Indignatie redactie 
Eritrese vluchtelingen kijken uit het raam van de poort van het magazijn van Zintan, waar tussen september 2018 en juni 2019 ongeveer 600 vluchtelingen werden opgesloten. (Jérôme Tubiana)
Wat kritische waarnemers lange tijd vreesden, is nu realiteit: het vluchtelingenpact tussen de EU en Turkije, dat kanselier Angela Merkel in 2016 heeft gelanceerd, is uitgebroken. Op zaterdag kondigde de Turkse president Recep T. Erdogan aan dat zijn land de poorten naar Europa had geopend. Sindsdien zijn tienduizenden migranten naar de bijna 200 km lange landgrens tussen Turkije en Griekenland in de provincie Edirne getrokken.
Volgens de VN zijn er al 13.000 vluchtelingen aangekomen op de Pazarkule-grensovergang op zaterdag, van wie velen volgens een Griekse politiewoordvoerder niet afkomstig zijn uit Syrië. Op zondag werden er nog duizenden toegevoegd, waarvan sommige gratis per bus naar Edirne werden gebracht. Ze hopen allemaal naar Griekenland en dus naar de EU te komen om hun reis naar Midden-Europa en vooral naar het beloofde Duitsland voort te zetten. In Turkije wonen alleen al 3,6 miljoen ontheemden uit Syrië. Bovendien is er een onbekend aantal immigranten uit het Nabije Oosten (Irak, Afghanistan, Pakistan en anderen), wiens bestemming ook Europa is.
De Griekse regering heeft aangekondigd dat de politie in het weekend ongeveer 10.000 migranten heeft verhinderd illegaal het land binnen te komen. Grenspolitie en speciale troepen van de oproerpolitie gebruikten traangas en stun granaten, agressieve migranten gooiden stenen naar de ambtenaren. Volgens Griekse informatie zijn 130 mensen erin geslaagd de grens over te steken, maar werden onmiddellijk gearresteerd.
De autoriteiten beschouwen elke grensovergang tot nader order als illegaal. Het wordt betwist of de genoemde cijfers correct zijn.
Andere bronnen melden dat duizenden immigranten het Griekse grondgebied al hebben bereikt.
De Turkse minister van Binnenlandse Zaken Süleyman Soylu tweette zondag dat 76.358 mensen ’s morgens de Turkse kant van de grens bij Pazarkule waren overgestoken. Deze uitspraak is waarschijnlijk nog te hoog.
Omdat er voortdurend nieuwe migranten komen. Het is niet duidelijk of de veiligheidstroepen in Griekenland en buurland Bulgarije, die ook tot de Europese Unie behoren, nog lang de enorme stormloop zullen kunnen weerstaan.
Het EU-grenscontrolebureau Frontex is sceptisch in een vertrouwelijk rapport. Een verdere escalatie van de crisis wordt verwacht en de vrees voor “massale migratiestromen” vanuit Turkije naar Griekenland. Zelfs als de Turkse autoriteiten, in tegenstelling tot de verwachtingen, zouden proberen grensovergangen te voorkomen, kon de migratiegolf die werd veroorzaakt door de aankondiging van Erdogan nauwelijks worden gestopt, volgens de beoordeling van het agentschap. Frontex heeft het alarmniveau voor alle EU-grenzen aan Turkije “hoog” gezet en versterkingen naar Griekenland gestuurd om de veiligheidstroepen daar te ondersteunen.
Mensen proberen Griekenland echter via de Egeïsche Zee te bereiken, niet alleen over land, maar ook per boot. Als ze hier door de Griekse kustwacht worden opgehaald, moeten ze naar Grieks grondgebied en dus naar de EU worden gebracht, omdat Turkije weigert ze terug te nemen. De afgelopen dagen heeft de onrustige zee voorkomen dat veel vluchtelingen de oversteek riskeren. Maar dat zal veranderen.
Het is dus slechts een kwestie van tijd voordat tienduizenden of zelfs honderdduizenden migranten uit Turkije in Griekenland aankomen om verder te reizen naar Midden-Europa. Het is twijfelachtig of de Griekse veiligheidstroepen klaar zijn en in staat zijn om dit te voorkomen.
Ankara rechtvaardigt de schending van de overeenkomst EU-Turkije door te zeggen dat de Europese Unie zich niet aan de overeenkomst heeft gehouden en niet langer in staat is om voor de vluchtelingen in het land te zorgen. In werkelijkheid gebruikt de Turkse regering de opening van de grens als een diplomatiek drukmiddel om EU- en NAVO-steun af te persen voor haar illegale interventie in Noord-Syrië , dat nu dreigt te conflicteren met Rusland in de provincie Idlib, de Syrische Assad-bondgenoot. Regime is.
