Universiteit van Leipzig: Duitse media zijn voornamelijk geïnfiltreerd door linksextremistische journalisten

De Leipzigse communicatiewetenschapper professor Christian Hoffmann heeft de afgelopen jaren talloze onderzoeken geanalyseerd en is tot een duidelijke conclusie gekomen: de Duitse media vertonen een duidelijke linkse twist. 90 procent van de vrijwilligers in de openbare omroep stemt op Groenen, Links of SPD.

Een nieuwe studie brengt vaart in de vraag of journalistieke berichtgeving in Duitsland te onevenwichtig is. Het staat buiten kijf dat de overgrote meerderheid van de journalisten uit het midden staat – zelfs bij uitgeverijen als Axel Springer. Dit is het resultaat van talrijke onderzoeken. Pas onlangs bleek dat meer dan 90 procent van de vrijwilligers bij de openbare omroep op de Groenen, Links en de SPD stemt. Mediamakers beweren echter dat dit allemaal geen bewijs is van de linkse vooringenomenheid van de pers . Doorslaggevend is niet de houding van de collega’s, maar de tendens van de rapportages. En dat is neutraal.

Tot nu toe was dit proefschrift wetenschappelijk moeilijk te weerleggen. Omdat linkse dominantie niet alleen kan worden bepaald door de afstemming van de commentaren. De keuze van de onderwerpen, hun stilzwijgen, het soort formulering en de illustraties zouden eerder moeten worden onderzocht. Er zijn veel manieren om een ​​mening te vormen. Het zou echter een enorme academische taak zijn om het voor de hand liggende te bewijzen.

Vertrouw op de media

De communicatiemanagement-onderzoeker Christian Hoffmann is nu in zijn analyse: “ Het hart van de journalistiek klopt aan de linkerkant – wat dan nog? ‘Een andere weg gegaan. De Leipzigse hoogleraar zet de beleving van het publiek op de voorgrond van zijn onderzoek. En dat is duidelijk: linkse kijkers en lezers zijn eerder tevreden over de media en vinden het geloofwaardig, de rest minder.

Hoffmann vertrouwt ook op Eurobarometergegevens. Hieruit bleek “dat in Duitsland degenen die meer rechts in het politieke centrum staan, een aanzienlijk lager niveau van vertrouwen in ‘de pers’ tonen dan degenen die meer links zijn”. Hetzelfde geldt voor televisie en radio. Dit spreekt voor een linkse tendens in de media. Omdat “vertrouwen in de media positief verband houdt met hun gepercipieerde ideologische nabijheid”.

“Left bias in het professionele veld”

Dergelijke bevindingen, die ook beschikbaar zijn in de VS, zijn significant als het gaat om de vraag welke politieke voorkeur de media hebben. Omdat: “De zeer unanieme positionering van bijna alle massamedia-aanbiedingen aan de linkerkant van het centrum is gebaseerd op hun output, niet op de politieke oriëntatie van de journalisten die daar werkzaam zijn.” Voor Hoffmann is dit een “sterke indicatie” van de ongeloofwaardigheid van de stelling dat de “left bias in the Occupational field” geen invloed heeft op de journalistieke output.

De Leipzigse onderzoeker verdient de eer om talloze onderzoeken te hebben geëvalueerd om tot zijn conclusies te komen. In zijn uitslag, bijvoorbeeld dat linkse journalisten linkse rapporten indienen , verwijst hij ook naar een onderzoek van het Allensbach Instituut voor Demoscopie. De opiniepeilers stelden zeer gedifferentieerde vragen over de vertrouwenscrisis in de media. Hoffmann: “De ontevredenheid van het publiek over de berichtgeving in de media is sterk gericht op die kwesties die belangrijker zijn voor rechtse burgers.”

