Indignatie redactie 
Het is gewoon buitengewoon dat Donald Trump nog steeds cache heeft in de Republikeinse Partij, de koploper blijft voor 2024 en een legitieme kans heeft om de verkiezingen te winnen. Volgens de nieuwe aanklacht verwijderde Trump veel van de meest geheime documenten die de Amerikaanse regering bezat en liet ze, tegen wil en dank, achter in zijn Mar-a-Lago-club.
Stapels zweefden rond in de badkamer en in andere openbare ruimtes, waar iedereen kon lezen over Amerikaanse nucleaire geheimen, spionageoperaties, enzovoort. We zouden zelfs kunnen ontdekken dat de opgeblazen dekmantel van een aantal undercoveragenten van de inlichtingendienst in de afgelopen jaren – in sommige gevallen met de dood van de agent tot gevolg – het directe gevolg was van de acties van Trump.
Het is moeilijk om een woord of zin te vinden die het bizarre gedrag van Trump weet te vatten. “Gestoord?” “Boors?” “Volstrekt zonder zorg of achting voor wat dan ook?” “Bewusteloos?” “Idioot?” “Suïcidaal?” Niets past helemaal. Er is hier op de een of andere manier geen woord of zin ruim, blousy, genoeg voor.
Ik vind dat Trump meer op een “mediaschimmel” lijkt dan op een virus. Hij is een uitdrukking van de rotting die woekert op het verval van een overrijpe beschaving, die alle beschikbare ruimte opvult terwijl het gedachteloos onze aandacht blijft koloniseren.
Misschien komt het dichtst in de buurt iets als “volslagen verlatenheid”: hij lijkt gedreven door een nihilistisch gevoel dat niets ertoe doet. Daarom duwt hij de envelop zo ver hij wil in elke richting – gewoon om te zien wat er gebeurt. Misschien heeft hij een onderliggende religieuze motivatie, in een vreemde zin: misschien is Trump zelf nieuwsgierig om te zien of ‘God’ of ‘gerechtigheid’ in een of andere vorm in de wereld bestaat, of er überhaupt een wet is waaraan hij onderworpen is. hij kan daadwerkelijk worden gestraft of in bedwang worden gehouden.
Een vriendin van mij vertelde me dat ze Trump als een performancekunstenaar zag. Dat idee vind ik overtuigend. Speelt hij een of andere rol waartoe hij gedwongen wordt, onder onzichtbare dwang ( bezetenheid door wetiko -geesten?), om uit te voeren?
Doug Rushkoff bedacht de term ‘mediavirus’ voor memes die zichzelf repliceren en verspreiden via de media. Ik vind dat Trump meer op een “mediaschimmel” lijkt dan op een virus. Hij is een uitdrukking van de rotting die woekert op het verval van een overrijpe beschaving, die alle beschikbare ruimte opvult terwijl het gedachteloos onze aandacht blijft koloniseren.
Robert Reich schreef zojuist een overtuigend essay waarin hij betoogde dat, als Trump opnieuw wint, Amerika een fascistisch land zal zijn geworden:
De afwijzing van de democratie ten gunste van een sterke man hangt af van het aanwakkeren van volkswoede.
Volkswoede is gebaseerd op een nationalisme dat gebaseerd is op een verondersteld superieur ras of etniciteit.
Dat superieure ras of etniciteit wordt gerechtvaardigd door een sociaal darwinistisch idee van kracht en geweld, zoals geïllustreerd door heldhaftige strijders.
Kracht, geweld en de heldhaftige strijder zijn gericht op mannelijke macht.
Deze elementen komen ook exact tot uiting in Donald Trump en de White Christian National-beweging die hij aanmoedigt. Het is ook de richting die het grootste deel van de Republikeinse Partij nu opgaat.
Dit zijn niet de elementen van autoritarisme. Het zijn de essentiële elementen van het fascisme.
