Verdwijnende genocide: BBC ‘evenwicht’ tussen dader Israël en Palestijnse slachtoffers na vernietigend Amnesty-rapport

Amnesty International – Stel je voor dat de grootste en meest gerespecteerde mensenrechtenorganisatie ter wereld een rapport uitbracht waarin Russische oorlogsmisdaden in Oekraïne werden beschreven en waarin werd geconcludeerd dat Rusland genocide pleegde. Westerse nieuwsmedia zouden massaal aandacht besteden aan het rapport. Krantenkoppen en websitekoppen, samen met televisie- en radio-uitzendingen, zouden de Russische genocide en de bittere veroordelingen van westerse leiders benadrukken.

Daarentegen kreeg het vernietigende rapport van Amnesty International van vorige week, waarin werd gesteld dat Israël genocide pleegt op Palestijnen in Gaza en dat gedetailleerd werd beschreven in een zorgvuldig gedocumenteerd rapport van 296 pagina’s , slechts summiere aandacht in de ‘mainstream’ media.

Amnesty kwam tot deze conclusie na een grondig onderzoek van de schendingen door Israël in Gaza gedurende negen maanden tussen 7 oktober 2023 en begin juli 2024, waarbij 212 mensen werden geïnterviewd, waaronder Palestijnse slachtoffers en getuigen, lokale autoriteiten in Gaza en zorg- en hulpverleners. De organisatie voerde veldwerk uit en analyseerde een uitgebreid scala aan visueel en digitaal bewijs, waaronder satellietbeelden. Het analyseerde ook verklaringen van hoge Israëlische regerings- en militaire functionarissen en officiële Israëlische instanties. Amnesty deelde haar bevindingen meerdere keren met de Israëlische autoriteiten, maar had op het moment van publicatie van het rapport nog geen inhoudelijke reactie ontvangen. 

Agnès Callamard, secretaris-generaal van Amnesty International, verklaarde :

‘Onze vernietigende bevindingen moeten dienen als een wake-up call voor de internationale gemeenschap: dit is genocide. Het moet nu stoppen.’

In een waarschuwing aan de belangrijkste westerse bondgenoten van Israël merkte ze op:

‘Staten die op dit moment doorgaan met het leveren van wapens aan Israël, moeten weten dat ze hun verplichting om genocide te voorkomen schenden en het risico lopen medeplichtig te worden aan genocide. Alle staten met invloed op Israël, met name belangrijke wapenleveranciers zoals de VS en Duitsland, maar ook andere EU-lidstaten, het VK en anderen, moeten nu handelen om de wreedheden van Israël tegen Palestijnen in Gaza onmiddellijk te beëindigen.’

Bovendien:

‘Het schandelijke falen van de internationale gemeenschap om Israël al meer dan een jaar onder druk te zetten om een ​​einde te maken aan de wreedheden in Gaza, door eerst de oproepen voor een staakt-het-vuren uit te stellen en vervolgens door te gaan met de wapenleveringen, is en blijft een smet op ons collectieve geweten.’

Amnesty merkte het volgende op:

‘De afgelopen twee maanden is de crisis met name acuut geworden in het gouvernement Noord-Gaza, waar een belegerde bevolking te maken krijgt met hongersnood, ontheemding en uitroeiing, te midden van meedogenloze bombardementen en verstikkende beperkingen op levensreddende humanitaire hulp.’

Callamard voegde toe:

‘Israël is doorgegaan met het plegen van genocidale daden, zich volledig bewust van de onherstelbare schade die het aan Palestijnen in Gaza toebracht. Het bleef dit doen ondanks talloze waarschuwingen over de catastrofale humanitaire situatie en juridisch bindende beslissingen van het Internationaal Gerechtshof (ICJ) die Israël opdroegen onmiddellijke maatregelen te nemen om de levering van humanitaire hulp aan burgers in Gaza mogelijk te maken.’