Media-cynisme over politiek rechts

Dit is concreet terug te zien in verschillende resultaten. Zelfs bij een gevoelig onderwerp als de AfD vindt slechts 48 procent van de Duitsers de berichtgeving over deze partij geloofwaardig. 45 procent doet dat niet. Volgens Allensbach zijn de twijfels over de berichtgeving over de “misdaad van vluchtelingen” bijzonder groot. Dit zegt 73 procent, terwijl slechts 23 procent de artikelen geloofwaardig vindt.

Als het gaat om het “aantal vluchtelingen dat naar ons toekomt”, vertrouwt meer dan twee derde van de Duitsers (67 procent) journalisten niet. Een meerderheid is ook overtuigd van de ‘terrorismedreiging in Duitsland’ (57 procent), de ‘economische situatie in de eurozone’ (53), de ‘situatie in Syrië’ (51) en de ‘gevolgen van de Brexit’ (50). ) om voorgelogen te worden door de journalisten.

In de belangrijke “Mainz-langetermijnstudie van mediavertrouwen” verwierp slechts 46 procent de stelling dat “de media in de Bondsrepubliek slechts een spreekbuis zijn voor de machtigen”. 26 procent was het volledig met haar eens, 25 procent gedeeltelijk. En 45 procent is er op zijn minst gedeeltelijk van overtuigd dat “de media en de politiek hand in hand werken om de mening van de bevolking te manipuleren”.

Ook in het onderzoek van Mainz toonde slechts 36 procent vertrouwen in de berichtgeving over de AfD. Hoffmann interpreteert deze waarde als “zwak uitgesproken”. Media-cynisme “is volgens deze analyse meer wijdverbreid bij politiek rechts dan bij politiek links”.

Ontevredenheid bij delen van het publiek

De onderzoeker vraagt ​​retorisch: “Gezien de overvloed aan empirisch bewijs over de verschuiving naar links in het journalistieke beroep, kan het echt toeval zijn dat het rechtse deel van het publiek minder tevreden is met de prestaties van journalisten. media dan links? “dat” dat deel van het publiek dat politiek het dichtst bij de mediaan van journalisten staat, het grootste vertrouwen in de media heeft “.

Hoffmann maakt er geen geheim van dat het “veel aannemelijker” is dat “de politieke oriëntatie van de beoefenaars doorschijnt in de berichtgeving en daarmee een deel van het publiek meer tevreden stelt dan een ander”.

Het feit dat mensen “recht van centrum” daarom hun toevlucht namen tot het gebruik van “alternatieve media” op internet “kan worden begrepen als een gevolg van de onbevredigde vraag naar politiek consonante media-inhoud aan de rechterkant”. Dit wordt echter ook in verband gebracht met een “gevoeligheid voor ‘nepnieuws'”.

Dit kan eenvoudig worden uitgelegd: “Alle mediagebruikers zijn geneigd politiek consonante inhoud te geloven.” Linksen vinden deze inhoud volgens Hoffmann in de massamedia. Degenen die de neiging hebben om rechts te zijn, zullen daarentegen minder snel zeggen: “Ze zoeken daarom naar alternatieve bronnen die vaak van inferieure kwaliteit zijn, dat wil zeggen politiek consonant, maar nauwelijks betrouwbaar.”

Bel voor een feitelijk debat

Dit is een corrigerende actie: “De gepercipieerde oneerlijkheid van een groot deel van de journalistieke berichtgeving wordt (over) gecompenseerd door de verspreiding van tegenverhalen.”

Hoffmann wenst “dat het publieke en academische debat over de rol van de journalistiek objectiever, duidelijker en overtuigender wordt gevoerd”. Hiervoor is het echter noodzakelijk dat de politieke linkse beweging van de media door iedereen wordt geaccepteerd. Op dit moment constateerde hij echter een “onwil om empirisch bewijs te ervaren die op zichzelf niet verbazingwekkend was”. Dit moet worden geschrapt.

De vaak benadrukte diversiteit in het journalistieke vakgebied moet niet alleen beperkt blijven tot de allochtone achtergrond. Ook de “politieke diversiteit” mag men niet uit het oog verliezen.