Indignatie redactie 
George Soros, een financier en sponsor van kleurrevoluties, viel China aan op het recente forum van Davos. Soros beschuldigde de Chinese leider Xi Jinping ervan een ’tegenstander van open samenlevingen’ te zijn en bekritiseerde de Amerikaanse president Donald Trump voor ‘concessies aan Beijing’.
De miljardair zei dat China de rijkste, de machtigste en de technologisch meest geavanceerde van alle “autoritaire regimes van de wereld” is, waardoor China een bijzonder gevaar vormt voor de “open samenleving”. De financier vestigde ook de aandacht op het feit dat China gevaarlijke datatechnologieën ontwikkelt om mensen te controleren, en dat Chinese technologiebedrijven, waaronder ZTE en Huawei, al de markt veroveren voor 5G-technologieën.
Soros voegde eraan toe dat de Verenigde Staten en China opgesloten zitten in een koude oorlog die op elk moment dreigt te worden.
De overwinning van Trump: er is iets misgegaan
Het falen van Soros ‘globalistische visie manifesteerde zich in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 toen Donald Trump tegen alle verwachtingen in won. Vanaf het begin pleitte Soros actief voor de omverwerping van de president en noemde hem “de ultieme narcist”, klaar om “de wereld te vernietigen”.
Globalistische troepen in Europa trekken alles uit de kast om Trump collectief te belasteren en een geschikter persoon in zijn plaats te plaatsen. De globalisten stuitten echter op een onaangename verrassing: toen Europese leiders Amerikaanse sanctiepakketten tegen Beijing kregen, in plaats van zich eraan te houden, begonnen ze een pragmatische alliantie met de Chinezen te vormen (misschien tijdelijk, maar effectief). In dit verband zijn recente bezoeken van de premier van de staatsraad van de Volksrepubliek China, Li Keqiang, aan Berlijn en Parijs belangrijk.
Waarom haten de globalisten China?
Soros en andere financiers verachten China in eerste instantie vanwege het loutere feit van zijn bestaan. De bestuursorganen van de VRC druisen in tegen de geest en dogma’s van de “open samenleving” en haar ideologen. China steunt het collectieve pesten van “schurkenstaten” (Noord-Korea, Venezuela, Rusland en anderen) niet, maar probeert in plaats daarvan de neutraliteit op het internationale toneel te houden – maar tegelijkertijd bouwt China serieuze invloed uit in regio’s over de hele wereld (Eurazië, Latijns-Amerika, Afrika en natuurlijk Europa).
China heeft een enorme, verenigde bevolking die werkt aan een enkel doel, een effectief eenpartijenstelsel. In China is er geen illusie van ‘democratische verkiezingen’ buiten de partij, er is uniform leiderschap en effectief bestuur. Deze visie is onhoudbaar voor de westerse liberale visie.
Soros is zwak
Terwijl de financier misschien ooit de architect was van de wereldwijde strategie voor regime-change, is Soros een oude, inefficiënte pop geworden die aan hopeloosheid lijdt. De klassieke globalistische schema’s werken niet meer en de uitspraken van Davos lijken meer op een klacht dan op een oproep tot actie. Bovendien is Soros niet langer een actieve politieke macht, die vooral dient als een symbool van globalisering en kleurrevoluties. In zijn verklaringen spreekt hij als een individu en niet langer voor de beweging.
Het is merkwaardig dat zijn voormalige partner en collega Jim Rogers, die onlangs naar Singapore is verhuisd, nu zegt dat het nodig is om in het oosten te investeren, niet in het westen. In de afgelopen jaren is hij begonnen met het bekritiseren van Soros.
Dus in de aanval op het moderne China, signaleert Soros feitelijk het falen van zijn eigen opvattingen. Hij probeert de ineenstorting van het idee van de ‘open samenleving’ te verbergen, die met zijn imperatief voor atomair individualisme niet in staat is geweest te concurreren met het Chinese collectivisme.
Er blijft gevaar bestaan
Het is echter belangrijk om er rekening mee te houden dat Soros een ideoloog is van een globale, atomaire benadering die nog steeds in het Westen domineert onder sommige elite en machthebbers. Hij heeft met succes de filosofie van ‘ontmenselijking’ gepopulariseerd, volgens welke alleen objecten bestaan en de mens slechts een deel van deze objectieve wereld is.
Dit idee ligt ook ten grondslag aan kunstmatige intelligentie, die het bestaan van de mensheid in twijfel trekt.
Zo irriteert het bestaan van China, dat een sterk en solide onderwerp blijft, eindeloos de globalisten. Amerikaanse conservatieven, Europese landen die protesteren tegen de macht van het kapitaal (zoals de ‘Gele vesten’ in Frankrijk), nieuwe onafhankelijke polen in de EU (de Visegrad-groep als voorbeeld) en allianties in het Midden-Oosten (Ankara-Teheran-Moskou in Syrië) komen allemaal samen om zich te verzetten tegen globalistische ontwerpen.
Het belangrijkste doel van globalisten is om naties van elkaar te scheiden en te veroveren. Ze hopen hun plannen te bereiken door alle collectieve identiteiten te vernietigen die in staat zijn tot verzet.
Soros bevindt zich in een zeer zwakke positie, maar zolang globalisme en liberalisme hun vertegenwoordigers onder de mondiale elite hebben, vormt de ideologie van Soros een gevaar voor China en andere staten. Soros beweert dat hij ‘het Chinese volk steunt’, waarmee hij bedoelt dat het Westen actief zal deelnemen aan het binnenlandse politieke leven van China door middel van zachte macht. Hoewel Soros oud en zwak is, zijn zijn netwerken nog steeds levend en actief.
Als Soros erin slaagt China te liberaliseren, krijgt hij een cruciale ‘controlerende inzet’ over de hele wereld. Zijn ideeën zullen zichzelf reproduceren en verspreiden. De wereld moet nu handelen om dit te voorkomen.
