Indignatie redactie 
We zullen zien hoe chemische afhankelijkheid, culturele en klassenoorlogvoering leidt tot demoralisatie, ziekte, geweld en politieke instabiliteit.
Meer dan 70 procent van de door antropologen bestudeerde samenlevingen stond mannen toe meer dan één vrouw te hebben. Polygynie is de afgelopen eeuwen achteruitgegaan. Maar de laatste tijd is het in opkomst, zelfs in landen waar het technisch nog steeds verboden is. Vier jaar geleden schreef professor Valerie Hudson een zeer overtuigend artikel over de bedreiging van polygynie voor de nationale veiligheid. Ik ben nooit een fan geweest van dit huwelijkssysteem, idem voor polyandrie, en mijn instinct in deze kwestie bleek in overeenstemming met de werkelijke realiteit. Het is van Valerie Hudson. Ik heb de belangrijkste punten geleend voor deze blogpost.
Polygynie werd gelegaliseerd in 2013 in het post-Kadhafi Libië, naast de feitelijke opstanding van de slavenhandel daar – dankzij de prachtige liberalen en humanitairen in de NAVO. Er zijn ook facties in Tunesië die aandringen op de legalisering van polygamie. Zelfs in post-Sovjetlanden zoals Kirgizië staat polygynie op de agenda. Legalisatiepogingen mislukten daar in 2010, alleen omdat polyandrie [een vrouw met meerdere mannen] ook gelegaliseerd had moeten zijn. Bijna alle mannen uit de hogere klasse uit Kirgizië hebben meer dan één vrouw [tussen twee en vier, meestal rond de leeftijd van 18 jaar].
Volgens een Gallup- enquête uit 2015 beschouwt 16 procent van de Amerikanen polygamie als moreel acceptabel; in 2003 was slechts 7 procent van mening. Sommige analisten voorspellen de komende decennia volledige legalisatie [van polygynie en polyandrie] in westerse landen. Deze trend is geen positief fenomeen, in feite moeten mensen gealarmeerd zijn.
Historisch gezien is polygynie [een man die meerdere vrouwen neemt] de meest voorkomende vorm van polygamie. Onderzoek heeft veel problemen aangetoondrechtstreeks gecreëerd door het sociaal-economische en culturele systeem van polygynie. Moedersterfte ligt vijf keer hoger in samenlevingen met de hoogste percentages polygynie in vergelijking met die met de laagste percentages. Vrouwen in deze samenlevingen hebben ook een lagere levensverwachting in vergelijking met monogame samenlevingen, het verschil is ongeveer 20 jaar in levensduur. Polygynische samenlevingen vertonen niveaus van sekshandel en huiselijk geweld [tegenover vrouwen] twee keer zo hoog in vergelijking met monogame of laag polygynische samenlevingen, terwijl het risico op genitale verminking van vrouwen in sterke polygynische samenlevingen met een factor 100 stijgt. En als het gaat om kinderen , jongens en meisjes lopen een hoger risico op ondervoeding en ontvangen minder onderwijs, waardoor sociale mobiliteit wordt beperkt.
Er is echter meer aan de hand. Polygynie, in de kern een star systeem, vormt ook een bedreiging voor de nationale veiligheid. Het creëert een sterke onbalans tussen de bruid en de ongehuwden, op zoek naar een echtgenoot. Als elke man meer dan één vrouw neemt, laat het andere mannen [meestal uit de lagere klassen], zonder enige vrouw, achter. Bijna de helft van de jongens in polygynculturen moet in de puberteit uit hun primaire gemeenschap worden verwijderd om deze onbalans te handhaven, waarbij maar weinig [oudere, rijkere, invloedrijkere] mannen een onevenredig groot aantal vrouwen voor zichzelf claimen. Omdat deze vervreemde jongens meestal uit de armere delen van de samenleving komen en vaak achterblijven met minder opleiding en weinig sociale steun, zijn er weinig keuzes voor hen beschikbaar, kort voor geweld, om hun eigen bestemming te bepalen. Een sterke link tussen het aantal groentjes dat door terroristische groeperingen wordt ingenomen en de prevalentie van polygynie is ook vastgesteld.
Meer concurrentie tussen mannen die op zoek zijn naar vrouwen leidt tot onstabiele politieke situaties – en als gevolg daarvan verhoogde regeringsrepressie om het fenomeen te beheersen. Sterk polygynische samenlevingen hebben rigide [unmeritocratische] hiërarchieën en despotische regeringen. Historicus en antropoloog Laura Betzig bestudeerde 186 samenlevingen over de hele wereld en vond een sterke correlatie tussen polygynie en despotisme. In vergelijking met monogame samenlevingen verlenen deze landen veel minder burger- en politieke rechten aan hun burgers, mannen en vrouwen.
