Trump zit gevangen in zijn eigen bunker van angst – met zijn schare fans van rechtse lafaards

Conservatieven doen zich voor als stoere jongens terwijl ze onbeschermde demonstranten bespotten met daadwerkelijke fysieke en morele moed

We zijn nu meer dan een week bezig met de pogingen van het Witte Huis om de keuze van Donald Trump om vreedzame demonstranten op gas te scheuren te rationaliseren om de weg vrij te maken voor een foto, en de excuses worden niet beter. Ambtenaren kunnen niet eens beslissen over één leugen om te vertellen, ping-ponging tussen het ontkennen van het geweld tegen demonstranten was zo ernstig  – de gebeurtenis was uitgebreid gedocumenteerd  – om te beweren dat het gerechtvaardigd was . Het laatste excuus van procureur-generaal Bill Barr , die eerder probeerde te ontkennen dat hij  de actie had bevolen , valt op de een of andere manier in beide kampen. 

“De president van de Verenigde Staten zou een blok van het Witte Huis naar de kerk van presidenten moeten kunnen lopen”, vertelde Barr maandagavond aan Brett Baier op Fox News  in een poging het gebruik van pijnlijk geweld tegen vreedzame demonstranten als gewoon noodzakelijk. 

Zelfs terwijl hij dit deed, sprak Barr uit beide kanten van zijn mond en beweerde dat het “volkomen onjuist” was om te zeggen dat het traangas werd gedaan om de foto-opname van Trump te vergemakkelijken, hoewel slechts enkele seconden voordat Barr beweerde dat traangas was om de foto van Trump te vergemakkelijken was gerechtvaardigd. 

Ambtenaren van het Witte Huis kunnen om een ​​eenvoudige reden geen genoegen nemen met een coherent verhaal: het besluit van Trump om gasdemonstranten te scheuren, onthulde de leugen achter zijn harde kerel die gladstrijkt, en laat zien dat hij eigenlijk een snotterende lafaard eronder is. 

Inderdaad, de hele rechtse reactie op de protesten heeft gediend als een langdurige demonstratie van een centrale waarheid, en dat is alles wat de rechtse mannelijke bravoure een daad is die wordt gepleegd door mensen die in feite een stel mafkees zijn die zichzelf plassen in angst bij het zien van demonstranten op straat.

Bovendien zijn het de progressieven die jarenlang belachelijk zijn gemaakt als ‘soja-jongens’ en ‘gemakkelijk te activeren’ die de fysieke en morele moed hebben getoond die nodig is om de straat op te gaan, met het risico vergast of geslagen te worden, om op te komen voor wat ze geloven in. En demonstranten doen dit met alleen bandana’s ter bescherming, terwijl de politie zich verschuilt achter kogelvrije vesten en gasmaskers.

Het gezicht van moed is niet een man die zich verschuilt achter muren en bepantsering en falanxen van goed bewapende politie die projectielwapens afschiet. Het gezicht van moed is een ongewapende demonstrant die zonder enige bescherming de straat op gaat, omdat het juist is om te doen. 

Trump stelde zich ongetwijfeld voor dat hij eruitzag als de overwinnende held terwijl hij over het Lafayette-plein schreed in de nasleep van de gewelddadige verspreiding, maar het hele debacle bevestigde uiteindelijk opnieuw de gehate bijnaam “Bunker Boy” – een man met zo’n dunne huid dat hij zijn toevlucht nam tot de politie bevolen gasdemonstranten te verscheuren, zodat hij niet door hen lastig gevallen hoefde te worden. 

Trumps “Bunker Boy” -act echoot een grotere waarheid over Amerikaans rechts, en vooral de giftige mannelijkheid die het kloppende hart is: al die stoere mannenhouding is een zielige poging om de angst te verbergen die conservatisme definieert.

De hele politieke carrière van Trump is gebaseerd op toegeven aan de duizelingwekkende hoeveelheid angst die Amerikaans rechts motiveert: angst voor mensen die anders zijn dan zij, angst voor grote steden, angst voor verandering. Zoveel zelfbenoemde stoere jongens aan de rechterkant smelten ineen bij de gedachte dat een vrouw misschien het gevoel zou hebben om terug te praten. En het racisme dat Trump uitlokt, is ook gebaseerd op angst, gedreven door blanke mensen die bang zijn dat ze als middelmatig worden blootgesteld als ze moeten concurreren met mensen van kleur op een gelijk speelveld. 

En natuurlijk gaat de rechtse obsessie met de politie over lafheid. Het is zo geworteld in hun angst voor de wereld – en vooral voor mensen van kleur – dat ze zich verschuilen achter een leger uitgerust met tanks en schilden en geweren en andere projectielwapens die bedoeld zijn om maximale schade toe te brengen aan mensen en zichzelf te beschermen tegen fysiek risico.

