Trump: We zijn verwikkeld in een informatieoorlog

“We zijn verwikkeld in een informatieoorlog”: “Over desinformatie” en waarom we niet “van journalisten kunnen verwachten dat ze ons redden”

Tijdens zijn langverwachte ‘ interview ’ op zondagochtend op NBC’s ‘Meet the Press’, loog ex-president Donald Trump, maakte hij ruzie en rolde hij de nieuwe presentator van de show, Kristen Welker, uit. Afgezien van de de facto bekentenis dat hij op 6 januari probeerde een einde te maken aan de democratie, was Trump uitdagend omdat hij beweerde dat hij niet bang was om voor zijn misdaden naar de gevangenis te gaan . In totaal toonde hij totale minachting voor de waarheid en realiteit.

Donald Trump blijft bewijzen dat hij een onberouwvolle demagoog en een wachtende dictator is. Zijn ‘Meet the Press’-optreden is slechts een voorproefje van de niet aflatende chaos en stroom leugens die hij tijdens de campagne van 2024 gaat ontketenen.

In een poging om de opzettelijke en voortdurende tekortkomingen van de reguliere nieuwsmedia in het tijdperk van Trump te begrijpen, hoe Trump en de Republikeinse Partij en de “conservatieve” beweging systematisch desinformatie hebben gebruikt om de democratie te ondermijnen en het Amerikaanse volk te manipuleren, en waarom de democratie van het land De crisis is veel erger dan het lijkt. Onlangs sprak ik met Lee McIntyre, de bestsellerauteur van ‘Post-Truth’. Zijn nieuwe boek is ‘ Over desinformatie ‘

In dit uitgebreide gesprek waarschuwt McIntrye ook dat het Amerikaanse volk het doelwit is van een informatieoorlog door de Republikeinse fascisten en andere kwaadaardige actoren – en de meeste Amerikanen beseffen dit niet, wat betekent dat ze niet de juiste stappen ondernemen om zichzelf te beschermen. en/of hun democratie.

Dit interview is licht bewerkt voor duidelijkheid en lengte .

Hoe voel je je terwijl je het tijdperk van Trump, de democratiecrisis en dit moment in bredere zin probeert te begrijpen?

Ik voel me gefrustreerd dat het zover is gekomen, maar hoop dat ik een bericht heb dat zou kunnen helpen als ik het bekend kan maken. Tot nu toe hebben de media niet erg goed werk verricht door het verhaal te vertellen dat we in een informatieoorlog verwikkeld zijn.

De aanval op de waarheid in het tijdperk van Trump is geen ongeluk of een soort crisis waar we zojuist in zijn beland omdat Donald Trump zo’n leugenaar is, maar is in plaats daarvan een geplande, georganiseerde campagne om desinformatie te gebruiken om een ​​leger van ontkenners te creëren, omdat het past bij de politieke doelstellingen van de persoon (Trump) die het heeft georganiseerd.

Persoonlijk ben ik nerveus omdat er niet meer wordt gedaan. Net als iedereen die weet wat er aan de hand is, blijf ik me afvragen waarom er niet meer wordt gedaan om ons te redden. Maar uiteindelijk besefte ik dat niemand ons komt redden. We kunnen niet wachten tot het Amerikaanse Congres zich plotseling bewust wordt van deze dreiging. We mogen ook niet van de socialemediabedrijven verwachten dat ze een sociaal geweten ontdekken en stoppen met het versterken van desinformatie, ook al zou dit hun economische belangen kunnen schaden.

Ik denk ook niet dat we van journalisten kunnen verwachten dat ze ons zullen redden, tenzij bekend wordt dat we iets kunnen doen om terug te vechten tegen desinformatie. Maar eerst moeten ze leren hierover te rapporteren als een voortdurende informatieoorlog, en niet als een orkaan of een soort natuurramp.

