Indignatie redactie 
Trumps plan werpt een schaduw over het plan van de VN en over het geklaag van lafhartige EU-leiders die doen alsof ze een Palestijnse staat steunen.
Het wachten is pijnlijk, omdat het steeds langer duurt. De Trump-deal die Hamas eindelijk aangeboden krijgt, ligt ter discussie, maar hoe groot is de kans dat Hamas er überhaupt iets van accepteert? Werd dat van hen verwacht?
De deal zelf in de krant is op veel punten vaag, omdat het voorstel er zelf uitziet alsof het op het laatste moment in elkaar is geflanst. Velen beweren dat het geen vredesakkoord als zodanig is, maar eerder een blauwdruk om simpelweg de heiligheid en geloofwaardigheid van de onderhandelingen te herstellen – nadat Israël onlangs Qatar bombardeerde in een poging degenen te doden met wie het zogenaamd onderhandelt: Hamas.
Anderen beweren dat het een gedurfde stap in de goede richting is en dat er een staakt-het-vuren mogelijk is, waarbij de Israëlische gijzelaars kunnen worden bevrijd.
Toch is er te veel sprake van optimistische ideeën voor iedereen die hoopt dat er iets positiefs kan voortkomen uit het aanbod dat Trump heeft gedaan, waarmee hij de rol van president in wording van de Gazastrook vervult, met Tony Blair als interim-premier.
Er moet nog zoveel worden afgerond. Hoe kan Hamas überhaupt een van de voorwaarden accepteren – de meest polemische is dat het zijn wapens opgeeft? Een aantal vooraanstaande analisten in de regio begint te vermoeden dat degenen die deze deal hebben opgesteld maar al te goed weten dat Hamas dat niet kan, en dus roept dit de vraag op wat het werkelijke doel ervan eigenlijk is?
Het is geen geheim dat Trump verrast werd door de steun van het Verenigd Koninkrijk, Canada en Australië voor een Palestijnse staat, maar hij was ook geschokt door de snelheid waarmee de VN zelf met een voorstel voor een weg naar zelfbestuur kwamen. Trump werkte dus razendsnel een plan uit dat een schaduw zou werpen over het plan van de VN en over het geklaag van laffe EU-leiders die doen alsof ze een Palestijnse staat steunen.
Het belangrijkste is om Netanyahu tevreden te houden, de genocide gaande te houden terwijl Trump kan beweren dat het allemaal de schuld van Hamas is dat het moorden doorgaat. De waarheid is dat het voorstel van Trump helemaal niet serieus is en veel cynischer moet worden bekeken dan het werkelijk is: een rookgordijn. Sommigen gaan echter nog verder en zeggen dat het een manier is om ervoor te zorgen dat een oorlog in Gaza eeuwig kan voortduren en dat een Palestijnse staat geblokkeerd zou worden als het voorstel van Trump zou worden aangenomen.
“Trumps twintigpuntenplan voor Gaza is een vergiftigde beker: terwijl het schijnbaar hoop biedt op een staakt-het-vuren en een toename van de hulp, biedt het Israël stiekem een blanco cheque om een eindeloze oorlog in Gaza te voeren met goedkeuring van de VS en de Arabieren”, betoogde Hassan T Alhasan, Senior Fellow voor Midden-Oostenbeleid bij het International Institute for Strategic Studies, onlangs op CNN.
“Het Amerikaans-Israëlische plan is duidelijk ontworpen om door Hamas te worden afgewezen. De bepalingen ervan zijn zo vaag dat Netanyahu het al interpreteert als een plan voor onbeperkte Israëlische militaire aanwezigheid in Gaza, met de vrijheid om militaire operaties uit te voeren onder het voorwendsel Hamas te bestrijden.”
Maar het echte waarschuwingssignaal voor de hele wereld dat dit aanbod van Trump een geladen aanbod is, is niet de vage formulering in de tekst die Israël bevoordeelt, of wat er uit het document is weggelaten (zoals de Palestijnse staat), maar eerder de manier waarop deze blauwdruk is gepresenteerd.
Israël, gesteund door Trump, pleegt de meest afschuwelijke genocide in de moderne geschiedenis op de armste, meest kwetsbare mensen – als het niet vrouwen en kinderen in hun tenten bombardeert, dan probeert het ze uit te hongeren – maar dan ineens krijgt het een vlaag van democratische ijver en denkt het dat het Hamas een schriftelijke overeenkomst moet aanbieden?
Als Trump het serieus meende met het aanbod, zouden hij en Netanyahu het toch gewoon doorzetten. De werkelijke reden waarom het is aangeboden, is dat beide genocidale maniakken Hamas nodig hebben om het af te wijzen . Wanneer dat gebeurt, kunnen ze doorgaan met de genocide en Palestijnen van de kaart vegen, terwijl ze schouderophalend klagen naar alle jammerende EU-leiders die klagen: “We hebben Gaza een geweldige deal aangeboden, maar ze hebben het afgewezen”, zal Trumps standaardantwoord zijn, terwijl hij blijft zeuren over het winnen van een Nobelprijs voor de vrede.
De Raad van Vrede is in werkelijkheid een kliek oorlogszuchtige honden die miljarden zien te verdienen in Gaza. Voor Trump zal het een flink deel zijn van de 100 miljard dollar die nodig is voor de wederopbouw van ministeries, wegen, bruggen, riolering, scholen en ziekenhuizen.
Zijn vrienden zullen uiteraard de contracten krijgen, terwijl Netanyahu hem zijn bruine envelop met eersteklas onroerend goed langs de kust geeft, zodat hij luxe appartementen kan bouwen voor de rijke Arabieren uit de Golfregio; Voor Blair zal hij miljoenen dollars aan donaties aan zijn eigen wereldwijde consultancyconsortium opstrijken wanneer de GCC-leiders in de rij staan om hem te betalen. Als het plan ooit van de grond zou komen, zouden zowel Blair als Trump tientallen miljarden dollars verdienen, terwijl Israël de IDF binnen de Gazastrook kan houden en een schijnoorlog kan voeren om een tweestatenproces te vertragen.
