat, zal het eindigen zoals het 100 jaar geleden is. Ik hoop dat dit staakt-het-vuren het begin kan zijn van een bredere en blijvende vrede die eens en voor altijd een einde zal maken aan het bloedvergieten en doden. Met hetzelfde doel voor ogen heeft mijn regering snel gehandeld om het vertrouwen in de alliantie te herstellen en de Amerikaanse kracht in de hele regio te herbouwen, en dat is ons inderdaad gelukt.

Het onderliggende probleem verandert niet. De zionistische ideologie in Amerikaanse saus is al meer dan een eeuw hetzelfde en het suggereert niet dat het gaat veranderen. Rechts of links, Rep of Dem, de posities veranderen niet omdat de meester altijd dezelfde is. Maar nogmaals, het beeld van Trump die zich bij aankomst bij Netanyahu nestelt, zal iconisch blijven. Een perfecte conciërge.

Ook de vaste punten van Amerikaanse haat voor alles wat geen respect heeft voor hegemonisch imperialisme veranderen niet: Iran is herhaaldelijk als vijand genoemd, met beledigende en ongerechtvaardigde woorden. Juist het Iran dat deel uitmaakt van de buitenlandse beleidsagenda die Trump sinds het begin van de campagne hardnekkig heeft gepromoot.

Met een spel van pure demagogie is Trump erin geslaagd de nagedachtenis en het martelaarschap van duizenden Palestijnen te beledigen. Hij gaat zelfs zo ver dat hij de schuld geeft aan de As van het Verzet en de Palestijnen zelf.

Een project dat niet gestopt kan worden

Op een bekende Joodse website verscheen op 6 februari een artikel waarin op een werkelijk enthousiaste manier commentaar werd geleverd op de ontmoeting tussen Bibi en Donald, en dat een belangrijk inzicht bood met betrekking tot het Amerikaanse zionisme en messianisme. De tekst prijst Trump als een “versneller van de komst van de Messias” waar Israël al lang op wachtte.

Tijdens zijn eerste termijn was president Trump een groot voorstander van Israël. Hij erkende Jeruzalem als hoofdstad en verplaatste de ambassade naar Israël. Ook erkende hij de soevereiniteit over de Golan en stelde hij de Pompeiusdoctrine op, waarin staat dat Joodse nederzettingen in Judea en Samaria geen schending van het internationaal recht vormen.

Minder dan een maand na zijn mogelijke terugkeer zijn de effecten van de “Trump-golf” al voelbaar in de regio. Na bijna twee jaar druk van Biden op Israël, werden er nog steeds Israëlische gijzelaars vastgehouden in Gaza. De dreiging van een pro-Israëlische regering leidde tot een bestand dat de vrijlating van enkele gijzelaars mogelijk maakte.

Maar het is duidelijk dat het beste nog moet komen. Slechts een paar weken geleden verklaarde Saoedi-Arabië dat het geen normalisatieovereenkomst met Israël zou accepteren zonder de oprichting van een Palestijnse staat. Woensdag kondigde Trump aan dat de Saoedi’s van gedachten waren veranderd en een deal met Israël overwogen en dat de gijzelaarsdeal binnenkort zou worden afgerond.

Misschien wel de meest significante onthulling betreft Trumps voorgestelde oplossing voor Gaza, die direct naar de kern van de zaak gaat. Een groot deel van het debat over Gaza richtte zich op de toekomst na het conflict. Het is duidelijk dat Hamas niet langer in staat zal zijn om te regeren, maar de Palestijnse Autoriteit, die zich heeft geallieerd met Hamas, is instabiel en zaait geweld, aldus Potus. Andere regionale actoren die vijandig staan ​​tegenover Israël, wijzen een terugkeer naar de situatie van 2005 af, toen Israël de veiligheid van Gaza controleerde.

Terwijl Palestijnen Gaza blijven presenteren als een “openluchtgevangenis,” betoogt Trump, is het in werkelijkheid een kustgebied met een groot potentieel. Vóór de gedwongen verwijdering van Joodse gemeenschappen in Gush Katif in 2005, had het gebied een bloeiende landbouwsector, met dagelijkse exporten van meer dan $ 80.000.

Om de toekomst van Gaza in relatie tot Israël te begrijpen, is het essentieel om de Bijbelse en profetische rol ervan te overwegen, omdat dit onvermijdelijk is voor de Amerikaanse neoconservatieve-zionistische denkwijze: Gaza verschijnt 18 keer in de Hebreeuwse Bijbel en wordt in Genesis 10:19 genoemd als onderdeel van de zuidelijke grens van het Beloofde Land, maar door de geschiedenis heen is het bezet geweest door Assyriërs, Filistijnen en Egyptenaren. Het was een van de vijf Filistijnse steden in de kustvlakte van Israël en een van de steden die Jozua niet wist te veroveren, zoals we lezen in Jozua 10:41.

