Trump’s bijdrage aan vrede in het Midden-Oosten was niet erg ‘nobel’
Indignatie redactie
6 min. lezen
De Amerikaanse marine heeft het Nimitz-klasse vliegdekschip USS Abraham Lincoln en een bommenwerperseskader verplaatst naar het Midden-Oosten terwijl de spanning met Iran escaleert. (Amerikaanse marine)
Terrorisme is inderdaad een heel eigenaardig woord. In het Midden-Oosten is het moeilijk om twee mensen te vinden die het eens zijn over wie zij als terrorist beschouwen, versus wie zij beschouwen als een eerbiedwaardige vrijheidsstrijder of legitiem leger. Dat gezegd hebbende, een vraag die tegenwoordig meer op Trump wordt toegepast, is: heeft hij tijdens zijn ambtsperiode iets gedaan om terrorisme te verminderen? Of wakkerde hij eigenlijk alleen maar de vlammen aan? Of heeft hij misschien überhaupt enig idee wat hij doet in een van deze zogenaamde terreurcampagnes en is hij slechts een vierjarige die met kleurpotloden speelt in de hoop dat er op een gegeven moment iets duidelijker zal worden?
Als we de beperkte definitie van terrorist moeten nemen als een bebaarde soennitische extremist met een AK47 die vecht om een islamitische staat voor zichzelf te creëren, uit de mislukte staten Syrië, Saoedi-Arabië, Somalië, Jemen, Irak en Afghanistan, dan moeten aannemen dat de interventies van Trump maar heel weinig hebben bereikt. Kort na zijn aantreden nam hij snel het roer over van een militaire campagne in Irak en Syrië, die erop gericht was ISIS frontaal te raken, die begon in Irak en verder trok naar het westen tot het aankwam bij het epicentrum van de terreurgroep Raqqa in Noordoost-Syrië.
De Amerikaanse militaire campagne in Irak onder Obama werd stiekem geleid door een Iraanse commandant, Qasem Soleimani, dezelfde die de VS slechts een paar maanden geleden in Bagdad vermoordde, op bevel van Trump. Er zijn zelfs foto’s van Soleimani en Amerikaanse toppers in Bagdad die vriendschappelijk met elkaar praten tijdens het hoogtepunt van de door Iran geleide strijd tegen ISIL die voorafging aan de Amerikaanse.
Klinkt logisch. Zowel Iran als de VS wilden ISIS vernietigen. Veel van het werk in voorgaande jaren in Syrië was in feite uitgevoerd door Iran en zijn gevolmachtigde Hezbollah. Als beleefdheid jegens Obama trokken de Iraniërs in feite hun eigen hardcore milities in Irak terug om de Amerikaanse campagne te laten beginnen, als een gebaar van goede wil, zo was de relatie destijds tussen Teheran en de VS in 2015. Maar niets Trump deed het, toen hij het overnam, logisch was. En dat doet het nog steeds niet. Dus, na zware nederlagen in Mosul en andere Iraakse bolwerken, trokken veel ISIL-agenten naar Syrië, waar ze uiteindelijk aan de Amerikaanse troepen ontsnapten door naar het zuiden van Syrië te verhuizen, met de hulp van Iraanse soldaten daar die hen hielpen. Er is gewoon te veel ironie. Trump begint binnen enkele maanden na zijn aantreden anti-Iran-campagne. Hij krijgt alle eer voor het “vernietigen” van ISIL. En toch zien we al in 2019 dat de realiteit is dat hij ISIS alleen maar heeft verplaatst en er meer een ondergrondse beweging van heeft gemaakt. Het hergroepeert zich in Irak en Syrië en voert zijn campagne ook tegen Amerikaanse soldaten waar het kan in andere plaatsen, zoals Somalië en Afghanistan.
En als klap op de vuurpijl heb je het anti-Iraanse beleid van Trump dat niet alleen rechtstreeks van invloed is op de groei van ISIL en andere extremistische groeperingen, maar nu zien we steeds meer de opkomst van een nieuwe campagne tegen Amerikaanse troepen – wat niet gebeurde. bestonden in 2017 toen Trump zijn campagne in het Midden-Oosten begon door raketten op Syrië te lanceren vanuit een Amerikaans slagschip.
Een van de redenen waarom Trump altijd al Syrië wilde verlaten, is dat zijn beleid daar tegen IS, hem een idioot doet lijken, aangezien de Iraanse bondgenoot Assad er baat bij heeft dat die extremisten worden weggevaagd (aangezien ze ook tegen Assad, Hezbollah en Iran vechten in Syrië). Als een Amerikaanse journalist hierop zou wijzen tijdens een persconferentie, zou hij er inderdaad heel, heel dom uitzien.
