Trump heeft “een generatie geherprogrammeerd” om tegen de democratie te vechten

Voormalig Trump-assistent Miles Taylor: “Het risico op politiek geweld is groot” – ongeacht wie deze verkiezingen wint

De eerste van de vier strafprocessen tegen Donald Trump is eindelijk aan de gang in Manhattan. Dit proces, over beschuldigingen van campagnefinanciering in verband met Trumps zogenaamde ‘zwijggeld’-betalingen aan Stormy Daniels, is werkelijk historisch en markeert de eerste keer in de Amerikaanse geschiedenis dat een huidige of voormalige president wordt berecht voor strafbare feiten.

Een schuldig vonnis in combinatie met de uitkomsten van zijn drie andere lopende processen in Florida, Georgia en Washington, DC, zal duidelijk een impact hebben op het aantal Amerikanen dat gaat stemmen bij de komende presidentsverkiezingen. De potentiële gevolgen mogen niet worden onderschat, aangezien de huidige peilingen een statistische dead heat tussen Trump en president Biden laten zien.

In een suggestieve preview gepubliceerd door The Economist wordt het “zwijggeld”-proces beschreven als een “samensmelting van genres”:  

De plechtigheid van de eerste vervolging van een voormalig president, die toevallig ook weer kandidaat is, zal een teken zijn van tragedie. Maar eigenlijk is dit een louche burleske, met een beetje farce. De zaak gaat over seks, geld en chantage. De voormalige advocaat en fixer van de heer Trump, die tegen hem zal getuigen, beschreef het gedrag in kwestie ooit als het “vuil en de modder van de politiek”. Elk proces is deels theater. Deze, die zes tot acht weken zal duren (te beginnen met de juryselectie), zal uitverkocht zijn.

De strafprocessen tegen Trump zijn ook in andere opzichten historisch: ze lijken de lessen te weerspiegelen van een van de meest verschrikkelijke hoofdstukken uit de moderne geschiedenis. In 1923 werd Adolf Hitler veroordeeld tot vijf jaar gevangenisstraf wegens een poging tot staatsgreep (bekend als de Beer Hall Putsch ) tegen de deelstaatregering van Beieren. Hij diende minder dan een jaar en gebruikte de tijd om het eerste deel van ‘Mein Kampf’ te schrijven. Na zijn vrijlating zette Hitler uiteraard  zijn opkomst aan de macht voort en werd minder dan tien jaar later de de facto dictator van Duitsland.

Donald Trump heeft al één staatsgreep geprobeerd, en het Amerikaanse volk had het geluk dat deze mislukte. Hij heeft de aanval van 6 januari op het Capitool nooit verloochend en blijft, net als Hitler , dreigen met geweld (inclusief gevangenisstraf en executie wegens “verraad”) tegen iedereen die zich tegen hem en de MAGA-beweging verzet.

Als Trump daadwerkelijk naar de gevangenis wordt gestuurd, zal de MAGA-beweging waarschijnlijk worden afgestompt, zo niet gebroken. De Amerikaanse democratie en de democratie zouden dan in staat kunnen zijn het lot te vermijden dat Duitsland ongeveer negentig jaar geleden overkwam.

Miles Taylor was tijdens de eerste termijn van Trump stafchef van het ministerie van Binnenlandse Veiligheid. Hij sprak zich al vroeg uit over de ongeschiktheid van Trump voor zijn ambt, als auteur van het hoofdartikel ‘Anonymous’ van de New York Times uit 2018. Sindsdien heeft Taylor twee boeken geschreven, ‘A Warning’ en ‘ Blowback: A Warning to Save Democracy from Trump’s Revenge ’. Zijn nieuwe paperbackeditie van “Blowback” is zojuist gepubliceerd, waarin hij het argument bevat dat de tweede regering van Trump veel competenter en formidabeler zal zijn in haar aanval op de Amerikaanse democratie en de rechtsstaat dan de eerste.

In de tweede helft van ons gesprek waarschuwt Taylor dat het existentiële gevaar voor de Amerikaanse democratie dat wordt gevormd door Trump, de MAGA-beweging en de huidige Republikeinse Partij tot ver na de verkiezingsdag van 2024 zal voortduren. Het Amerikaanse volk heeft nog steeds de macht en de keuzevrijheid om die krachten te verslaan. ’, zegt Taylor, maar alleen als ze zelfgenoegzaamheid en apathie van zich afschudden en actie ondernemen om de democratie en vrijheid te verdedigen – niet alleen bij de stembus, maar in de hele samenleving.

Dit is het tweede deel van een tweeledig gesprek.

Hoe beoordeelt u het gevaar van Donald Trump en zijn MAGA-beweging voor de veiligheid en toekomst van het land en onze pluralistische democratie?