De Turken willen ook meer geld uit Brussel omdat de militaire actie van Syrië tegen islamistische rebellen in de regio de druk van de vluchtelingen op Turkije aanzienlijk heeft verhoogd. Deze fondsen moeten niet als voorheen in concrete hulpprojecten voor de vluchtelingen vloeien, maar rechtstreeks naar de Turkse staat. Waarnemers vermoeden dat de door Ankara in Noord-Syrië gezochte veiligheidszone moet worden gefinancierd. Syrische vluchtelingen die in Turkije wonen, moeten daarheen worden verplaatst. Omdat de Turkse bevolking in toenemende mate vijandig staat tegenover de ontheemden uit het buurland, die worden beschouwd als concurrenten voor huisvesting en banen. Omdat de EU dit project niet ondersteunt, stuurt Ankara nu de ongewenste gasten naar Europa om Brussel te dwingen toe te geven.Dus gebruikt Erdogan het ” migratiewapen ” om zijn politieke doelen te bereiken.
Europa wordt bedreigd door een nieuwe golf vluchtelingen die de massale toestroom van migranten in 2015 zelfs zou kunnen overschaduwen. Omdat, zoals beschreven, ongeveer 4-5 miljoen immigranten in Turkije wonen, van wie de meesten naar Centraal-Europa willen gaan en hier vooral naar Duitsland, waar ze hopen op een beter leven. Maar daar moet het niet stoppen. In plaats daarvan zou Turkije een doorvoerland kunnen worden voor mensen uit Azië en Afrika op weg naar de EU.
De landen van Midden-Europa konden de toelating van nog eens een miljoen troepen economische en armoedemigranten niet aan, noch financieel noch logistiek. In Duitsland zijn de gevolgen van de migratiecrisis van 2015 niet eens overwonnen. Dit toont onder andere het grote aantal werklozen en Hartz IV-ontvangers onder asielzoekers, maar ook de onevenredig hoge criminaliteit in deze immigrantengroep. In Duitsland is er al een gebrek aan betaalbare woningen, leraren, maatschappelijk werkers en kinderdagverblijven. In tegenstelling tot vijf jaar geleden werd de Duitse economie getroffen en werd een recessie bedreigd, waardoor de integratie van vluchtelingen nog moeilijker werd. De snelle verspreiding van het nieuwe coronavirus in Duitsland en de rest van de wereld draagt hier ook toe bij. Staat en samenleving zullen al hun kracht moeten gebruiken
In deze situatie zou de ongecontroleerde instroom van miljoenen mensen met overwegend lage kwalificaties een catastrofe zijn die zou leiden tot onvoorziene sociale, sociale en politieke omwentelingen. Daarom moet alles worden gedaan om een einde te maken aan de opkomende migranteninvasie, die geen deel uitmaakt van een traditionele vluchtelingenbeweging maar van een migratie, indien mogelijk aan de buitengrenzen van de Europese Unie. Het afwijzen van deze immigranten zou het asielrecht niet schenden, zoals sommige politici en journalisten beweren. De buitenlanders die nu illegaal de EU binnenkomen, zijn lange tijd in Turkije geweest en waren daar veilig. Voor hen is het daarom niet nodig om bescherming in een ander land te zoeken. Het Vluchtelingenverdrag van Genève geeft vervolgde mensen ook niet het recht om een ”droomland” te kiezen waarin ze willen leven. Het verdrag is helemaal niet van toepassing op economische en armoedemigranten, die een groot deel uitmaken van degenen die bereid zijn te immigreren.
Als het niet mogelijk is om illegale migranten in Griekenland en Bulgarije te stoppen, moeten de landen van Midden-Europa hun nationale grenzen beveiligen. Dit gevolg kan niet worden omzeild als een verder verlies van controle moet worden voorkomen. Dat is precies de positie van de zwarte en groene regering in Oostenrijk. De Alpenrepubliek is een van de landen in Europa die bijzonder zwaar is en wordt getroffen door de laatste vluchtelingencrisis en de negatieve bijwerkingen ervan.
Voor kanselier Sebastian Kurz is het duidelijk: »Als de bescherming van de buitengrens van de EU niet succesvol is, zal Oostenrijk zijn grenzen beschermen. Een situatie als 2015 mag nooit worden herhaald. «
Dit zijn duidelijke woorden van een politieke beslisser die tot nu toe tevergeefs in Duitsland heeft gewacht. Kanselier Merkel is stilzwijgend en heeft zondag samen met de Bulgaarse premier Boyko Borissov alleen aangekondigd dat “in de gegeven situatie onmiddellijk politiek overleg met Turkije nodig is”. Wat er zou moeten gebeuren als deze gesprekken tot geen resultaat leiden, blijft open. Het is interessant dat niet Merkel, als protagonist van de vluchtelingenovereenkomst, naar Ankara zal reizen om met Erdogan te onderhandelen, maar Borissow. Dit suggereert dat de internationaal ervaren kanselier de vooruitzichten op succes in de diplomatieke inspanningen als niet veelbelovend beschouwt en de politieke schaamte van mislukking wil voorkomen. Niettemin rijst de vraag
Ondertussen waarschuwt partijpartner van Merkel, Norbert Röttgen, die zich voorbereidt om CDU federaal voorzitter en kandidaat voor kanselier te worden, voor nationale oplossingen. “Terugvallen op marktafscherming zou achteruit kijken”, schreef Röttgen zaterdag via Twitter en voegde eraan toe: “De oplossing kan alleen Europees zijn, niet nationaal.” De enige vraag is hoe een dergelijke Europese oplossing eruit zou moeten zien. Zoals bekend, houdt de EU koppig vast aan haar plan om vluchtelingen, van wie de meesten geen bescherming nodig hebben, te dwingen om naar zoveel mogelijk EU-lidstaten te worden verdeeld. Dit plan is noch in de Europese Unie consensueel, noch zou het zinvol zijn het uit te voeren omdat het het probleem niet zou oplossen, maar integendeel de druk om naar Europa te migreren zou vergroten.
