Turkse dictator Erdoğan is de grootste bedreiging voor de wereldvrede sinds Hitler

Na enkele bloedige conflicten zoals de Russisch-Turkse oorlog van 1877-1878, een oorlog met Griekenland in 1897 en de Eerste- en de Tweede Balkanoorlog van 1912 en 1913 – zette Turkije zich schrap voor een volgend conflict. Turkije heeft inmiddels troepen gelegerd in Syrië en in Irak: het Osmaans expansionisme lijkt weer opgedoken. Wat betreft de invloed van Turkije in de regio en de wereld beschreef ex-minister van buitenlandse zaken en ex-premier Davutoğlu in zijn boek Strategic Depth de Turkse situatie als die van een voormalige grootmacht, die zou moeten voortbouwen op het Ottomaanse verleden om de banden met de landen ontstaan uit dat rijk, te versterken…

Nu wordt er iedere week een miljoen euro betaald aan asielzoekers die klagen over het niet tijdig afhandelen van hun verzoek. https://t.co/WgYFFHsAu1

— De Telegraaf (@telegraaf) March 6, 2020

Leden van Erdogans AK partij streven openlijk naar de wederoprichting van het Ottomaanse Rijk. Toen Mustafa Kemal Atatürk de Turkse Republiek stichtte, op de puinhopen van het Ottomaanse rijk, probeerde Erdoğan juist alle sporen daarvan uit te wissen. In het onderwijs, de politiek en de cultuur. Ook is er een nieuw museum in Istanboel waar men de verovering van Constantinopel door de Ottomanen in 1453 kan herbeleven. Elk jaar op 29 mei wordt die verovering gevierd.In de praktijk is deze terug te vinden in bijvoorbeeld de bouw van moskeeën door het Turkse ministerie van religieuze zaken (Diyanet) in Albanië en Bosnië (soft power) en in het sturen van troepen en opzetten van legerbases in onder andere de Verenigde Arabische Emiraten, Irak en Somalië . Turkije heeft ook een akkoord gesloten met Soedan om vervallen havenstad Suakin, die dateert uit de tijd van het Ottomaanse rijk, in volle glorie te herstellen…

Dromend van een neo-Ottomaans rijk, met zichzelf aan het hoofd, dacht Erdoğan zijn kans te kunnen grijpen toen Syrië in een burgeroorlog belandde.Turkije en de door hen gesteunde bende terroristen hebben niks te zoeken in Syrië, die werd het strijdtoneel voor uiteenlopende jihadistische groeperingen en een reeks grootmachten. Erdoğan steunde de IS, maar die konden de Koerden niet overwinnen. Damascus en Kobani bleven overeind, en uiteindelijk ging de IS ten onder. De Koerden hebben samen met onder anderen de christenen en Poetin ,het vuile werk voor het Westen opgeknapt door IS tot op zekere hoogte te verdrijven. En nu worden ze door de westerse mogendheden achtergelaten en voor de leeuwen – lees: Turkije – gegooid, die hen zullen afmaken. Want dat is wat er op dit moment gebeurt: er vallen bommen en onschuldige burgers komen om. Dat gebeurt niet op een andere planeet, maar slechts een paar honderd kilometer van Europa vandaan. De Koerden en andere bevolkingsgroepen in Noord-Syrië, en de Syriërs in de rest van het land, betaalden een hoge prijs voor de Ottomaanse aspiraties van Erdoğan (die Hitler in alles kopieert) en zijn vrienden.En met de fascisten, de Grijze Wolven en bende terroristen, aan zijn zijde kan hij vanuit Noord-Syrië een begin gaan maken met de kolonisering van het Midden-Oosten…