Ze vervolgde:

‘Regeringen moeten stoppen met te doen alsof ze machteloos zijn om een ​​einde te maken aan deze genocide, die mogelijk werd gemaakt door decennia van straffeloosheid voor Israëls schendingen van het internationaal recht [nadruk van ons]. Staten moeten verder gaan dan louter uitingen van spijt of ontzetting en krachtige en aanhoudende internationale actie ondernemen, hoe ongemakkelijk een bevinding van genocide ook mag zijn voor sommige bondgenoten van Israël.’

De secretaris-generaal van Amnesty zei dat de arrestatiebevelen die het Internationaal Strafhof vorige maand uitvaardigde voor premier Benjamin Netanyahu en voormalig minister van Defensie Yoav Gallant wegens oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid:

‘echte hoop bieden op langverwachte gerechtigheid voor slachtoffers. Staten moeten hun respect tonen voor de beslissing van het hof en voor universele internationale rechtsbeginselen door degenen die door het ICC worden gezocht, te arresteren en uit te leveren.’

De BBC gaat aan de slag om Israël te beschermen

In een gezonde wereld zou zo’n krachtige aanklacht van ’s werelds meest prestigieuze mensenrechtenorganisatie intensieve, wijdverspreide en voortdurende nieuwsverslaggeving en commentaar krijgen. In het Verenigd Koninkrijk zouden premier Keir Starmer en minister van Buitenlandse Zaken David Lammy onder intense druk hebben gestaan ​​om onmiddellijk alle wapenverkopen aan Israël te stoppen, de genocide te noemen wat het is, een onmiddellijk staakt-het-vuren te eisen en een ondubbelzinnige toezegging te doen om Netanyahu en Gallant te arresteren als ze ooit voet op Britse bodem zouden zetten.  

In de echte wereld, als er al over het rapport werd bericht, gaven de ‘mainstream’ nieuwsberichten volop ruimte aan Israëls krankzinnige veroordelingen van Amnesty, die Amnesty International een ‘verwerpelijke en fanatieke organisatie’ noemde die een rapport had uitgebracht dat ‘volledig onjuist en gebaseerd op leugens’ was.

The Daily Telegraph vertoonde klassieke propagandabias. In plaats van zich te richten op Amnesty’s bewijs en conclusie dat Israël ‘genocide op Palestijnen heeft gepleegd en blijft plegen’, begon het artikel met Israëls absurde afwijzing van het rapport. Amnesty’s belangrijkste conclusies over genocide werden kort geschetst en naar het einde van het stuk verwezen.

Een Nexis-database-zoekopdracht van kranten in het Verenigd Koninkrijk onthult dat de Daily Mirror het verhaal (minder dan 500 woorden) ook op pagina 8 of 10 heeft geplaatst, afhankelijk van de editie. Er was ook een artikel van de Guardian (dat alleen online lijkt te zijn gepubliceerd en niet in de gedrukte editie) en de Independent , die zich genoodzaakt voelde om de zin ‘een beschuldiging die Israël verwerpt’ toe te voegen aan de kop: ‘Amnesty International zegt dat er genocide plaatsvindt in Gaza, een beschuldiging die Israël verwerpt’. Het werd ook behandeld door The National en The Herald in Schotland. De Daily Mail, The Sun, The Times en de Express lijken het verhaal echter allemaal te hebben weggelaten.

De BBC had, net als andere grote nieuwsorganisaties, ongetwijfeld een vooraf onder embargo geplaatst exemplaar van het rapport van Amnesty, waardoor ze tijd hadden om hun nieuwsverslaggeving voor te bereiden. En toch duurde het maar liefst 12 uur voordat de BBC een artikel op haar website publiceerde. Binnen slechts 24 uur was het verhaal volledig van de voorpagina verdwenen .

Richard Sanders, een ervaren filmmaker en journalist, merkte op dat de dag nadat Amnesty’s rapport uitkwam, het verhaal niet eens een van de zeven belangrijkste koppen was op de BBC-pagina ‘Israël-Gaza-oorlog’. In plaats daarvan moesten lezers naar beneden scrollen op de pagina naar ‘Laatste nieuws’ waar, zo merkte hij op , ‘het zich nestelt tussen een stel rapporten over Israëlische gijzelaars.’