Dit is precies wat de linkse partijen in Duitsland en vooral de Groenen, die als geen andere partij staan, staan voor massale immigratie en multiculturaliteit. De groepsleider van Alliance 90 / The Greens, Katrin Göring-Eckardt, roept op dat Duitsland en Europa opnieuw meer vluchtelingen moeten opnemen. Er moet een “alliantie van gewilligen” worden gevormd, die overeenstemming bereikt over de verdeling van migranten. Landen die niet willen deelnemen, moeten een financiële bijdrage leveren. In Duitsland zijn er voldoende gemeenten die over de capaciteit beschikken en klaar staan om nieuwe immigranten te huisvesten. En haar partijcollega Annalena Baerbock, federale voorzitter van de Groenen, beveelt vluchtelingenaccommodatie opnieuw aan om grotere contingenten migranten uit Griekenland te huisvesten.
Op zijn partijcongres in juni 2018 had DIE LINKE al opgeroepen tot “open grenzen voor degenen die bescherming zoeken”. Bernd Riexinger, co-federale voorzitter van de linkse partij, zou daarom geen probleem hebben als de vluchtelingencrisis van 2015 zich zou herhalen. Herinnering: op dat moment stroomden iets minder dan een miljoen migranten ongecontroleerd over de open grenzen van Duitsland binnen een paar maanden, wat leidde tot chaotische omstandigheden. Er zou nu een ‘inspanning van de bereidwillige landen moeten zijn om alle vluchtelingen uit Turkije die bereid zijn te immigreren en humanitair te behandelen, op te nemen en te behandelen’ , vervolgde Riexinger, De federale overheid moet ook tot deze “coalitie van de gewilligen” behoren. Maar men moet niet toestaan dat “recht en racistische agitatoren” dit “humanitaire” beleid opnieuw met succes gebruiken om “haat en agitatie” te verspreiden. Dat betekent: DIE LINKE wil de Duitse grenzen weer openen voor miljoenen zogenaamde “vluchtelingen” en stiltekritiek op dit gekke plan!
Alexander Graf Lambsdorff, woordvoerder van het buitenlands beleid van de FDP-fractie, gaf – net als Röttgen – een gedeeltelijk begrip van de positie van de Turkse president Erdogan en is vastbesloten een nieuwe migratieovereenkomst met Turkije aan te gaan. Tegelijkertijd eist Lambsdorff ook dat vluchtelingen uit Griekenland worden verdeeld in de EU, maar alleen degenen die als kwetsbaar zijn erkend. Lambsdorff laat open wat er moet gebeuren met mensen die niet aan deze eis voldoen – op basis van het gemiddelde beschermingspercentage in de EU – ongeveer 60 procent. Het is onwaarschijnlijk dat Griekenland en andere grensstaten bereid zullen zijn om deze ongewenste migranten permanent te huisvesten. Zoals bekend, kunnen slechts enkele afgewezen asielzoekers worden teruggestuurd naar hun thuisland.
Men kan alleen maar hopen dat CDU-linksen zoals Röttgen of de Groenen in samenwerking met de SPD en linksen met hun absurde en schadelijke claims voor ons land in het asiel- en vluchtelingenbeleid niet zullen zegevieren. Gelukkig is er in de Unie tenminste weerstand. Daar weten ze maar al te goed dat het herhalen van het trauma van 2015 zou leiden tot een enorme opleving van de AfD. De EVP-fractieleider in het Europees Parlement, Manfred Weber (CSU), weigert categorisch vluchtelingen te regelen die vanuit Turkije naar Griekenland en Bulgarije de EU binnenkomen. De plaatsvervangend groepsleider van de CDU / CSU-parlementaire groep Thorsten Frei geeft zelfs de mogelijkheid van een nationale grenssluiting aan en zegt:
»Een situatie zoals in het najaar van 2015 mag niet worden herhaald. Dat was onze belofte aan de Duitse bevolking en we moeten alle nodige maatregelen nemen om ons woord te houden. «
Het valt nog te bezien welke positie zal zegevieren en of de gewaagde woorden van sommige burgerlijke politici ook zullen worden gevolgd door daden. Het is voor elke redelijk rationele tijdgenoot duidelijk dat er geen alternatief kan zijn om de Europese Unie te isoleren van ongecontroleerde immigratie van economische en armoedemigranten. Dit is niet “achteruit”, zoals Norbert Röttgen zegt, maar onvermijdelijk als ons continent niet in chaos en ellende wegzinkt!
