Vorige week schoot de politie in Amsterdam een verwarde Duitser dood.

Zijn vader spreekt van moord. De man was blijkbaar een ‘Lifestyle-artiest’, met tegen de tweehonderdduizend ‘volgers’. Schapen die zich abonneren op mensen die niet bang zijn om zich te ‘profileren’, op zoek naar hun eigen ‘identiteit‘. En niet omdat ze zulke briljante mensen zijn, maar door keuzes die opzien baren in een verveelde samenleving, die verzot is op mensen die ‘gekke dingen’ doen.

Zelfs serieuze nieuwsprogramma’s kennen in toenemende mate een ‘frivool hoekje’ waarin ‘opzienbarende’ of ‘aandoenlijke’ mensen en dieren worden uitgelicht. Van Einstein is de uitspraak dat de intuïtieve geest een gezegende gave is, en dat de rationele geest haar dienaar is. Waar hij op liet volgen dat we, in zijn beleving, een maatschappij hebben geschapen die de dienaar op een voetstuk heeft geplaatst, en de gave vergeten is. Een inzicht waar je bij Ayn Rand niet mee hoeft aan te komen.

Dat Einstein uitblonk in logisch denken zullen weinigen betwisten. Daarnaast beschikte hij ook over een vruchtbare intuïtie. Het samenspel maakt van hem, tot op de dag van vandaag, een uniek genie, met vaardigheden waarvan we tot op de dag van vandaag profiteren. Minder bekend is dat hij als vader en echtgenoot minder inspirerend was. Maar niemand is perfect. Behalve de ‘Lifestyle-artiest’, tot zijn of haar schapen verveeld raken, en het moment aanbreekt dat er een andere langs komt.

Als fenomeen bekend, al was het maar vanwege de hysterische aanhang van bepaalde niet zo frisse politici in heden en verleden, waarvan ieder rationeel denkend mens met kracht afstand neemt. Het is daarbij helaas niet zo dat iedereen die met kracht afstand neemt van een opzichtige volksverlakker, ook een rationeel mens is. In net iets teveel gevallen is men echter een aanhanger van een andere volksverlakker. Beide groepen zijn verward.

Binnen een rationeel kader ben je vrij om creatief en intuïtief te zoeken naar een expressie van je talent, en niet omgekeerd. Maar dat roept de vraag op wat we in dat verband dan dienen te verstaan onder ‘rationeel’? Wie schept dat kader? Wie is verantwoordelijk voor het onderhoud van dat kader? Kan het worden uitgebreid? Of kan het wellicht een tandje minder? Dat is de permanente dialoog die we zouden moeten hebben. Maar die is weggewaaid op het moment dat we in het ‘westen’ onszelf uitriepen tot de overwinnaar in de strijd tussen de ‘kapitalistische’ en ‘communistische’ ideologieën.

Sindsdien rennen we als kippen zonder kop feestend rond in het Walhalla, waar alles kan, en alles mag. Sterker nog, er moet ook steeds meer. We moeten steeds gekker doen. Wie niet meedoet is de vijand. De verrader. De spelbederver. De zeurpiet. De neuroot. Een patiënt. Een autist. Een zwartkijker.

De chaos om ons heen, dankzij ‘Covid’ nu beter zichtbaar dan ooit, is de reflectie van de chaos in ons hoofd. Die hebben we niet slechts toegelaten, maar geïnstitutionaliseerd. Het is een opdracht. Een kenmerk van onze cultuur. We zijn er trots op. Het hele leven één groot Bacchanaal. Eén grote test van onze flexibiliteit, en ons incasseringsvermogen. Met als volgende fase de test waarin we worden uitgedaagd ons radicaal te onderwerpen aan de ultieme ‘Cult-figuur’, ‘Big Brother’. Of jankend en spartelend ten onder gaan als beschaving, zoals die Duitse ‘Lifestyle-artiest’ in Amsterdam. Doorgedraaid, kapot gesnoven, alles geslikt, en weer uitgekotst, met maar één vraag die ons rest: ‘Wat heeft het voor zin?’

Zal ik u een klein geheimpje verklappen? Die chaos is niet onze onafwendbare, logische bestemming. Maar het helpt niet als we naar valse profeten luisteren, die slechts hun eigen ‘bottom line’ voor ogen hebben, en een reputatie hebben opgebouwd door enorme winsten binnen te slepen als er ergens een bestaand systeem doldraait, dankzij zijn (of haar) slimmigheidjes, en daardoor miljoenen aan de hongerpaal belanden. Die niet moe worden om ons te waarschuwen niet te luisteren naar hun concurrenten. Die onze ontketende paranoia voeden door ons te waarschuwen voor ‘nepnieuws’, waardoor we van het kastje naar de muur rennen. Wel mondkapjes, of niet. Wel ventileren, of niet. Wel afstand bewaren, of niet. Wel dat Russische vaccin, of niet. Wel dat medicijn, of niet. Wel die terrorist knuffelen, of niet. Gaan we nou rellen, of niet. Biomassa, of niet. Zwarte Piet, of niet. ‘Trans’, of niet.

Heeft u niet wat beters te doen? Werken wellicht? Produceren? Uw eigen broek ophouden? Zorgen voor eten op de plank, een dak boven uw hoofd, een échte opleiding voor uw kinderen, waardoor die zelf ook productief kunnen worden als u inmiddels versleten bent? Een oogje houden op lieden die uw geld uitgeven, en het met bakken tegelijk bijdrukken alsof er geen ‘morgen’ is? Valse profeten ontmaskeren, en met pek en veren op de boot zetten naar hun eigen land?