Trump’s Waanvoorstelling voor Iran Gesprekken over de waanvoorstellingen van Iran

Als de Amerikaanse president Donald Trump denkt dat hij, door alleen maar te zeggen dat hij geen regimeverandering in Iran wil, de Iraniërs kan aansporen tot gesprekken, dan vergist hij zich jammerlijk.

Deze week tijdens een staatsbezoek aan Japan, vers van het kijken naar een wedstrijd van Sumo-worstelen, zeide Amerikaanse president dat hij denkt dat Iran “klaar is” voor onderhandelingen. Hij beweerde dat Washington niet na regimewisseling in de Islamitische Republiek is en dat het zijn enige zorg is om te voorkomen dat Iran kernwapens heeft.

Trump herhaalde ook dat hij toekomstige gesprekken met Iran over verdere kwesties van de ontwikkeling van ballistische raketten en de “regionale activiteiten” van Teheran wilde uitstippelen – de laatste refererend aan lang aangehouden beschuldigingen door Washington van Iran “het sponsoren van terrorisme”.

“Ik geloof echt dat Iran een deal wil sluiten, en ik denk dat dat erg slim voor hen is, en ik denk dat dit een mogelijkheid is om te gebeuren,” verwarde Trump.

Deze Amerikaanse president is waanideeën ongelofelijk. Nadat hij vorig jaar een internationaal nucleair akkoord met Iran had verwoest, zijn verlammende sancties opnieuw had opgelegd en zijn regering de afgelopen weken een openlijke bedreiging vormde voor een militaire aanval, heeft Trump kennelijk geen flauw idee van de realiteit.

Als reactie op zijn laatste “afgezwakte” retoriek, zei het Iraanse ministerie van Buitenlandse Zaken dat Teheran een fundamentele verandering in het Amerikaanse gedrag wil zien voordat het Trump serieus kan nemen. In de praktijk betekent dit dat Washington terugkeert naar het nucleaire akkoord 2015 als een originele ondertekenaar, waarbij straffende economische sancties (economisch terrorisme) worden opgeheven en de recente opbouw van strijdkrachten uit de Perzische Golf wordt ingetrokken.

De Opperste Leider van Iran Ayatollah Khamenei heeft gezegd dat onderhandelingen met de regering van Trump verwant zijn aan het drinken van gif.

De Trump-administratie beseft ongetwijfeld dat het is over-bereikt met zijn “maximale druk” -campagne tegen Iran. Iran zal niet worden geïntimideerd en is meer dan in staat zichzelf te verdedigen. Het Witte Huis moet een manier vinden om de oorlogstrommels die het de afgelopen weken heeft verslagen, te dempen, vooral gezien de internationale afkeuring die het heeft gekregen, zelfs van zijn Europese bondgenoten. Kortom, de Amerikanen bluffen.

In een poging gezicht te redden, poseert Trump nu als een grootmoedige speler, die de Iraniërs een kans biedt op onderhandelingen. Maar Iran zal waarschijnlijk niet bezwijken voor de ogenschijnlijke ouverture. Sinds vorig jaar zijn er betrouwbare berichten dat de Amerikaanse president al minstens acht keer gesprekken met de Iraanse tegenhanger Hassan Rouhani zoekt. Teheran is niet toegekomen om Trump te verplichten.

Torsely gezegd, dat komt omdat Trump en zijn regering ongeveer evenveel geloofwaardigheid hebben als een verkoper van slangenolie.

Trump mag deze week beloven dat hij niet op zoek is naar regimeverandering in Teheran. Maar eerder dit jaar op de 40 ^ste verjaardag van de Iraanse revolutie, gekleineerd hij het leiderschap van de natie voor de uitoefening van “40 jaar van het terrorisme”.

Trumps assistenten van het Witte Huis, John Bolton en Mike Pompeo, hebben ook toegegeven aan mondschuimende bedreigingen tegen Iran.

Abrupt overduidelijk voor Iran, deze Amerikaanse regering is op geen enkele manier te vertrouwen. De Iraniërs moeten ook aantekeningen maken over hoe Trump’s razendzachte diplomatieke betrokkenheid met Noord-Korea is mislukt nadat de Amerikanen erop aandrongen dat Pyongyang zijn nucleaire wapens zal ontmantelen voordat hij sancties ontvangt. Waar is de Amerikaanse wederkerigheid? Er is geen. Het gaat allemaal om dominantie door een hegemonische macht.