Zelfs op de dag van het Amnesty-rapport deed BBC News er alles aan om het Israëlische perspectief te integreren. Een voorbeeld hiervan was een kort fragment op BBC News Channel om 12.19 uur, dat als volgt verliep:

• Introductie van de BBC-presentator: ongeveer 30 seconden.
• Samenvatting van het Amnesty-rapport door BBC-correspondent Yolande Knell voor het Midden-Oosten: ongeveer 45 seconden.
• Israëls reactie waarin Amnesty wordt bekritiseerd als een ‘verwerpelijke en fanatieke organisatie’: ongeveer 25 seconden.
• Knell wees erop dat Israël soortgelijke opmerkingen had gemaakt over de lopende genocidezaak die door Zuid-Afrika bij het Internationaal Gerechtshof was aangespannen. Vervolgens noemde ze de oorsprong van de Genocide Conventie van 1948 in de massamoord op Joden tijdens de Holocaust van de nazi’s: ongeveer 40 seconden.
• Hierna volgde de getuigenis van de moeder van een Britse gijzelaar die door Hamas in Gaza werd vastgehouden: ongeveer 1 minuut en 30 seconden; veruit het langste gedeelte.

Om het duidelijk te maken: BBC News besteedde hier meer tijd aan het verhaal van de genocide-pleger, Israël, dan aan het overvloedige bewijs en de vernietigende conclusies van Amnesty. Dit is BBC ‘evenwicht’ en ‘onpartijdigheid’: een schaamteloze poging om de reputatie van Israël te beschermen tegen de waarheid tijdens een voortdurende genocide.

Op de dag van het Amnesty-rapport haalde het niet de headlines op BBC News at One, BBC News at Six of BBC News at Ten. De BBC News-website gaf een Amerikaanse moordverhaal als kop ‘LIVE’-verslaggeving, terwijl Amnesty, dat Israël van genocide beschuldigde, een kleine vermelding kreeg.

Zoals we eerder hebben opgemerkt , is de ‘onpartijdigheid’ van BBC News sinds 7 oktober vorig jaar steeds meer ontmaskerd als een farce. Wanneer journalisten ‘beide kanten’ rapporteren in het aangezicht van genocide, hebben ze het recht verloren om zichzelf ‘journalist’ te noemen. Beschuldigingen van BBC-medeplichtigheid aan genocide zouden een zeer ernstige zorg moeten zijn voor senior BBC-managers en -redacteuren.

De Israëlische lobby houdt zich wanhopig vast aan een leugen

Ondertussen waren verdedigers van de Israëlische genocide voorstanders van de onjuiste veronderstelling dat Amnesty de term ‘genocide’ op de een of andere manier had geherdefinieerd door de betekenis ervan te verruimen om Israël te beschuldigen.

Een vroege voorstander van dit Israëlische praatpunt was Mark Goldfeder, de directeur van het in de VS gevestigde National Jewish Advocacy Center. In een bericht op X schreef hij:

‘@amnesty international heeft letterlijk de juridische term genocide opnieuw gedefinieerd om hun beschuldiging te ondersteunen, en daarmee de term van zijn werkelijke betekenis ontdaan. Het gekste deel? Ze geven dit toe in hun rapport, en gaan er terecht van uit dat de meeste mensen niet helemaal tot p. 101 zullen lezen:’

In de thread die volgde, beweerde Goldfeder dat Amnesty ‘opzettelijk een verkeerde voorstelling van zaken gaf over het internationale recht’. Hoe deed het dat? Door zogenaamd de lat van de standaard van het Internationaal Gerechtshof voor het verklaren van genocide te verlagen.

