Voormalig president van Egypte Morsi stierf, of werd vermoord, tijdens het reciteren van een patriottisch gedicht in een kooi

Voormalig president van Egypte, Mohamed Morsi , was klaar met zijn 15 minuten durend gesprek in een rechtszaal, terwijl hij opgesloten zat in een geluidsdichte kooi. Hij las een gedicht over zijn liefde voor Egypte en stortte vervolgens in en stierf.

Zijn ondergang stuurde schokgolven over heel Egypte, de regio en de moslimwereld.

De Turkse president Recep Tayyip Erdogan weigerde het officiële verhaal te accepteren en beweerde dat de voormalige Egyptische president Mohamed Morsi “niet stierf, hij werd vermoord”.

Meer kwam uit verschillende hoeken van de wereld. Volgens Reuters :

“Een Britse parlementslid, Crispin Blunt, die vorig jaar een delegatie van Britse wetgevers en advocaten had geleid om een ​​rapport over Mursi’s detentie uit te brengen, sloeg de voorwaarden voor de opsluiting van Mursi dicht.

We willen begrijpen of er enige verandering was in zijn omstandigheden sinds we meldden in maart 2018, en als hij bleef vastgehouden worden aan de voorwaarden die we vonden, dan ben ik bang dat de Egyptische regering waarschijnlijk verantwoordelijk zal zijn voor zijn voortijdige dood, “Zei hij in opmerkingen aan de BBC.”

Mensenrechtenorganisaties, staatshoofden en de gewone burgers van Egypte waren woedend over de ondergang van Mohamed Morsi (ook gespeld als Mursi), een voormalige Egyptische leider die het land regeerde na het winnen van de eerste democratische verkiezingen in de moderne geschiedenis van het land in 2012, slechts een jaar nadat de wrede pro-westerse dictator, Hosni Mubarak, in 2011 werd afgezet.

De heer Morsi werd in 2013 omvergeworpen, tijdens een gewelddadige militaire coup, slechts één jaar nadat hij het hoogste kantoor was beëdigd.

*

Laten we duidelijk zijn: Mohamed Morsi was geen ‘goede president’. Hij mocht eigenlijk helemaal geen president zijn: de oorspronkelijke kandidaat van zijn partij werd op technische gronden gediskwalificeerd voor de verkiezingen en meneer Morsi werd gevraagd zijn plaats in te nemen. En hij won, met een kleine marge.

Hij maakte enkele ernstige fouten, politiek, economisch en sociaal.

Hij overstroomde tunnels tussen Gaza en Sinai.

En onder zijn leiding stierven meer dan 40 mensen tijdens het geweld in Port Said.

Toen hij zich bedreigd voelde, gaf hij opdracht om giftige gassen af ​​te vuren bij de demonstranten.

Maar hij was geen moordenaar. En in ‘modern’ Egypte was dat een hele prestatie.

Hij probeerde de nijpende situatie in zijn land te verbeteren, maar hij bleef falen.

Aan de andere kant scheidde hij zijn regering van de gangreneous militaire omhelzing. Het westelijk gesponsorde Egyptische leger is erin geslaagd om alles te infiltreren (zowel onder Mubaraks regering als nu), waarbij alle aspecten van de Egyptische staat volledig worden gecontroleerd.

Meneer Morsi probeerde iedereen in de vreselijk verdeelde Egyptische samenleving te plezieren. Maar uiteindelijk was niemand tevreden.

Hardliners in zijn Moslimbroederschap haatten hem omdat hij niet radicaal genoeg was. De antireligieuze linker verachtte hem omdat hij niet harder aandrong op sociale hervormingen en op een seculiere staat. Hij gehoorzaamde zowel de VS als het IMF, terwijl ze tegelijkertijd vervreemdden.

Uiteindelijk leek hij een onzekere, verwarde en zwakke man.

*

In 2012 en 2013 voerden mijn vrienden, mijn linkse kameraden, gevechten met de politie voor het presidentiële paleis in Caïro. Ik was daar, met hen, aan het filmen, het gezicht bedekt met met water doordrenkte vodden om op de een of andere manier mezelf te beschermen tegen de zeer giftige traangas.

In die tijd leek niemand op Morsi te lijken.

De strijdkreet tijdens de anti-Morsi-protesten was:

“We zingen voor diegenen die het verdienen om te sterven;

Morsi-Morsi-Morsi!”

Demonstranten konden niet weten dat 7 jaar later hun profetie door zou komen.