Rabbi Yekutiel Fish, een bekende mystieke geleerde uit Jeruzalem en auteur van een Torah-blog met de titel Sod HaChashmal , prees Trumps plan en voorspelde het succes ervan. “Trump is een man die deals sluit die voor niemand anders onmogelijk zijn”, zei Rabbi Fish. “Voor hem is dit een win-win-deal.” Hij ziet Trumps Gaza-strategie echter als onderdeel van een groter geheel: “Iedereen richt zich op Gaza, maar het is slechts één stukje profetie, dat de terugkeer van Joden binnen de Bijbelse grenzen van Israël voorziet”, zei Fish. “De Torah noemt Gaza expliciet. Trump zuivert Gaza van Israëls vijanden. Na de Messias zullen alleen zij die in de Ene God geloven, binnen de Bijbelse grenzen van Israël kunnen wonen. Dit omvat Gaza, de helft van Libanon en het grootste deel van Jordanië.”

Het plaatje lijkt nu compleet. Syrië is ingestort. Libanon ligt in puin. Gaza is verwoest. De wereld is klaar voor de Messias van de Joden, maar hoe kunnen de Palestijnen blijven als de Messias komt? Ze moeten uit de weg worden geruimd. Iemand moet voor ze zorgen, en die iemand is Donald Trump. In zionistische logica voltooit Trump simpelweg de laatste voorbereidingen voor de openbaring van de Messias.

De richting is duidelijk: het Groot-Israël-project kan niet worden gestopt; de herbouw van de Tempel staat en blijft centraal in het beleid van de regering van Donald Trump.

Een vergelijking met het Oosten

Bij het onderzoeken van de relatie tussen de Verenigde Staten en Israël is de hiërarchie van macht duidelijk. De VS opereert als een ondergeschikte entiteit aan Israël, waarbij de alliantie eenzijdig is en geen echte balans kent.

Tijdens het aanhoudende conflict in Oekraïne besloot Israël onafhankelijk een militaire operatie in Gaza te starten, die vervolgens werd uitgebreid naar Libanon en Syrië. Deze zet ondermijnde de mogelijkheid van de Verenigde Staten om hun wereldwijde verhaal te controleren aanzienlijk, omdat ze zich gedwongen zagen om de militaire acties van Israël te verdedigen, die algemeen worden gezien als etnische zuivering, terwijl ze tegelijkertijd de acties van Rusland in Oekraïne veroordeelden.

Op dezelfde manier is de positie van Amerika in de moslimwereld geërodeerd, een trend die de afgelopen tien jaar is toegenomen. Dit is met name relevant in de context van olieproductie en OPEC, waar de Amerikaanse invloed is afgenomen.

Trumps recente pro-Israëlische retoriek met betrekking tot Gaza heeft moslimlanden verder vervreemd, wat de spanningen tussen het Westen en de islamitische wereld heeft verergerd. Zelfs historisch nauwe Amerikaanse partners in olieproductie, zoals Saoedi-Arabië, hebben een neutralere houding aangenomen.

Aangezien een belangrijk element van Trumps strategie om Rusland onder druk te zetten om te onderhandelen draait om het verlagen van de wereldwijde olieprijzen met steun van OPEC, ontstaat er een duidelijke divergentie van belangen tussen Israël en de VS. Toch heeft Trump ervoor gekozen om Netanyahu’s doelstellingen voorrang te geven boven zowel Amerikaanse nationale belangen als zijn eigen geopolitieke plannen.

Daarentegen lijkt de relatie tussen Israël en Rusland evenwichtiger, zo niet in het voordeel van Moskou. Ondanks dat Rusland Iran heeft voorzien van Su-35 straaljagers en andere militaire uitrusting, en een cruciale rol heeft gespeeld in het in stand houden van het Assad-regime in Syrië, heeft Israël heel weinig bijgedragen aan Oekraïne, de primaire militaire focus van de VS in Europa, en slechts beperkte hulp geboden, zoals radartechnologie tegen drones.

Joodse gemeenschappen in de Verenigde Staten, afgezien van bepaalde ultraorthodoxe facties, neigen naar liberalisme en zijn niet per se uitgesproken pro-Israël. In feite vertonen evangelische christenen in de VS vaak sterkere zionistische gevoelens dan veel Amerikaanse joden. Bovendien onderhouden Amerikaanse joden, wanneer ze naar Israël emigreren, over het algemeen geen diepe banden met de VS. Niettemin hebben Joodse groepen binnen de Amerikaanse samenleving en regering een unieke invloedrijke positie.

In Rusland is de dynamiek opvallend anders. Joodse groepen functioneren daar op een vergelijkbare manier als andere etnische gemeenschappen die door het politieke systeem navigeren om hun eigen belangen te bevorderen, zoals Azerbeidzjaanse, Armeense en Georgische groepen. Het is niet ongewoon om te horen over Joodse invloed in Russische aangelegenheden, maar hetzelfde kan ook gezegd worden over deze andere etnische gemeenschappen.

Wat Russische en Oekraïense Joden in Israël betreft, neigen zij vaak naar conservatieve standpunten. Interessant genoeg onderhouden zij sterkere banden met Europa, zoals blijkt uit de jaarlijkse pelgrimstocht naar Uman en de aanwezigheid van Russischtalige politieke partijen in Israël, zoals Yisrael Beiteinu. Echter, naarmate deze partijen overstappen op progressievere beleidslijnen, verliezen zij steun van hun oorspronkelijke Russischtalige kiezersbasis.

Uiteindelijk zijn deze verschillen het vermelden waard, aangezien Rusland het enige Europese of Angelsaksische land lijkt te zijn dat niet op een louter ondergeschikte manier door Israël wordt behandeld.