Indignatie redactie 
De VS stelen grondstoffen in Syrië en leggen hun wil op aan de politieke toekomst van het land. De Amerikanen controleren belangrijke gas- en olievelden in olierijke gebieden in Syrië, net als belangrijke landbouwgebieden. De VS zijn niet in het land om te helpen bij de wederopbouw, maar om te profiteren van de situatie en het land hun eigen wil op te leggen.
De VS bezetten en plunderen de olierijke regio’s in Syrië.
Op 8 augustus deelde het Syrische ministerie van Olie in een verklaring mee dat de gemiddelde dagelijkse productie van Syrische olie in de eerste helft van 2022 80.300 vaten bedraagt, terwijl de Amerikaanse bezetter en hun huurlingen gemiddeld 66.000 vaten per dag stelen, goed voor meer dan 83 procent van de olieproductie van Syrië. Volgens het ministerie heeft de langdurige crisis in Syrië de oliesector van het land ongeveer 105 miljard dollar aan directe en indirecte verliezen opgeleverd.
We zouden er bijna een geheime agenda achter zoeken, namelijk dat het stelen van Syrische olie wordt gedaan om het Syrische volk zó te verarmen dat het zich tegen de Syrische president Bashar al-Assad zal keren en zijn regime omver zal werpen.
Dat is onbegonnen werk, omdat zelfs door het Westen gesponsorde peilingen, die al jaren in Syrië worden gehouden, hebben laten zien dat de bevolking van het land overweldigend Assad als de nummer 1 persoon ziet die ze als president van Syrië willen hebben. Wat de reden ook mag zijn waarom het Amerikaanse regime de olie van Syrië steelt: de grootschalige diefstal is illegaal en heeft veel weg van een gangsteroperatie die daar door de Amerikanen wordt uitgevoerd.
Deze operatie is nu al tien jaar aan de gang, onder de Amerikaanse presidenten Obama, Trump en momenteel Biden. Washington heeft zijn economische oorlog tegen het Arabische land opgevoerd nadat het er niet in was geslaagd de Syrische president Bashar al-Assad omver te werpen met massale hulp van zijn West-Europese, NAVO- en Arabische bondgenoten, samen met hun proxy-troepen, waaronder Daesh en verschillende andere terroristische groeperingen.
Veel mensen kunnen zich misschien nog herinneren dat het president Trump was die in december 2018 het bevel gaf tot de terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Syrië. Het Pentagon was het echter niet eens met het bevel, en het gevolg is dat Amerikaanse troepen nog in Syrië verblijven – op twee locaties: één in het olierijke noordoosten en de andere in het zuidoosten bij Al Tanf.
Dat Trump opdracht gaf tot terugtrekking van troepen uit het land valt o.a. op te maken uit Amerikaanse nieuwsberichten van 19 december 2018, waar gesteld werd: “Trump beveelt een snelle terugtrekking uit Syrië”. Dat bleek uiteindelijk dus misinformatie te zijn (zoals veel Amerikaanse nieuwsberichten over internationale betrekkingen dat zijn).
Naast diverse bronnen uit het Midden-Oosten meldde ook kolonel-generaal Sergei Rudskoi, hoofd van het hoofddirectoraat Operaties van de generale staf van het Russische leger, afgelopen maandag aan verslaggevers dat de VS ongeveer 2.700 “militanten” hebben gemobiliseerd in een zelfbenoemde “deconflict”zone van 54 mijl nabij de zuidoostelijke grensovergang van Al -Tanf.
Hij zei dat deze opstandelingen, waaronder die van Maghawir al-Thawra en het Army of Free Tribes, vanuit Al-Tanf via helikopters van de Amerikaanse luchtmacht werden overgebracht voor “sabotage, de vernietiging van olie- en gasinfrastructuur en het plegen van terroristische aanslagen tegen regeringstroepen” in gebieden als Al-Sweida, Palmyra en Al-Bukamal.
Afgezien van het trainen van militanten, zijn de Amerikaanse structuren in Syrië betrokken bij het plunderen van oliefaciliteiten en -afzettingen in het gebied aan de overkant van de Eufraat dat toebehoort aan de legitieme Syrische regering. De laatste tijd is waargenomen dat Amerikaanse particuliere militaire bedrijven hun personeel actief versterken. Vandaag de dag hebben de huurlingen van de particuliere militaire bedrijven in Syrië meer dan 3.500 mensen er actief”, aldus Rudskoi.
