Waar zijn we mee bezig?

NRC houdt ons voor dat de ‘nieuwe morele leiders’ jong en vrouw zijn. Bij een foto van een kind dat op school zou moeten zitten, maar is gemobiliseerd voor ‘het klimaat’. Uit Moskou kwam onlangs het horror-bericht dat ouders hun kleuter tijdelijk aan een ‘activist’ hadden afgestaan, om zo te verhinderen dat hij aangehouden zou worden.

Westerse media en ‘Regime-Change’ specialisten zwepen in Hong Kong jongeren op om een rokende sintel te maken van die ooit zo welvarende stad die hun ouders en grootouders met hard werken hebben opgebouwd, met koppen als: ‘Vechten omdat je weet dat het je opdracht is’. Opdracht van wie? Media leuren met foto’s van ‘zielige kinderen’ om oorlogen en ongebreidelde migratiestromen te legitimeren.

Op welk moment hebben we de keuze gemaakt om doelbewust kinderen, vrouwen, en andere groepen met kenmerken die er niet toe doen voor ons ‘politiek correcte’ karretje te spannen? Wat is er gebeurd met feiten, bewijzen, argumenten en elementaire principes, vastgelegd in wetten?

Mevrouw Thunberg, zestien jaar oud, is per zeilboot vertrokken van het moreel en economisch zinkende Engeland naar het ‘hellegat’ aan de overkant van de oceaan, waar uiteenlopende groepen met hun eigen ‘kenmerken’ slachtpartijen aanrichten, om daar een ‘klimaatconferentie’ bij te wonen. De zeskoppige bemanning van haar privé-Vikingschip vliegt daarna weer terug, en wordt in New York afgelost door zes verse bemanningsleden die worden ingevlogen. Complete kolder! Onderwijl staat ze fier afgebeeld met Duitse ‘activisten’, in meerderheid vrouw, waarvan één gemaskerd, maar wel op blote voeten.

Wat voor missionarissen zijn dat?

Op enig moment zijn we moe geworden van ‘steeds weer die discussies’. Op golven geleend geld kochten we ons kleurenblind in China, en lieten we ons de goedkope olie goed smaken. Het ‘gezeur’ lieten we voor wat het was. Tot op het wetenschappelijke niveau verdwenen feiten en argumenten naar de achtergrond, ten faveure van de ‘consensus’, waarmee ‘gedragsbeïnvloeding’ belangrijker werd dan al het andere. De wetenschap als placebo.

Geen wonder dat iedereen het ineens heeft over ‘beïnvloeding’ door ‘Moskou’. Mensen kunnen niet meer voor zichzelf denken, al zouden ze willen. Ze laten zich op sleeptouw nemen door kleuters, en mensen die te koop lopen met hun sekse, ras, ‘geaardheid’, kleding of opulente levensstijl. Het hele concept van een ‘ideeënwereld’ die leidend zou moeten zijn, waarbij we weg moeten blijven van schijnvertoningen, omdat dat onze ‘zaak’ geen goed doet, is in korte tijd weggevaagd. Waar mensen zich voor laten staan op een ‘idee’, gaat het niet om een idee, maar om een fantasmagorie. Een betovering. Een zinsbegoocheling. Een toverlantaarn.

Als je belangstellend vraagt aan iemand met zo’n waanzinnig visioen: ‘Maar hoe gaat dat werken dan?’, of ‘Wie gaat dat betalen?’, heb je zelfs goede kans dat diegene boos wordt. Hoe durf je hun sprookjeswereld te verstoren met je praktische geneuzel! Daar zijn pappa en mamma voor!