Ik schreef ‘Over desinformatie’ als burgergids in zakformaat over wat ieder van ons kan doen om terug te vechten tegen desinformatie, nu er nog tijd is om de Amerikaanse democratie te redden.

Waar kun je door je opleiding en expertise ‘zien’ dat degenen in de reguliere nieuwsmedia en commentaren blind voor zijn of anderszins kiezen om te negeren? Waarom denken jullie dat de nieuwsmedia als instituut doorgaan met deze verouderde en gevaarlijke gewoonten?

Het meest frustrerende is dat ik zie dat leden van de media het woord ‘verkeerde informatie’ blijven gebruiken, terwijl ze eigenlijk ‘desinformatie’ bedoelen. Verkeerde informatie is een ongeluk of een vergissing. Het is wanneer je een onwaarheid gelooft, maar er zat geen bedoeling achter (dus misschien verander je van gedachten als je later betere informatie krijgt). Maar zo is desinformatie niet. Desinformatie is een leugen.

Het is wanneer iemand opzettelijk een onwaarheid deelt, omdat het in zijn of haar belang is om een ​​leger van ontkenners te creëren (die meestal eindigen als slachtoffers van de desinformant), zodat ze kunnen krijgen wat ze willen (geld, politieke macht, enz.).

“Desinformatie is een ongeluk of een vergissing. Dat is wanneer je een onwaarheid gelooft, maar er zat geen bedoeling achter (dus misschien verander je van gedachten als je later betere informatie krijgt). Maar zo is desinformatie niet. Desinformatie is een leugen .”

De reden dat dit niet beter wordt gerapporteerd is, denk ik, dat de media als geheel allergisch zijn voor beschuldigingen van politieke vooringenomenheid, en dus toegeven aan de reflex naar ‘beide kanten’ van een feitelijke kwestie, zodra deze de minste is geworden. beetje partijdig. Maar, zoals Stuart Stevens onlangs zei: hoe vertel je beide kanten van een leugen? De belangrijkste taak van journalisten is het vertellen van de waarheid .

Als je eenmaal beseft dat de crisis waarmee we worden geconfronteerd over de waarheid er een is van desinformatie en niet van desinformatie, betekent dit dat we dit als een leugen moeten melden. En waar een leugen is, zijn leugenaars. De reguliere media moeten daar beter over berichten.

Wat is de relatie tussen desinformatie en propaganda?

Veel mensen gebruiken deze woorden door elkaar, maar dat is niet correct. Propaganda is wanneer je informatie gebruikt om iemand te overtuigen van iets waarvan je wilt dat hij of zij het gelooft, omdat het jouw belangen dient. Maar deze informatie kan waar zijn. En je kunt het zelfs geloven. Desinformatie is niet zo. Desinformatie is vals en de persoon die de informatie verspreidt, weet dat deze vals is. Desinformatie is dus eigenlijk wat zij ‘zwarte propaganda’ noemen. 

Witte propaganda verwijst naar het eerdere geval waarin u iemand probeert te manipuleren met echte informatie (bijvoorbeeld door hem niet het hele verhaal te vertellen) om hem ertoe te brengen uw wensen uit te voeren.

Hoe verhoudt desinformatie zich tot de vorming van de publieke opinie en het bepalen van de agenda?

Iedereen begrijpt dat je in de politiek zoals gewoonlijk altijd op zoek bent naar een voorsprong. Wij willen de beste versie van de waarheid vertellen. Eén die ons of onze kandidaat bevoordeelt. Normaal gesproken ‘verdraaien’ we slechte feiten om ze het beste onder de aandacht te brengen. Dit kan onsmakelijk zijn (en strikt genomen is het geen goede manier om respect voor de waarheid te tonen), maar algemeen wordt niet gezien dat het in strijd is met de spelregels. 