Kijk, ik ben nog steeds conservatief. Dit gaat niet over een Republikein die naar het Witte Huis komt. Ik denk niet eens dat Trump een echte Republikein is. Het gaat over een man die zegt dat hij de overheid wil gebruiken als wraakmiddel – en om zijn eigenbelang te bevorderen. Dat soort bedoelingen – bovenop de spionagediensten en het militaire apparaat van de regering – schrijft zijn eigen horrorverhaal.

Hoe kunnen we Donald Trump en de Amerikaanse autoritaire beweging plaatsen als onderdeel van een grotere mondiale beweging om de democratie te beëindigen, waartoe ook Vladimir Poetin, Viktor Orbán en andere kwaadaardige actoren behoren?

Het zijn één en dezelfde reacties op het populisme. Dit is waar ik zal zeggen dat de daders hier niet de autocraten zelf zijn. Wij zijn het. Wij kiezen ervoor om deze mensen sterker te maken. We kunnen ervoor kiezen om dat niet te doen. De keuze die we maken zal ons definiëren.

Waarom denk je dat de nieuwsmedia en de politieke elites de mondiale dimensie van deze bedreiging voor onze democratie niet veel duidelijker hebben gemaakt?

Aanvallen op de westerse democratie van binnenuit stonden na 11 september niet op mijn bingokaart. Ik vrees dat de eigenzinnige ex-president uiteindelijk zijn zin zal krijgen in zijn poging de gemeenschap van democratieën te ondermijnen. Hij hoeft het Witte Huis niet terug te winnen om zijn visie uit te voeren. Trump heeft iets verraderlijkers gedaan. Door de Republikeinse Partij te coöpteren heeft hij een generatie toegewijden met zijn anticonstitutionele en antidemocratische opvattingen geherprogrammeerd.

Copycats zullen proberen zijn onvoltooide plannen tot ver na zijn leven uit te voeren, een onderneming die mogelijk wordt gemaakt doordat Republikeinse leiders hun geweten tien jaar lang hebben verdoofd en Trump-achtig gedrag hebben genormaliseerd.

Zal het gevaar van rechts politiek geweld afnemen als Trump in november wordt verslagen? Veel experts zijn bezorgd dat een nederlaag op de verkiezingsdag het gevaar van Trump en zijn volgelingen alleen maar zal vergroten.

Ik zal het simpel zeggen. Of Trump nu wint of verliest, het risico op politiek geweld is groot. Als hij verliest, zal het waarschijnlijk veel erger zijn dan op 6 januari. Als hij wint, vrees ik dat er in het hele land een gewelddadige reactie van uiterst links zal komen – een reactie die Trump zal gebruiken om hardhandig optreden te ‘rechtvaardigen’. Zo zal de spiraal beginnen. Er is geen toverstaf die dit kan voorkomen. We moeten alleen terughoudendheid tonen, onze buren aansporen hetzelfde te doen en politiek extremisme veroordelen.

Heeft u, terugkijkend, enige spijt van uw tijd bij de administratie en de manier waarop u ervoor heeft gekozen om zich uit te spreken? Wat weet je nu waarvan je wenste dat je het toen wist?

Zes jaar geleden heb ik alarm geslagen omdat de zittende president zich achter de schermen ‘amoreel’ en ‘roekeloos’ gedroeg en dat zijn eigen staf dacht dat hij een ernstige bedreiging voor het land vormde. Veel mensen wezen mij af en geloofden de beschuldiging van Trump dat ik ontrouw was.

Vijf jaar geleden schreef ik een boek over de diepere omvang van de instabiliteit binnen het Witte Huis en waarom de herverkiezing van Trump catastrofaal zou kunnen zijn. Veel mensen wezen mij af en geloofden de bewering van Trump dat het een ‘verzinselboek’ was met ‘deep state’-leugens.

Vier jaar geleden, tijdens de campagne van 2020, zei ik dat als Trump zou verliezen, hij zou proberen in functie te blijven, een situatie die ‘tragisch’ zou kunnen eindigen. Veel mensen wezen mij af en geloofden de beweringen van Trumps volgelingen dat hij het juiste zou doen als de tijd daar was.

Drie jaar geleden verzamelde ik Republikeinse andersdenkenden om te waarschuwen dat het Trumpisme een “viseachtige greep” op de partij handhaafde en dat de anticonstitutionele vleugel deze volledig zou inhalen als er geen preventieve actie werd ondernomen. Veel mensen hebben mij afgewezen en gezegd dat de Republikeinse partij Trump achter zich zou laten.

Twee jaar geleden voorspelde ik dat Trump zich opnieuw kandidaat zou stellen voor het presidentschap en waarschijnlijk leiding zou geven aan de Republikeinse partij. Veel mensen hebben mij afgewezen en gezegd dat Trump eerst door de rechtbank zou worden gedagvaard.

