Vaccinatie van kinderen medisch twijfelachtig – studies tonen aan dat de natuurlijke afweer van kinderen zeer actief is

Een strategisch concept om de Corona-crisis te overwinnen: Nieuwe onderzoeksresultaten tonen aan dat het immuunsysteem van kinderen fundamenteel anders is dan dat van volwassenen. Het is tijd om eindelijk te heroverwegen.

De publieke aankondigingen over het vaccineren van kinderen tegen SARS-CoV-2 doen grotendeels zonder wetenschappelijke en medische kennis. Maar vooral Duitse universiteiten hebben de afgelopen maanden baanbrekende nieuwe onderzoeksresultaten opgeleverd die vragen om een ​​fundamentele heroverweging van dit onderwerp. Tenor: Kinderen zijn geen kleine volwassenen. Want het heel bijzondere afweervermogen van de kleintjes verschilt fundamenteel van dat van de groten.

Meestal stelt een arts een diagnose voordat hij zijn patiënt met een medicijn behandelt. In het geval van kinderen wordt het onder het tapijt geveegd, en de media en politiek laten er geen ruimte voor. Hoogwaardige en dure wetenschap speelt geen rol meer als het op gespannen voet staat met de belangen van de farmaceutische bedrijven.

Verschillende Duitse universiteiten hebben de natuurlijke weerstandsmechanismen van kinderen overgenomen, waaronder de Charité-Universitätsmedizin Berlin , de universiteiten  van Heidelberg,  Tübingen, Ulm, Freiburg en Leipzig. Financiële steun werd onder meer verleend door de Duitse Onderzoeksstichting, het federale ministerie van Onderwijs en Onderzoek, verschillende ministeries en de EU-commissie. Nog eens 42 internationale onderzoeken – van Engeland tot Italië, van China tot de VS – geven inzicht in het verrassend  unieke afweersysteem  van kinderen. 

Wat zijn de speciale eigenschappen van de ontwikkeling van het immuunsysteem bij kinderen?

Een voorbeeld is een alinea uit een kinderstudie:

“Nieuw onderzoek suggereert dat de epitheel- en immuuncellen van de bovenste luchtwegen van kinderen worden gepreactiveerd en voorbereid om SARS-CoV-2-infectie te herkennen, wat resulteert in een  sterkere vroege immuunrespons  op SARS-CoV-2-infectie dan bij volwassenen.”

Talrijke studies tonen aan dat

• Kinderen lopen beduidend minder risico. Het laagste risico op ziekenhuisopname ligt in de  leeftijdsgroep van vijf tot elf jaar . Op deze leeftijd zijn er geen COVID-19-sterfgevallen zonder eerdere ziekten (chronische ziekten leiden tot uitzonderingen).
• Kinderen in neus en mondholte hebben een andere  celsamenstelling  dan volwassenen. Ze hebben veel  meer immuuncellen  in hun slijmvliezen en ze produceren ook meer type 1 interferonen, die belangrijk zijn voor de bestrijding van virussen, sneller en meer.
• Kinderen tot tien jaar hebben daar ook een  lager aantal ACE2-receptoren  dan volwassenen. De virussen kunnen minder binden. Het aantal neemt dan toe vanaf de leeftijd van tien of elf jaar.
• Kinderen hebben een  breed genetisch spectrum van afweermechanismen in  hun “T”- en “B”-geheugencellen.  Ze zijn in staat om grote aantallen  virale genetische sequenties jarenlang op te slaan.

De rol van natuurlijk verworven immuniteit

Over het algemeen komt de rol van natuurlijk verworven immuniteit tegen coronavirussen steeds meer naar voren in internationale beoordelingen. Steeds meer studies maken duidelijk dat het qua bereik en duurzaamheid duidelijk superieur is aan de verdediging door mRNA-vaccinaties. Dit geldt voor zowel herstelde volwassenen als  kinderen  met en zonder symptomen die hersteld zijn van de infectie.

Volgens een bericht in het weekblad The Economist  zijn landen met een  hoog percentage herstelde en gevaccineerde landen  beter voorbereid op nieuwe “golven” van gemuteerde virussen dan landen met hoge vaccinatiegraad maar een lage natuurlijke “prevalentie”. Duitsland staat vrij ver beneden in deze ranglijst. De resultaten kunnen echter niet worden overgedragen aan kinderen, omdat ze nog niet zijn gevaccineerd en andere biologische aandoeningen hebben.

De meeste kinderen hebben tegenwoordig natuurlijke immuniteit

De kinderen waren en zijn onderdeel van de pandemie en worden in hun sociale omgeving net zo veel blootgesteld aan het virus als de volwassenen. Na twee jaar van de pandemie zou de meerderheid van de kinderen in Duitsland natuurlijke immuniteit moeten hebben ontwikkeld, hoewel de meeste van hen asymptomatisch waren of slechts een lichte verkoudheid hadden. Dit betekent dat ze al  een veel betere verdediging hebben  dan de vaccinatie kan bieden.

