Trumpisme is levend en gezond – en het zal niet verdwijnen, zelfs niet als Trump dat doet
Indignatie redactie
6 min. lezen
De definitieve resultaten van de presidents- en congresverkiezingen van 2020 blijven vanochtend onopgelost. Zelfs als er geen uitkomst is, zijn er velen in de VS en over de hele wereld die de verkiezingen van dinsdag een ramp, een walgelijke nationale vernedering en een klap in de keel zullen noemen voor elke medische professional die in Donald Trump’s pandemische kleding waadde. vuilniszakken en maskers gedoopt in Lysol zodat ze levens konden redden.
Hoe snel vergeten we het.
Nee, dit is niet 2016, toen de helft van het land op “bank” stemde in plaats van naar hun stembureaus te gaan. Een van de lichtpuntjes van de nacht is zelfs dat de opkomst de hoogste was in 120 jaar. Iets minder dan 67 procent presteerde het land beter dan de opkomst bij de Kennedy / Nixon-verkiezingen van 1960. U kunt en zult het tegenwoordig niet veel beter doen dan dat.
En daar komt de akelige kleine wending. Velen waren van mening dat Trump gisteravond grondig en ongetwijfeld moest worden geleid, en niet alleen om een langdurige en rommelige juridische strijd te vermijden die zou kunnen eindigen voor een zwaar gecompromitteerd Hooggerechtshof. Sterker nog, de hoop op een volledige Trump-routing gisteravond was ook een hoop dat de hele grotesquerie die het Trumpisme zelf is, zou worden afgebroken, verbrand en begraven onder gezouten aarde voor de wakende ogen van de hele wereld.
Nou, na een enorme opkomst is dat niet gebeurd. In plaats daarvan is een verkiezing waarvan velen dachten dat ze een democratische “blauwe golf” zouden zijn, een nip en plooi-affaire geworden waardoor democraten feitelijk zetels in het Huis van Afgevaardigden hebben verloren. Democraten hebben nog steeds de meerderheid in die kamer, maar het is een slankere vandaag, en de GOP-minderheid zal zeker worden aangemoedigd nadat ze de verwachtingen heeft overtroffen. De dromen van een democratische meerderheid in de Senaat vervallen langzaam maar zeker.
Ah, ja. Verwachtingen, ook wel bekend als ‘peilingen’, vormen een hele branche die opnieuw heeft bewezen ongelijk te zijn aan de taak waarin ze expertise claimt. Ik ben niet iemand die terloops neoconservatieve duivels zoals John Podhoretz citeert, maar in dit specifieke geval snijdt hij het tot op het bot.
“Politieke peilingen zijn bedrog” , verklaart Podhoretz terecht . “Het beweert iets te meten dat, het is nu onmiskenbaar duidelijk, niet nauwkeurig kan worden gemeten. De verleidelijke belofte van Polling is dat het het giswerk zal wegnemen bij het begrijpen van een complexe en veranderende reeks omstandigheden en die onzekerheid zal vervangen door iets dat op wetenschap lijkt. Maar het lijkt minder op de fysica die ons helpt raketten de ruimte in te schieten, en meer op de set van het ruimteschip op ‘Star Trek’. Het is glanzend. Hij heeft veel wijzerplaten en lampjes. Dingen piepen. Maar als je het op het lanceerplatform van Cape Canaveral zou leggen en het in brand zou steken, zou je gewoon doodbranden. “
Ik beloof je op deze dag, 4 november 2020, dat ik deze pagina nooit meer zal bevlekken met nummers uit een opiniepeiling, en ik bied mijn verontschuldigingen aan dat ik dit in het verleden heb gedaan. Polls zijn het wonderbrood van de politieke journalistiek; ze helpen artikelen vet te mesten en deadlines te halen, maar wat waardevolle informatie betreft, hebben ze het calorische equivalent van grind. Nooit meer, je hebt mijn woord.
De race is momenteel te danken aan een knotsgekke koppeling van zeven staten: Pennsylvania, North Carolina, Michigan, Georgia, Wisconsin, Nevada en Arizona. De laatste daarvan, Arizona, werd gisteravond laat door Fox News gebeld ten gunste van Joe Biden, wat Trump motiveerde om uit te barsten in een razernij van beschuldigingen van fraude en autoritaire overwinningsverklaringen die, onmogelijk maar zeker, dit uitgebreide debacle nog dieper hebben gekleurd. ‘We gaan naar het Amerikaanse Hooggerechtshof,’ scheldde hij. “We willen dat alle stemmen stoppen.”
