Indignatie redactie 
Tucker Carlson pleegde ‘verraad‘ door de Russische president Vladimir Poetin te interviewen… en de wereld vond het geweldig!.
Het krachtige effect van Carlsons interview is dat hij erin is geslaagd een belangrijk perspectief naar een breder Amerikaans en westers publiek te brengen, dat helaas tot nu toe slecht is geïnformeerd door de westerse media.
De hoeveelheid vitriool die de westerse media en politici over de Amerikaanse journalist Tucker Carlson uitstortten, was iets om te aanschouwen.
Carlson reisde naar Moskou voor een interview met de Russische president Vladimir Poetin. Het interview bestond uit een volledig onversneden gesprek met tientallen vragen dat meer dan twee uur duurde. Het werd uitgezonden op de website van Carlson en andere sociale-mediaplatforms.
In de uren voorafgaand aan het interview werd de voormalige Fox News-presentator geteisterd door het politieke en media-establishment in de Verenigde Staten en Europa. Hun reactie was smerig en hysterisch. Carlson werd bestempeld als een ‘verrader’ en een ‘nuttige idioot’. Er gingen stemmen op om hem te arresteren bij zijn terugkeer naar de VS en om hem te verbieden naar de Europese Unie te reizen.
Een veelzeggende reactie was ook dat de westerse media en politici na de publicatie van het interview de neiging hadden de gebeurtenis te negeren alsof deze niet had plaatsgevonden.
Ironisch genoeg is het interview, ondanks de gezamenlijke inspanningen om het te onderdrukken, ontploft en is er overal ter wereld gretig publiek naar gekeken. Binnen enkele uren na uitzending was het interview door naar schatting 100 miljoen mensen gezien. Het zal de komende weken miljoenen extra kijkers blijven trekken.
Een amusante kanttekening is dat de omvang van het aantal kijkers die van de westerse mediakanalen die Carlson belasterden vanwege zijn ontmoeting met Poetin, ver overtreft. Toch veronderstellen deze marginale mediakanalen (je kunt ze nauwelijks nog ‘mainstream’ noemen vanwege hun dalende kijkcijfers) te denken wat de meerderheid van de mensen wel of niet zou moeten zien. Daartoe behoren onder meer CNN, de BBC, de New York Times, de Guardian, enzovoort. Presstitues all, zoals de Amerikaanse schrijver Gerald Celente ze op onnavolgbare wijze bestempelde.
Er zijn verschillende conclusies te trekken. Eén daarvan is de verraderlijke kwaadaardige controle – of op zijn minst poging tot controle – over communicatie, opvattingen en verhalen door westerse staten en hun media.
Het zou een journalistieke plicht moeten zijn om met verschillende partijen en perspectieven om te gaan. Carlson deed dat met Poetin en als gevolg daarvan ontketende het westerse establishment een stortvloed van minachting op hem, waarbij ze krachtig probeerden het interview in diskrediet te brengen voordat mensen zelfs maar de kans hadden het te bekijken en tot een besluit te komen. Dat spreekt boekdelen over het werkelijke gebrek aan vrijheid van meningsuiting en onafhankelijke journalistiek dat het Westen beweert hoog te houden.
Ten tweede laat de enorme wereldwijde belangstelling onder gewone mensen voor wat president Poetin te zeggen had zien dat er grote waardering bestaat voor het horen van een ander perspectief dan het perspectief dat de westerse regeringen en media hebben gemonopoliseerd. Dit geldt vooral voor de oorlog in Oekraïne.
Het feit dat Carlsons interview zoveel belangstelling trok, ondanks de reflexmatige pogingen om het op voorhand te kleineren, toont alleen maar aan hoeveel minachting er onder het volk bestaat voor de westerse officiële media en hun eigendunk.
Een andere les die we kunnen trekken is de wanhoop van het westerse establishment om enig begrip onder het publiek over het conflict in Oekraïne te voorkomen: de historische achtergrond, de oorzaken van de oorlog, de ware aard van het regime in Kiev en zijn neo-nazi-samenstelling, de grotere geopolitieke agenda. van de Verenigde Staten en hun Europese vazallen die westerse hegemonistische ambities op de wereld proberen te projecteren, en meer.
Al deze complexe kwesties vereisen een diepgaande en langdurige discussie, gebaseerd op historische feiten. Westerse media en politici zijn niet in staat dergelijke communicatie te verzorgen, in strijd met hun verwaande pretenties. Ze dienen macht en propaganda, niet het algemeen belang.
Washington, zijn Europese cliënten en hun slaafse media hebben het conflict in Oekraïne verdraaid als een gemakkelijk boemanverhaal over vermeende Russische agressie. Poetin is besmeurd als dictator en ‘nieuwe Hitler’-figuur (hoe schandelijk en absurd!). Natuurlijk speelt een dergelijke verzinsel goed voor het westerse militarisme dat het Amerikaanse kapitalisme aandrijft. Het is ook koren op de molen van westerse politici die ideologisch verblind zijn door russofobie. En toch durven de westerse media de “verdraaide argumenten” van Rusland in diskrediet te brengen.