Nadat het leger de democratisch gekozen regering omverwierp (op 3 juli 2013), begonnen massamoorden. Officieel honderden, maar waarschijnlijk duizenden mensen zijn omgekomen. Tienduizenden werden gearresteerd, verdwenen, gemarteld, verkracht en verbannen.

Leden van de Moslimbroederschap werden geliquideerd (kort na de staatsgreep werd het een verboden organisatie), maar ook verschillende linkse organisaties en individuen, evenals al die mensen die tegen het corrupte rechtse leger en zijn dictatuur waren.

Verschillende van mijn vrienden moesten het land verlaten. Anderen zitten nog steeds in de gevangenis. Of ondergedoken.

Voormalig dictator, westerse marionet en moordenaar Hosni Mubarak, is nu weer een vrije man. Hij is 91 jaar oud.

De 67-jarige Mohamed Morsi is dood.

*

Tijdens het Morsi-tijdperk, evenals tijdens en na de staatsgreep van 2013, werkte ik in Egypte en maakte een documentaire voor de Venezolaanse televisiezender Telesur (“Egipto – El Fin de Una Revolucion” – “Egypte, Einde van de revolutie”) ).

Eerst heb ik onderzoek gedaan en geschreven over de misdaden gepleegd tijdens het bewind van president Morsi in de stad Port Said: “Aantekeningen uit een belegerde stad”.

En toen was ik precies in het midden van de gevechten, toen het Egyptische leger de regering van Morsi omver wierp en zowel de Moslimbroederschap als de Egyptische linkervleugel begon te liquideren. Ik beschreef de gebeurtenissen in mijn essays “Egypt End of Hope”  en ” Egypt in the Eye of the Storm” . Veel meer essays uit Egypte werden vervolgens gecompileerd in mijn boek ” Exposing Lies of The Empire “.

Tijdens het filmen na de staatsgreep merkte ik dat ik 5 praatjes zag die allemaal hun kanonnen naar me wezen. Hoe ik het overleefd heb, weet ik niet zeker. Anderen niet. Tegen de tijd dat ik klaar was met het verzamelen van beeldmateriaal voor mijn film, was mijn lichaam bedekt met littekens en blauwe plekken.

Van degenen die in de film met mij hebben samengewerkt, en van degenen die vroeger protesteerden tegen president Morsi, is er nu bijna niemand die de huidige regel van pro-westerse militaire junta zou steunen.

Rally’s in 2012 en 2013 hadden alles te maken met het verbeteren van Egypte; over het dwingen van Morsi om te leveren wat miljoenen voornamelijk jonge Egyptenaren hoopten dat het een rechtvaardige, seculiere en socialistische samenleving zou zijn. Men verwachtte dat Morsi zou presteren of zou aftreden door plaats te maken voor een betere, meer ‘vooruitstrevende’ leider.

Wat in plaats daarvan gebeurde, was een coup, een terugkeer van de fascistische kliek van Mubarak, gesteund door de VS, Europa en Israël.

Terugkijkend geloof ik dat Mohamed Morsi een fatsoenlijke mens was, maar tegelijkertijd een slechte, ongetalenteerde, naïeve en verwarde heerser. Dat was nog steeds veel, veel beter dan wat er vóór en na hem was.

*

Naar haar mening stuk voor de New York Times , schreef de Egyptische auteur Mona Eltahawy over de ondergang van Mohamad Morsi:

“… Hij zag er altijd uit als een man gevangen in iets veel groters dan hem. Dat hij stierf in een Egyptische rechtszaal in een geluiddichte kooi ontworpen om hem tot zwijgen te brengen, bijna precies zes jaar na de dag dat hij aantrad en bijna volledig vergeten was door iedereen behalve zijn familie- en mensenrechtenactivisten, is een herinnering aan de batho’s die hem omringden. ”

Toen bracht mevrouw Eltahawy zijn dood in de context van het hedendaagse Egypte:

“Gedecimeerd zoals het is, is het echter onwaarschijnlijk dat de Moslimbroederschap massale protesten in Egypte kan ontketenen, waar protesten bijna onmogelijk werden onder een draconische wet die kort nadat meneer el-Sisi aan de macht kwam, werd aangenomen. Dit is ook wat de heer El-Sisi heeft bereikt: vanaf juli 2013, toen de heer Morsi omver werd geworpen, en januari 2016, toen het Egyptische parlement weer bijeenkwam, tussen 16.000 en 41.000 mensen, de meeste aanhangers van de nu verboden Moslim Broederschap , werden naar verluidt gearresteerd of vastgehouden (sommigen waren liberale of seculiere activisten). Sindsdien hebben een piek in doodvonnissen en executies, buitengerechtelijke executies, gedwongen verdwijningen en een vastberaden poging om elke vorm van onenigheid weg te vagen allesbehalve de Brotherhood verpletterd, net als de meeste andere vormen van oppositie. Moslimbroederschap-aanhangers dringen erop aan dat Mr.