De opvallende districten in die staten zijn bijna allemaal stedelijke centra met miljoenen ontelbare stemmen. Het tellen van die stembiljetten is wat Trump wil tegenhouden, en wat hem waarschijnlijk zal motiveren om deze verkiezingen voor de rechter te brengen als Biden uiteindelijk zegeviert. Aan het einde van dat pad ligt het Hooggerechtshof, duidelijk waar Trump op hoopt.
Zeker, er zijn gisteravond heel veel vreugdevolle overwinningen geboekt. Vertegenwoordigers Ilhan Omar en Alexandria Ocasio-Cortez vernietigden hun tegenstanders om een tweede termijn voor zichzelf veilig te stellen, en Jamaal Bowman won de zetel voor het 16e district van New York. Sarah McBride won haar race voor de senaat van de staat Delaware, waardoor ze de hoogste transgender-ambtenaar in de regering was.
Al het kleine drugsbezit in Oregon is gedecriminaliseerd. Arizona, Montana, New Jersey en South Dakota legaliseren marihuana. Mississippi keurde de verwijdering van de zuidelijke vlag van zijn vlag goed. Florida passeerde een minimumloon van $ 15. Nebraska en Utah hebben maatregelen genomen om de maas in de wet te dichten waardoor de slavernij kon voortduren voor degenen die veroordeeld waren voor een misdaad.
Maar Lindsey Graham heeft nog steeds een baan, net als Mitch McConnell, en waarschijnlijk ook als meerderheidsleider. De “Blauwe Golf” werd omgezet in verloren terrein in zowel het Huis als de Senaat, en als Biden dit ding wint, zal het met een flinterdunne marge zijn die volledig kan verwachten dat hij de komende paar maanden voor de rechtbank zal doorbrengen. Het tellen gaat in ieder geval door en het zal waarschijnlijk dagen duren voordat een definitief resultaat wordt bereikt.
We zullen veel tijd besteden aan het uit elkaar halen van de details die tot gisteravond hebben geleid, de gemiste aanwijzingen en overdreven kansen. Was Joe Biden de beste keuze als genomineerde, of gewoon een andere in een schijnbaar eindeloze reeks gedoemde DNC Dembots rechtstreeks uit de centrale casting? Zeker, Biden heeft nog niet verloren, en zal misschien wel zegevieren … maar het moment roept de vraag op: zouden we hier zijn als Bernie Sanders of Elizabeth Warren in de plaats van Biden stonden? We zullen het nooit weten, en nu wachten we.
Twee feiten vallen op: ten eerste is de splitsing tussen stad en platteland meer uitgesproken dan ooit, en de kiezers in de steden zijn verrassend gelijk in aantal met hun broeders op het platteland. Er is deze keer geen verwijtende opkomst, niet na het evenaren van een 120-jarige hoge score. We lijken een zo gelijkmatig verdeelde natie te zijn als we hebben gehoord dat we zijn, en deze nieuwste neus-telling onderstreept de grimmige waarheid ervan.
Ten tweede, en nog belangrijker: ondanks de verschrikkingen van de COVID-19-pandemie en zijn belachelijke aanpak van de crisis, ondanks de verbrijzelde economie, de onophoudelijke bombast, het openlijke racisme, alles blijft Donald Trump populair genoeg om een scheermes te maken. dunne wedstrijd van wat velen (met de hand opgestoken) verwachtten, zou een klapband zijn. Meer mensen hebben bij deze verkiezingen gestemd dan ooit tevoren in onze geschiedenis, en minstens de helft van hen vindt dat Trump een tweede ambtstermijn waard is. Misschien meer, als de deal op zijn manier mislukt.
Terwijl verkiezingsfunctionarissen de stembiljetten die voor hen liggen gestaag verwerken, verwerk ik de betekenis van de resultaten van gisteravond. Ik heb de aard van mijn land dat aan deze wedstrijd meedeed ernstig verkeerd begrepen, iets waarvan ik dacht dat ik er al jaren grip op had. Bijna 66 miljoen mensen onderzochten het kolkende, hatelijke, door pest geteisterde rampgebied dat de natie onder het bestuur van Trump is gekomen en besloten dat hij nog vier jaar zou moeten hebben om meer van hetzelfde te doen.
Het is nog niet voorbij, maar wat het uiteindelijke resultaat ook is, dit voelt heel erg als een daverende tegenslag, zo niet een nederlaag op zich. Zelfs als Biden wint, heeft hij een democratische meerderheid in de senaat nodig om effectief te kunnen regeren. De grond was rijp voor de Democraten om het gisteravond veel beter te doen, met de omringende omstandigheden al met al heftig in hun dringende relevantie … en dan dit.
Het wordt weer een hele lange week. Stevige harten.