Maar wat niet is toegestaan, is liegen, en als iemand in de politiek op leugens wordt betrapt, wordt verwacht dat er enige verantwoordelijkheid en zelfs berouw zal zijn. Ken je John Edwards nog? Hij betaalde een prijs voor het buiten de normale spelregels treden. Maar er is sprake van desinformatie als er op grote schaal wordt gelogen. Het is een soort oorlogvoering. Hier is het doel niet alleen om de beste draai aan de waarheid te vinden, maar ook om je eigen waarheid te verzinnen als dat je eigen belang dient.

Een ander doel van desinformatie is om het publiek te polariseren, zodat ze de desinformant alleen maar beginnen te vertrouwen, en voor de rest hen misschien zo te verwarren en te demoraliseren dat ze het idee opgeven dat de waarheid zelfs maar bekend kan zijn. Wat er de afgelopen jaren in de VS is gebeurd, is dat de tactiek van informatieoorlogvoering werd losgelaten in de binnenlandse politiek, en dat Trump zich bezighield met de eerste succesvolle landelijke binnenlandse desinformatiecampagne in de geschiedenis van ons land.

Het doel was niet om volgens de regels te winnen, maar om macht te verwerven met alle mogelijke middelen. Om de werkelijkheid en de burgers te domineren. Dit is het autoritaire doel en daarom is desinformatie zo gevaarlijk.

Hoe ziet een succesvolle desinformatiecampagne eruit? Beseffen de doelwitten wel dat ze hieraan zijn onderworpen?

Een echt succesvolle desinformatiecampagne is bedoeld om te verhullen dat het een desinformatiecampagne is. Het beste voorbeeld dat ik hier kan bedenken is de valse, belachelijke bewering dat de COVID-19-vaccins tracking-microchips zouden bevatten. Dit was geen desinformatie, het was desinformatie. Deze hele onwaarheid werd verzonnen en versterkt door de Russische inlichtingendienst en vervolgens naar buiten gepompt in een van hun Engelstalige propaganda-afdelingen genaamd The Oriental Review.  

Het doel was om dit op een nieuwsverhaal te laten lijken en mensen aan te moedigen het op Twitter en Facebook te delen. Wat ze deden. Het verhaal brak in april 2020 uit en in mei 2020 dacht 28% van het Amerikaanse publiek (en 44% van de Republikeinse kiezers) dat hier iets aan de hand was. En helaas realiseren de meeste mensen zich tot op de dag van vandaag niet dat deze onwaarheid het resultaat was van Russische desinformatie.

 Dit werd gerapporteerd in de Wall Street Journal, maar voor zover ik weet heeft geen enkele kabelnieuwszender dit opgepikt, dus we bleven in het ongewisse. Hoeveel mensen stierven omdat ze dit nepverhaal geloofden? Hoeveel waren er bang om de Pfizer- en Moderna-vaccins te nemen toen ze uitkwamen? En dat was het doel van de Russen; om de weg vrij te maken voor hun concurrerende vaccin, de ‘Spoetnik V’.

Zoals vaak is opgemerkt, zijn Fox News en de grotere rechtse echokamer een van de grootste propaganda- en desinformatiemachines die ooit zijn gemaakt. Ben je het ermee eens of niet?

Het is waar en ik denk dat het op dit moment onbetwistbaar is. De feiten die aan het licht kwamen tijdens de ontdekking in de Dominion-rechtszaak tegen Fox News maakten duidelijk dat hun hosts informatie via de ether deelden waarvan ze wisten dat deze niet waar was, omdat dit hun kijkcijfers en winst ten goede kwam. Wat echter verraderlijk is, is dat ze niet alleen hun eigen partijdige desinformatie naar buiten hebben gepompt, maar er ook in zijn geslaagd een deel van de Russische propaganda te recyclen. 

En dit was opnieuw een succes voor de Russen. Ze stemmen hun desinformatie af op de bestaande scheuren in de Amerikaanse samenleving en willen dat deze zo snel mogelijk door de Amerikaanse media wordt opgepikt, omdat het dan verboden terrein is voor militair verzet. Gezien de Amerikaanse grondwet kunnen Amerikaanse cyberstrijders en contraspionagefunctionarissen zich niet richten op binnenlandse leveranciers van desinformatie. Of Fox News hier al dan niet bereidwillig deel van uitmaakt, doet er nauwelijks toe. Ze versterken desinformatie.

