Vergeet nepnieuws – nu hebben we ‘misschien nieuws’

Het verhaal over de nieuwe bewering van John Brennan dat “misschien” één Amerikaanse kiezer door Russische invloed werd “beïnvloed” bij de verkiezingen van 2016, onthult hoe het nieuwe fenomeen van “misschien nieuws” functioneert.

In een hallucinerende ontwikkeling over wat in toenemende mate het onzinkbare denkbeeldige drama lijkt te zijn van een overweldigende Russische invloed op de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016, biedt Reuters , herhaald door The Hill , wat brekend nieuws: “Voormalig CIA-directeur John Brennan zei woensdag dat tenminste Amerikaanse kiezers werden beïnvloed door de Russische verkiezingsinterferentie van 2016, een verklaring die verder ging dan de officiële beoordelingen van Amerikaanse inlichtingendiensten en wetgevers. “

Perceptieve lezers zullen vragen: wat betekent ‘sommige Amerikaanse kiezers’? Letterlijk betekent het meer dan één. In tegenstelling tot de feitelijke rapportage van Reuters biedt Radio Free Europe / Radio Liberty de kop, “Voormalig CIA-chef Brennan zegt dat Rusland van stemming is veranderd in de presidentsverkiezingen van 2016.” Het geeft geen indicatie van het aantal kiezers, maar omdat het meervoud is, moet het ook meer dan één en minder dan alle betekenen. De eerste zin van het artikel bevestigt voorzichtig de letterlijke betekenis van het meervoud: “Voormalig CIA-directeur John Brennan nam de bevindingen van de inlichtingendiensten van zijn land een stap verder door te zeggen dat ten minste één kiezer overtuigd was als gevolg van de Russische verkiezingen 2016 van de presidentsverkiezingen in 2016 , maar heeft ervan afgezien te concluderen dat de operatie de uitkomst van de stemming heeft beïnvloed. “

De ‘sommigen’ die door Reuters worden aangehaald, lijken in dit geval ’tenminste één’ te betekenen. Dit wordt bevestigd door een citaat van Brennan die beweerde dat hij ‘zeker, persoonlijk, was dat die Russische inspanningen de gedachten van tenminste één kiezer. “Omwille van het vermijden van nepnieuws had Reuters zijn rapportage dan ook moeten corrigeren door te zeggen:” er is ten minste één Amerikaanse kiezer bewogen “.

Hier is de 3D-definitie van vandaag:

geslingerd:

Overgehaald of beïnvloed om af te stoten naar een positie die verschilt van degene die de spreker goedkeurt.

Contextuele opmerking

Kan er serieus worden beweerd dat Brennans opmerkingen nieuwswaardig zijn, laat staan ​​dat ze überhaupt enige inhoud bevatten? En toch behoorden Reuters en The Hill tot de media die ermee liepen. Dat het relikwie van de Koude Oorlog, Radio Free Europe, het heeft gepromoot, zal niemand verbazen.

Hier zijn enkele dingen die Brennan volgens de artikelen zei:

“Of het één stemmer was of een miljoen stemmers, ik weet het niet.”

“[T] de impact op de stemming was iets dat de CIA niet heeft beoordeeld.”

“Of het de uitkomst heeft veranderd, weet ik niet.”

“Maar hij zei dat er geen twijfel was dat er enig effect was – mogelijk van invloed op het uiteindelijke resultaat zelf, dat de Republikeinse Donald Trump naar het presidentschap bracht.”

“Hoeveel, in welke staten, ik weet het niet. Of het de uitkomst heeft veranderd, weet ik niet. ‘

Radio Free Europe voegt zijn eigen commentaar toe: “Brennan zei dat hij ervan overtuigd was dat de campagne een bepaald effect had, misschien op het eindresultaat.”

Er is altijd zoiets geweest als echt nieuws, of het rechtstreeks melden van gebeurtenissen en feiten. We weten nu dat er iets is dat bekend staat als ‘nepnieuws’. Deze artikelen behoren tot een nieuwe categorie van ‘misschien nieuws’. Het dominante vocabulaire dat in de artikelen wordt genoemd, omvat een reeks interessante lexicale items: ’tenminste, “” Sommige “,” mogelijk “,” of “,” iets “,” zeker persoonlijk “,” verder “(zonder aan te geven hoe ver), en een reeks negatieve bevestigingen:” weet niet “,” geen vraag ” en “niet beoordeeld.”

