Uit de toespraak van Donald Trump donderdag bleek dat als hij niet kan winnen, hij ervoor zal zorgen dat heel Amerika verliest

De man die altijd de alfa moet zijn, staat op het punt de grootste verliezer te worden. Het zal hem waarschijnlijk losgeslagen, ongeremd en gevaarlijker dan ooit tevoren achterlaten.

Donald Trumps verschijning in het Witte Huis op donderdagavond was vol leugens, paranoia, complottheorieën, zelfmedelijden en aanvallen op onze democratie – en dat alles maakte het niet tot een opvallend gestoorde en dreigende voorstelling. Dat waren tenslotte kenmerken van zijn vijfjarige politieke carrière. Wat zijn eerste optreden sinds de kleine uurtjes van de verkiezingsavond onderscheidde, was daarentegen het gevoel dat de man die nog bijna elf weken het hoogste ambt in het land zal bekleden, losgeslagen, ongebonden, ongeremd en wanhopig is op geheel nieuwe manieren.

Blijkbaar las hij voorbereide opmerkingen en begon hij met het feliciteren van zichzelf en zijn partij met de ongeëvenaarde overwinningen die hij niet had behaald, voordat hij de Democraten ten onrechte beschuldigde van het manipuleren van de verkiezingen in een kliek die niet bestaat bij de media, opiniepeilers en ‘big tech’ – nooit Houd er rekening mee dat deze regeling hen blijkbaar met een kleinere meerderheid van het Huis en een leider van de Senaatsmeerderheid Mitch McConnell heeft opgeleverd. Hij viel nogmaals het stemmen per post aan, waarvan hij gebruik heeft gemaakt , veroordeelde denkbeeldige corruptie en verzonnen gevallen van fraude.

“Ik heb alle toespraken van Trump sinds 2016 gelezen of bekeken”, twitterde Daniel Dale, de Trump-factchecker van CNN, achteraf . “Dit is de meest oneerlijke toespraak die hij ooit heeft gehouden.” Het kan ook het gevaarlijkst zijn.

Er was een vleugje Richard Nixon aan het ding – niet het maudlin geklets van Tricky Dick’s afscheidsrede voor het personeel van het Witte Huis, maar de bevrijde strijdlust van zijn beroemde ‘laatste persconferentie’, waar hij de media waarschuwde dat ‘je niet heb Nixon meer om rond te trappen. ” Behalve dat Trump de andere boeg nam: in plaats van in de schaduw te sluipen, zwoer hij zijn mannetje te staan ​​- en het achter zich te verbranden.

Het waren misschien de eerste uitbarstingen van zijn laatste campagne in zijn grote oorlog tegen Washington – een van verschroeide aarde en vaste scores. Hij legde markeringen neer en eiste opnieuw dat de rest van de GOP en zijn bondgenoten in de rij zouden vallen. Als het vermeende alfamannetje van de Amerikaanse politiek kon Trump ooit de angst voor zijn woede, zijn Twitter-account en zijn basis gebruiken om de loyaliteit van de Republikeinen te afdwingen, maar hij is nu een verliezer met een einddatum. Zelfs binnen de partij worden lijnen getrokken .

De volwassen zonen van Trump hebben zichzelf gepositioneerd als de belangrijkste loyaliteitsfunctionarissen van papa en roepen Republikeinen zowel in het algemeen als bij naam op omdat ze de wallen niet bemannen. Een handjevol heeft gepleit voor kalmte, geduld en democratie – maar de meesten liggen laag en proberen te skaten door de nieuwste verontwaardiging van Trump, zoals ze grotendeels gedurende vier jaar hebben gedaan. Anderen zijn klaarblijkelijk voorbereid op Trumps politieke pyromanie: Kevin McCarthy uit Californië, de vage Republikeinse leider van het Huis, verklaarde op Fox News dat Trump de verkiezingen had gewonnen en spoorde kijkers aan “hierover niet te zwijgen”.