Wat is de rol van digitale technologie en sociale media in de informatieoorlog?

Iedereen begrijpt dat het vermogen om desinformatie sneller en breder te verspreiden een slechte zaak is. En dit is wat internet toestaat op steroïden. Vroeger moest een desinformant heel hard werken om iemand naar zijn boodschap te laten luisteren. En het was duur om dat publiek te bereiken. Nu is het gratis en onmiddellijk. Maar er is ook nog een ander, minder goed begrepen gevaar voor de verspreiding van digitaal ‘nieuws’. 

Met internet kunt u niet alleen uw boodschap aan meer mensen overbrengen en hen sneller bereiken. Hiermee kunt u ook microtargeten het exacte publiek waarvoor u uw boodschap wilt horen. Denk eens aan alle manieren waarop bedrijven en andere direct marketeers Facebook gebruiken om ons advertenties te sturen die zijn afgestemd op onze specifieke wensen en interesses. Daarmee kunnen ze ons zeep en sneakers verkopen. En desinformanten kunnen het gebruiken om ons leugens en haat te verkopen.

Wat zijn de ‘harten en geesten’ die Trump, de MAGA-beweging, de Republikeinse fascisten en het grotere blanke rechts proberen te winnen?

Ware gelovigen zijn nuttig voor elke beweging, maar het doel van desinformatie is niet alleen om je een onwaarheid te laten geloven, maar ook om de macht van de persoon die de onwaarheid deelt te herkennen en je eraan te onderwerpen, of je die nu gelooft of niet. Het alarmerende aan de manier waarop ontkenners worden gecreëerd (en gebruikt) door de MAGA-beweging is dat de meesten van hen niet eens weten dat ze het slachtoffer zijn van desinformatie.

Is dat het winnen van harten en geesten? In zekere zin denk ik, maar niet op de traditionele manier waarop wij erover denken. Het doel van Trump is niet alleen om zijn volgelingen ervan te overtuigen dat wat hij zegt waar is, maar om hen te laten geloven in hem als de enige betrouwbare waarheidsverteller. Dat is gevaarlijk. We zien dat door de hele geschiedenis van fascistische bewegingen heen. Wat Trump nodig heeft, zijn mensen die hij in actie kan zetten wanneer hij ze nodig heeft, maar ik denk niet dat het hem echt uitmaakt wat in hun belang is. Hij deelt desinformatie niet met hen in hun voordeel, maar in het zijne.

Hoe kunnen we deze desinformatieoorlogen hier in de VS lokaliseren, zoals we zien bij het Trumpisme, de grotere ‘conservatieve beweging’ als onderdeel van een mondiaal project van illiberale actoren als Poetin, Orban en anderen?

Het laatste wat er gaande is in de oorlogvoering over buitenlandse informatie is dat een verbluffend aantal illiberale landen zich hebben aangesloten bij de strijd tegen desinformatie, maar niet voor de doeleinden die je zou denken. Rusland en Turkije hebben al wetten aangenomen die het delen van nepnieuws strafbaar stellen. Maar ze mogen natuurlijk bepalen wat nep is en wat niet. De strijd tegen desinformatie wordt nu in sommige landen gebruikt als een vijgenblad om dissidenten gevangen te zetten en hun vijanden te straffen. Dit is gevaarlijk en moet onderkend worden.

Het nieuwste wat er gaande is in de binnenlandse informatieoorlog is de georganiseerde, gecoördineerde campagne van rechtse mensen als Jim Jordan om te beweren dat elke vorm van contentmoderatie, of alleen maar de strijd tegen desinformatie in het algemeen, een complot is om conservatieve stemmen het zwijgen op te leggen. Let op de subtiliteit hier. Ze proberen het deplatformen van bekende leugenaars gelijk te stellen aan censuur. En voor mensen die niet opletten, klinkt dit misschien best goed.