Amerikaanse journalisten in DC zijn niet in staat de president te vragen, zelfs niet hoe hij krediet kan claimen voor een zogenaamde ‘vredesovereenkomst’ met Palestina (bemiddeld tussen de VAE en Israël) terwijl de Palestijnen er niet eens over werden geraadpleegd, laat staan iets ondertekend.
Maar het idee dat Trump ISIL raakt, is en was altijd dwaasheid. Nu de sancties van de VS tegen Iran in volle gang zijn en er in Teheran een enorme golf van mening is die zich aansluit bij de mening van de hardliners (‘geen andere keus dan terug te slaan’), maken velen zich zorgen over een nieuwe oorlog met de VS en zijn bondgenoten die van start gaat als Trump wint een tweede termijn. Een aantal analisten heeft erop gewezen dat Teheran zich hier al op voorbereidt.
Ik zou zeggen dat dit al op kleinere, maar effectieve schaal gebeurt, in Somalië en Afghanistan. Het recente schandaal dat Amerikaanse troepen naar verluidt het doelwit waren van Russische prikkels via de Taliban, zou Trump hebben kunnen schaden. Maar het deed het echte verhaal in Afghanistan in het niet, namelijk dat de Amerikaanse troepen daar kwetsbaarder zijn dan ooit, omdat ze mogelijk worden geconfronteerd met de woede van zowel de Taliban als de aan ISIS gelieerde groepen die door Iran worden gesteund.
Dit gebeurt al in Somalië, waar Iran rechtstreeks , via zijn agenten ter plaatse, de terreurgroep Al Shabab financiert die in staat en bereid is om Amerikaanse soldaten en hun bondgenoten in de Golf van Amerika te doden. Dit is een direct gevolg van Amerikaanse sancties tegen Iran, wat op zichzelf een oorlogsdaad is die we niet mogen vergeten. Iran zoekt in feite een aantal landen in Afrika die dergelijke groepen hebben, zelfs als hun ideologie niet in overeenstemming is met die van henzelf. De focus is de VS.
China, dat onder Trump snel een vijand van de VS aan het worden is, is ook van plan een aantal militaire bases in Afrika op te zetten, omdat het nu op zoek is naar staten die hun aanbod om ze te bouwen, accepteren.
In de tussentijd zijn Afghanistan en Somalië de nieuwe slagvelden die zijn ontstaan vanwege de onbekwaamheid van een Amerikaanse president die de regio helemaal niet begrijpt, geen rapporten leest en eigenlijk alleen maar geobsedeerd is door Obama’s erfenis – en natuurlijk zijn eigen herverkiezing.
En dit verkeerde beleid, dat het Amerikaanse volk eenvoudigweg niet kan begrijpen of waar het om geeft, spreidt zijn tentakels uit naar Sub-Sahara Afrika, met steeds meer ISIL-gelieerde groepen die nu in de Sahel opkomen en de media in de schijnwerpers beginnen te krijgen. Onlangs werden in Marokko een aantal arrestaties verricht op terreurcellen, waar aanslagen waren gepland tegen burgers en hoge regeringsfunctionarissen. Hoewel de schuldigen Marokkanen waren, wijst een politiechef in Rabat met de vinger naar Libië en Mali voor de bron van hersenspoeling en bevoorrading die de Sahel een “tikkende tijdbom van terrorisme” noemt.
En dus is het nomineren van Trump voor een Nobelprijs voor de vrede een koortsachtige triomf van onzin, waardoor velen van de VS zich afvragen hoe satirische tijdschriften als The Onion hun brood verdienen. Trump heeft meer gedaan om het bereik en de mogelijkheden van ISIL uit te breiden dan wie dan ook, aangezien zijn Iran-beleid letterlijk is als benzine op een vuur gieten. Zijn beleid, hoe grillig ze ook zijn, heeft facties samengebracht die voorheen verdeeld waren door hun verschillende interpretaties van de islam – Iran en Al Shabab bijvoorbeeld of Hezbollah en Hamas in Palestina – allemaal gericht op een gemeenschappelijke vijand van Amerika en zijn bondgenoten. Terwijl Trump zich voorbereidt om een aantal – maar niet alle – Amerikaanse troepen in Afghanistan terug te trekken en zijn doop van leugens voort te zetten die gericht zijn tegen een zeer goedgelovig publiek en een slaafs perskorps in de trant van “zie! Ik zei toch dat ik onze jongens uit oorlogen in het Midden-Oosten zou halen. ”Het zal moeilijk worden om de toename van het aantal doden onder Amerikaanse soldaten daar te verklaren. En nieuwe aantallen doden in plaatsen als Somalië die een bepaalde generatie Amerikanen associeert met een tijdschriftomslag van TIME uit 1993 van een lichaam van een dode Amerikaanse soldaat die door een voertuig door de straten van Mogadishu wordt gesleept.
Dit zal vermoedelijk allemaal een paar weken na de verkiezingen gebeuren. Niet erg nobel. Of nobel. Wat dan ook.
