Een eerlijke afrekening van Clintons verleden onthult een groot aantal verontrustende incidenten en posities die moeilijk te rijmen zijn met haar hernieuwde radicale antiracistische houding.
Na de moord op George Floyd in Minneapolis, twee weken geleden, heeft een spontane landelijke beweging van miljoenen mensen die protesteren tegen racistisch politiewerk het land in zijn greep. Politici van alle niveaus hebben hun standpunten uitgezet, waarbij ze de radicale beweging veroordelen, onderschrijven of proberen te coöpteren. De meest recente hiervan is mislukte presidentskandidaat Hillary Clinton uit 2016. De voormalige senator uit New York publiceerde haar gedachten over haar op de Medium- blog , waar ze de Black Lives Matter-beweging leek te onderschrijven, iets wat ze tot nu toe duidelijk niet deed. ‘Het leven van George Floyd was belangrijk. De levens van Ahmaud Arbery en Breonna Taylor waren belangrijk. Zwarte levens zijn belangrijk, ‘begon ze te zeggen.
“Ik beloof om met jullie allemaal te blijven vechten om van de Verenigde Staten een plaats te maken waar alle mannen en vrouwen als gelijken worden behandeld, net zoals we zijn en net zoals we het verdienen te zijn”, voegde ze eraan toe en positioneerde zichzelf aan dezelfde kant zoals de demonstranten, van wie velen de afschaffing van de politie eisen. Clinton prees de verbazingwekkende “kracht van solidariteit” die ze had gezien en beloofde “zich uit te spreken tegen de blanke suprematie in al zijn vormen”, en verklaarde dat Amerika al lang had moeten wachten op “een eerlijke afrekening” met zijn racismeprobleem.
Against a backdrop of a pandemic that has disproportionately ravaged communities of color, we are being painfully reminded right now that we are long overdue for honest reckoning and meaningful action to dismantle systemic racism. https://t.co/ulLKpTFSrF
— Hillary Clinton (@HillaryClinton) June 6, 2020
Onhandige waarheden
Maar een eerlijke afrekening met Clintons verleden onthult een groot aantal verontrustende incidenten en posities die moeilijk te rijmen zijn met haar hernieuwde radicale antiracistische houding. Ze steunde haar man en Joe Biden’s misdaadwet uit 1994, die leidde tot een explosie van massale opsluiting in het hele land. In 1996 ging ze verder, met behulp van gerenommeerde hondenfluitjes om te beweren dat er in Amerika een nieuwe klasse mensen was ontstaan: die van de superpredators, onder vermelding van :
We moeten deze mensen aannemen, ze zijn vaak verbonden met grote drugskartels, het zijn niet meer alleen bendes kinderen. Het zijn vaak het soort kinderen dat superpredators worden genoemd. Geen geweten. Geen empathie. We kunnen praten over waarom ze op die manier zijn terechtgekomen, maar eerst moeten we ze op de been brengen. ‘
In de praktijk betekende dit grotendeels jonge gekleurde mannen en maakte deel uit van de ‘nieuwe democraten’-beweging naar rechts, waarbij ze zich keerden tegen arbeiders en raciale minderheden.
Clinton was ook nauwelijks een bondgenoot voor zwarte mensen buiten de Verenigde Staten. In 1998 ondersteunde ze haar man raketaanval op een Soedanese drug fabriek, een grotendeels vergeten aanval die de Duitse ambassadeur in Soedan geschat “enkele tienduizenden” burgers gedood door hen te beroven van veel-behoefte medicijnen. President Clinton zette ook de vernietiging van een jonge democratie in Haïti door George HW Bush voort en steunde de verwijdering van het nieuw gekozen staatshoofd Jean-Bertrand Aristide. Na de aardbeving in 2010 die het land verwoestte, zat Clinton, in haar rol als staatssecretaris, voor wat neerkwam op een Amerikaanse invasie en bezetting van het eiland, waarvan de gevolgen tot op de dag van vandaag weerklinken .
Ook in Libië drong Clinton aan op een zogenaamd humanitaire interventie in het land, waardoor andere naties ertoe werden aangezet om te voldoen. Uit gelekte e-mails blijkt dat ze wist dat de extremistische groeperingen die ze financierden bloedbaden aan het plegen waren tegen zwarte Libiërs en dat de NAVO oorlogsmisdaden pleegde. Ze was echter triomfantelijk in haar prestatie; Sprekend over het afgezette en geëxecuteerde staatshoofd, Muammar Gaddafi, lachte ze en zei : “We kwamen, we zagen, hij stierf!” Tegenwoordig reguleren de extremistische groeperingen die het land beheersen open slavenmarkten waar zwarte Afrikanen worden gekocht en verkocht.
Wanneer doen zwarte levens er toe?
Ondanks haar nieuwe verklaringen dat zwarte levens ertoe doen, is het onduidelijk of activisten haar schijnbare verandering van hart zullen accepteren. Ten eerste vertelde een gelekte memo van de Democratische Partij uit 2015 over de omgang met Black Lives Matter de leden om “naar hun zorgen te luisteren”, maar instrueerde hen duidelijk: “bied geen steun voor concrete beleidsstandpunten.” Black Lives Matter reageerde op het lek en verklaarde dat ze “teleurgesteld waren in de kalmerende reactie van het Democratic Congressional Campaign Committee”, eraan toevoegend dat “zwarte gemeenschappen het verdienen om gehoord te worden, niet behandeld”.
Clinton zelf werd aangesproken door Black Lives Matter-activisten tijdens haar verkiezingscampagne van 2016, die haar vroeg haar excuses aan te bieden voor de staat van massale opsluiting die ze heeft helpen opbouwen. ‘Ik ben geen superpredator’, zei een van haar.
Van homohuwelijk tot handel in Irak, Clinton heeft haar standpunten vaak veranderd in overeenstemming met wat politiek opportuun is. In werkelijkheid zou elke ‘eerlijke afrekening’ betekenen dat ze naar haar eigen hand zou kijken bij het handhaven en handhaven van structureel racisme in het hele land en de wereld.
Feature foto | Hillary Clinton knipoogt terwijl ze met Lesley McSpadden spreekt, de moeder van Michael Brown, terwijl ze aan het touw werkt tijdens een campagnestop in een vakbondszaal op 11 december 2015 in St. Louis. Brown werd in augustus 2014 neergeschoten en gedood door een politieagent van Ferguson, die de Black Lives Matter-beweging veroorzaakte. Jeff Roberson | AP