Als medeaanhanger van Assad heeft Rusland de aanwezigheid van Iran in Syrië gesteund, hoewel het heeft gezegd dat alle buitenlandse troepen het land uiteindelijk moeten verlaten. Er zijn enkele botsingen geweest tussen de door de VS geleide coalitie en pro-Syrische regeringsgroepen die banden hebben met Iran en Rusland, waaronder een veldslag afgelopen februari in de buurt van olie- en gasvelden bij de rivier de Eufraat, waarbij Pompeo later beweerde dat het “een paar honderd sachtoffers onder Russen waren die vermoedelijk voor het particuliere militaire bedrijf Wagner werkten”.
Op 9 augustus jl. besprak de Amerikaanse kolonel Douglas Macgregor deze kwestie uitgebreid in een zeer interessant YouTube-interview. Hieronder worden twee fragmenten uitgelicht.
Het eerste fragment geeft achtergrondinformatie over het Amerikaanse militaire industriële complex of “MIC”, om het tweede fragment uit te leggen; het tweede fragment is Macgregor’s historische verslag van hoe, toen Macgregor persoonlijk uiteindelijk een Amerikaans terugtrekkingsbevel opstelde dat de president moest ondertekenen, dat alléén beperkt werd tot Afghanistan, hoewel Macgregor had geprobeerd Trump ertoe te brengen de terugtrekking van de VS uit Irak en Syrië goed te keuren.
Trump heeft het inderdaad ondertekend, maar weigerde het op te volgen en bezweek heel gemakkelijk voor de uniforme oppositie tegen zijn constitutionele bevel die van beide partijen in het Congres kwam, en ondanks dat de opperbevelhebber de enige bevoegdheid had om dit te doen en het Congres geen autoriteit heeft tegen dat bevel – Trump kon het eigenlijk gewoon weinig schelen:
“De waarheid is dat de strijdkrachten, vooral het leger, de mariniers, echt bestaan om generaals van banen te voorzien. Dus je hebt deze enorme bureaucratie die in de loop van de tijd is opgebouwd. Vandaag hebben we in de strijdkrachten van de Verenigde Staten 40 viersterrengeneraals en admiraals.
Nu, voor degenen die niet begrijpen wat dit betekent, in de Tweede Wereldoorlog, toen we 12,2 miljoen mannen onder de wapenen hadden die over de hele wereld vochten [en voordat president Truman in 1947 het Amerikaanse ‘Defensie’-departement oprichtte], op het hoogtepunt van die oorlog tot de oorlog bijna voorbij was, hadden we slechts zeven viersterren.
Vandaag de dag hebben we 1,1 miljoen onder de wapenen, en we hebben er veertig. Iedereen die iets van het leger weet, weet dat dit soort overhead corrumperend is, het is onnodig, het verstopt en vertraagt de besluitvorming, het zorgt voor slecht beleid.
Dus, ik denk dat we in die zin een bananenrepubliek zijn, en we hebben heel veel mensen die rondrennen als generaals die heel veel medailles dragen, die niets te maken hebben met het bestrijden van iemand die onder vuur ligt of iemand vermoorden of dapper te zijn, maar omdat ik te maken had met, zoals, ik was in het theater toen dit gebeurde, en ik was hier toen dit gebeurde, en mijn collega-generaals beloonden me met meer onderscheidingen. Het is vernederend; dit is een verschrikkelijke puinhoop die moet worden aangepakt.”
Het tweede fragment (vanaf 20.11 min.):
“[Interviewer vraagt: Ik wil u meenemen naar een jaar of twee geleden. Heeft president Trump het Pentagon bevolen om een aanzienlijk aantal van onze troepen terug te sturen naar Afghanistan, en weigerde het Pentagon om aan dat bevel te voldoen?] [Antwoord:]
Wat er gebeurde was het volgende: de president had, zoals u weet, in 2017 voor het eerst een poging gedaan om onze troepen uit Afghanistan terug te halen. Hij belegde in de zomer van juli een vergadering in het Witte Huis. Alle grote mannen van defensie waren daar, Mattis, zijn Nationale Veiligheidsadviseur destijds McMaster, andere hoge militairen, adviseurs, het kabinet, en de president zen dat ik denk dat we daar lang genoeg zijn geweest, we bereiken niets, en ik denk dat we eruit moeten.
En de hele groep stond op en belemmerde zijn wensen, zei nee, je kunt niet weggaan, de wereld zoals we die kennen zal eindigen, we zullen offers hebben gebracht en we zullen niets hebben gewonnen, en hij zei dat we al niets hebben. Wat krijgen we ervoor? Hoe profiteren we hiervan?
