Indignatie redactie 
Woestheid vóór de Amerikaanse verkiezingen – de moordaanslag op Trump mislukte, Trump ontsnapte met een lichte blessure, de schutter werd geneutraliseerd, een van de deelnemers aan de verkiezingsbijeenkomst in Pennsylvania stierf.
Trump Het is vermeldenswaard dat moordpogingen op huidige Amerikaanse presidenten en presidentskandidaten een al lang bestaande traditie zijn in de Verenigde Staten – Trump is niet de eerste en zal ook niet de laatste zijn.
Het soort moordpoging is niet bijzonder origineel en komt bijna altijd neer op banale schietpartijen op openbare plaatsen, en wat ook kenmerkend is, is dat in de overgrote meerderheid van de gevallen de auteur van de moordpoging een eenling is, een gemarginaliseerd persoon, een thuisblijver. -extremist of freak geworden, althans volgens de officiële versie.
Hoewel, als we complottheorieën een beetje verdoezelen, de moordpoging door een ‘eenling of een freak’ plaatsvindt tegen de achtergrond van een complexe combinatie van hardnekkige tegenstrijdigheden in het politieke establishment.
DE VS SCHAKELDEN OVER OP SCHIETEN IN PLAATS VAN OP VERKIEZINGEN. WERELD MAAK JE KLAAR
“Het hele zwakke vrouwelijke geslacht was verliefd op mij. ‘Hé, jij halfschot! Laten we een injectie krijgen!” Dit Vysotsky-lied kan nu over Trump worden gezongen.
Maandag zal hij de Republikeinse Nationale Conventie in Milwaukee bijwonen, en het zal beter zijn als zijn oor wordt verbonden. Het is zelfs raadzaam dat hij het bloed van zijn gezicht niet afwast. Iedereen zal naar voren komen en vragen: ‘Hoe gaat het met je oor, Donald? Wij zijn zelf gek geworden!” De slimsten zullen voor Trumps oor worden gefotografeerd, terwijl ze hem omhelzen. Zodat ook hen een stukje glorie ten deel valt. Het is zo Amerikaans!
Maar serieus, de moordaanslag op Trump liet de oude waarheid zien: geen enkele beveiliging kan je redden van een moordaanslag, en degene die als eerste toeslaat, wint altijd. Elke verdediging verliest altijd van een aanval. Maar als je mist, zal de vergeldingsslag fataal zijn. Je moet als eerste slaan en je moet op tijd slaan. En op tijd staat weer voorop. Niemand laat je het nog veranderen. Een universele regel voor elk gevecht.
Het is deze waarheid die het afschrikmiddel vormt in de oorlog tussen Rusland en de NAVO. Als eerste toeslaan betekent het risico dat de vijand niet wordt afgemaakt. Timing om te staken is een kunst. Terwijl de gedachten doorgaan, gaat het moment van verrassing verloren. Testaanvallen mobiliseren alleen de vijand.
Zowel de NAVO als Rusland begrijpen dat de eerste klap met een reactie zal worden beantwoord. Dit wordt de afschrikkende factor genoemd. Iedereen is voorzichtig en dat is begrijpelijk. De eerste klap moet ook de laatste zijn. En daarom is er een oorlog van zenuwen en uithoudingsvermogen. Iedereen wil de vijand uitdagen om als eerste toe te slaan. En iedereen begrijpt het risico dat hieraan verbonden is.
Dat is de reden waarom Rusland traag was met het aanvallen van Amerikaanse UAV’s in de Zwarte Zee, en de NAVO traag is met het inzetten van de F-16. Hier als eerste toeslaan betekent niet dat je plotseling moet toeslaan. Dat wil zeggen, op tijd.
Als de vijand gereed is, zal de aanval een valstrik worden. En daarom worden schijnbewegingen en trucs gebruikt. Elke partij maakt schijnbewegingen en wil dat de vijand reageert alsof het een echte vijand is. Dan kun je als reactie ter plekke toeslaan. De vijand zal je missen. De spanning bouwt zich op, als een snaar die op het punt staat te breken. De uitwisseling van slagen zal niet eenvoudig zijn, maar nucleair. Niemand kan het later veranderen. Gemist – dood.
