Indignatie redactie 
Een briesende UEFA-capo, héérlijk. Zo zie ik het graag in dit chagrijnige coronatijdperk. Het brengt meer leven in de brouwerij dan een Nederlandse bekerfinale in een lege Kuip.
“Ze spugen ons recht in het gezicht. Het zijn slangen en we zullen juridische stappen ondernemen”, aldus Aleksander Ceferin. “Het is een cynisch en respectloos plan, in strijd met alles waar voetbal en onze Europese waarden voor staan.”
Dat zijn tenminste uitspraken. Daarom zeg ik: meer van dit soort internationale voetbalbestuurders graag. En dan vooral van die bobo’s die Ceferins laatste uitspraak met uitgestreken smoel onderschrijven. Er wordt namelijk te weinig gelachen tegenwoordig. Daar kunnen we op deze manier iets aan doen.
Een Europese voetbalhotemetoot die diep bezorgd over ‘onze Europese waarden’ begint, hahaha! Het is alsof de uitbaatster van Sekshuis De Buitenwip een pleidooi voor meer kuisheid houdt, of Gerrit Zalm een oratie over de verwerpelijke illegaliteit van witwassen.
UEFA-voorzitter Aleksander Ceferin, een Slovaak, reageerde ermee op het later alweer in de prullenbak gegooide plan – ze hadden even buiten de fans gerekend – van Italiaanse, Britse en Spaanse topclubs om een Europese Superleague op poten te zetten. Deelnemende teams: AC Milan, Arsenal, Atlético Madrid, Chelsea, FC Barcelona, Internazionale, Juventus, Liverpool, Manchester City, Manchester United, Real Madrid en Tottenham Hotspur. En daar moesten er dan nog vijf bijkomen.
Toen ik het lijstje zag was het eerste wat ik dacht: “Zullen we de schulden van die clubs eens bij elkaar optellen?” Meerdere malen probeerde ik het op mijn iPhone uit te rekenen, maar de Calculator-app liep steeds vast. De megalomanie droop van het plan tot de oprichting van een Superleague af. Aan de andere kant: zo gaat het altijd.
Waar poen, daar onfatsoen, zouden degenen die de zaken per se door een nivelleringsbril willen beschouwen kunnen zeggen. Zo zijn ook al die verschillende wereldboksbonden ontstaan en zo zag in 1954 ook het Nederlandse betaalde voetbal het levenslicht, waar ik als Alkmaars jongetje op de eerste rij getuige van was.
Alkmaar ‘54!
Doelman Snabilie die met één hand een penantie klemvast stopte!
Excuses voor deze korte maar hevige aanval van nostalgie, dames en heren luisteraars ter land ter zee of waar ook ter wereld. Ik heb mezelf alweer onder controle, al vind ik óók dat de ware voetbalsport niet in de stadions van die Italiaanse, Britse en Spaanse topclubs wordt beoefend, maar op de miljoenen veldjes waar de onbetaalde liefhebbers het tegen elkaar opnemen.
Maar ja, die trekken geen kijkers.
Zouden ze spelers als Frenkie, Virgil, Gini en Matthijs, omdat zij tot de selecties van deze ploegen behoren, echt van deelname aan Europese interlands en dus ook aan EK’s en zelfs WK’s hebben uitgesloten?
Welnee.
Hij kon dreigen wat hij wilde, Aleksander Ceferin, maar hij is hij niet voor niets jurist en hij wist ook dit: beter een gehavende UEFA dan géén UEFA.
Uiteindelijk komt-ie er toch, die Superleague, wellicht met een bescheiden rol voor de UEFA.
Uiteindelijk sluiten ze dus vrede.
