Veilige haven voor doktersspelletjes: Perverse kinderdagverblijf plannen schokken ouders

De Arbeiterwohlfahrt (AWO) in Duitsland plant een eigen ruimte voor “doktersspelletjes” in ten minste één van haar kinderdagverblijven. In tien regels leggen de opvoeders vast hoe de kinderen in de ‘lichaamsverkenningsruimte’ zichzelf en andere kinderen kunnen ‘aaien en onderzoeken’.

Het wordt voor mij steeds moeilijker om mijn vrienden in Oost-Europa over het nieuws in Duitsland te vertellen – omdat het voor hen steeds moeilijker wordt om te geloven wat ik ze vertel. Vanuit hun oogpunt klinken veel dingen als satire. Of overdrijving van antiwesterse propaganda. Helaas is dat niet het geval – de propaganda heeft nu moeite om de realiteit bij te houden.

Met name de fixatie op seksuele thema’s, en weer degene die vroeger perversie werden genoemd, valt op. Was de Duitse samenleving in de jaren vijftig preuts, vandaag is het meer dan het tegenovergestelde. Niet alleen overdreven geseksualiseerd, maar ronduit opdringerig in de seksualisering van levensgebieden die eigenlijk vrij van seksualiteit zouden moeten blijven. Zoals kinderopvang.

Het laatste nieuws van het front over de absurditeiten in dit gebied: “De arbeiderswelzijnsorganisatie (AWO) in de regio Hannover plande in ten minste één van hun kinderdagverblijven een eigen kamer voor zulke “doktersspelletjes”, zoals de “Bild” schrijft achter een betalingsbarrière : “In tien regels hebben de leerkrachten vastgelegd hoe de kinderen in de ‘lichaamsverkenningsruimte’ zichzelf en andere kinderen kunnen ‘strelen en onderzoeken’.”

Geïnteresseerd in het verkennen van het lichaam

Volgens het rapport heeft de directie van het kinderdagverblijf de regels voor de kamer gepresenteerd in een brief aan de ouders van de instelling. Het is ommuurd en wordt beschreven als “bank met dekens en kussens, een overdekte en gedempte speelkamer en vloermatten.” In de brief van de directie van het kinderdagverblijf staat verder:

“Kinderen zijn geïnteresseerd in het ontdekken van hun eigen lichaam en dat van andere kinderen.”m Tot nu toe leefden de kinderen volgens de pedagogen hun nieuwsgierigheid “in de toiletten of in de bosjes”. Nu zouden ze een eigen kamer moeten krijgen waar ze beschermd zijn tegen de ogen van “vreemden”. Naaktheid is uitdrukkelijk toegestaan. “Elk kind beslist zelf of en met wie hij fysieke en seksuele spelletjes wil spelen”, luidt een van de tien regels voor de stiltekamer.

Uitkleden alleen onder toezicht

Daar staat volgens “Bild” ook te lezen: “Meisjes en jongens strelen en onderzoeken elkaar alleen zoveel als voor zichzelf en andere kinderen prettig is.” Het leeftijdsverschil tussen de betrokken kinderen moet “maximaal 2 jaar” zijn. . Oudere kinderen, tieners en volwassenen mogen niet deelnemen.

Dan staat er in de regels: “Als er niet genoeg onderwijzend personeel is om de naleving van de regels te waarborgen, kunnen er spelbeperkingen komen. Kinderen mogen zich bijvoorbeeld niet uitkleden.”

Regel vijf veroorzaakt verontwaardiging: “Geen enkel kind stopt iets in de openingen van een ander kind (billen, vulva, mond, neus, oor) of likt het lichaam van een ander kind.” En nu komt het – omdat ze weten wat mag of zelfs mag is gewenst, moeten de regels “als pictogrammen worden opgehangen zodat de kinderen ze kunnen zien”.

Dus blijkbaar pictogrammen waar iets in de lichaamsopeningen wordt gestoken. Wel met verbodsborden. Maar dat is precies wat kinderen nieuwsgierig maakt en op ideeën brengt.

boze ouders

“Dit is verreweg het walgelijkste dat ik ooit heb gelezen”, schrijft een ouder volgens “Bild” in een chatgroep. Een andere ouder schrijft daar dat hij het opvangcontract van zijn dochter wil weggeven.