In zijn interview met Carlson presenteerde Poetin uitvoerig een overtuigend historisch verslag van hoe ideeën over het Oekraïense nationalisme op cynische wijze door westerse machten zijn verzonnen om Rusland te destabiliseren.
De oorlog die volgens het Westen in februari 2022 begon met een ‘Russische invasie’ begon op zijn minst al in 2014 met de door de CIA gesteunde staatsgreep in Kiev, die een neo-nazi-regime installeerde.
De westerse politici en media ontkennen deze achtergrond en het verraad van de NAVO-expansie richting de Russische grenzen totaal. Hoe kunnen dergelijke media zelfs maar doen alsof ze enig informatief perspectief bieden op het huidige conflict? De cognitieve dissonantie met de werkelijkheid is verbazingwekkend.
Veel mensen over de hele wereld, ook in de Verenigde Staten, zullen het eens zijn met de visie van Poetin of vinden dat er even over nagedacht moet worden. Als ze de juiste historische context van het conflict in Oekraïne horen, zullen meer mensen de realiteit begrijpen van een proxy-oorlog die is geïnitieerd door de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten, niet voor de ogenschijnlijke verdediging van de Oekraïense democratie (die niet bestaat), maar voor de strategische nederlaag van Rusland.
Die grotere imperialistische agenda bestaat al tientallen jaren, zij het stilzwijgend, en komt voort uit de Koude Oorlog na de Tweede Wereldoorlog en de afgelopen 33 jaar sinds het veronderstelde einde van de Koude Oorlog in 1991.
De westerse staten en hun media kunnen het Russische perspectief zo vaak afkeuren als ze willen, maar er bestaat zoiets als historische waarheid. De meeste mensen over de hele wereld, inclusief geïnformeerde Amerikaanse wetenschappers als John Mearsheimer, diplomaten als Jack Matlock en commentatoren als Jeffrey Sachs, weten dat het conflict in Oekraïne een veel grotere dimensie heeft dan de westerse propagandistische media zouden proberen te verspreiden.
Er bestaat zoiets als de ring van de waarheid. De meeste mensen, zelfs degenen die voorheen door verkeerde informatie werden misleid, waarderen over het algemeen een versie van de geschiedenis die in overeenstemming is met de feiten en rationele analyse.
Westerse politici en media kunnen zo’n opbouwend verslag niet geven, omdat ze systematisch hebben gelogen over de oorzaken van het conflict in Oekraïne en meer in het algemeen over de betrekkingen tussen het Westen en Rusland en deze hebben verdraaid.
Poetin heeft in zijn interview met Tucker Carlson deze week een grote stap gezet om de zaken recht te zetten. Het was zeker niet de eerste keer dat de Russische leider dit deed. Voor degenen die het conflict in Oekraïne volgen buiten de grenzen van de westerse mediapropaganda, zou wat Poetin zei heel bekend zijn geweest.
Het krachtige effect van Carlsons interview is dat hij erin is geslaagd een belangrijk perspectief naar een breder Amerikaans en westers publiek te brengen, dat helaas tot nu toe slecht is geïnformeerd door de westerse media.
Steeds meer Amerikaanse en Europese burgers zijn nu al op hun hoede en kritisch over de nutteloze oorlog in Oekraïne en de meedogenloze toewijzing van overheidsgeld om een corrupt regime in Kiev overeind te houden.
Carlson verdient enorm veel lof omdat hij de moed en integriteit heeft om op zoek te gaan naar een perspectief dat niet alleen licht werpt op waarom er een bloedig conflict in Oekraïne woedt, maar ook op de corruptie die endemisch is in de westerse staten: de illusies van onafhankelijke journalistiek, vrijheid van meningsuiting en het bevorderen van de democratie.
Vroeg of laat zullen mensen beseffen dat de Verenigde Staten en hun Europese vazallen niets anders zijn dan schurkenstaten waarvan de imperialistische misdaden geen grenzen kennen. De westerse mediamachinerie speelt een cruciale rol in het verdoezelen van imperiale misdaden, niet alleen in Oekraïne, maar momenteel ook in Syrië, Gaza, Jemen, Irak en daarbuiten. Elk oplichten van de sluier over dit naakte westerse despotisme moet onmiddellijk worden stopgezet. Vandaar de woedende reactie op het interview van Carlson.
Maar het is te laat. De waarheid is bekend. De ontsnappende waarheid zal onvermijdelijke politieke en historische gevolgen hebben.
Alleen al wat Oekraïne betreft is de door de VS geleide NAVO-oorlog bij volmacht niet langer houdbaar. Elitaire westerse regimes moeten – en zullen – ter verantwoording worden geroepen voor het aanwakkeren van deze oorlog en de enorme verspilling en diefstal van overheidsgeld om hun geheimzinnige imperialistische belangen na te streven.
