Indignatie redactie 
Sociale media hebben waarschijnlijk openbare regelgeving nodig – maar vergis u niet, de laatste zet van Trump is de aanval van een mogelijke tiran op het vertellen van de waarheid.
Signaal: Meer dan 40 miljoen Amerikanen hebben nu werkloosheid aangevraagd sinds de pandemie uitbrak. Nu ongeveer een kwart van de beroepsbevolking officieel werkloos is en miljoenen anderen in de informele en gig-economieën, nu hun werk ook is verdampt, kampt Amerika met een ongekende economische crisis sinds de Grote Depressie.
Al deze economische pijn – een voorspelbaar neveneffect van het stilleggen van de economie om de verspreiding van Covid-19 te vertragen – zou genoeg tijd opleveren voor de federale regering om effectief op de pandemie te reageren. Maar onder deze domme, sektistische federale regering is dat niet gebeurd. Er is nog steeds geen nationale strategie voor het testen, voor het traceren van contacten of voor het opnieuw creëren en opnieuw vormgeven van de delen van de economie die, althans in de voorzienbare toekomst, op een dramatisch andere manier zullen moeten werken dan de pre-pandemie. Er is nog steeds geen plan om te voorkomen dat opeenvolgende golven van deze vreselijke ziekte het land de komende jaren zullen overspoelen.
Terwijl het aantal doden toenam en deze week de 100.000 overschreed, heeft Trump – vrijwel zeker de minst empathische leider in de Amerikaanse geschiedenis – keer op keer laten zien dat hij niets meer is dan een eenmansruismachine, een vuvuzela van vituperatie. Hij brengt zijn dagen niet door met regeren, maar tweets samenzweringstheorieën, beledigingen, bedreigingen. Wat moet de rest van de wereld denken als ze kijken naar de president van de Verenigde Staten die onzin verkondigt in plaats van een beleid op te stellen dat bedoeld is voor het publiek?
Deze week deed Twitter eindelijk wat het de afgelopen vier jaar had moeten doen: het sloeg een factcheck-waarschuwing op een van de idiote tweets van Trump over mail-in stemmen en stemfraude. De autocratische reactie van Trump met een dunne huid? Zijn team maakte onmiddellijk een uitvoeringsbevel voor hem klaar om te ondertekenen dat, als het bestand is tegen het onvermijdelijke spervuur van rechtszaken, het voor de Federal Communications Commission en andere overheidsinstanties gemakkelijker zal worden om sociale-mediasites te zoeken vanwege vermeende politieke vooroordelen over hoe ze werken.
Begrijp me nu niet verkeerd: het is moeilijk te beweren dat sociale mediaplatforms iets anders zijn dan winstgevende machines. Het zijn sites geworden waar complottheorieën en desinformatie systematisch echt nieuws verdringen, waar degenen die het hardst schreeuwen de meeste aandacht krijgen, de spoken van trollen en bedreigingsmakers en virtuele mobs. Er is zeker een reden om te beweren dat het Congres het probleem zou moeten bestuderen en zorgvuldige hervormingen zou moeten doorvoeren, misschien via antitrustwetgeving, om de macht van het handjevol grote sociale-mediabedrijven te versterken die het begrip van zoveel mensen van de realiteit vormgeven.
Maar dat is heel anders dan wat Trump nu voorstelt: opnieuw een gehaast einde, rond de wetgevende autoriteit van het Congres, met een wraakzuchtig uitvoerend bevel gehuld in hypocriete homilies over een vrijheid van meningsuiting die hij zelf nooit heeft gerespecteerd. Zijn zet is niet bedoeld om een probleem aan te pakken, maar om wraak te nemen op een waargenomen persoonlijk licht.
Trump geeft geen vijg over eerlijkheid. Hij staat centraal tussen de trollen en samenzweerders die sociale media tot zo’n onaangename ruimte hebben gemaakt. Hij speelde het medium als een maestro, manipuleerde zijn basis, zaaide onenigheid en beschadigde ons begrip van de waarheid. Hij heeft zijn Twitter-platform gebruikt om de media als ‘de vijand van het volk’ te bestempelen en menigten op te zwepen om gewelddadige acties te ondernemen tegen journalisten die zij als vijandig beschouwen tegen de agenda van Trump.
Trump bereidt zich voor om de macht van de federale regering tegen sociale-mediasites te ontketenen, niet omdat hij een levendige arena voor intellectueel en filosofisch discours wil, maar omdat hij een slaafse media wil – een waar, zoals in de voormalige Sovjet-Unie en in China vandaag, alleen het officiële standpunt wordt gehoord.
Dit is niet het teken van een man die zeker is van zijn herverkiezingsperspectieven. Het is de actie van een temperamentair dictatoriale politicus die naar gebeurtenissen kijkt waar hij geen controle over heeft, een Weesgegroet door een corrupte en incompetente man die steeds wanhopiger wordt over zijn kansen in november te midden van een volksgezondheid en economische ramp.
Dat is het signaal. Blijf gezond, blijf oprecht boos en blijf vooral gefocust op de grote problemen. Het wordt met de dag duidelijker dat alles nu op het spel staat.