En de angst die deze situatie heeft veroorzaakt, is tijdens deze protesten keer op keer aan het licht gekomen. De politie rechtvaardigt het ontketenen van gas en rubberen kogels op demonstranten omdat er een paar lege waterflessen naar hen werden gegooid, alsof waterflessen het gevaarlijkste wapen waren dat de mensheid kent. Rechtse burgerwachten rammen demonstranten met hun auto’s, verstoppen zich achter een ton metaal terwijl de dappere demonstranten zonder bescherming op straat staan. En angstige conservatieven trillen thuis en krijsen over ‘plunderen en rellen’ terwijl hun progressieve vrienden en familieleden de straat op gaan en het risico lopen aangevallen te worden door de politie.

Op donderdag liet een 75-jarige man genaamd Martin Gugino in Buffalo, NY, de wereld zien hoe moed er echt uitzag toen hij, zonder enige bescherming, een team van baton-zwaaiende en met het gezicht afgeschermde agenten benaderde. Een officier duwde hem op de grond en terwijl er een plas bloed onder het hoofd van de man vormde, liepen laffe agenten voorbij, bang om zelfs maar te erkennen wat er was gebeurd door hulp te verlenen. Gugino werd daardoor in het ziekenhuis opgenomen.

Trump, nog steeds opgesloten achter muren en veiligheid, reageerde dinsdag op Twitter door laster Gugino, een vredesactivist die ook vrijwilligerswerk doet als pleitbezorger voor betaalbare huisvesting:

Buffalo protester shoved by Police could be an ANTIFA provocateur. 75 year old Martin Gugino was pushed away after appearing to scan police communications in order to black out the equipment. @OANN I watched, he fell harder than was pushed. Was aiming scanner. Could be a set up?

— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) June 9, 2020

Maar natuurlijk zou Trump liegen over Gugino. Het contrast tussen de twee mannen, die bijna even oud zijn, kan niet groter zijn: Trump is een lafaard die een groot spel op Twitter praat, maar zo bang is voor de buitenwereld dat hij demonstranten had vergast, dus hij deed het niet moet ze in de ogen kijken; Gugino toonde, ondanks zijn leeftijd, echte moed bij het bijwonen van een protest tegen de gewelddadige politie, en de politie werd betrapt op de camera om te laten zien hoe gevaarlijk het voor hem was om daar te zijn.

Ongetwijfeld zorgt Gugino’s moed ervoor dat een lafaard als Trump zich klein voelt, en zoals alle laffe pestkoppen overal, reageert Trump met leugens en misbruik. 

Dat conservatisme is lafheid die zich verschuilt achter een stoere uitstraling is altijd waar geweest. Kijk naar de NRA, die altijd wapens op de markt heeft gebracht met een combinatie van hyper-mannelijke bravoure behangen over een zee van racistische angst. En de Trump-slogans waar rechtse mensen van houden, zoals ‘de muur bouwen’ en ‘Amerika weer groot maken’, gaan allemaal over hun angst voor verschil en verandering. Het belangrijkste bepalende kenmerk van conservatisme is lang lafheid geweest, en de camouflage- en geweer-cosplay er slechts overcompensatie voor. 

Een van de krachtigste passages in “Game of Thrones” van George RR Martin is een uitwisseling tussen Ned Stark en zijn jonge zoon Bran, wanneer Bran vraagt: “Kan een man nog steeds dapper zijn als hij bang is?”

Ned antwoordt: ‘Dat is de enige keer dat een man dapper kan zijn.’

Het punt van deze uitwisseling is simpel: moed gaat niet over het vrij zijn van angst, maar over het onder ogen zien van je angsten en hoe dan ook het juiste te doen. 

Demonstranten zijn bang. Natuurlijk zijn ze dat. Velen van hen zijn aangevallen. Sommigen zijn permanent gewond geraakt. Een paar zijn omgekomen bij incidenten in verband met of grenzend aan protesten in verschillende steden. Maar zoveel mensen komen door hun angsten heen en gaan toch uit. 

Wat Trump en zijn supporters zijn, is niet dapper. Het zijn pestkoppen. Ze gaan elk gevecht uit de weg dat niet over hen gaat. Ze richten geweren op mensen die gewapend zijn met lege waterflessen, verstoppen zich in hun auto’s terwijl ze de menigte rammen, hurken achter muren en schilden terwijl ze traangas uitwerpen.

Trump kiest nooit echt iemand van zijn eigen grootte – vraag de tientallen vrouwen die hem hebben beschuldigd van aanranding – en hij stuurt zijn advocaten om met de duizenden mensen om te gaan die hij in zijn tijd heeft verpest. De man heeft waarschijnlijk nooit een moment van echte moed in zijn leven gehad. Fans die enthousiast zijn over zijn pesterijen, laten gewoon zien dat ze net zo laf zijn als hij. 

AMANDA MARCOTTE

Amanda Marcotte is een politiek schrijver voor Salon die de Amerikaanse politiek, feminisme en cultuur behandelt