Een andere niet-starter voor Iran in besprekingen met de Trump-administratie is dat de positie van laatstgenoemde onverbeterlijk gebrekkig is met valse premissen. Hoe kan dialoog productief zijn als de ene kant zo waanzinnig is in zijn opvattingen?

Trump zegt dat hij “geen nucleaire wapens” voor Iran wil verzekeren, maar ook gesprekken wil voeren over het beperken van de ballistische raketafweer van Iran en de vermeende kwaadaardige activiteiten in de regio.

Zoals de Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Mohammad Javad Zarif onlangs herhaalde dat Iran geen kernwapens heeft en ook niet van plan is om ze over te nemen. De niet-nucleaire doctrine van Iran werd enkele jaren geleden duidelijk omschreven door Ayatollah Khamenei in een fatwa (edict). Iran mag de uraniumverrijking op een hoger niveau hervatten als het nucleaire akkoord niet wordt bevestigd door andere internationale ondertekenaars, maar dat is verre van het begin van de ontwikkeling van nucleaire wapens.

Trump gaat dus uit van onderhandelingen met Iran op basis van valse speculaties over Iran dat kernwapens heeft of probeert te krijgen. Hij blijft die oneindige leugens verkondigen met de hulp van belabberde ‘journalistiek’ in de westerse bedrijfsmedia. Zijn annulering van het nucleaire akkoord vorig jaar was gebaseerd op een valse bewering dat het akkoord onvoldoende bescherming bood tegen het bouwen van kernwapens door Iran. Talloze VN-inspecties sinds de deal van 2015 hebben echter geverifieerd dat Iran volledig voldoet.

De twee andere premissen die ten grondslag liggen aan de poging van Trump om Iran in gesprekken te betrekken, zijn ook enorm ontsierd. Het soevereine recht van Iran om verdedigingsraketten te ontwikkelen, is perfect binnen internationale wettelijke verplichtingen. Het is gewoon schandalig voor een Amerikaanse regering om van Iran te verlangen dat het haar defensieve systemen beteugelt, vooral gezien de militaire dreigementen van die regering en de slaafse steun voor Israël, waar feitelijk kernwapens op Iran gericht zijn.

Wat betreft beschuldigingen van Iraanse “sponsoring van terrorisme”, dat is een andere canard gebaseerd op Amerikaans-Israëlisch-Saoedische propaganda. De steun van Iran voor Hezbollah in Libanon of Hamas in Gaza is een legitieme internationale demonstratie van solidariteit tegen Israëlische agressie. De steun van Iran voor Shia-milities in Irak en Syrië is een succesvolle missie gebleken om het destabiliseren van die staten door VS- en door Saudi’s gesteunde terroristische proxies te dwarsbomen.

Elke echte dialoog moet gebaseerd zijn op wederzijds respect. Ogenschijnlijk, ondanks incidentele oppervlakkige woorden, is de regering van Trump aan het ziederen met Iranophobia. Hetzelfde kan worden opgedaan met betrekking tot het Amerikaanse beleid ten aanzien van Rusland, China, Venezuela, Noord-Korea en anderen. Er is geen wederzijds respect vanuit Washington. Gewoon een machtige houding die wordt onderbouwd door een superioriteitscomplex dat gewoonlijk wordt aangehaald als ‘Amerikaans exceptionaliteit’.

Alles bij elkaar genomen, zal Iran de Trump-administratie niet tevreden stellen met gesprekken die deze regering – tussen de regels – gretig opzoekt. De ‘kunst van de deal’ van Trump gaat helemaal over terugvallen op reeds gevestigde internationale verplichtingen. Vanuit het oogpunt van Iran is er niets te winnen bij de dialoog met een dubbelzinnige, waanvoorgestelde president wiens visie op de wereld geen geloofwaardigheid heeft.

Iran heeft gelijk. Het enige vooruitzicht voor toekomstige gesprekken is dat Washington fundamenteel correctiegedrag ondergaat. Houd je adem niet in om dat te laten gebeuren.