Het wordt eindelijk helderder in Duitsland. In de gloed van de zon, die elke dag hoger opkomt, komen sommige dingen aan het licht die we tot nu toe alleen hebben waargenomen. Bijvoorbeeld politieke allianties die we ons nauwelijks konden voorstellen in deze indrukwekkende breedte. Bijvoorbeeld, de stevige alliantie, die varieert van een regeringspartij tot openbare radio tot gewelddadig links extremisme. Een gastbijdrage van Hans Heckel

Deze falanx toonde trots zijn gezicht (en vuisten) in Keulen, toen een groep burgers hun ongenoegen over het WDR- publiek durfden te tonen na het schandaal van de “milieuzeug” . Anderzijds kwam een ​​alliantie van vakbonden, Jusos en Groenen samen met de groepen “Keulen tegen rechts” en “Oma’s tegen rechts” aan het licht om de burgers van de straat te vegen, wat alleen kon worden tegengewerkt door een massale politieoperatie.

Het is opmerkelijk dat je zelfs kunt zeggen dat het zelfs niet mogelijk is om vrijelijk te demonstreren in een vrij land. De radiozenders van de staat hebben immers hun informatieverplichting nageleefd en gedetailleerd en gedetailleerd gerapporteerd over de uitbraken van geweld waarmee de aanhangers van de WDR de critici van het station bedekten. Of? Nou ja, niet helemaal. Het is representatief voor wat de Bavarian Broadcasting Corporation (BR) online heeft gezet met betrekking tot de aanvallen.

Wie is de bron van het geweld?

Daar lezen we dat er sprake was van “kleine onrust en ruzie”, de politie “moest tussenkomen in een ruzie tussen de demonstranten”. Er is ook sprake van “gewelddadige botsingen tussen de deelnemers en de politie”. “Een man” was “in hechtenis genomen”. “Bovendien heeft de politie verschillende klachten ingediend over mishandeling, weerstand en materiële schade.”
We negeren het feit dat lichamelijk letsel, weerstand en materiële schade zijn gekrompen in de rapporten over “kleine onrust en ruzie”.

Wat interessanter is, is wat de BR ons niet wil vertellen: van wie is het geweld afkomstig? Van de critici van de WDR of zijn volgelingen? Wie verwondde hun lichaam, verzette zich (tegen politiemaatregelen) en beschadigde dingen? Welke kant was de “man” die moest worden gearresteerd? Verontwaardiging is duidelijk geen bevel voor “evenwichtige rapportage”, waarnaar de staatsomroep altijd verwijst als iemand wordt beschuldigd van eenzijdigheid.

Helaas worden veel Duitsers nu verlicht door de zon van ervaring, waardoor ze tussen de regels door kunnen lezen. Degenen met DDR-ervaring kunnen dit eerder doen, maar miljoenen Wessi’s hebben dit al lang ingehaald. Je kunt gemakkelijk uit een rapport als dat van de BR lezen aan welke kant van de voorkant de “man” behoort, die het geweld heeft veroorzaakt en wie de slachtoffers waren.

Staatsradio wordt steeds magerder

Dit is vervelend voor de omroepen van de staat, zeer vervelend, wat hun toenemende dunne huid verklaart. Iedereen die hun politieke lijst kan tonen, wordt daarom onmiddellijk verbannen naar de binnenste cirkel van de hel. Frank Überall, die niet alleen als freelancer bij de WDR werkt, maar ook op de directievoorzitter van de machtige Duitse Vereniging van Journalisten zit, neemt daarom geen gevangenen. In de marge van de demo in Keulen zei hij: “Degenen die een alternatief voor democratie willen, moeten blijven demonstreren tegen sociale instellingen zoals de WDR.”

Dat betekent niets anders: wie publiekelijk kritiek heeft op publiek recht, is uitgesloten van de kring van democraten. Zack! Caroline Fletscher springt naar de WDR-kameraden in de ‘Tagesspiegel’ en onthult de critici van het station als een ‘rechtse trollenleger’, dat ‘etnisch ingesteld’ is, dat de bescherming van de menselijke waardigheid verwerpt en verlangt naar ‘mensenontvangers’ en ‘egalisatie’. Kortom, dat is alles – wat anders? – Nazi’s.

Iedereen die zoiets claimt, kan alleen …

Uit de bruine mis kiest Fletscher de bestsellerauteur (“The Tower”) en de Bachmann-prijswinnaar Uwe Tellkamp en blaast zijn zonden op zijn oren. Tellkamp was onvergeeflijk “verbaasd door een” culturele dictatuur “van de media, en door” maatregelen en terechtwijzingen “van degenen die niet tot de” gang van mening “van een vermoedelijke clandestiene alliantie tegen het recht behoorden”.

Oops! Het feit dat de alomtegenwoordige “Alliance against Right” op een “clandestiene” manier werkt, dat wil zeggen in het geheim, is iets dat we niet hebben gehoord tijdens het gebrul van de “We Are More” -concerten, talloze “Bunt in plaats van Braun” -demo’s en de alomtegenwoordige Antifa-rolopdrachten opgemerkt. Maar daar gaat het nu niet om.

“Advies corridors”! Dat zou betekenen dat deviatoren uit de linker mainstream in ons land niet overal vrij hun mening kunnen uiten zonder angst voor sancties. Iedereen die zoiets claimt, kan alleen …

Tellkamp-lezing op korte termijn geannuleerd

Slechts een dag nadat dit wetsvoorstel met de auteur verscheen, kregen we te horen dat de Lingnerschloss in Dresden op korte termijn een Tellkamp-lezing annuleerde. De auteur wilde daar zijn nieuwe, niet-gepubliceerde roman lezen. De reden voor de weigering van de Lingnerschloss-vereniging: de lezing schond de “neutraliteitseis” van de vereniging. “Neutrale” fictie? We horen Schiller woeden, Goethe lachen en zien Kurt Tucholsky de gal opkomen. Hoe “neutraal” waren Brecht, Böll, Grass?

Zijn deze Vereinsmeier serieus? Natuurlijk niet. Ze zijn helemaal niet geïnteresseerd in de roman. Uwe Tellkamp had in 2018 de regering durven bekritiseren, om precies te zijn: het immigratiebeleid van Merkel. Sindsdien staat hij op de hitlijst. Het maakt niet uit welke kwaliteit zijn literaire werk heeft. Iedereen die tegen de machtige is, staat buiten. Bovendien zijn degenen die over ‘opiniegangen’ durven te lopen zelfs genaaid.

Tellkamp heeft hiervan geleerd en belachelijk gemaakt: “Er zijn geen gangen voor sentimenten. Gewoon strakke muren. ‘Maar dat helpt hem niet. We kunnen de dagen op onze vingers tellen tot wanneer Frank Überall, Caroline Fletscher en de uwe de uitdrukking “smalle muren” toevoegen aan het woordenboek van het “juiste trollenleger” en zo iedereen stempelen die deze woorden blijft gebruiken als een bruin monster.

Muren van wat is toegestaan ​​worden steeds meer samengedrukt

Het werk van Tellkamp moet volgend najaar uitkomen. Of niet? Vergeleken met het tijdschrift “Tichy’s inzicht” uitte de auteur in augustus vreemd gedrag met betrekking tot de publicatie eind 2020: “Ik neem aan van wel.” Welnu, hoe moest hij toen weten waar de “muren” van wat was toegestaan ​​tot dan toe waren verplaatst. Laten we afwachten en ondertussen zien hoe alle roddels en overal op de beperktheid van hun eigen horizon mentaal stikken.