Trump’s Bantustan-Lite Palestina-plan laat zien dat de ‘Two State’-oplossing altijd een leugen was

Trump’s ‘vredesakkoord’ voor Israël is belachelijk eenzijdig en leest als pure, onvervalste zionistische propaganda, schrijft Craig Murray.

Ik heb de volledige 181 pagina’s van de ‘vredesovereenkomst’ van president Donald Trump voor Israëlgelezenen het is adembenemend. Het is niet alleen dat de ‘oplossing’ die het voorstelt belachelijk eenzijdig is, het is de hele analyse van het op te lossen probleem dat luidt als pure, onvervalste zionistische propaganda.

Het woord ‘geweld’ wordt bijvoorbeeld herhaaldelijk gebruikt. Maar het verwijst alleen maar naar geweld door Arabieren. Er is niet één enkele melding van geweld door Israël tegen de Palestijnen, hoewel de verhouding tussen de moorden tussen Israëliërs en Palestijnen in de afgelopen tien jaar ongeveer 80: 1 is. De enige vermelding van geweld tegen Palestijnen heeft helemaal te maken met de verdrijving van Koeweit door de Palestijnse vluchtelingen na de eerste Golfoorlog.

De analyse van het vluchtelingenprobleem is hetzelfde. Nergens kan de krant zichzelf wijzen op het belangrijkste historische feit, dat de Palestijnse vluchtelingen uit Israël zijn verdreven. De krant behandelt Palestijnse vluchtelingen alsof ze zich eenvoudig hadden gematerialiseerd als een ongemakkelijk fenomeen, als een sprinkhanenplaag. Dit ‘anders’ zijn van Palestijnse vluchtelingen doordringt de hele krant:

Benadrukt moet worden dat veel Palestijnse vluchtelingen in het Midden-Oosten uit door oorlog verscheurde landen komen, zoals Syrië en Libanon, die uiterst vijandig staan ​​tegenover de staat Israël

Nee. Palestijnse vluchtelingen werden gedreven door geweld uit het land dat nu Israël is. Families die er twee generaties geleden woonden zijn ontheemd ten gunste van families die het land claimen omdat hun voorouders er tachtig generaties geleden woonden. Dat is een onbetwistbaar feit.

Je kunt beweren dat de verplaatsing van de Palestijnen uit Israël gerechtvaardigd was vanwege de dringende behoefte aan een staat voor het Joodse volk na de Holocaust. Je kunt beweren dat de verplaatsing van Palestijnen uit Israël gerechtvaardigd is omdat het door God is ingesteld. Je kunt beweren dat de verplaatsing van Palestijnen uit Israël betreurenswaardig maar onomkeerbaar is. Geef het argument dat u wenst, maar weigeren het fundamentele feit te erkennen dat de Palestijnse vluchtelingen uit Israël werden verdreven, is een zielige daad van lafheid die de pure intellectuele eigenaardigheid van de krant onderstreept.

De “deal” maakt een directe gelijkwaardigheid tussen Palestijnse vluchtelingen en “de Joodse vluchtelingen die werden gedwongen te vluchten uit Arabische en moslimlanden.” De taal hier is buitengewoon onthullend. De joodse vluchtelingen ‘werden gedwongen te vluchten’. Er is geen aarzeling over deze claim van slachtofferschap. Terwijl er helemaal geen erkenning is dat de Palestijnse vluchtelingen “werden gedwongen te vluchten” door de Israëliërs.

In 1948 verhuisden sommige Palestijnen, ontworteld door de claims van Israël op hun land, naar het Jaramana-vluchtelingenkamp in Damascus, Syrië. (Wikimedia Commons)

Het is ongetwijfeld een geldig punt dat veel Joden schandelijk en onvrijwillig werden verdreven door Arabische naties, en hun lijden te vaak over het hoofd wordt gezien. Om te beweren dat de aantallen gelijkwaardig zijn, is het negeren van het feit dat een aanzienlijk deel van de joodse bevolking van Arabische staten vrijwillig naar het nieuwe thuisland verhuisde, terwijl geen van de Palestijnen die uit Israël zijn verdreven vrijwillig is vertrokken. Maar het meest in het oog springende feit dat in de krant wordt genegeerd, is dat de meerderheid van de Joodse vluchtelingen uit Arabische landen het bezit van Palestijnse vluchtelingen in Israël kregen. De bewering dat beide partijen evenveel schadevergoeding nodig hebben, is daarom onzin.