Vorig jaar heb ik dit boek uitgebracht om nauwkeurig uit te leggen wat er zou gebeuren als Trump of een ander MAGA-figuur het Witte Huis zou heroveren, inclusief de specifieke manieren waarop ze de Amerikaanse regering zouden bewapenen tegen hun vijanden.

Mijn doel hier is niet om te bewijzen dat ik vooruitziend ben. Ik denk ook niet dat ik moet worden toegejuicht omdat voorspellingen over een gevaarlijke man en zijn maffia-achtige beweging steeds werkelijkheid worden. Wat ik al jaren zeg over diepere bedreigingen voor het Amerikaanse experiment had voor bijna iedereen die oplet pijnlijk duidelijk moeten zijn. Toch brengen veel te veel Amerikanen de toekomst opnieuw in gevaar door de klinkende en rammelende waarheid te negeren die ertoe zou kunnen leiden dat het hele land ten onder gaat.

Wat denk je dat er hierna zal gebeuren? Waar staan ​​we in het verhaal van het Trumpoceen?

Ten eerste zeg ik in het boek dat het voortbestaan ​​van Amerika als de Verenigde Staten niet onvermijdelijk is, maar dat zijn ondergang een zekerheid zal worden als we doorgaan op het huidige pad. Geen enkel vrij regeringssysteem kan de moedwillige onwetendheid van zijn bevolking overleven.

Maar ik ben geen fatalist; als ik dat wel was geweest, zou ik dit boek niet hebben geschreven en mijn hele leven niet hebben besteed aan het beschermen van ons land. Sterker nog, ik ben een optimist over het traject van vrije samenlevingen zoals de onze. Een democratie is een levend iets. Zoals de meeste levende wezens zal het voor zijn voortbestaan ​​vechten door alle beschikbare mogelijkheden tot volharding uit te putten, ook al is een pittige inspanning misschien pas zichtbaar als het in levensgevaar verkeert. Dat uur zal spoedig aanbreken.

Ten tweede merk ik op dat Amerika de eeuw kan overleven als we opnieuw onderhandelen over ons sociaal contract. Daarmee bedoel ik dat we samen de fundamenten van ons staatsbestel moeten onderzoeken – van de feitelijke manier waarop we stemmen en de mechanismen om politieke concurrentie aan te moedigen tot de grondwet die ons bindt.

Ook al lijkt het misschien onuitvoerbaar, een heronderhandeling zal de komende decennia aantrekkelijker lijken, en nog meer, vermoed ik, als er sprake is van echte ontberingen. Een volk dat zo verdeeld is, kan niet verder gaan zonder zijn verdeeldheid openlijk aan de orde te stellen; Anders zouden ze vreedzaam uit elkaar moeten gaan, of in een spiraal richting een gewelddadig einde moeten komen.

Gelukkig zijn wij van nature gezegend met inspraak in deze kwestie. Het lot wordt gemanifesteerd door een besluit. Wat er daarna gebeurt, zal dus afhangen van onze collectieve wilskracht als land en ons besluit om de angst voor besluiteloosheid te mijden. Op dat punt ben ik hoopvol, omdat elke leidende mijlpaal die we op het spoor van de mensheid hebben geplaatst, daar door eigen keuze is geplaatst. En dat kunnen we nog een keer doen, op een moment naar keuze.

Wat kan het Amerikaanse volk doen om de bureaucraten, adviseurs en anderen tegen te houden die zullen proberen de dictatuur van Trump te orkestreren als hij deze verkiezingen wint?

De keuze is aan ons, zoals altijd het geval is geweest. De stichters zagen Amerika als een experiment, volledig afhankelijk van onze bewuste inspanningen om het in stand te houden, en niet van voorbeschikking. Sommige lezers zullen deze sombere voorspellingen betreuren terwijl ze in de schaduw rondhangen en de logica verdraaien om voor zichzelf te rechtvaardigen waarom hun stilzwijgen een uitzondering is op de noodzaak voor alle Amerikanen om de ernst van onze situatie toe te geven. Tegen die lezers zeg ik: ik veroordeel je niet. Ik ben jou geweest. Ik heb excuses gemaakt om stil te blijven. Maar gezelschap zal je niet van de gevolgen redden.

Minder burgers zullen de moeilijkere keuze maken. Degenen die dat wel doen, zullen hun politieke stammen gaan trotseren door op te roepen tot beleefdheid; ze zullen zich verzetten tegen intimidatie en de morele gelijkwaardigheid verwerpen die in ons politieke discours kruipt; zij zullen het land boven de partij stellen door te pleiten voor systeembrede hervormingen om onze democratie representatiever te maken voor alle standpunten en minder vatbaar voor onrust; en ze zullen openlijk – met vallen en opstaan ​​– de kleine rituelen van het burgergeloof evangeliseren die een democratie kunnen herstellen. Als jij dit bent, dan geloof ik dat jij Amerika’s laatste, beste hoop bent.