Indignatie redactie 
Het land met de grootste bewezen oliereserves, is tevens één van de allerarmsten.
Dat land is Venezuela. Dat het land niet welvarend is, of zelfs uitbundig rijk, is primair te wijten aan westerse ‘sancties’. Maar er zijn ook andere redenen, zoals de kwaliteit van de daar gevonden olie. En Venezuela is te laat begonnen met het omschakelen naar raffinage in eigen beheer. Op zich is het niet ongebruikelijk dat landen die olie winnen, het als ‘ruwe olie’ exporteren, en dat de raffinage elders plaatsvindt, zoals in Pernis bij Rotterdam.
In Venezuela bevonden zich wel raffinaderijen, maar die waren van Amerikaanse oliebedrijven, die de stekker eruit trokken toen de regering van Venezuela besloot dat de eigen bevolking meer zou moeten profiteren van die olierijkdom. Chinese, Russische en Iraanse technologie vindt zijn weg nu naar het land, maar Rusland en Iran hebben zelf geen olie, of geraffineerde producten nodig, want ze hebben zelf meer dan genoeg. En China heeft wel behoefte aan olie, maar Venezuela ligt aan het andere eind van de wereld, logistiek gezien. Een pijpleiding naar de Stille Oceaan zou een uitkomst zijn, maar dat is niet te realiseren door de verschillende ‘Narco-States’ die onder de controle van het westen staan.
Het westen weigert zelf olie, of olieproducten uit Venezuela te kopen, maar het pleegt ook aanslagen (of regelt ze) op Chinees-Venezolaanse ‘joint ventures’, en de Verenigde Staten maken zich schuldig aan piraterij om de economische band tussen Iran en Venezuela te frustreren. Waar de Verenigde Staten onder Biden leek terug te zullen keren naar het akkoord met Iran over de beperkingen van het gebruik van nucleaire technologie, in ruil voor het opheffen van de sancties tegen dat land, speelt ongetwijfeld ook mee dat de Verenigde Staten langs die weg hoopten Iran zo gek te kunnen krijgen dat ze de band met Venezuela zouden laten schieten om die ‘deal’ niet in gevaar te brengen, maar dat gaat ‘m niet worden. Ook de ‘Ryanair/Morales‘-techniek waarmee de Verenigde Staten de zaakgelastigde van Venezuela Alex Saab buiten gevecht stelde zal het tij niet kunnen keren.
Om Iraanse tankers, of tankers met Iraanse olie te beschermen tegen Amerikaanse piraterij, stuurt Iran inmiddels oorlogsschepen richting Atlantische Oceaan. Nou maak ik mij geen illusies over de slagkracht van die Iraanse oorlogsschepen, afgezet tegen wat de Amerikanen er tegenover kunnen zetten, maar hoe ver wil je gaan als Verenigde Staten om Venezuela op de knieën te dwingen? En wat nou als er Amerikaanse schepen en vliegtuigen worden getroffen als het tot een vuurgevecht komt? Hoe leg je dat uit tegenover een wereldbevolking die eerder steeds kritischer staat tegenover dat eigenmachtige optreden van de Verenigde Staten, en consequent met de macht in olielanden als inzet?
Sancties, sabotage, terreur, piraterij, en het hele arsenaal aan oorlogszuchtige handelingen waarmee het westen probeert Venezuela in het gareel te schoppen, is uiteindelijk net zo kansloos als al die andere ‘Eindeloze Oorlogen’. Het incasseringsvermogen van de landen die door de Verenigde Staten en haar NAVO-partners wordt uitgedaagd om hen een reden te geven over te gaan tot een ‘Hete Oorlog’ is veel groter dan de strategen in ons deel van de wereld voor mogelijk hadden gehouden. En waar die landen onderling sterk verschillen op politiek-sociaal-cultureel vlak, is het onze vijandigheid die hen in elkaar’s armen drijft. Europa zou er goed aan doen eieren voor haar geld te kiezen, en de pen eruit te trekken, voor het te laat is. Dit ‘nestjes roven’ als strategie om de eigen suprematie met geweld tot wet te verheffen, is gedoemd.
Ook in een ‘duurzame’ wereld is olie onmisbaar. De interesse van landen als China, Rusland en Iran in Venezuela is van geostrategische aard. Het gaat daarbij niet exclusief om het opbouwen en onderhouden van vriendschapsbanden met landen die door de Verenigde Staten en haat bondgenoten vertrapt dreigen te worden. China en Rusland, met een groeiend aantal landen in de wereld, werken stug en onverzettelijk toe naar het economisch verheffen van Afrika, Zuid-Amerika en landen in Azië. Ze doen dat niet belangeloos, maar om af te komen van een feodale structuur in de wereld, met de (rijke toplaag in de) Verenigde Staten als ‘Adelijke Types’ en de (administratieve zedenpredikers in de) EU als haar klerikale ondersteuning. Noem het ‘Marxistisch’, maar ik noem het ‘Adam Smith’ dat die vertrapte landen zich verenigen. Landen helpen om zichzelf te helpen, en als beloning een afzetgebied voor je producten wanneer de welvaart in Afrika en Zuid-Amerika daardoor gaat stijgen. De Venezolaanse olie is daarvoor nuttig en nodig, en interessant voor veel landen rond de Atlantische Oceaan die klaar zijn met westerse oliebedrijven die alleen aan zichzelf denken.
Nu Shell door de Nederlandse rechter wordt verplicht om windmolens te gaan verkopen, wordt het tijd dat men in ‘Den Haag’ beseft dat de wind uit een andere hoek is gaan waaien. De gedwongen sluiting van de raffinaderij op Curaçao als ‘offer’ in de strijd tegen Chavez, Maduro en het Venezolaanse volk, was stupide en visieloos schaapachtig. Slecht voor Curaçao, slecht voor Shell, en slecht voor de wereld. Zonder enige twijfel zijn er Nederlanders beter van geworden, die met hun ‘Witte Voetje’ hun eigen carrière hebben bevordert, voor zo lang als het duurt, maar ze hebben de BV-Nederland schade berokkent, en de ‘Eindeloze Oorlogen’ van brandstof voorzien waar het klimaat en het milieu zwaar onder hebben geleden.