Reuters lijkt op een gegeven moment bijna te proberen informatief te zijn, wanneer het deze pseudo-opheldering biedt: “De opmerkingen van Brennan op woensdag stonden in contrast met conclusies die werden gepubliceerd na een reeks officiële onderzoeken naar de invloedcampagne van hackers, lekken en sociale media die werd uitgevoerd door Russische hackers in de aanloop naar de presidentiële wedstrijd van 2016. ”Het vermeldt niet wat die conclusies waren, wat betekent dat de lezer geen idee heeft wat het contrast kan zijn. Gezien het feit dat Brennan zelf onwetendheid pleit, kunnen we ons afvragen op welke manier zijn opmerkingen contrasteerden met de vorige ‘conclusies’.

Dit wordt in de volgende zin zelfs nog verwonderder: “Amerikaanse functionarissen hebben er in het algemeen op gelet geen publieke oordeel te vellen over de vraag of kiezers door Russische acties van gedachten zijn veranderd.” Dit soort retorische constructie in nieuwsberichten is typerend voor “misschien nieuws” en illustreert hoe een van zijn strategieën is om verwarring te creëren terwijl het lijkt te verlichten, wedden dat gehaaste lezers het niet zullen merken.

‘Amerikaanse functionarissen hebben ervoor gezorgd dat ze het niet doen’, kan op twee verschillende manieren worden gelezen: de journalist suggereert een of andere opzettelijke cover-up of benadrukt misschien de grondigheid van de methode van de functionarissen. De lezer is aan het raden. De journalist heeft een soort goocheltruc volbracht, omdat degenen die een coverup vermoeden dit zullen lezen als ondersteuning van hun veronderstelling van endemisch vals spel, en lezers die het als oprecht en zeer professioneel zien, zullen voelen dat hun idee is bevestigd.

Historische notitie

Sinds 2016 is het geschreeuw over nepnieuws nooit gestopt met groeien en zal het zeker een grotere rol blijven spelen in de campagne voor de presidentsverkiezingen in 2020. Maar de wereld hoefde niet te wachten op de verkiezing van Donald Trump om het te ontdekken of erover te klagen. De invloed van de ‘gele pers’ werd een prominente kwestie tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog van 1898. Critici beschuldigden de kranten van William Randolph Hearst van het hebben ‘gezwaaid’ van een regering die zich inzet voor vrede om oorlog te verklaren dankzij hun inspanningen om doelbewust nepnieuws te produceren over het per ongeluk zinken van het slagschip, de USS Maine, dat zij toeschreven aan de Spaanse vijand.

In zekere zin is al het nieuws minder dan echt. In de loop van de tijd hebben de media van het Amerikaanse bedrijfsleven geleerd het nieuws te behandelen als een puur consumentenproduct. Zoals elk commercieel bedrijf bestuderen ze hun klantenbestand en markt naar hun behoeften en wensen. Wat de behoeften betreft, ontdekten de marketeers dat het publiek roept en gretig een consistent verhaal consumeert, of het nu voldoet aan de waarheidstest of niet. Het enige dat niet als een behoefte wordt ervaren, is wat we verlichting kunnen noemen, wat leidt tot het ophelderen van valse indrukken.

John Brennan regisseerde de CIA van 2013 tot 2017 onder president Barack Obama. Hij verdient nu de kost als commentator op het bedrijfsnieuwskanaal MSNBC. Het is zijn taak geworden om een ​​van de stemmen te leveren in het vertellen van een consistent verhaal dat MSNBC zijn consumenten biedt. Dat verhaal is gericht op Russische invloed bij de verkiezingen van 2016. In het huidige beschuldigingsdrama bood House Politiesi leider Lea Polity een hoofdstuktitel: “Alle wegen leiden naar Poetin” met betrekking tot Trump. Lawrence O’Donnell van MSNBC nodigde Brennan uit om, zoals hij de afgelopen twee jaar doet, commentaar te geven op de Russische dreiging en de connectie met Trump. Het is een verhaal MSNBC’s publiek raakt nooit moe.

Het verhaal over de nieuwe claim van Brennan dat “misschien” één Amerikaanse kiezer “door de Russische invloed” werd beïnvloed in de verkiezingen van 2016, onthult hoe het nieuwe fenomeen van “misschien nieuws” functioneert. Kranten Hearst aan het eind van de 19 ^e eeuw hebben verklaard dat de Spaanse opzettelijk gezonken de Maine en uiteindelijk haalde de administratie McKinley te lanceren wat later archetypische imperialistische oorlog van Amerika, het belonen van zijn oorlogszucht met de overname van Cuba, Puerto Rico, Guam en de Filippijnen.