Wat mensen zich niet realiseren in het debat over censuur is dit. Weigeren de leugens van iemand anders te versterken is geen censuur. Een leugenaar heeft het recht om te zeggen wat hij wil. Maar waarom denken ze dat dit hen recht geeft op onmiddellijke, gratis, onbeperkte toegang tot een platform waarmee ze hun boodschap binnen enkele seconden naar iedereen op de planeet kunnen verspreiden? 

Stel dat u een radicale voorstander van de vrijheid van meningsuiting bent en dat u vindt dat zelfs haatzaaiende uitlatingen beschermd moeten worden. Je zou het ermee eens kunnen zijn dat de Ku Klux Klan een paradevergunning zou moeten kunnen krijgen voor hun openbare bijeenkomst. Maar moet je daarvoor die bijeenkomst bijwonen en hen helpen vliegers uit te delen? Het doet niet. Weigeren om spraak te versterken is niet hetzelfde als het censureren van spraak.

Veel van wat Trump en mondiaal rechts doen komt uit het Russische draaiboek over politieke technologie en hoe de consensusrealiteit en het geloof in de legitimiteit van een democratische regering en het maatschappelijk middenveld te vernietigen.

Ik betwijfel of Trump ooit een cursus psyops heeft gevolgd of dat hij in zijn vrije tijd trainingshandleidingen voor desinformatie leest, maar hij is niettemin een meesterlijke propagandist van bijna geniaal niveau. Hij gebruikt exact dezelfde technieken van desinformatie over een Amerikaans publiek die Poetin gebruikt over zijn burgers. 

De ‘vuurslang van onwaarheid’ en ‘whataboutisme’ zijn twee die ik in mijn boek bespreek. Trump heeft ook een intuïtief begrip van menselijke cognitieve vooroordelen rond kwesties als ‘het herhalingseffect’ of ‘het primacy-effect’. Dit is de reden waarom Trump steeds ‘hoax’ en ‘heksenjacht’ zegt. Omdat het werkt. De technieken van oorlogsvoering met desinformatie zijn niet zo moeilijk te leren; ze vereisen alleen een zekere schaamteloosheid over liegen en het bewapenen van informatie. 

Moderne oorlogsvoering tegen desinformatie werd uitgevonden door Feliks Dzerzhinsky (VI Lenins eerste directeur van de Cheka) in de tijd van de Russische Revolutie, toen ze ontdekten dat je soms je vijand kon verslaan zonder een schot te lossen. Dat is wat de Russen momenteel doen tegen het Westen. En Trump heeft die les heel goed geleerd, en hij past deze voor zijn eigen doeleinden toe op een Amerikaans publiek.

Hoe kunnen we in een tijdperk waarin algoritmen mensen letterlijk aanmoedigen en in staat stellen hun eigen alternatieve realiteit te creëren, een gemeenschappelijke waarheid en gedeelde waarden vinden? Wat betekent dit voor de democratie en een gezonde samenleving in het algemeen?

Het algoritme speelt in op onze zwakte om te geloven wat we willen geloven. Gemotiveerde redenering. Voorkeur voor bevestiging. Ego-verdediging. Dit werd allemaal ontdekt door sociaal psychologen in de jaren vijftig en nu is het gedigitaliseerd tot het punt waarop we gewoon op die knop blijven drukken om de dopamine-hit te krijgen die ons vertelt dat we altijd gelijk hadden. Maar daar kunnen we tegen vechten. Een van de beste manieren is, denk ik, om in gesprek te gaan met mensen die het niet met ons eens zijn. Niet bezwijken voor de silo.

Ik heb eerder een heel boek geschreven met de titel ‘Hoe praat je met een wetenschapsontkenner’, waarin ik mijn eigen verhalen vertel over gesprekken met Flat Earthers en andere wetenschapsontkenners, in een poging om te zien of ik kon leren hoe ik daar doorheen kon breken. En wat ik leerde was dit. 