Hangend naar Extreme Zionistische Propaganda

Het falen om de Palestijnse vluchtelingen toe te laten, werd schandelijk uit de panders van Israël verdreven naar de meest extreme zionistische propaganda, die beweert dat het land leeg was voordat de Israëliërs het in 1948 vestigden. Dit is een klassieke mythe van oorsprong van de kolonisten, herhaaldelijk gebruikt door het Britse Rijk , door blanke kolonisten in de VS, en natuurlijk door apartheid in Zuid-Afrika.

Toen de Trump-deal voor het eerst werd gepubliceerd, was ik echt verbaasd dat Twitter overspoeld werd met duizenden tweets die beweerden dat de Palestijnen niet als volk bestaan. Dit is een buitengewoon gangbare racistische trope onder zionisten en lijkt helemaal niet op internet te worden gecontroleerd. Ik heb honderden artikelen gelezen over het hatelijke fenomeen van antisemitisme in de reguliere media. Ik denk niet dat ik dit extreme zionistische racisme van ‘er bestaat niet zoiets als Palestijnen’ ooit in de MSM als een probleem heeft gezien. Maar zionistisch racisme is een enorm probleem, en het ligt ten grondslag aan de fundamentele analyse van de Trump-krant.

Als je jezelf er niet toe kunt brengen om te erkennen, zelfs niet in 181 pagina’s, dat de Palestijnse inwoners uit Israël zijn verdreven, is er geen kans dat de voorstellen die op deze fundamenteel oneerlijke grondslagen zijn gebouwd, solide zullen zijn.

Drie ‘oplossingen’

De krant Trump heeft drie fundamentele ‘oplossingen’ voor het Palestijnse vluchtelingenprobleem.

1) Alleen degenen die oorspronkelijk ontheemd zijn, worden beschouwd als vluchtelingen, niet hun families.
2) Geen enkele vluchteling mag terugkeren naar Israël (ja, dat zegt het eigenlijk)
3) Geen compensatie die door Israël aan vluchtelingen moet worden betaald

Ik heb er vaak op gewezen dat de voorgestelde ’tweestatenoplossing’ voor Palestina altijd niet meer en niet minder is geweest dan het oude apartheidsbeleid van ‘Bantustans’ in Zuid-Afrika, waar de inheemse bevolking werd samengebracht in zes zelfbesturende en zogenaamd vier “Onafhankelijke staten”.

Het is de moeite waard erop te wijzen dat de apotheose van het apartheidssysteem, de Bantu Self-Governing Act van 1959, Royal Assent werd gegeven door koningin Elizabeth II, een punt dat nu nogal wordt overtroffen door een vals verhaal dat apartheid een uitsluitend Afrikaaner project was na- Onafhankelijkheid.

De grote overeenkomst die ik met Bantustans had aangegeven, bleek uit de kaart: gebroken landen, geen enkele vorm van economisch levensvatbare eenheid. Trump stelt voor de Israëlische annexatie van de gehele Jordaanvallei, van Noord-Jeruzalem en grote delen van de Westelijke Jordaanoever, waarvan het overblijfsel zal worden vernietigd door 15 Israëlische soevereine nederzettingen verbonden door alleen Israëlische wegen. Trump’s ‘Palestina’ is duidelijk niet levensvatbaar.

Maar de Trump-voorstellen voor hoe “Palestina” zal lopen, maken de Bantustan-vergelijking nog strenger. Inderdaad, de beperkingen op de zogenaamde “staat” van Palestina onder het Trump-plan om zijn eigen militaire of veiligheidstroepen te hebben, zijn zelfs nog groter dan die welke de apartheid opgelegd wordt door Zuid-Afrika. Trump stelt ook voor dat Israël het recht moet hebben om Palestijnse vluchtelingen uit de bredere diaspora te beletten de nieuwe “staat” van Palestina binnen te komen.

Een ‘staat’ die zijn eigen burgers niet mag definiëren, is geen staat.

