Indignatie redactie 
President Donald Trump meets with the Emir of Qatar during their bilateral meeting, Sunday, May 21, 2017, at the Ritz-Carlton Hotel in Riyadh, Saudi Arabia. (Official White House Photo by Shealah Craighead)
Vorige week organiseerden Human Rights First en anderen een paneldiscussie over Capitol Hill om de brutale moord op de journalist van Washington Post en de inwoner van Virginia Jamal Khashoggi in de voorhoede van de Amerikanen te houden toen het eenjarig jubileum naderde.
Elf congresleden – vijf senatoren en zes vertegenwoordigers – verschenen meer dan cameeën. Ze boden serieuze verklaringen over de moord en de daders daarvan, de Saoedi’s.
Verscheidene verklaarden zelfs Mohammad bin Salman, de jonge Saoedische kroonprins wiens strategische fouten het koninkrijk verwonden in mogelijk zijn ergste moeras sinds de oprichting ervan, verwijtbaar om de moord te gelasten. De meerderheid van de US Intelligence Community steunt ze.
De belangrijke vraag is: hoe kunnen degenen onder ons die om hulp vragen verhaal halen?
Terwijl de beleidsgerelateerde bijlagen bij de huidige militaire uitgavenwet, de National Defence Authorization Act of NDAA, hun weg vinden door het nu plaatsvindende conferentieproces met betrekking tot die ongeveer $ 740 miljard defensie-autorisatie, moeten we er rekening mee houden dat twee van dergelijke bijlagen betreft respectievelijk de moord op Khashoggi en, zeer nauw verbonden, de vreselijke oorlog in Jemen.
Deze twee bijlagen, samen met een aantal andere controversiële beleidskwesties, zullen de moeilijke kwesties in het conferentieproces zijn, niet de bijna driekwart van een triljoen dollar toegewezen aan het leger. Dat deel is een uitgemaakte zaak.
De beleidskwestie van Khashoggi is vervat in de bepalingen van ondertitel K van HR 2500 (de NDAA). Deze bepalingen weerspiegelen de wetgeving die de Saoedi-Arabië-mensenrechtenwetgeving en -verantwoordelijkheidswet (HR 2037) is genoemd, die werd gesponsord door Tom Malinowski (D-NJ) en Ann Wagner (R-MO) en het Parlement met een overweldigende meerderheid van twee partijen, 405 tot 7, passeerde. .
Leden van beide partijen hebben herhaaldelijk gesproken over de noodzaak van verantwoordelijkheid voor de moord op Khashoggi. Een begeleidend wetsvoorstel (inclusief dezelfde taal) werd in de Senaat geïntroduceerd met tweedelige ondersteuning door senatoren Chris Coons (D) en Lindsey Graham (R) (S. 2351).
Deze NDAA-bepalingen nemen een weloverwogen aanpak voor het zoeken van verantwoording voor de moord op Khashoggi. Ze leggen een goede afweging tussen verantwoordelijkheid voor een gruwelijke moord en de noodzaak om, althans voorlopig, een relatie met Saoedi-Arabië te onderhouden.
De bepalingen vereisen wel een bepaling van degenen die verantwoordelijk zijn voor de gruwelijke misdaad – een aanpak die wordt verdedigd door huidige en voormalige voorzitters en rangschikkende leden van de commissies buitenlandse betrekkingen en binnenlandse zaken van de senaat.
De bepalingen omvatten ook visumbeperkingen voor diegenen die verantwoordelijk worden verklaard, behoudens een verklaring van afstand van nationaal belang door de president.
De NDAA-bepalingen omvatten ook een “off-ramp”: een verklaring van precies welke stappen de autoriteiten in Riyad moeten nemen om de visumbeperkingen te beëindigen. Deze stappen, zoals het stoppen van de detentie en foltering van vrouwenrechtenactivisten, genieten tweedelige steun.
Het debat over de oorlog in Jemen is complexer. Wat nu gehecht is aan de NDAA (het Khanna-Smith-Schiff-Jayapal-amendement) herhaalt wat er in de War Powers Resolution-wetgeving was opgenomen die zowel het Huis als de Senaat heeft aangenomen, maar in april door veto werd afgewezen door president Trump.
Het belangrijkste in die wetgeving – en nu in het amendement op de NDAA – is de herbevestiging door het Congres van zijn constitutionele verantwoordelijkheid tegenover de oorlogsmacht.
Die herhaling in het specifieke geval van de gruwelijke oorlog in Jemen zou van de president eisen dat hij de Amerikaanse steun aan de officieren van justitie van die oorlog, in het bijzonder de Saoedi’s en de Emiraten, stopzet.
Naast het doden en verwonden van tienduizenden Jemenieten door door de VS geleverde bommen, zijn er verschillende redenen waarom deze specifieke actie achterstallig is.
De oorlog heeft een uitbraak van cholera veroorzaakt die nu verantwoordelijk is voor de dood van duizenden Jemenieten; ongebreidelde honger die tienduizenden heeft gedood, velen van hen vrouwen en kinderen; en de totale verwoesting van wat al nauwelijks voldoende infrastructuur was in Jemen.
Elk van deze zou op zichzelf een snel einde van deze oorlog noodzakelijk maken.
Het conflict wordt nu door de bevolking van de regio gezien als een proxy-oorlog, waarbij de Saoedi’s en de Emiraten namens de Verenigde Staten optreden in hun steeds gevaarlijkere benadering van Iran, wat de geloofwaardigheid en macht van de VS in deze kritieke regio van de wereld verder heeft verminderd .
Bovendien verliest de Saoedi / Emirati-alliantie de oorlog – dus verliezen de VS de oorlog. Te veel verloren oorlogen kunnen rijken ten val brengen. Overweeg het gevolg: Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en nu Jemen.
De enige zekere manier om dit conflict te beëindigen en snel te beëindigen, is door een politieke oplossing te smeden. Dat kan veel gemakkelijker worden bereikt als de VS zijn onmisbare steun voor de oorlog intrekt en Riyad opdraagt zijn grieven aan de diplomatieke tafel te regelen.
De VAE lijkt al een glimp van deze onontkoombare realiteit te hebben opgevangen, als zijn recente acties een gids zijn.
Om de juiste druk op het Witte Huis uit te oefenen, moeten de beleidsbepalingen betreffende Jemen die aan de NDAA zijn gehecht dus blijven waar ze zijn en de volledige rekening vergezellen.
Voor beide beleidskwesties – de moord op Khashoogi en de Jemen-oorlog – zouden de resultaten van de conferentie moeten zijn – moeten zijn – om de wetgeving te laten zoals ze is en te laten rijden. Laat het maar gaan stemmen, een stem die president Trump zeer moeilijk te veto zal vinden.
Die stemming zou misschien kunnen beginnen met het proces van het bereiken van gerechtigheid en verantwoording voor de moord op Khashoggi en het beëindigen van een van de meest bittere en destabiliserende conflicten ter wereld.
