Van Coronacrisis naar bankencrisis

Ineens is het menens

Opvallend dat zoveel mensen ineens in zak en as zitten. Het blijkt dat veel mensen niet goed hebben opgelet en iets teveel naar shownieuws hebben gekeken. Of onder een steen hebben geleefd. Geen oog gehad voor de veenbrand die ondergronds woedt en nooit goed is geblust. Alle ellende, van oorlogsgeweld, vluchtelingendrama’s, vernietigende sprinkhanenzwermen, stikstofcrisis, enzovoort, enzovoort, werd afgewimpeld onder het mom van: we kunnen er toch niets tegen doen. De wereld draait door, maar Matthijs Nieuwkerk stopt. En ineens breekt er paniek uit toen bleek dat geen rekening was gehouden met een virus in de verwaande westerse economieën. In een paar weken voltrekt zich een rampscenario dat we in geen 100 jaar hebben meegemaakt. Het virus kwam steeds dichterbij, en o jee, plotseling is het menens.

Als de angst regeert

Ga je naar de super en zie je tot je schrik lege schappen. Is het dan toch mogelijk dat we zomaar in de paniekmodus schieten? Zo zien we maar weer dat angst een bepalend element is van het menselijk gedrag, maar we gebruiken de angst niet om passende maatregelen te nemen bij een dreigende ramp. M.a.w. de mens leert nooit van zijn fouten. Dat er andere tijden naderen hadden we hier op Biflatie.nl al veel eerder begrepen. Door te analyseren wat er in de economie en de monetaire financiële wereld gebeurt. Het verwijzen naar berichten in de alternatieve media waar door de echte insiders wordt uitgelegd hoe fout ons monetaire stelsel anno 2020 in elkaar steekt. Het belichten van de economische problemen die alsmaar vooruit worden geschoven. Het commentaar op monetaire beleidsmakers en politici die alleen het blikje verder de straat in schoppen. Niemand die het durft op te pakken en zegt tot zover en niet verder. En daarmee doel ik op de stimulerende maatregelen van centrale bankiers waarmee het krediet in de aanbieding kwam. Spotgoedkoop kon men lenen en werden de beurzen opgeblazen met goedkoop geld. Konden landen als Italië hun begrotingstekorten financieren met de allerlaagste rentetarieven. De kredietberg werd torenhoog opgeblazen.

Uitgespeeld

Maar ineens is de nood aan de man. Nu moeten centrale banken ingrijpen terwijl de rente al op nul staat en hun balansen zijn opgeblazen door de aankoop van het waardeloze papier van bankbalansen en zo. En blijkt dat ze ondanks de vele waarschuwingen hun kruit hebben verschoten. Er wordt angstig geroepen naar de politiek dat er heel snel wat moet gebeuren. We zien direct resultaat. Tientallen miljarden moeten worden geleend. Omdat het moet, er kan geen dag langer worden gewacht. Niemand had ooit bedacht dat een pandemie een crisis kon veroorzaken die zo snel om zich heen greep. Dat centrale bankiers met de handen in de lucht staan, schreeuwend om stimulerende maatregelen van overheden. Ze zijn uitgespeeld. Echter is de overheid de vertegenwoordiger en de hoeder van de samenleving. De vele noodpakketten die nu hals over kop worden afgekondigd komen met een omweg op ons conto. Nu wordt er met spoed geleverd, de rekening volgt later. Per post, misschien in een blauwe envelop. Of gewoon wat schrappen op de Rijksbegroting die de komende tijd vol uit de bocht vliegt.

De ‘noaberplicht.’

Als we straks wat bekomen van de schrik en de vele doden gaan herdenken volgt een rouwproces. En het proces van de wederopbouw van een zwaar beschadigde economie. In het verleden ging dat nooit lekker. Gaf vaak behoorlijk wat handgemeen en werden de kanonnen opgesteld. Wat mogen we straks verwachten als we uit onze schulpjes kruipen? Dan gaan we ruzie maken, dat durf ik al vast te voorspellen. Wie gaat de rotzooi opruimen en wie helpt wie overeind. In Drenthe kennen we de ‘noaberplicht.’ Dat is de verplichting de andere noabers(= buren) met raad en daad bij te staan. Wij Nederlanders hebben de verplichting om de nood te delen met de andere 26 EU-lidstaten. Er komen zo meteen een paar grote jongens in de problemen die met hun grote verspilzucht uit het verleden de crisis niet aan kunnen. Italië en Frankrijk gaan om zich heen kijken en doen een beroep op de eensgezindheid van de Europese Unie. En dan gaat het niet alleen om de begrotingstekorten maar vooral om de grote (systeem)banken die in de problemen raken. Hun aandeelhouders hebben massaal de aandelen van de hand gedaan en de ongeruste rekeninghouders zijn begonnen om langzaam wat centjes van de rekening te trekken. Geschrokken als ze zijn van de hamsteraars in de supers.

Fout commando

Een ongeluk komt zelden alleen. Een pandemie komt altijd ongelegen. Behalve een gezondheidscrisis ontketent deze een heuse economische crisis die de boel flink op z’n kop zal zetten. We moeten daar zelf achter komen. Worden niet gewaarschuwd door de overheid. Het is jammer dat veel mensen iets teveel vertrouwen hadden in de overheid die bestuurd door de politiek altijd een te rooskleurig beleid voorstaat. Niemand brengt zijn stem uit op een partij die een minder rooskleurige boodschap verkondigt. Na een lange tijd van voorspoed is het de wal die het schip keert. De kapitein en de stuurman, de politiek en centrale banken, zullen ooit een fatale fout maken en keihard tegen een muur oplopen. We hebben het zien aankomen, maar ja, wie ben ik? De simpele dekmatroos die af en toe zijn zwabber omhoog steekt en met een waarschuwend vingertje roept dat de commando’s vanaf de brug niet altijd deugen.

via:https://gerritwelbergen.wordpress.com/