Kinderen kunnen een “barrièreregeneratie” vormen tegen coronavirussen

De kinderen zouden een speciale rol kunnen spelen bij het overwinnen van de virusepidemieën op de lange termijn. Zij zijn de enige generatie die, dankzij hun aangeboren bescherming, zichzelf zonder grote schade kan blootstellen aan “gecontroleerde besmetting”. Zij zijn de generatie die van nature hun eigen “kudde-immuniteit” kan bereiken en daarmee een barrière vormen over de bevolking. Wanneer ze volwassen worden met steeds meer aangepaste afweermechanismen, vormen ze een sterker machtsevenwicht tussen COVID-19-resistente kinderen en volgende generaties kinderen die op deze manier zijn geïmmuniseerd. Deze generaties zouden onafhankelijk zijn van de steeds veranderende vaccins en “booster shots”, onafhankelijk van de eindeloze opeenvolging van epidemische “golven”.

Omicron – Zeer besmettelijk maar minder gevaarlijk

De snelle besmettelijkheid van omicron doet zich nu echter gelden tegen de eerste verdedigingslinies van het immuunsysteem van het kind. Hoge incidentiecijfers betekenen echter niet dat er sprake is van een overmaat aan ziekten of sterfte. Ook hier reageert het immuunsysteem van het kind effectief. De infectie is na drie tot vier dagen voorbij, vergelijkbaar met een milde griep, zeggen de eerste medische rapporten.

Uit gegevens uit Engeland blijkt dat het aantal ziekenhuisopnames voor ommicrongevallen met 70 procent is gedaald. In een onderzoek van de  Zuid-Afrikaanse zorgverzekeraar  Discovery Health hebben kinderen onder de 18 jaar half zoveel positieve ommicrontests als volwassenen.

De verminderde genetica van mRNA-vaccins

Het genetische materiaal van het RNA-vaccin heeft een sterk gefocuste werking. De immuunrespons die wordt opgewekt, richt zich alleen op een relatief smal genetisch gedeelte van het ‘spike-eiwit’ van het virus, dat fungeert als een soort deuropener om menselijke cellen binnen te dringen. Vooral op dit gebied hebben zich tot nu toe mutaties voorgedaan. Als ze echter niet – of onvoldoende – worden gedekt door het genetische materiaal van het vaccin (zoals bij Omicron), kan het medicijn geen effectieve immuunrespons opwekken.

De mRNA-vaccins moeten steeds opnieuw worden aangepast aan nieuw opkomende virusvarianten. Maar de natuurlijke brede afweer kan chronisch worden verzwakt door frequente “boosters” en heeft dan weinig om nieuwe varianten tegen te gaan. Marco Cavalieri, directeur Vaccinatiestrategieën bij het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA), waarschuwde voor te frequente of te snelle “boostershots” die het immuunsysteem kunnen overbelasten.

Pfizer BioNTech-vaccin bijna volledig ineffectief tegen ommicron

De in vitro tests van de  Friedrich-Alexander-Universiteit Erlangen-Neurenberg , die op 24 december in het tijdschrift Science zijn gepubliceerd , geven een duidelijke indicatie.

In de laboratoriumstudies had zowel de dubbele als de drievoudige vaccinatie met BNT162b2 (PfizerB.) een zwakker effect tegen omicron dan tegen de delta-variant. De derde vaccinatie in het laboratoriumexperiment was echter matig effectiever. In deze context presteerden de kruisvaccinaties met verschillende vaccins het best. Maar over het algemeen bood Comirnaty (BNT162b2) slechts een zwakke bescherming tegen omicron. Niet alleen de gevaccineerde volwassenen, maar ook degenen die hersteld zijn van eerdere COVID-19-ziekten zijn nauwelijks beschermd. Uiteindelijk komen deze resultaten overeen met het feit dat de ongeveer 30 mutaties in omicron tot nu toe weinig of helemaal niet zijn voorgekomen in andere varianten.

Is het toegestaan ​​om een ​​ineffectief medicijn toe te dienen?

Gezien de snelle dominantie van de omicron-variant moet de vraag worden gesteld welke horizonten de reeks vaccinaties voor kinderen van vijf tot elf jaar met de stof Pfizer BioNTech kan openen. Wat is het nut van de pediatrische Pfizer-spuit als deze de mutatiegenetica van omicron niet aantast? Hoe kun je kinderen vaccineren met een medicijn waarvan al is aangetoond dat het bijna niet werkt? Maar de vaccinatie van kinderen met het Pfizer BioNTech-vaccin is in volle gang. Waar is het recht op informatie van de patiënt?

Noch de overheid, noch de STIKO tonen een strategisch concept

De conclusies in dit artikel zijn gebaseerd op universitair onderzoek dat sinds medio 2021 is gepubliceerd. Met name de STIKO (Duits Permanent Comité voor Vaccinatie), die zich aan het publiek probeert voor te stellen als iemand met een kritisch evenwicht, had weken geleden een strategisch concept kunnen en moeten ontwikkelen. In hun uitleg worden de bijzondere eigenschappen van het immuunsysteem van het kind hoogstens in een bijzin genoemd. Behalve bij kwetsbare kinderen met immuundeficiëntieproblemen en chronische ziekten, zoekt men tevergeefs naar een diagnose die gevaccineerden in de leeftijdsgroep van vijf tot elf jaar kenmerkt.

Zolang de gezondheidsautoriteiten en regeringsleiders deze huidige onderzoeksresultaten achterhouden en niet opnemen in het publieke debat, kan er geen realistisch perspectief zijn vanuit de COVID-19-crisis. De afzetmarkt voor het kindervaccin draait op volle toeren, dankzij de angstzaaier Omikron.