De Turkse dictator sleurt zo zijn hele land mee in zijn eigen ondergang, en de hele regio mee naar de afgrond. Turkije en Rusland staan tegenover elkaar in het Syrische conflict. Toen Turkse F-16 piloten in 2015 een Russische straaljager boven de Turks-Syrische grens uit de lucht schoten belandden de verhoudingen op een dieptepunt. Het vliegtuig had IS-kampen gebombardeerd en was het op weg terug naar de vliegbasis, zonder dat het het Turkse luchtruim zou binnendringen. In de Noord-Syrië steunt Poetin de strijd van het Syrische leger tegen gewapende sharia-milities, die door Turkije bewapend en gefinancierd worden. Onlangs 33 Turkse militairen omkwamen in de Syrische provincie Idlib – mede door vuur van Russische troepen, die het Syrische regeringsleger steunen. Met hulp van Russische bombardementen wist het Syrische leger de laatste tijd ook verschillende steden te heroveren…

Turks-Russische onderhandelingen, stoppen offensief niet.Onderhandelingen met Moskou hebben vooralsnog weinig opgeleverd. Voor Rusland gaat het om een operatie tegen ‘terroristen’. Idlib staat voor een groot deel onder controle van Hayat Tahrir al-Sham, een voormalig filiaal van Al Qaida en andere gewapende extremistische groepen. Rusland pareert de Turkse kritiek met het verwijt dat Ankara zich niet gehouden heeft aan de Sochi-afspraken, om terroristische groeperingen te verwijderen uit de de-escalatiezone. En na het ingaan van een nieuwe wapenstilstand zijn toch gevechten uitgebroken tussen Syrische rebellen en het regeringsleger in de Syrische provincie Idlib. Daarbij zijn volgens het Syrisch Observatorium voor de Mensenrechten 15 doden gevallen.Rusland heeft inmiddels vier oorlogsschepen naar de Syrische kust gestuurd.Hup Syrië en Rusland en hup Koerden tegen het islamfascisme…

Toetreding tot de EU interesseert Erdoğan niet, in tegendeel, Europa is voor hem altijd een van de primaire vijanden geweest. Hij heeft ruim een week geleden de grens tussen zijn land en de EU opengesteld voor “vluchtelingen”. Zo worden in Istanbul bussen verzameld om “vluchtelingen” een vrije doorgang te verlenen naar de Turkse grens met Europa. Douaniers en grenswachten zouden opdracht hebben gekregen om ze door te laten. Maar,waarom moeten wij in West-Europa ieder keer opdraaien voor de rotzooi elders in de wereld? Zonder Turkse steun voor IS en allerlei islamofascistische groepen in Syrië, zouden er überhaupt geen vluchtelingen zijn. We kunnen niet de last van de hele wereld op onze schouders nemen. Er is maar een juiste oplossing en dat is alle migranten terug naar huis sturen en onze grenzen te sluiten. De landen in het oosten van de EU hebben hun grenzen al lang gesloten. Die hebben hekken gebouwd, die zetten het leger in om hun grenzen te bewaken…

De regering in Turkije gedraagt zich als een georganiseerde bende. En Erdoğan gedraagt zich als een tiran.Het Franse tijdschrift “Le Point” vergelijkt de Turkse president met Adolf Hitler. Voordat Erdoğan regeringsleider werd, zei hij: ”Democratie is als een trein, we zullen uitstappen zodra onze bestemming bereikt is. ”Wie de manifesten leest die de grondslag vormen van de islamitische Broederschap of het charter van Hamas dat daar direct van is afgeleid, net als de ideologie van de partij van Erdoğan, heeft al snel in de gaten dat de democratie voor dergelijke organisaties enkel een middel is tot het doel. Het doel is een overheersende islamistische wereldorde en de afschaffing van seculiere waarden. De meest extreme uitingsvormen van deze islamistische ideologie zijn IS, Al Shabab en anderen, die zich met terreurdaden bloedig manifesteren om hun doelen te bereiken.De verschillende denominaties van de islam hebben hetzelfde doel, ze volgen alleen verschillende strategieën om dit te bereiken.