Maar zoals anderen al hebben aangegeven, is dit nadrukkelijk niet wat Amnesty deed. Alonso Gurmendi, fellow in mensenrechten en politiek aan de London School of Economics en redacteur van Journal on the Use of Force and International Law , merkte via X op:

‘Mark [Goldfeder] probeert het te laten lijken alsof @Amnesty de standaard van het ICJ heeft verworpen en er een heeft verzonnen die beter bij hem past. Maar dat is niet wat ze deden. Hoe weet ik dat? Nou, ik heb het deel van het rapport dat het uitlegt niet strategisch weggelaten . [onze nadruk]’

Hij vervolgde :

‘Zoals Amnesty stelt, is het gewoon een *brede* interpretatie van de standaard van het ICJ, omdat een nauwe interpretatie nooit tot bevindingen van genocide leidt. Dit is precies wat het VK, Canada, Nederland, Denemarken en Duitsland nog zo recent als november 2023 *bij het ICJ* zeiden’

Gurmendi voegde toe :

‘Mijn twitterfeed bestaat nu eigenlijk uit een aantal van de meest gerenommeerde geleerden op het gebied van internationaal recht ter wereld, die tweeten hoe het rapport van Amnesty ‘niet echt innovatief’ is wat betreft de definitie van genocide en pro-Israëlische blauwe cheques, en klagen dat Amnesty ‘genocide opnieuw heeft gedefinieerd’…’

Met andere woorden: de zionistische beschuldiging dat de ‘juridische term van genocide’ door Amnesty is ‘herdefinieerd’, een beschuldiging die tot vervelens toe door aanhangers van Israël op X en andere sociale media wordt herhaald, is onjuist en een wanhopige poging om de waarheid te ontwijken.

Israëlische Holocaust-geleerde zegt dat dit *WEL* genocide is

Denk ten slotte aan de recente krachtige uitspraak van Amos Goldberg, een Israëlische hoogleraar Holocauststudies aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem:

‘Al bijna 30 jaar doe ik onderzoek naar en geef ik les over de Holocaust, genocide en staatsgeweld.

‘En ik wil iedereen die wil luisteren vertellen dat wat er nu in Gaza gebeurt, een genocide is.’

Hij vervolgde:

‘Als je Raphael Lemkin leest – de Joods-Poolse rechtsgeleerde die de term ‘genocide’ bedacht en de belangrijkste drijvende kracht was achter het Genocideverdrag van de Verenigde Naties uit 1948 – dan is wat er nu in Gaza gebeurt precies wat hij in gedachten had toen hij over genocide sprak.

‘Het hoeft er niet uit te zien als de Holocaust om een ​​genocide te zijn. Elke genocide ziet er anders uit en niet alle genociden omvatten het doden van miljoenen of de hele groep. Het Genocideverdrag van de Verenigde Naties stelt expliciet dat genocide de handeling is van het opzettelijk vernietigen van een groep, geheel of gedeeltelijk. Dat zijn de woorden.

‘Maar er moet wel een duidelijke intentie zijn.

‘En inderdaad, er zijn duidelijke aanwijzingen van de intentie om Gaza te vernietigen: Israëlische leiders – waaronder de premier en de minister van defensie – en veel hoge militaire officieren, mediapersoonlijkheden, rabbijnen, maar ook gewone soldaten waren heel open over wat ze wilden bereiken. Er waren talloze gedocumenteerde aansporingen om heel Gaza in puin te veranderen en beweringen dat er geen onschuldige mensen wonen.’

Goldberg voegde toe dat Lemkin:

‘beschreef twee fasen van een genocide. De eerste is de vernietiging van de uitgeroeide groep en de tweede is wat hij noemde “het opleggen van het nationale patroon” van de dader. We zijn nu getuige van de tweede fase, terwijl Israël etnisch gezuiverde gebieden voorbereidt voor Israëlische nederzettingen.

‘En daarom ben ik tot de conclusie gekomen dat dit precies is hoe een genocide eruitziet. We geven geen les over genocides om het achteraf te realiseren. We geven les over genocides om het te voorkomen en te stoppen.

‘Maar zoals in elk ander geval van genocide in de geschiedenis hebben we nu massaontkenning. Zowel hier in Israël als over de hele wereld.

‘Maar de realiteit kan niet worden ontkend.

‘Dus ja, het is een genocide.

‘En als je eenmaal tot deze conclusie bent gekomen, kun je niet langer zwijgen.’

In de praktijk hebben BBC News en de rest van de staatsmedia inderdaad gezwegen.