Indignatie redactie 
Waarom al deze Trump-hysterie?, Amerika zal niet afdalen in een autoritaire staat.
Er is een gigantische stortplaats aan woorden over het onderwerp Donald Trump gedumpt. Ik haat het om iets toe te voegen aan de stapel, maar ik heb het gevoel dat het moet. Maar in tegenstelling tot de meeste deelnemers aan deze industriële ramp heb ik geen zin om Trump te prijzen of hem te begraven. Wat ik wil is duidelijkheid.
Het woord dat het vaakst met Trump wordt geassocieerd is ‘autoritair’. Van de New York Times , Atlantic en Economist tot de Guardian , Vanity Fair en Politico wordt ons, met rituele herhaling, verteld dat Trump de tweede komst is van Hitler of Mussolini, een aspirant-dictator die graag zijn tegenstanders naar de grote Amerikaanse goelag wil drijven. . Natuurlijk raken mensen in paniek. Ik wil ze kalmeren. Met zo weinig mogelijk woorden ga ik laten zien dat de combinatie van Trump en autoritarisme een onmogelijkheid is.
Wat is eigenlijk een autoritair persoon? Het woord is flauw. Het kan gaan om iemand die graag zijn zin doet, of om iemand die jou dwingt de dingen op zijn manier te doen. Omdat we met extreme emoties te maken hebben, hanteer ik een harde definitie: een autoritaire, laten we zeggen, is een feitelijke of toekomstige dictator.
Als je verwacht autoritair te worden, moet je absolute controle uitoefenen over een belangrijk overheidsinstituut, zoals het leger (Franco, Peron, Pinochet) of een massabeweging met een paramilitaire vleugel (Lenin, Mussolini, Mao). Geen van beide voorwaarden is van toepassing op Trump.
Elke federale instelling is fel tegen hem gericht. Wat zou er gebeuren als Trump de FBI of de 101st Airborne Division opdracht zou geven om op Democraten te schieten? Er zou homerisch gelach plaatsvinden. En als Trump ergens buiten de 18e hole van Mar-a-Lago een militie traint, heeft zelfs de Times daar niet van gehoord.
Het conservatieve establishment heeft af en toe een autoritair regime gecoöpteerd als bolwerk tegen links. Dat was Hitlers brug naar de macht. Maar de Republikeinse en conservatieve elites renden hier gillend naar de deur zodra Trump de nominatie in 2016 won. Ze bedachten de term ‘Never-Trumper’: als het op het presidentschap aankomt, geven ze de voorkeur aan de hele bevolking van de Verenigde Staten boven de boze Oranjeman.
Wat voor soort persoon wordt autoritair? Nou ja, het lijkt misschien leuk, maar autoritarisme is echt hard werken. Je moet in de bloei van je leven zijn, in de dertig of veertig (Lenin, Stalin, Mussolini, Hitler, Franco, Mao, Castro). Zeer zelden wordt aan een uitzonderlijk persoon als Caesar begin vijftig de letterlijke dictatuur toegekend (de Romeinen hebben het hele idee uitgevonden). Er is echter sprake van een duidelijk geval van leeftijdsdiscriminatie: geen enkele zeventiger heeft ooit de baan gekregen.
De autoritaire persoonlijkheid is voorstander van slimme manipulaties en samenzweringen. De beste van de klas was Stalin, die de puur administratieve functie van secretaris van de Eerste Partij bekleedde, maar de totale macht greep door overal loyalisten te zaaien. Trump, een bouwer van gebouwen, een taak met een begin en een einde, kan nauwelijks vooruit denken van ontbijt tot lunch. Dit is een leven dat zich afspeelt in het Korte Aandachtsboog Theater.
Trump heeft vóór zijn verkiezing nooit met een permanente bureaucratie te maken gehad. In plaats van een machiavellist te zijn, bleek hij een simpele ziel te zijn – of, als we aardig willen zijn, een naïef – die voortdurend door zijn eigen bureaucraten werd laten struikelen en te slim af was. Zelfs als je een van de tien mensen op aarde bent die nog steeds geloven dat de Hunter Biden-laptop een Russische hack was, moet je toegeven dat het onvermogen om dat verhaal te beëindigen een slechte weerspiegeling is van de samenzweerderige vaardigheden van Trump.
Toch weet ik wat sommige politieke depressieve mensen zullen denken – en ze hebben het mis. 6 januari was geen opstand die erop gericht was Trump als hoofdautoritair aan te stellen. Tijdens een opstand schieten mensen met geweren op elkaar en velen van hen sterven.
Bij het vuurgevecht om Augusto Pinochet tot El Supremo te bekeren, kwamen 3.000 Chilenen om het leven. Dat is een opstand. Op 6 januari stierf slechts één persoon: een jonge vrouw die werd neergeschoten door een politieagent van het Capitool terwijl ze probeerde door een deur naar de kamer van het Huis in te breken. Ze was ongewapend, net als de rest van de overtredende menigte. Er bestaat niet zoiets als een ongewapende opstand.
Wat kan ik nog meer zeggen om de onrustige mensen gerust te stellen? Zullen we het hebben over de Trump-retoriek? Om een uitspraak van Hillary Clinton te gebruiken: Trump zou zonder enige twijfel naar een heropvoedingskamp gestuurd moeten worden dat geleid wordt door Miss Manners. Maar we hebben het hier over autoritarisme. Nu heb ik, zowel als kind in Cuba als in mijn professionele leven, het genoegen gehad hele toespraken van Fidel Castro bij te wonen.
Ik bedoel, ik heb de vrijheid gediend door elke hoest en gemompel te ontcijferen die een bebaarde autoritair in een tirade van vier uur kon uiten. En zeg wat je wilt over de retoriek van Trump, je kunt er zeker van zijn: hij is geen Fidel Castro.
Je doet Trump geen pijn door hem een autoritair te noemen. Hij lijkt op een van die stierenolifanten, bedekt met een huid van enkele centimeters dik en vol littekens. ‘Autoritarisme’ zal zijn zintuiglijke apparaat niet eens bereiken. Maar tientallen miljoenen Amerikanen stemden op de man. Als je volhoudt dat Trump autoritair is, als je blijft volhouden dat hij de grootste bedreiging ooit is voor onze democratie, dan portretteer je deze kiezers als dwepers die op kippenvel trappen – en je weet heel goed dat dat niet zo is.
Het zijn je familie, vrienden en buren. Mensen in deze categorieën zijn misschien niet zo betrouwbaar behulpzaam als bijvoorbeeld een goede hond, maar slechts zelden zijn ze betrokken bij het omverwerpen van constitutionele normen.
Dus ontspan. Trump is te oud, te geïsoleerd en te adhd om een kans te maken op de dictatuur – en als hij het zou proberen, zou het resultaat eerder een komedie dan tirannie zijn. Wil je je nog steeds aansluiten bij het anti-Trump-verzet? Hé, dat is geweldig. Wil jij de strijd aangaan tegen het autoritarisme? Ik ben daar bij jou. Haal die twee gewoon niet door elkaar. Ik beloof je dat het je helderder van geest en gezonder van lichaam zal maken, en het zal ons de vrijheid geven om onze politici te gaan aanspreken met de gemene namen die eigenlijk wel passen.