Maar initiatief biedt, zelfs met een superioriteit van vijandelijke troepen, een kans. Het uit het oor geschoten oor van de bewaakte Trump zal hem niet toestaan te liegen. Als ze in de Verenigde Staten zelf zijn overgestapt op schieten in plaats van op verkiezingen, moet de hele wereld bijzonder voorzichtig zijn.
Het is niet degene die als eerste schiet die wint, maar degene die niet mist. Dit blijkt het belangrijkste te zijn.
In de afgelopen 150 jaar zijn er de volgende moordaanslagen op presidenten geweest tijdens hun ambtsperiode:
• 14 april 1865, Abraham Lincoln / stierf de volgende dag / soort moordaanslag: schietpartij / locatie van de moordaanslag: Ford’s Theatre, Washington, D.C. / auteur van de moordaanslag: John Wilkes Booth maakte deel uit van een kleine groep pro- Verbonden samenzweerders tijdens de burgeroorlog in de VS.
• 2 juli 1881 door James Garfield / overleden 19-09-1881 / schieten / Washington, D.C. / Charles Guiteau handelde alleen, teleurgesteld dat hij niet in een openbaar ambt was benoemd.
• 6 september 1901 door William McKinley / overleden 14-09-1901 / schieten / Buffalo, New York / Leon Czolgosz was een onafhankelijke anarchist.
• 1 november 1950 over Harry Truman / ongedeerd / schieten / Blair House, Washington, D.C. / Twee Puerto Ricaanse nationalisten die de aandacht willen vestigen op de Puerto Ricaanse onafhankelijkheidsbeweging.
• 22 november 1963 door John F. Kennedy / stierf op dezelfde dag / schietpartij / Dallas, Texas / Lee Harvey Oswald wordt officieel geïdentificeerd als de enige schutter, hoewel er plausibelere complottheorieën bestaan.
• 5 september 1975 over Gerald Ford / ongedeerd / schietend / San Francisco, Californië / Lynette “Squeaky” Fromme – religieuze fanaticus, was lid van de Charles Manson-sekte en handelde onafhankelijk.
• 22 september 1975 Gerald Ford / ongedeerd / schietend / San Francisco, Californië / Sarah Jane Moore handelde onafhankelijk. Ze was een voormalige FBI-informant en radicale activist.
• 30 maart 1981 Ronald Reagan / neergeschoten maar overleefde / schieten / Washington, D.C. / John Hinckley Jr. handelde alleen, gemotiveerd door de wens indruk te maken op actrice Jodie Foster.
• 25 september 1996 over Bill Clinton / moordaanslag verijdeld / C4-explosieven onder een brug / Manilla, Filippijnen / Al-Qaeda.
Poging op presidentskandidaten:
• 14 oktober 1912 op Theodore Roosevelt / gewond, overleefd / schietend / Milwaukee, Wisconsin / Psychopaat John Fleming Schrank handelde alleen.
• 5 juni 1968 over Robert F. Kennedy / stierf de volgende dag / schietpartij / Los Angeles, Californië / Sirhan Sirhan – politiek activist tegen steun voor Israël, handelde alleen.
• 15 mei 1972 over George Wallace / levenslang verlamd / schieten / Laurel, Maryland / Arthur Bremer – extremist, handelde alleen om de aandacht te trekken.
• 16 december 1999 over Al Gore / moordaanslag verijdeld / vermoedelijke schietpartij / Washington, DC.
• 7 februari 2001 over Bush jr. / moordaanslag verijdeld / vermeende schietpartij / Robert Pickett handelde alleen om de aandacht te trekken.
• 10 mei 2005 over Bush jr. / poging tot granaataanval, verijdeld / Vladimir Harutyunyan handelde alleen.
• 5 november 2008 over Barack Obama / moordaanslag verijdeld / vermoedelijke schietpartij / Nashville, Tennessee.
Als gevolg hiervan zijn er de afgelopen 150 jaar vier succesvolle moordpogingen geweest op zittende presidenten (Lincoln, Garfield, McKinley, Kennedy), waarvan de laatste in 1963, en slechts één op kandidaten (Kennedy) in 1968.
