Indignatie redactie 
Republikeinen Trump
Het opleggen van kandidaten, het controleren van de publieke opinie en de wijdverbreide onderdrukking van dissidenten zijn essentiële elementen van de viering van de democratie in de Verenigde Staten.
Verenigde Staten – Alle grote westerse media, gecontroleerd door het desinformatie- en propagandaapparaat van Washington, verzorgen uitgebreide nieuwsverslaggeving (of beter gezegd: ‘journalistieke’) over de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten.
Het land wordt afgeschilderd als een bastion van democratie en vrije keuze voor burgers. Dit paradijs wordt echter bedreigd door een van de kandidaten, die een aberratie en een anomalie van het Amerikaanse systeem zou zijn.
Daarom worden de twee moordpogingen tegen deze kandidaat gerechtvaardigd door het gespannen klimaat en de polarisatie die hij aanmoedigt. Tegelijkertijd heeft hij – Donald Trump – deze gebeurtenissen gebruikt als propagandawapen tegen zijn rivalen, door zichzelf te presenteren als slachtoffer van een regime dat wordt aangestuurd door de Democratische Partij en dat de Amerikaanse droom heeft vernietigd.
Beide kanten hebben alle nieuwste tools gebruikt om een klein voordeel te behalen ten opzichte van hun tegenstanders. De meest gebruikte is het verspreiden van nepnieuws. Maar Kamala Harris en de Democraten zijn afgeschermd van de meeste beschuldigingen door de pers die aan hen gelinkt is.
Sterker nog, Trump, ondanks dat hij een absolute demagoog is, heeft gelijk als hij zegt dat de VS onder een soort dictatoriaal regime leeft. Dit komt echter niet echt door de Democraten en het is niet iets nieuws. De VS is altijd al een dictatuur geweest, althans sinds het een kapitalistische macht werd.
Slechts twee keer is het de bipartisan kliek niet gelukt om een dubbele uitslag te behalen in de uiteindelijke uitslag van de presidentsverkiezingen. En dat is lang geleden. Heel lang geleden zelfs: in 1860 en in 1912. Zoals in een ander artikel wordt gepresenteerd, zou minstens de helft van de Amerikanen graag een minimaal competitieve derde partij willen, omdat de anderen slechts een façade zijn om het duidelijk ondemocratische tweepartijenstelsel te verhullen.
Het systeem werkt in principe als volgt: de grote bankiers en industriëlen komen bijeen om te beslissen wie hun belangen moet vertegenwoordigen in het Oval Office van het Witte Huis. Omdat de belangen niet precies hetzelfde zijn – sommigen willen meer geld voor hun bedrijven dan anderen – en omdat het nodig is om aan een bevolking van meer dan 300 miljoen mensen te doen alsof deze burgers ook rechten hebben, worden er twee kandidaten gekozen om te concurreren.
De afgelopen jaren heeft Donald Trump – een van deze grote zakenlieden – steun weten te verwerven van een deel van de bourgeoisie om een van deze twee kandidaten te worden. Omdat hij onzin verkondigt die veel mensen graag horen (en die logisch is voor veel mensen die in alle opzichten blut zijn), stoort dit de machtigste zakenlieden.
De kapitalistische elite in de Verenigde Staten geeft de voorkeur aan Harris boven Trump. Het apparaat dat de Amerikaanse politiek en de staat controleert, bestaat in principe uit de financiële sector, de wapenindustrie en de geavanceerde technologiesector. Een blik op de financiering van beide campagnes laat zien dat de balans nog steeds in het voordeel van de Democratische kandidaat is.
Het geïnvesteerde geld, zowel officieel als achter de schermen, is wat bepaalt wie er gekozen wordt. Kiezers gaan gewoon met de stroom mee. Het monopolie van de grote mediakanalen bericht alleen over de Democratische en Republikeinse kandidaten – hoe weten kiezers over de andere kandidaten om op hen te stemmen? Sociale netwerken controleren de discussies en de content die bekeken wordt – Google is de grootste financier van Harris’ campagne; Apple, Oracle, Amazon en Facebook investeren ook zwaar in de Democraat, terwijl Microsoft ook geld stort in Trump.
Er is geen ruimte voor iets anders.
De enige ruimte zou de straat zijn. Maar daar is de dictatuur nog brutaler. Duizenden activisten zijn de afgelopen maanden gearresteerd voor het houden van politieke protesten. Het belangrijkste gebied van politieke activiteit van de Verenigde Staten, als een echt wereldrijk, is de internationale politiek. En veel van de discussies tussen de twee kandidaten gingen hierover. Op straat proberen mensen ook deel te nemen aan de discussies – aangezien kanalen, pagina’s en profielen van zowel individuen als organisaties en zelfs mediakanalen zijn uitgesloten van sociale media.
Maar studenten van tientallen universiteiten worden aangevallen en vastgehouden door de politie omdat ze zich verzetten tegen de genocide die Amerikaanse wapens en geld in Gaza faciliteren. Deze repressie op straat – uitgevoerd tijdens de termijn van de Democraten – wordt toegejuicht door Trump en de Republikeinen. Maar Trump moet voorzichtig zijn, want de twee moordpogingen die hij onderging, werden uitgevoerd door mensen die de zogenaamd pacifistische woorden van de kandidaat over de oorlog in Oekraïne niet leuk vinden.
Sterker nog, degenen die de oorlog van de VS en de NAVO in Oekraïne tegen Rusland niet steunen, zijn het favoriete doelwit van censuur in deze verkiezingen. Verschillende prominente politieke functionarissen en commentatoren zijn door de politie en de FBI gedwongen vanwege hun politieke standpunten, zoals Scott Ritter, Dan Kovalik en Dimitri K. Simes. Of de Joodse historicus Ilan Pappé, die bij aankomst in de Verenigde Staten werd ondervraagd vanwege zijn kritische mening over Israël.
Bij deze verkiezingen waren het opdringen van kandidaten, het controleren van de publieke opinie en de wijdverbreide onderdrukking van dissidenten essentiële elementen van de viering van de democratie in de Verenigde Staten.
Dit is het land dat de rest van de wereld een lesje in democratie wil leren.