Hoewel het erg moeilijk is om iemand van gedachten te laten veranderen (vooral ter plekke, als je een vreemde bent), is het heel goed mogelijk om met vrijwel iedereen een geduldig, hartelijk en respectvol gesprek te voeren (wat de eerste stap is naar het overtuigen van iemand). hen). Luisteren helpt. Als je naar iemand luistert, is de kans groter dat hij of zij ook naar jou luistert. En face-to-face gesprekken helpen. Het is gewoon iets magisch dat wanneer we persoonlijke gesprekken voeren, we vertrouwen beginnen op te bouwen. 

En dat is wat hier kapot gaat, geen feiten maar vertrouwen. Dit is de reden waarom een ​​ontkenner niet kan worden overtuigd door feiten door zijn strot te rammen. Ze hebben geen tekort aan feiten; ze hebben een vertrouwenstekort. Hoe meer we een gemeenschappelijke basis kunnen vinden en weer met elkaar kunnen praten, des te eerder denk ik dat we deze crisis achter ons kunnen laten.

Maakt u zich zorgen dat uw nieuwe boek wordt gebruikt als een soort routekaart en leerboek voor kwaadaardige actoren om succesvoller desinformatie- en andere propagandacampagnes te ontplooien? Hoe kunnen pro-democratische actoren en anderen die een echte democratie en een gezonde Amerikaanse (en mondiale) samenleving willen, toepassen wat u in het boek hebt uitgelegd? 

Ik kan me voorstellen dat kwaadaardige actoren van mijn werk kunnen leren hoe ze een succesvollere desinformatiecampagne kunnen voeren, maar deze technieken waren in de eerste plaats niet bepaald geheim. Iedereen kan ze leren. En veel mensen hebben dat gedaan. Het punt van mijn boek is om een ​​soort informatiepariteit te bereiken, waarbij de mensen die de waarheid willen verdedigen deze technieken moeten leren, zodat ze zich er beter tegen kunnen verdedigen.

Aan het einde van mijn boek ‘Over desinformatie’ heb ik tien praktische stappen geschetst die iedere gewone burger kan nemen om desinformatie te bestrijden. Kunnen de overheid, sociale-mediabedrijven, journalisten en andere reguliere media meer doen om ons te helpen? Zeker. Maar ik wil ervoor zorgen dat gewone burgers weten dat zij ook iets kunnen doen.

Zoals ik het zie, heeft desinformatie drie doelen. In de eerste plaats proberen wij u een onwaarheid te laten geloven. Ten tweede polariseren we je rond een feitelijke kwestie, zodat je de mensen begint te wantrouwen en zelfs te haten die niet ook in dezelfde onwaarheid geloven. Maar uiteindelijk komt het derde en in sommige opzichten het meest verraderlijke doel van allemaal.

Ze willen dat je het opgeeft. Ik denk dat een boodschap die mensen uit desinformatie halen, is dat iedereen bevooroordeeld is en dat alle uitlatingen politiek zijn. Of dat de zaken zo verwarrend zijn – en er zijn zoveel stemmen die het daar niet mee eens zijn – dat het gewoon onmogelijk is om de waarheid te achterhalen. Mensen raken verward en vervolgens cynisch. Ze beginnen zich hulpeloos te voelen. En dat is precies het type persoon dat een autoritair persoon wil dat je bent.

Ze willen dat je het opgeeft . De eenvoudigste manier om een ​​populatie te controleren is door controle te houden over hun informatiebron. Maar je bent niet machteloos. Er is iets dat u kunt doen om terug te vechten tegen desinformatie. Daarom heb ik het boek geschreven.  

Maar zelfs voordat je het boek leest, wil ik dat je dit weet: de belangrijkste stap bij het winnen van een informatieoorlog is eerst toegeven dat je in een informatieoorlog zit.