Antropologen vonden ook sterke verbanden tussen polygynie en oorlogvoering. Het voedt spanningen tussen mannen die proberen te reproduceren, en die mannen of krachten die het hun ontkennen – “de eerste wet van intergroepsconflict [burgeroorlog].” Polygynische samenlevingen zullen eerder expansieve oorlog voeren als middel om af te leiden mannen met een lage status zonder vrouwen. Landen met hogere tarieven voor polygynie geven aanzienlijk meer geld uit aan wapens. In studies die meer dan 140 staten onderzochten, ontdekten Valerie Hudson en haar collega’s dat polygynie sterk verbonden is met lagere niveaus van nationale veiligheid en politieke stabiliteit. Heel veelwetenschappers uit de sociale wetenschappen, die de relatie tussen polygynie en geweld binnen en tussen groepen bestudeerden, concluderen hetzelfde. Er bestaat echte academische consensus over het kritieke onderwerp polygynie. Deze solide correlaties gelden ongeacht regio, geloof of cultuur. De negatieve sociaal-economische en politieke dynamiek van polygynie zijn geen bugs in het systeem, het zijn de kenmerken ervan. De wiskunde van het systeem creëert een pool van ontevreden jonge volwassen mannen die zich [terecht] verzetten tegen het establishment. In deze huwelijken, wanneer de vrouwen lijden aan structurele ongelijkheid en onderwerping, en deze stand van zaken is ingebouwd in de familiecultuur, beschouwen de jongens die opgroeien tot mannen onder deze manier van leven, vrouwen als tweederangs burgers tegen wie geweld is acceptabel.de select paar mannen ], genereert polygynie steeds groeiende cycli van geweld binnen en tussen individuen en samenlevingen.
Deze bijzondere ziekte groeit ook in het oosten, in de voormalige Sovjetrepublieken. Terwijl de gevolgen van het beleid voor één kind en van sterilisatie [beleid voor bevolkingscontrole geïnspireerd en gesponsord door westerse regeringen en westerse NGO’s] voelbaar zijn in landen als India, China, Vietnam en Korea; waar een gebrek aan evenwicht in de genderpopulatie een enorme golf van kinderontvoeringen veroorzaakt door een gebrek aan vrouwen voor het huwelijk. Ongeveer 170 miljoen vrouwen ‘missen’ in de demografische telling; ze zijn nooit geboren vanwege de beleidsagenda’s van de staat, aangeprezen als humanistische programma’s bestemd voor humanitaire doeleinden.
De polytheïstische Romeinen en Grieken waren wijs genoeg om monogamie te beoefenen. Voor Europa, de VS en andere landen is monogamie een erfenis van onze heidense voorouders en moet het koste wat het kost worden verdedigd . Zelfs de zionistische staat Israël heeft polygamie sinds 1977 verboden, ondanks het feit dat het jodendom de praktijk goedkeurt. Israëlische staatsplanners begrepen de polygamie van de bedreiging voor de stabiliteit van het land.
Chemische thralldom en ziekte
In de VS is de situatie erg alarmerend. Meer en meer adolescenten en jongvolwassenen leden eind 2010 ten opzichte van het midden van de jaren 2000 een ernstige psychische instorting: ernstige depressies, zelfmoordgedachten en zelfmoordpogingen. Het aantal personen dat symptomen rapporteert die consistent zijn met ernstige depressie, steeg met 52 procent bij adolescenten van 2005 tot 2017 en 63 procent bij jonge volwassenen van 2009 tot 2017. Het aantal jonge volwassenen met zelfmoordgedachten of andere aan zelfmoord gerelateerde uitkomsten steeg met 47 procent vanaf 2008 tot 2017.
In het laatste decennium hebben culturele trends een veel grotere impact op jongeren gehad dan op oudere generaties. Men gelooft ook dat hogere niveaus van gebruik van sociale media verantwoordelijk zijn, vooral in het geval van tieners. Jongeren slapen ook minder dan vorige generaties.
Bijna 80 procent van het wereldwijde aanbod van farmaceutische opioïden wordt verbruikt in de Verenigde Staten. Het probleem heeft zich ook naar andere landen verspreid, met name onder jonge volwassenen. Het lijkt erop dat artsen minder en minder kennis krijgen van drugsverslaving, als het gaat om oorzaken en behandeling; of misschien verdienen meer van hen commissies door drugs aan te bevelen aan mensen die ze niet nodig hebben. Geneesmiddelen die om niet-medische redenen worden gebruikt, zijn een wereldwijd probleem, voornamelijk gedreven door het grote en groeiende fenomeen van niet-medisch gebruik van opioïden op recept in jonge demografieën. Geneesmiddelen op recept zijn legaal en zijn gemakkelijker te verkrijgen dan de meeste illegale drugs. Wereldwijd worden de meeste drugsgerelateerde sterfgevallen veroorzaakt door overdoses opioïden of heroïne. Een recente beoordelingheeft wereldwijd een verhoogde sterfte door voorgeschreven opioïden aangetoond. In Europa zijn opioïden op recept verantwoordelijk voor driekwart van de sterfgevallen door overdosis, wat 3,5% van de totale sterfte onder 15-39-jarigen vertegenwoordigt.