Waarom zijn we daar? Waarom zijn de regionale actoren niet betrokken? Dat wilde natuurlijk niemand horen, dus hij gaf het op. Hij probeerde het nog een paar keer, en toen werd ik uiteindelijk naar het Witte Huis geroepen, dit zal 9 november zijn geweest, en kreeg te horen dat ze de minister van Defensie hadden verwijderd en dat ze een nieuwe tijdelijke minister aanstelden [Dit was vlak na de Biden-Trump-verkiezingen.] Hij had Esper ontslagen, Esper stond altijd in de pas met Milley [voorzitter van de gezamenlijke stafchefs], die toch altijd de touwtjes in handen had. …
Ze wilden geen einde aan het conflict. En er was Mitch McConnell en alle anderen op de Hill aan de rechterkant, en de meeste mensen aan de linkerkant, die allemaal 100% aan boord waren om dit conflict gaande te houden en daar voor altijd aanwezig te zijn.
En ik werd binnengeroepen en mij werd gevraagd om een ontmoeting te regelen met de nieuwe tijdelijke minister en John McIntee [directeur van het presidentiële personeelsbureau van het Witte Huis] met een lijst van taken die ik moest uitvoeren als senior adviseur van de nieuwe minister van Defensie, en ik zei dat er maar één man is die troepen uit Afghanistan kan terugtrekken, en dat is de minister van Defensie. Dus ging ik terug en vertelde ik de minister van Defensie de volgende dag, en ik zei … misschien [nummers] 1 of 2 op deze lijst [namelijk] specifiek Afghanistan, we zouden dat kunnen laten gebeuren.
Het is denkbaar dat we ook troepen uit Syrië en Irak kunnen verwijderen, dat is relatief eenvoudig, je zou snel weg kunnen gaan, maar ik zei verder, ik denk niet dat we dat zouden kunnen doen. En hij stemde toe. En ik zei trouwens, meneer de minister, ik denk niet dat u dit zou kunnen doen zonder een direct bevel van de president, dat móet. U bent waarnemend minister. En hij zei dat ik denk dat je gelijk hebt. En ik zei dat ik hem een opdracht zou bezorgen.
En dus ging ik weg, en ik belde naar het Witte Huis, en we hadden dit de avond ervoor besproken, en ik zei dat we een opdracht moesten hebben. En ze zeiden wat behelst de opdracht? En ik stelde het op, ter plekke via de telefoon, gaf ze instructies. En ik zei laat het me weten als je nog iets nodig hebt. Een paar uur later, ongeveer vijf uur ’s middags, krijg ik een paniekerig telefoontje van een van de NSC-medewerkers met de vraag wat de juridische autoriteiten zijn? En ik zei: haal een presidentieel besluitmemorandum uit de archiefkast. Zijn autoriteiten onder de Grondwet [zijn er]. En daarnaast helpt het u bij de distributie, laat u zien wie de opdracht moet ontvangen.
Dus, zei hij, oké, ik snap het, heel erg bedankt. Ik heb nooit meer iets gehoord, tot donderdagmiddag [12 november 2020] en ik kreeg te horen dat … de president het bevel had ondertekend. Ik had gehoopt dat we een concept zouden krijgen, ik had ze gevraagd om een concept te sturen voordat het definitief werd, maar het ging allemaal vanzelf, [ze hadden] een aantal data veranderd, maar in wezen zei het dat alles uiterlijk 15 januari zou worden. En onthoud dat terugtrekken uit Afghanistan in de winter altijd een heel goed idee was, omdat in de winter alle mensen die je anders zouden kunnen hinderen in de bergen zijn, naast stenen in hun grotten.
Ze dwalen niet rond in de open lucht. Het is het dieptepunt in het zogenaamde vechtseizoen…. Nou, helaas, wat er gebeurde, was dat hij deze deadline van 15 januari schreef, iemand [onmiddellijk] [het] naar de Senaat smokkelde, en ik denk dat Mitch McConnell gek werd, [zeggend] dat we niet zomaar kunnen vertrekken, dit is onmogelijk , en vervolgens krijgt Milley dit te pakken, [en zegt] dit mag niet gebeuren!, We verlaten Afghanistan niet!! En er was een grote pow-wow in het Witte Huis en alle directeuren waren daar, en de president bond in.”
Biden kwam op 20 januari 2021 in het Witte Huis en stelde een deadline van 1 mei 2021 vast, wat zo ongeveer het slechtste seizoen was om het te doen, maar de slechtste tijd om het te doen was toen het Amerikaanse regime het daadwerkelijk deed, namelijk 6 Juli 2021. Het probleem met de Amerikaanse regering is niet alleen dat ze slecht is (bijvoorbeeld door de olie van Syrië te stelen), maar ook dat ze incompetent is – in alle opzichten behalve het dienen van de verlangens van de Amerikaanse miljardairs in beide politieke partijen.