Trump president kandidaat nu als een fascist. Hij heeft miljoenen Amerikanen overtuigd om zich bij hem aan te sluiten bij deze trieste deconcentratie.
Waarom heeft Amerika dit niveau van degeneratie bereikt? Dieet is waarschijnlijk een van de belangrijkste redenen. Het gemiddelde Amerikaanse dieet van verwerkt, genetisch gemodificeerd, met pesticiden doordrenkt voedsel vormt de perfecte voedingsbodem voor candida en een groot aantal schimmels en parasieten die waarschijnlijk subliminale controle uitoefenen op het centrale zenuwstelsel en de hersenen (zoals die mieren wiens zenuwstelsel wordt gekaapt door de schimmel Ophiocordyceps unilateralis , die ze besmet met sporen).
Combineer dit met antidepressiva en hypnotiserende videogames en sociale media, en je krijgt een grote populatie – een hersenloze miauwende kudde – die het vermogen om de rede te gebruiken heeft verloren.
Een andere factor is het steeds moeilijker te ontkennen en langzaam doorbrekende besef dat we allemaal samen vastzitten in een instortende samenleving. Dit creëert een onmiddellijke psychologische behoefte om een groep (democraten, communisten, mutanten, transgenders) te vinden om te demoniseren en de schuld te geven.
Ik heb het recente werk van Jem Bendell bekeken. Zijn essay ‘Deep Adaptation’ blijft een klassieker, hoewel hij nu beseft dat hij zich vergiste door instorting te zien als iets dat in de toekomst zou komen in plaats van als iets dat al aan de gang was.
Bendell ging spreken op COP27 in november 2022, maar bevestigde al snel zijn perceptie dat het evenement een zielige schertsvertoning was. Hij hield deze slotopmerkingen tijdens een onderbezocht panel over vrouwelijke activisten uit het Globale Zuiden. Om ironische lagen toe te voegen, vond het panel plaats in wat oorspronkelijk het Lamborghini-conferentiecentrum was:
Klimaatchaos is een ramp die door het mondiale kapitalisme is versneld, ons heeft afgeleid en vervolgens onze reactie heeft beperkt gedurende levenskritische decennia. Vandaag halen globale kapitalisten de experts en politici over om ons publieke geld te besteden aan nog meer afleidingen. Ze doen alsof technologie en ondernemerschap de ineenstorting van onze biosfeer zullen oplossen, zodat ze hun inkomen en prestige kunnen behouden.
Daarom is deze VN-conferentie uitgegroeid tot een carrièrefeest en vakbeurs aan het einde van de wereld. We zien dat deze hallen vol zitten met mensen die druk bezig zijn hun bezorgdheid en capaciteiten aan elkaar te tonen, om een gedeelde waanvoorstelling te creëren dat oneindige groene groei zowel waar als moreel is.
Is het een verrassing dat deze schertsvertoning zijn nieuwste act heeft op een locatie die, voordat we kwamen opdagen, werd gebrandmerkt als het Lamborghini-conferentiecentrum? Het verlangen naar opzichtige consumptie is wereldwijd en is een teken van ziekte in de moderne cultuur. Het is die cultuur die zowel mens als planeet helpt vernietigen.
Deze conferenties houden het in stand onder het mom van zorgen om het bloedbad. Ja, de 30 jaar COP’s zijn een groot succes geweest in het helpen van de elites om te doen alsof er iets wordt gedaan zonder de grondoorzaken van het probleem aan te pakken. Leiders hier hebben minder een geloofwaardigheidsprobleem dan een kapitalismeprobleem en een consumentencultuurprobleem.
In plaats daarvan zou een serieuze reactie op klimaat en rechtvaardigheid onze economische en banksystemen herontwerpen voor een post-groeitijdperk.
Dit is vrij duidelijk voor mij – waarschijnlijk ook voor jou. Ik heb geen nieuw punt om het te posten. Ik ben gewoon aan het luchten.