De nieuwe Koude Oorlog van vandaag met Rusland, gepromoot door de bedrijfsmedia die sympathiseren voor gevestigde democraten, hangt niet af van directe verkeerde informatie, maar van het voortduren van niet-informatie, de suggestie dat er iets sinister is gebeurd, en burgers moeten erover blijven leren. Dat betekent dat het een doorlopend verhaal is in plaats van een eenvoudig feit dat een beslissende reactie vereist. De bedrijfsmedia van vandaag gedijen op voortdurende verhalen waarin niemand duidelijk betrokken is maar waardoor de contouren van een vijand vaag zichtbaar worden.

Het “misschien nieuws” van kiezers die worden beïnvloed door niet-geïdentificeerde Russen gepromoot door Democraten heeft een interessante historische parallel aan de Republikeinse kant. Jarenlang beweren Republikeinse functionarissen dat kiezerfraude – in het bijzonder ‘kiezersimitatie’, wanneer een individu tweemaal stemt, ongebreideld is en roept op tot maatregelen die onvermijdelijk neerkomen op kiezersonderdrukking. Staatssecretaris Kris Kobach van Kansas creëerde een totaal onwetenschappelijk instrument, de Interstate Crosscheck , aangenomen door meer dan 20 staten, waardoor ze kiezers konden onderdrukken waarvan de naam vergelijkbaar was met een naam in een andere staat.

In 2017 publiceerde het Brennan Centre for Justice (genoemd naar de voormalige Supreme Court Justice William Brennan, niet gerelateerd aan John Brennan) zijn rapport ‘The Truth about Voter Fraud’, waarin het kiezersimitatie ‘vanishingly rare’ noemde, of meer specifiek, “Tussen 0,0003 procent en 0,0025 procent.” Stemonderdrukking daarentegen, volgens onderzoeksjournalist, Greg Palast, bestaat op een veel grotere schaal. Zoals hij meldt: “alleen al vorig jaar werden 14 miljoen Amerikanen verwijderd van de kiezerslijsten. Dit verandert de verkiezingen, omdat niet alleen de stem van iemand wordt gestolen. Overweldigend zijn dit kiezers van kleur, jonge kiezers en kiezers met een laag inkomen. ”In de wedstrijd tussen Palast en John Brennan over het effect van geknoei met verkiezingen, lijkt de uiteindelijke score 14 miljoen tegen 1 te zijn.

Vreemd genoeg is Tulsi Gabbard, de vrouw die door Hillary Clinton wordt beschuldigd , de enige Democratische presidentiële kandidaat die alleen bezorgdheid heeft getoond over deze kwestie maar wetgeving heeft voorgesteld om de goed gedocumenteerde fraude in verband met stemmachines en duistere verkiezingsprocessen te elimineren. Russisch activum. Toen John Brennan deze week op MSNBC werd gevraagd naar de beschuldiging van Clinton, gaf hij een langdurige vrijblijvende verklaring, verstoken van feiten of inhoud, van de verschillende manieren waarop Russen proberen de Amerikaanse democratie te ondermijnen, erop wijzend dat Gabbard objectief is afgestemd op de agenda van Poetin. Dat was zijn manier om het equivalent te zeggen van: “Ik weet niet of Gabbard een Russische aanwinst is, maar ik weet zeker dat het persoonlijk het geval zou kunnen zijn.” Met andere woorden, hij heeft zijn eigen bijdrage toegevoegd aan de script van “alle wegen leiden naar Poetin.”

Als voormalig directeur van de CIA, Brennan, nu identificeerbaar een troef van de bedrijfsmedia, weet hij zeker iets over het ‘ zwaaien ‘ van mensen.

* [Dit stuk is bijgewerkt.]

* [In het tijdperk van Oscar Wilde en Mark Twain, produceerde een andere Amerikaanse humor, de journalist Ambrose Bierce, een reeks satirische definities van veelgebruikte termen, die hun verborgen betekenissen in echt discours belichten. Bierce verzamelde en publiceerde ze uiteindelijk als een boek, The Devil’s Dictionary , in 1911. We hebben ons schaamteloos zijn titel toegeëigend in het belang van het voortzetten van zijn gezonde pedagogische inspanning om generaties lezers van het nieuws te verlichten.]