Eerlijk gezegd voelt het tijdperk van Morsi aan als de enige periode in de moderne Egyptische geschiedenis, toen ‘alles mogelijk was’, en wanneer men op zijn minst mocht dromen en vechten voor een veel betere toekomst. Ja, natuurlijk, het gevecht vond plaats door traangas en mensen raakten gewond, sommigen zelfs gedood. Maar ze durfden, ze werden niet gebroken en vernederd zoals nu.

De zogenaamde ‘Arabische Lente’ werd gemanipuleerd en hoogstwaarschijnlijk ‘gecreëerd’ door het Westen. Maar in 2011 en 2013 was er ook een parallelle, onafhankelijke, linkse opleving van anti-establishment, anti-kapitalistische en anti-militaire bewegingen. Er was een strijd en Egypte had alle kanten op kunnen gaan.

Ik zal dat jaar nooit vergeten; “Het jaar van Morsi”. We riskeerden onze levens, vaak lijdend aan directe fysieke aanvallen. Verschillende politieke facties waren bij elkaar in de keel. Er was stoom uit. De hartstocht kookte. Niets was zeker, alles mogelijk.

Dat jaar was ik tijdens het maken van mijn film met een groep socialistische artsen; echte marxisten. Ze twijfelden er niet aan dat Egypte socialistisch zou worden, als ze harder zouden vechten. Ik werkte ook met Wassim Wagdy, een van de leiders van de revolutionaire socialistische organisatie .

En toen stortte alles letterlijk in één nacht in. 3 juli 2013.

Wanneer realiseerde ik me dat alles voorbij was? Het gebeurde in Heliopolis – in een welvarende buitenwijk van Caïro – in een park. Honderden rijke families gingen naar de coup te vieren, het dragen van T-shirts beeltenis van el-Sisi en zijn trawanten. Het leek op enkele historische foto’s van 9-11-1973 – van de dagen dat de coup gepleegd werd door generaal Pinochet tegen president Allende in Chili. Het was anders, natuurlijk was het; maar het zag er hetzelfde uit. Door de VS gesponsorde staatsgrepen zien er altijd hetzelfde uit. En dat geldt ook voor de gezichten van de elites die hen steunen!

Ik las over de ondergang van Morsi aan boord van MEA, van Istanbul tot Beiroet. Ik voelde enorme droefheid. Ik wist niet waarom, precies. Zeker, het was niet voor het bewind van de heer Morsi. Maar hoogstwaarschijnlijk was het voor die tijd, want die hoop was nu volledig verstikt en verlaten. Voor de dagen dat ‘alles mogelijk was’; wanneer mensen klaar en bereid waren om voor hun land te vechten.

Egypte is nu een ‘mislukte’ staat. Bang, gefrustreerd, arm en totaal corrupt. Een staat die zijn eigen mensen verslindt.

Wanneer ik naar een van de ontelbare sloppenwijken van Cairo ga, kijken mensen me tegenwoordig met openlijke haat aan. Ze zien mij als een buitenlander, als iemand die heeft geholpen om ze terug te gooien naar hopeloosheid en ellende. Natuurlijk weten ze niet dat ik enkele jaren geleden voor hen gevochten heb, tenminste als een filmmaker, zij aan zij met de socialistische voorhoede van hun land.

Ik voel ook verdriet voor Morsi de man, zo niet Morsi de president. Ik voel op een of andere manier dat het patriottische gedicht dat hij las voordat hij instortte en stierf, recht uit zijn hart kwam.

In een enkel jaar waarin hij regeerde, deed hij zijn best. Zijn beste was niet goed genoeg. Hij faalde.

Maar hij verdiende het niet om zo te sterven, gemuilkorfd en vernederd, in een kooi!

Hij verdiende beter. En zijn land, Egypte, verdient veel, veel beter, verdomme!

*

Opmerking voor lezers: klik op de deelknoppen hierboven of hieronder. Stuur dit artikel door naar uw e-maillijsten. Crosspost op je blogsite, internetforums. enz.