Met niet genoeg banen of basisbehoeften om te overleven, overleven overheden door te plunderen, en populaties eisen zelfbestuur. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, wanneer regeringen een monopolie op geweld hebben en geweld hen die zich verzetten tegen protesten verandert.
Sinds de oprichting van de Verenigde Staten van Amerika hebben worstelende bevolkingsgroepen over de hele wereld naar ‘de stad op een heuvel’ gekeken als de plus plus ultra, waar, als de straten nog niet waren geplaveid met goud, het slechts een kwestie van tijd. Terwijl een stoombootticket ’s werelds behoeftigen in het zicht van het Vrijheidsbeeld bracht, was de verwerking op Ellis Island stressvol en degenen die al een plekje in de zon hadden, wilden niet graag concurreren.
Maakt niet uit (zoals mijn Russische grootmoeder altijd zei, rollend haar r’s), de toekomst was vol mogelijkheden – zo niet belofte. Het is meer dan honderd jaar geleden dat mijn Hongaarse grootmoeder ‘Oh, zo ziek’ was van het stoomschip van wat nu Triëst is, en de Verenigde Staten hebben nog steeds geen gratis gezondheidszorg die weigert sociaal-democratisch Europa te volgen – en het grootste deel van de wereld . Frankrijk 24 meldt dat West-Duitse vrouwen eindelijk het Oost-Duitse model gebruiken waarin de meeste kinderen EN een loopbaan hebben, dankzij een betrouwbaar netwerk van kinderdagverblijven. In Amerika wordt ouderschapsverlof per staat verworven en de meeste kiezers kunnen nog steeds niet geloven dat de overheid een positieve rol kan spelen door toezicht te houden op de gezondheidszorg.
Amerikaanse televisie herschept ad infinitum de laatste kleine details in de strijd om het land van zijn president te bevrijden, en negeert de dagelijkse strijd van buitenlanders. Terwijl experts debatteren over de definitie van ‘hoge misdaden en misdrijven’ in de tijd van IT, gaat de president door met zijn vrolijke weg, van het ene schokkend gedrag naar het volgende. (Experts kunnen het niet laten om de kandidaat te citeren die beroemd verklaarde dat hij iemand op 5th Avenue kon schieten en niemand zou hem straffen.)
De Occupy-beweging haalde dagelijks de krantenkoppen omdat het ‘hier in deze Verenigde Staten’ gebeurde, maar de Yellow Vests die Frankrijk meer dan een jaar hebben gekwetst, krijgen weinig aandacht terwijl ze dagelijkse demonstraties en andere verstorende activiteiten nastreven. Frankrijk 24 is het enige televisiekanaal dat over de wereld rapporteert en nog steeds toestemming heeft om uit te zenden in de VS, aangezien Al Jazeera en RT zijn verboden als ‘buitenlandse agenten’, en de BBC nauwelijks aanwezig. Wat erger is, weten maar weinig Amerikanen dat het bestaat. Toen ik in 2000 na tientallen jaren in het buitenland naar de VS terugkeerde, was ik geschokt dat CNN, dat de wereld voor Europeanen dekte, thuis niet hetzelfde deed. Toen ik hun kantoren in New York belde, kreeg ik met gezag te horen dat ‘Amerikanen niet geïnteresseerd zijn in buitenlandse zaken’. Gaandeweg besefte ik dat deze mantra de Amerikaanse journalistiek al tientallen jaren definieert. Als ik een artikel opzoek dat ik tijdens mijn ambtstermijn als speechschrijver in het Carter State Department heb geschreven, waarin de noodzaak van verandering wordt geschetst, kan ik bevestigen dat dit een al lang bestaand overheidsbeleid is. (Denk er eens over na, de uitdrukking ‘daar’, geboren tijdens de eerste wereldoorlog om Europa te redden, is nog steeds in gebruik, wat suggereert dat de wereld nog steeds een vrijwel ongedifferentieerde blob is …)
Hoe dan, om te verwachten dat de gemiddelde Joe – of zelfs de Ph.D-klasse, om nog maar te zwijgen over ‘voorstedelijke moeders’ waarvan bekend is dat ze eindelijk ‘uitgeschakeld’ worden door Donald Trump – zal zelfs weten waar Libanon – of Algerije zich bevinden, veel minder zorgen dat hun mensen elke poging om hen te regeren afwijzen. Volgens een Libanese vader van drie zijn zoveel mensen werkloos dat ze denken dat ze net zo goed op straat kunnen zijn. Zelfs in hun onvriendelijke klimaat hebben Parijzenaren een lange geschiedenis van marcheren door kou en regen terwijl ze leuzen roepen.
Helaas horen Amerikanen alleen over buitenlandse plaatsen wanneer hun leger daarheen wordt gestuurd, hetzij om hun regeringen te redden of te ondermijnen. Nu moet het uit de weg gaan, zodat mensen kunnen achterhalen hoe democratie kan floreren op elk niveau van de samenleving.