Daar stopt het niet. De “staat” heeft geen recht op een territoriale zee of een exclusieve economische zone, waarvan de zee aan Israël wordt gegeven in strijd met het VN-Zeerechtverdrag. Het is niet toegestaan ​​verdragen te sluiten zonder Israëlische toestemming. Het is zelfs niet toegestaan ​​om een ​​haven te openen, maar om gedwongen te worden om goederen te importeren en exporteren via Israëlische havens – met andere woorden, de Israëlische economische blokkade is om door te gaan met de nieuwe “staat”. Het is duidelijk dat, zelfs afgezien van de niet-levensvatbare breuk en het gekrompen grondgebied, de voorgestelde administratieve regelingen geen poging doen om het niveau van de staat te bereiken.

De voorstanders van de “tweestatenoplossing” moeten dus beslist sterk hebben gereageerd op dit verraad van hun voorstel?

Welnee.

In veel opzichten is het meest ongelooflijke aan de voorstellen van Trump hoe gastvrij de westerse mogendheden waren. De algemene reactie van alle Europese regeringen was dat dit serieuze voorstellen zijn waarmee de Palestijnen zich moeten bezighouden. Hoewel de belachelijke beoordeling van Dominic Raab dat “dit duidelijk een serieus voorstel is” misschien is wat je zou verwachten van een staat die naar de VS op zoek is naar economische kruimels, hadden de Palestijnen misschien legitiem beter van de EU verwacht dan het officiële antwoord, dat verwelkomde Trump’s ‘inzet voor een tweestatenoplossing’, van Frankrijk dat ‘de inspanningen van Donald Trump verwelkomt’, en van Duitsland dat ‘waardeert dat de president vasthoudt aan de tweestatenoplossing’.

De Palestijnen waren waarschijnlijk minder teleurgesteld door de steun van de verraderlijke dictaturen van de Saoedi-Arabië en andere Golfstaten voor hun hechte Israëlische bondgenoot, wat de gewoonte is. Maar het feit dat de internationale gemeenschap als een ’tweestatenoplossing’ een document erkent dat op geen enkele manier een Palestijnse staat vestigt binnen een normale definitie van het woord, zou ons iets belangrijks moeten vertellen.

Zoals ik herhaaldelijk heb gezegd, zijn degenen die de ’tweestatenoplossing’ hebben uitbazuild, altijd oplichters geweest die helemaal niet in een levensvatbare Palestijnse staat geloven. Het feit dat de voormalige Britse premier Tony Blair en de voormalige Amerikaanse president George W. Bush, twee toegewijde ultrazionisten, in de Rozentuin stonden en een ’tweestatenoplossing’ beloofden als onderdeel van hun propaganda voor de oorlog in Irak en het andere Midden-Oosten invasies, had echt mensen van goede wil moeten laten zien dat dit een doodlopende weg was. De voorstellen van Trump zijn natuurlijk een verraad van de Palestijnen. Maar ze zijn niet uniek voor Trump en ze zijn precies wat Blair, Bush en alle zionistische apologeten altijd al hebben bedoeld.

De “tweestatenoplossing” was altijd een minpunt.

Er is geen haalbare tweestatenoplossing. Het creëren van een levensvatbare Palestijnse staat naast een levensvatbare Israëlische staat zou nu zeer ongewenste verdere gedwongen verplaatsingen van de bevolking met zich meebrengen. De enige langetermijnoplossing voor Palestina / Israël is, net als in Zuid-Afrika, een enkele staat waarin iedereen een stem heeft en iedereen gelijk wordt behandeld, ongeacht etniciteit, geloof of geslacht.

Trump heeft misschien bijzonder goed gedaan met deze belachelijk oneerlijke voorstellen. Hij heeft de holheid van de “tweestatenoplossing” blootgelegd, en het voorwendsel dat het de Palestijnen recht doet aan een weg naar vrede.

Craig Murray is een auteur, omroep en mensenrechtenactivist. Hij was Brits ambassadeur in Oezbekistan van augustus 2002 tot oktober 2004 en rector van de Universiteit van Dundee van 2007 tot 2010.

Dit artikel is afkomstig van CraigMurray.org.uk .