Senator Lindsey Graham, RS.C., uitgegaan van een bekende houding van smeekbede ook: Gevraagd door Fox’s Sean Hannity of GOP-gecontroleerde wetgevende machten in staten die Biden schijnbaar gewonnen moet award kiezers van de staat om Trump plaats, antwoordde hij dat “alles moet worden op de tafel.”

Dat zou een historische en frontale aanval zijn op het fundamentele concept dat de onze een regering is van de mensen, voor de mensen en door de mensen. Het feit dat het al van de verre periferieën is verplaatst naar Fox News – de reguliere media van rechts – is gruwelijk.

Maar zelfs zonder zo’n directe bedreiging voor ons systeem, schaadt het geraas van Trump nu actief onze republiek. Bijna 70 miljoen Amerikanen wierpen hun stem uit voor deze narcistische nihilist, en als zijn succes uitblijft, zal een niet-triviaal aantal grimmig hun Beste Leider kiezen boven hun eigen liegende ogen. Je kunt het zien aan de protesten op sites voor het tellen van stemmen in Michigan en Arizona, de legioenen zijn wanhopig en boos genoeg om de gal op te nemen die Trump hen voedt. Je kunt het zien in rapporten van de politie in Philadelphia die donderdagavond een aanval op de stemloketten daar verijdelde .

“Er is één essentiële instelling in dit land, een wal die orde van chaos scheidt, en dat is de stembus”, tweette Tim Alberta van Politico donderdag en voegde de waarschuwing toe: “We kunnen niet beginnen te begrijpen hoeveel schade die toespraak zal toebrengen aan de gezondheid en stabiliteit op lange termijn van ons land. “

Maar we hadden kunnen weten dat het zover zou komen.

Trump is nooit veranderd – niet sinds dinsdag en niet sinds hij het presidentschap op zich nam. Hij is nog steeds dezelfde brullende, pestende carnaval-blaffer die onverschillig staat tegenover feiten en waarheid; hij denkt nog steeds dat alles wat minder is dan kruipende bewondering een kleinigheid is die met een tegenstem moet worden beantwoord. Hij is nog steeds de ultieme Norman Vincent Peale, de kracht van positief denken, wiens verkooppraatje zijn eigen niet te stoppen succes is.

Wat is veranderd, is de context: Trump staat op het punt een volledig erkende historische verliezer op nationale schaal te worden. “Weet je, winnen is gemakkelijk,” zei Trump op de middag van de verkiezingsdag . “Verliezen is nooit gemakkelijk. Niet voor mij is het dat niet. “

En hij zal er verdomd zeker van zijn dat het niet gemakkelijk is voor de rest van ons.

Na vier jaar nooit in de rol van president te zijn gegroeid, begint hij nu af te nemen in de rol van ex-president. Hij is al aan het woeden en dreigt een rechtszaak aan te spannen, maar hij kan stampen en zijn adem inhouden tot hij blauw is in zijn oranje getinte gezicht: de cijfers bewegen zich onverbiddelijk tegen hem. Zelfs terwijl Trump donderdag sprak, bleven zijn eens zo formidabele voorsprong in Georgië en Pennsylvania slinken ; Vrijdag waren beide volledig verdwenen. De meeste netwerken stopten donderdag met zijn rondzwervingen en merkten op dat hij vol zat met iets anders dan de waarheid. “Ben je een slechte verliezer?” riep een verslaggever Trump na toen hij zich terugtrok uit de briefingruimte.

Hij staat op het punt een lamme eend te worden met een vlammenwerper, en we zouden ons zorgen moeten maken of hij gelooft dat hij de plaats moet afbranden op zijn weg naar buiten als een laatste, pervers vertoon van kracht.

De smeltkroes van verlies heeft hem tot in zijn vernietigende, wraakzuchtige kern gedestilleerd. En nu moeten we allebei die giftige kern van een leider en zijn politieke doodsstrijd verdragen, terwijl we ervoor zorgen dat hij het land en onze democratie niet platbrandt op zijn weg naar buiten.