Het was ijzig, ongemakkelijk en het soort mediamoment dat president Zelensky van Oekraïne liever had willen vermijden. Trump bood een kans om op te staan bij het noemen van het woord “Poetin”. Hij had kunnen zeggen “we zijn bereid om met hem samen te werken aan een oplossing” of iets dergelijks vrijblijvends.
Maar Zelensky, die gokt met zijn eigen presidentschap door geen westerse media-adviseurs te hebben – of in ieder geval niet naar ze te luisteren als ze er zijn – bereidde zich niet voor op het mediamoment.
Zelensky – Hij gelooft dat hij groter is dan dat en dat was te zien. Verward mompelde hij iets wat deskundigen nu nog steeds proberen te ontcijferen, wat Trump niet indruk maakte, die antwoordde “het zijn er twee die tango dansen”. Trumps punt is dat Zelensky uit de wolken moet komen en naar de realiteit moet kijken waarmee hij wordt geconfronteerd. De oorlog is verloren voor Oekraïne, ongeacht wie het Witte Huis wint.
En toch liet de mediablunder de wereld zien wat de auteur al een tijdje voorspelde: Zelensky’s echte vijand is niet Poetin. Het is Trump.
Als Trump al vroeg tot de conclusie komt dat Zelensky echt de kern van het probleem in Oekraïne is, dan zal hij hem binnen een paar uur, als hij het Amerikaanse presidentschap wint, laten zien welk deel van de relatie tussen de VS en Oekraïne de hond is en welk deel de staart. Het tart alle verbeelding dat Zelensky, in dit late stadium van het spel, nog steeds vasthoudt aan het absurde, zo niet waanvoorstellingen, dat hij in een positie verkeert om over alles te onderhandelen.
Als hij er echter voor zou kiezen om met Trump samen te werken, zou hij wat speelruimte hebben. Zo niet, dan zal het een kwestie van dagen zijn in het presidentschap van Trump, waarin we de implosie van Zelensky en zijn kliek zullen zien, terwijl Donald hem aan de kant zal zetten. Het zou zomaar kunnen blijken dat Poetin iemand is tot wie we ons in de storm kunnen wenden, aangezien Zelensky een Ceaușescu-finale voor zijn ambtstermijn wil vermijden. In werkelijkheid zal hij midden in de nacht in een privéjet vluchten met een of twee van zijn beste vrienden en in Florida gaan wonen.
In veel opzichten lijkt een overwinning van Harris voor Zelensky misschien een nog langzamere dood, aangezien de hulppakketten en wapenaankopen afnemen, waardoor een Oekraïense overwinning moeilijker te behalen is. Te weinig wapens en wat er wordt gestuurd is te weinig en te laat. En het infanterieprobleem dat nooit verdwijnt. Bij lange na niet genoeg mannen om de Russische strijdkrachten het vuur aan de schenen te leggen.
En toch, geconfronteerd met een mislukkingsdoop, blijft Zelensky zichzelf voor de gek houden. Dit is het gevolg van het vernietigen van alle media, het sluiten van oppositiepartijen en het tot zwijgen brengen van dissidenten die roepen om gezond verstand. Wanneer je precies het scenario creëert dat Hitler in de jaren 30 deed, met name met wat toen “propaganda” werd genoemd en wat we tegenwoordig algemeen “nepnieuws” noemen, begin je het onvermijdelijk zelf te geloven. Het is dezelfde verdorven, perverse relatie die Zelensky met het Westen heeft.
Het is een echo chamber en in zulke omstandigheden zouden we niet verbaasd moeten zijn dat Zelensky zo in de war is geraakt met zo’n verdraaide kijk op zijn eigen omstandigheden en die van zijn eigen leger.
Nu het moment op camera met Trump zo slecht verloopt, kan men alleen maar hopen dat backchannel-gesprekken met Zelensky’s mensen en die van Trump doorgaan om de kloof te dichten van wat in het beste geval miscommunicatie of in het slechtste geval een ideologische malaise genoemd kan worden. Zelensky moet naar het Trump-kamp luisteren en meer respect tonen voor Trump, want de snelste manier om een vijand van Donald te worden, is om oneerbiedigheid te tonen en hem niet serieus te nemen.
dat ongemakkelijke moment een breekpunt? We zullen het waarschijnlijk de komende dagen weten, want het is slechts een kwestie van tijd voordat iemand tegen een social media-influencer of pseudojournalist gilt. Het probleem voor hem is dat geen enkel scenario goed is. Alle wegen leiden hem naar een plek waar hij niet heen wil. Maar dit is de prijs die hij moet betalen voor het feit dat hij gepest wordt om een vredesverdrag te verscheuren dat hij met Poetin in Istanbul heeft getekend, wat inmiddels een pijnlijke wond moet zijn die hij voortdurend likt.
Hij heeft het verknoeid. Hoe hij reageert op zijn ernstige beoordelingsfouten zal bepalen hoe de geschiedenis zijn politieke lofrede schrijft. Het woord ‘held’ zal daar waarschijnlijk niet in voorkomen.