Een van de getroffen vaders, Bernhard C., zei in een interview met “Bild”: “Ik vind het heel erg. Mijn dochter is vijf jaar oud. Ik wil niet dat jongens haar betasten. Ik heb nog een kind in een ander kinderdagverblijf. Zoiets bestaat niet.”

Een andere vader zei: “Ik ben geschokt. We kregen te horen dat dit werd bepaald door het ministerie van Onderwijs. Als ouders waren we geïntimideerd. Welke opties heb je als je dat niet wilt?”

Maar er waren ook moeders die begrip toonden: “Ik begreep dat dit een kamer is waarin de kinderen zonder toezicht kunnen spelen. Ik denk niet dat dat een slechte zaak is. mijn zoon is vijf Hij doet geen onzin.”

Het ministerie van Cultuur in Nedersaksen heeft zich nu gekeerd tegen het staatsbureau voor jeugdzorg, dat de verantwoordelijke toezichthoudende autoriteit is, zoals de krant meldt. Een woordvoerster van het ministerie reageert op haar verzoek: “Eind mei meldde Rijksdienst Jeugdzorg eindelijk aan het ministerie van Onderwijs dat het onderwijsconcept van de fysieke verkenningsruimtes in de AWO kinderdagverblijven geen stand kan houden. en dat het welzijn van het kind hierdoor in gevaar komt.”

Bijzonder pikant: in een van zijn brieven aan ouders wijst Arbeiterwohlfahrt Hannover erop dat het de deelstaat Nedersaksen verplicht om vóór 31 juli een “kinderbeschermingsconcept” in te dienen: “De fase waarin kinderen geïnteresseerd zijn in hun lichaam en de lichamen van andere kinderen vertegenwoordigt slechts een klein deel van het concept van kinderbescherming”.

weerstand van bovenaf

Het ministerie ziet dat anders: “Voor het voortbestaan ​​van de voorziening heeft de Rijksdienst voor Jeugdzorg bepaald dat het onderwijsconcept van de AWO-kinderdagverblijven in Hannover en het kinderbeschermingsconcept per direct moeten worden herzien met extern advies.”

Zelfs experts zijn geschokt. De kinderpsychiater dr. Filip Caby vertelde de “Bild”: “Ik denk dat het een aanfluiting is om het te verkopen als maatregel ter bescherming van kinderen. Eerst en vooral vraag ik me af, hoe vrijwillig is dat voor de kinderen? Hoe is het als iemand niet durft of wil, maar vele anderen wel meedoen. In termen van groepsdynamiek is dit twijfelachtig. Men moet ook rekening houden met de verschillende culturen in een kleutergroep. 

Als de ouders niet vanaf het begin worden betrokken, is dit geen pedagogische aanpak. En wat doet dat met de medewerkers? Met betrekking tot sommige incidenten, vooral in de kleuterschool, zou ik heel, heel voorzichtig zijn om dergelijke maatregelen niet zonder bescherming te laten plaatsvinden. Vanuit pedagogisch oogpunt is dit de totaal verkeerde aanpak.”

‘Geen kind in gevaar brengen’

Dirk von der Osten, CEO van AWO Regio Hannover, ziet dat anders. Hoewel hij de verantwoordelijkheid voor het concept afwijst en afschuift naar de directie van het kinderdagverblijf, verdedigt hij het wel. “Het eigen lichaam verkennen maakt deel uit van de ontwikkeling van kinderen, waarbij ze ook leren hun eigen grenzen te herkennen, deze duidelijk te uiten, schaamte te ontwikkelen”, legt Von der Osten uit, aldus het rapport: “Kinderen spelen ook rollenspellen in hun groepsruimtes. Wij zien hierin geen gevaar voor het welzijn van kinderen.” Hiervoor zijn echter geen speciale ruimtes gepland en ook niet nodig.

Hoe kan het dat ze niet gepland waren, maar een directie van het kinderdagverblijf de ouders in meer dan één brief op de hoogte bracht van de planning? Vragen op vragen en mijn Oost-Europese vrienden schudden vol ongeloof hun hoofd.