Niet-medisch gebruik van stimulerende middelen en opioïden op recept bij adolescenten en jongvolwassenen houdt ook verband met het toegenomen [schadelijke] gebruik van andere middelen. Meer sociale acceptatie voor het gebruik van deze medicijnen als alternatieven voor gereguleerde stoffen en de mythe dat ze veilig zijn, kan een factor zijn die bijdraagt aan hun misbruik. Er zijn negatieve gevolgen van het delen met anderen medicijnen voorgeschreven voor onze eigen kwalen. Even belangrijk is de noodzaak voor artsen en hun personeel om patiënten te herkennen die stoffen voor niet-medische doeleinden willen consumeren, alternatieve behandelingen te overwegen en toe te passen en de medicijnen die zij aan deze patiënten verstrekken nauwlettend te volgen.
De Wereldgezondheidsorganisatie meldt dat er elke dag meer dan 1 miljoen soa’s worden verworven. Een soa is een seksueel overdraagbare aandoening die zich nog niet heeft ontwikkeld tot een ziekte. Omdat de meerderheid van soa’s geen of slechts milde symptomen hebben, hebben de meeste mensen geen idee dat ze drager zijn. Mexico heeft het hoogste aantal hiv-gevallen in heel Latijns-Amerika; en 60 procent van de HIV-dragers weet niet dat ze het hebben. Engeland, vorig jaar, registreerde een toename van 5 procent van soa’s. Gonorroe is het hoogst in 40 jaar. Syfilis ging ook omhoog, met meer dan 7.500 gevallen. Een nieuw hoogtepunt in soa’s werd gemeld ook in de Verenigde Staten. Bijna 2,3 miljoen gevallen van chlamydia, gonorroe en syfilis – 200.000 meer dan in 2016, dat op zichzelf al een recordjaar was. Het Center for Disease Controlled zei dat het land achteruit ging en de laatste jaren een sterke en aanhoudende toename van seksueel overdraagbare infecties liet zien. De groei van 2016 tot 2017 is zorgwekkend, maar de gegevens van slechts zes jaar geleden zijn behoorlijk alarmerend. Syfilisgevallen zijn bijvoorbeeld met 76 procent gestegen, vooral onder mannen die seks hebben met mannen, hoewel het aantal infecties bij vrouwen ook toeneemt. We zullen zien hoe snel deze soa’s zich ontwikkelen tot ziekten, gezien het stijgende niveau van middelenmisbruik, vervuiling, voedsel van lagere kwaliteit, hormoonhoudend water en depressie die allemaal hun tol eisen op het immuunsysteem van het lichaam.
Neofeudale economie en xenofilie
Sinds de Democratische en Republikeinse partijen in de loop van de decennia zijn afgestapt van hun pro-arbeidsplatforms, zijn ze trouwe aanhangers geworden van de ultrarijke [huurders, woekeraars en oorlogsprofiteurs] en hun exclusieve economische agenda [van globalisering ], de arbeidersklasse het hoofd bieden aan de ondergang van de industriële economie en de opkomst van de diensteneconomie [vandaag gemuteerd in de gigsector] – terwijl elk aspect van het menselijk leven financieel was. Waarde bepaalt niet langer de prijzen. Prijzen vorm waarde. Dat is hoe we eindigen met schijnbaar paradoxale situaties zoals lonen stagneren, ondanks de dalende werkloosheid, en het aandeel van de bovenste 0,1 procent van het inkomen groeit terwijl de ongelijkheid [de GINIcoëfficiënt] vertoont een neerwaartse trend. Westerse openbare instellingen worden systematisch verdedigd. Zelfs als de geldbedragen het niet laten zien, krimpen deze essentiële openbare diensten in reële termen. Gevangenispopulaties exploderen terwijl het personeel inkrimpt. In het Verenigd Koninkrijk zijn psychiaters, verpleegkundigen, leraren en tandartsen zes keer minder geworden dan tien jaar geleden. Geletterdheid niveaus zijn vreselijk en worden alleen maar erger.
