Indignatie redactie 
30 april was de echte April Fools ‘Day in Venezuela: ze riepen een coup uit en niemand kwam.
Het fiasco van de meest recente, duidelijk mislukte poging van de VS om tweemaal de democratisch verkozen president Nicolas Maduro ten val te brengen, maakte een lachertje van de Amerikaanse regering over de hele wereld en legt nu nieuwe splitsingen bloot in de regering van Trump in Washington. Het toont ook een gevaarlijke, maar ook belachelijke mythe die Washington al generaties lang genadig heeft ingeslikt – het idee dat National Security Adviser John Bolton daadwerkelijk competent is.
Niemand van de zorgvuldig getrainde castaway ruinen van de Amerikaanse mainstream nieuwsmedia en hun pseudo-liberale en libertarische uitschieters durfde ooit te vragen hoe goed Bolton eigenlijk is. Hij wordt met ontzag vervuld en zelfs gevreesd voor zijn vermeende briljante intellect en voor zijn onbetwiste energie en niet aflatende vastberadenheid om het beleid dat hij ondersteunt met tunnelvisie en fanatieke meedogenloosheid zo hard mogelijk in te duwen.
Toch is het, met zulke onmiskenbare ‘kwaliteiten’, echt verbazingwekkend hoe nutteloos Bolton al meer dan veertig jaar zijn eigen doelstellingen voor het buitenlands beleid nastreeft.
Hij slaagde er niet in te voorkomen dat de eerste president hem serieus nam, Ronald Reagan om met de Sovjet president Michail Gorbatsjov vérgaande nucleaire wapenverminderingen af te dwingen en Gorbatsjov te stimuleren de koude oorlog te ontmantelen. Deze politiek was een gruwel voor Bolton die – valselijk – voorspelde dat oorlog en catastrofe van hen zouden vloeien. Maar Reagan negeerde hem en duwde ze hoe dan ook door.
Nu heeft Bolton Reagan’s erfenis van vrede vernietigd door de huidige president Donald Trump te overtuigen om een van Reagan’s grootste prestatie, het Intermediate Range Nuclear Forces (INF) -verdrag van 1987, te schrappen.
Hij slaagde erin de Amerikaanse invasie, verovering en bezetting van Irak onder president George W. Bush in 2003 te provoceren, maar slaagde er niet in zelfs Bush, Junior en zijn topambtenaar voor het buitenlands beleid, de nationale veiligheidsadviseur en minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice te overtuigen zich terug te trekken uit eventuele wapenbeheersingsverdragen.
Toen was de tegenslag in Irak zo ontstellend dat Bolton geen enkele tractie kreeg voor zijn prioritaire project van het omverwerpen van de regering van Iran, zelfs als het een oorlog op ware grootte vergde om het te doen.
In Washington hebben zelfs de grootste critici van Bolton onder libertariërs en paleoconservatieven tientallen jaren gesproken met ontzag voor zijn vermeende briljante intellect, beheersing van alle details, eindeloze energie en het vermogen alles te lezen en bij te houden. Maar nu onthult de laatste mislukte coup in Venezuela in plaats daarvan een onwetende, simplistische onbezonnen avonturier en gokker die het hoofd oproept in gevaarlijke situaties en die vertrouwt op pesterijen en blunder alleen om zijn zin te krijgen.
Bolton toonde geen van de meedogenloze, sluwe subtiliteit van een Dwight D. Eisenhower in het beheersen van een staatsgreep en geurige schending van het internationale recht zonder er iets mee te lijken te hebben gehad (een vaardigheid die Ronald Reagan, hoewel veel minder meesterlijk dan de gerespecteerde Eisenhower ook poging in Iran-Contra).
De vingerafdrukken van Bolton waren hard op weg om de belachelijke Juan Guiado op te peppen als de kartonnen knipselkap uit Amerika om Venezuela te besturen, hoewel hij geen enkele geloofwaardigheid had.
Bolton is in feite een ontzettend slechte rechter om zijn eigen bondgenoten in andere landen te kiezen. Zijn combinatie van roekeloosheid en ijdelheid betekent dat hij altijd een sukkel is voor welke goed pratende sociopaat zich in zijn aanwezigheid kan wringen.
Dit verklaart hoe de late, ongevoelige Ahmed Chalabi in staat was om Bolton en zijn neocon vrienden ervan te overtuigen dat hij (Chalabi)) verwelkomd zou worden door tientallen miljoenen Irakezen zodra de Amerikaanse strijdkrachten binnenvielen (“bevrijd” was de politiek goedgekeurde term) zijn land en hoe Zalmay Khalizad, een catastrofale clown, werd geprezen als een onfeilbare goeroe over Afghanistan.
Van Bolton is algemeen bekend dat het geen praatjes, privé interesses, charme of sociale vaardigheden heeft. Verre van het bevestigen van zijn “genie”, zoals zijn vele eerbiedwaardige hovelingen beweren, bevestigt dit alleen zijn ongelukkig zijn.
Als Bolton poker speelde, zou hij levend gevild worden. Hij kan geen mensen lezen en is een obsessieve hoveling en vleiert zichzelf, hij valt altijd plat op zijn gezicht voor de vleierij van anderen. De aartsmanipulator is in werkelijkheid de gemakkelijkste persoon om te manipuleren.
Zodra het vreemde miasma van de eerbiedige mythe wordt ontdaan van Bolton, worden alle verwarringen en verpauperingen van de 30 april-coup die nooit in Venezuela is geweest, duidelijk.
Dit was het project van Bolton. Hij eindeloos gevleid, gepest, aangedrongen, geconfigreerd, ontmoette en verwende anderen om zijn zin te krijgen. Maar zijn beleid was smal, fantasieloos, brutaal en ongecompliceerd. Hij negeerde alle betrouwbare informatie die niet paste in zijn onwetende vooroordelen. Zijn planning was oppervlakkig, slordig en onbekwaam.
Bolton tekende in zijn hoofd vegende, cartoon-eenvoudige overzichtsfoto’s van de realiteit en hij stelde zich echt voor dat gecompliceerd, subtiel en potentieel gevaarlijk beleid gemakkelijk en onmiddellijk kon worden geïmplementeerd door ongetrainde, onwetende knokploegen. Omdat hij zelf een roekeloze knuller was, hield hij alleen van elke andere die hij ontmoette en recruteerde.
Het is dan ook geen verrassing dat Bolton in zijn leven nooit iets buiten de obscure regeringskantoren heeft gedaan. In zijn eigen carrière als manager en bestuurder, is hij consequent bekend om zijn slordigheid, het genereren van ellendige moraal, arrogantie, pesten, schreeuwen gemoederen en het behandelen van zijn staf met minachting. Waarom zou iemand verrast moeten zijn?
Door Bolton aan te wijzen als zijn nationale veiligheidsadviseur, negeerde Donald Trump catastrofaal het wijze advies van een van de grootste gevechtsgeneralen die de Westelijke Wereld ooit heeft gekend, de Britse veldmaarschalk Bernard Montgomery: “Pas op voor de energieke dwaas: hij zal je allemaal begraven.”