Klasse en culturele oorlogvoering worden nu op alle niveaus gevoerd, zichtbaar en onzichtbaar, direct en indirect – omdat de arbeidersklasse tot het uiterste is verdeeld en gedemoraliseerd. Solidariteit is verdampt; we horen het vrijwel alleen als het gaat om het eigenbelang van een bepaalde groep, maar nooit verschillende groepen die in principe samenwerken. Hedendaagse liberalen en de zogenaamde SJW’s [Social Justice Warriors] hebben een diepe minachting voor de blanke arbeidersklasse, ze beschouwen het niet langer als belangrijk voor vooruitgang, maar willen dat het niet bestond. Er is meer propaganda vandaag dan ooit tevoren in de menselijke geschiedenis. Het westerse virus van verslaving, degeneratie en neo-lijfeigenschap verspreidt zich als een lopend vuurtje, ondanks populistische weerstand hier en daar. Deze ‘ontwaakte’ toekomst zal veel dichter bij een dystopie komen dan iets anders.
Ik wil dit artikel graag afsluiten met de gedachten van George Washington over xenofilie en geopolitiek uit 1796. Als je tussen de regels door leest, pleitte Washington tegen het imperialisme en zijn inzicht is tot op de dag van vandaag zeer relevant.
“Zo produceert ook een gepassioneerde gehechtheid van de ene natie aan de andere een verscheidenheid aan kwaden. Sympathie voor de favoriete natie, het vergemakkelijken van de illusie van een denkbeeldig gemeenschappelijk belang in gevallen waarin er geen echt gemeenschappelijk belang bestaat, en het doordringen in een van de vijandigheden van de ander , verraadt de eerste in een deelname aan de ruzies en oorlogen van de laatste zonder adequate aansporing of rechtvaardiging . Het leidt ook tot concessies aan de favoriete natie van privileges die aan anderen worden geweigerd, wat dubbel genoeg is om de natie die concessies doet te verwonden ; door onnodig afscheid te nemen van wat had moeten worden behouden, en door opwindendjaloezie, kwade wil en een neiging om wraak te nemen bij de partijen aan wie gelijke voorrechten worden onthouden. En het geeft ambitieuze, corrupte of misleide burgers (die zich wijden aan de favoriete natie) de mogelijkheid om de belangen van hun eigen land te verraden of op te offeren , zonder odium, soms zelfs met populariteit; vergulden, met de schijn van een deugdzaam gevoel van verplichting, een lovenswaardige eerbied voor de publieke opinie, of een lovenswaardige ijver voor het algemeen belang, de basis of dwaze nalevingen van ambitie, corruptie of verliefdheid.
Als gehechtheid aan buitenlandse invloed op ontelbare manieren, zijn dergelijke gehechtheden bijzonder verontrustend voor de echt verlichte en onafhankelijke patriot. Hoeveel kansen bieden ze om te knoeien met binnenlandse facties, om de kunst van het verleiden te beoefenen , om de publieke opinie te misleiden , om de openbare raden te beïnvloeden of te verbazen. Zo’n gehechtheid van een klein of zwak [land] aan een groot en machtig land veroordeelt het eerste als de satelliet van het laatste. ‘
Men kan in de verleiding komen om te concluderen dat twee facties op gespannen voet met elkaar staan: de pro-oorlogs xenofielen versus de pro-oorlogs xenofoben. Maar die opvatting is onjuist. De Republikeinse partij maakt gewoon gebruik van de kwestie van open grenzen en outsourcing, waarbij oppositie wordt veinzen. Hun bedrijfsfinanciers willen onbeperkte immigratie en aanhoudende werkloosheid om de lonen onder druk te zetten en extra arbeid te persen voor slechtere arbeidsomstandigheden en een lager loon. Vind je mijn voorwaarden niet leuk? Eruit. Er zijn er duizend zoals jij bereid om deze baan aan te nemen. Ze willen niet dat het omgekeerd wordt. Hé, ga je me een fatsoenlijk pakket geven? Omdat vijftig andere bedrijven bereid zijn mij aan te nemen.
De Koch Brothers zijn het perfecte voorbeeld in deze kwestie. Ze promoten dit merk van ‘bedrijfsconservatisme’ dat eet in het vlees van werkende Amerikanen en [ironisch genoeg] hun eigen klantenbestand, en ze promoten ook de gestoorde libertaire stroming, die eigenlijk feodalisme [en hedonisme] is met het woord vrijheid erin gegooid om sukkels aan de onderkant te lokken die dwaas dromen dat – op een dag – ook zij zullen worden als Bezos [een zelfverklaarde libertariër], op voorwaarde dat ze hard genoeg werken. En wanneer ze dat doel bereiken, willen ze ook dat de overheid “van hun rug” [aka. zal willen dat de overheid hen nog meer subsidieert en hen beschermt tegen de ‘vuile’ massa’s].
