Waarom het liberale internationalisme de mondiale strijd voor de toekomst al heeft verloren
Indignatie redactie
5 min. lezen
De Russische president Vladimir Poetin heeft op 27 juni een interview gehouden met de krant Financial Times in Londen, waarin staat dat het liberale internationalisme nu giftig is en op sterven na een volledig voorspelbare golf van verontwaardiging in het Westen. Maar Poetin wist wat hij deed en zei en natuurlijk had hij volkomen gelijk.
De Russische president heeft unieke geweest uit de 21 ste wereldleiders niet alleen voor het nemen van een lange uitzicht van de gebeurtenissen – de meeste politici aan de macht voor meer dan een paar maanden voorstellen dat ze doen dat. Maar Poetin heeft altijd heel duidelijk geweten waar hij zich bevindt in het grote continuüm van de Russische geschiedenis.
Poetin heeft voortdurend gezocht naar vreedzame samenwerking, partnerschap en goede relaties met het Westen – en bijna altijd afgewezen, behalve wanneer het Westen de hulp van Rusland hard nodig had. Maar bovenal heeft hij getracht de traditionele Russische waarden te behouden en nieuw leven in te blazen en een stabiele, welvarende en groeiende samenleving te creëren.
Na 20 jaar aan de macht heeft Poetin samen met zijn vice-premier en oude rechterhand premier Dmitry Medvedev een verbazingwekkende hoeveelheid vooruitgang geboekt om de gruwelijke morele, demografische, ecologische en psychologische schade terug te brengen die werd toegebracht door driekwart eeuw communisme. Toch blijft de taak monumentaal.
Boven alles herinnert Poetin, net als zoveel andere Rusland’s inzicht en omarmt het inzicht van Dostojevski dat de communistische nachtmerrie voortkwam uit het westerse liberalisme, ontketend en ongeremd. En hij ziet duidelijk dat sinds de val van het communisme en het einde van de Koude Oorlog in 1989-91, het internationale liberalisme met zijn onverzettelijke eisen van totale vrijhandel en totale, open grenzen, pop- en bevolkingsbewegingen een nieuwe donkere tijd van chaos heeft losgelaten over de lijdende mensheid.
De pathologieën van de internationale mensenhandel, handel in miljoenen jonge kinderen in seks ringen rond de wereld en de chaos, veroorzaakt door valuta-manipulaties en crashen economieën ne OW bereikt niveaus unimagined zelfs aan het eind van de 20 ste eeuw.
De “toekomst”, beseft Poetin, ligt bij sterke, coherente natiestaten zoals Rusland, China en anderen die macht en controle in eigen handen terugwinnen en constructief met elkaar willen samenwerken.
De westerse waanideeën van onbeperkte vrijhandel en open grenzen hebben alleen maar geleid tot chaos, armoede, onnodige oorlogen en de vernietiging van de veiligheid en stabiliteit van geavanceerde samenlevingen door onbeperkte en niet-gereguleerde migratiestromen. Alleen drugshandelaren, menselijke slaven en terroristen kunnen echt floreren in zo’n wereld – en inderdaad hebben ze dat.
Er was een diepe diepe ironie, Poetin, met zijn diepe gevoel voor humor duidelijk vertrouwd, door zulke dingen tegen de Financial Times te zeggen. Samen met de Wall Street Journal in New York City, het is één van de twee grote media pijlers van het liberale big business ongereguleerde credo – belichaamd in de hele 19 e eeuw door de boog-huichelaar William Ewart Gladstone.
Gladstone, oprichter en leider van de beroemde Britse Liberale Partij en vereerd als “de People’s William” was de erfgenaam van een enorm fortuin [met een waarde van miljarden in 21e- eeuwse termen] gemaakt door zijn vader John Gladstone, een van de grootste slavenhandelaren in de Havenstad Liverpool. En Gladstone zelf probeerde in de jaren 1860 de overwinning en het voortbestaan van de slavenhouderij in de Amerikaanse burgeroorlog aan te moedigen.
Ook het Verenigd Koninkrijk, de thuisbasis van het moderne seculiere liberalisme van de verlichting vanwaar het zich over de Verenigde Staten verspreidde, valt nu letterlijk uit elkaar in zijn conflict met de ook diep bezorgde Europese Unie. Poetin had daarom geen beter passend en ironisch mediaplatform kunnen kiezen om de ondergang van het seculiere liberalisme uit te spreken: en hij wist het.
Putiun ziet ook duidelijk dat Dostojevski gelijk had in zijn diepste, donkerste bereik van profetische visie. Want het liberalisme bloeide en verspreidde zich honderden jaren en beweerde dat het eerbied verspreidde, diversiteit respecteerde en de waarheid koesterde. Maar vandaag in het Westen heersen zijn aanhangers over kolossale mediaconglomeraten en Deep State enorme bureaucratieën die routinematig alle waarheden, scepticisme, alternatieve opvattingen en argumenten ongemakkelijk en bedreigend begraven en verpletteren.
Het historische bewijs, in werkelijkheid overweldigend dat landen floreren en snel groeien in welvaart wanneer hun industrieën en landbouw worden beschermd tegen oneerlijke en gemanipuleerde buitenlandse concurrentie, wordt eenvoudigweg niet in het Westen onderwezen: het is uitgestorven.
De geschiedenis van de noodlottige Noord-Amerikaanse Vrijhandelsovereenkomst (NAFTA) uit 1994 van president Bill Clinton is voor iedereen duidelijk: het heeft niet geleid tot welvaart in de Verenigde Staten en Mexico, maar heeft een nieuw donker tijdperk van criminaliteit, drugs, criminele uitbuiting en verschrikkingen van tienergangen ontketend en burgeroorlog tegen beide landen die lijden.
Maar wanneer zeldzame individuen opstaan zoals Poetin of de Amerikaanse president Donald Trump en deze voor de hand liggende realiteit verklaren, worden ze onmiddellijk onderworpen aan golven van hysterische haat.
De Big Lie-nachtmerries die zo duidelijk zijn voorspeld door Yevgeny Zamyatin en George Orwell bloeien moediger dan ooit – maar in Londen, Washington en New York, niet in Moskou of Beijing.
Toch sterft de grote leugen aan zijn voeten: het heeft leed, ellende, onzekerheid en zelfs angst aan de bevolking op wie de toegewijden hun geloofsbelijdenissen hebben opgelegd, losgelaten, ongeacht de duidelijk uitgesproken democratische wil. Overal in de westerse wereld, en wat dat betreft in Japan en India, zijn er populistische, nationale leiders naar voren gekomen die de suïcidale principes van open grenzen, onbeperkte handel en immigratiestromen proberen te trotseren die de supranationale instellingen van de afgelopen 75 jaar proberen hen op te leggen.
Deze leiders proberen niet via de wereld een nieuw donker tijdperk van chaos en oorlog binnen te gaan: ze doen integendeel hun uiterste best om dit te voorkomen.
Poetin staat niet alleen in de wereld: hij spreekt voor deze geweldige en opkomende nieuwe constructieve consensus. Maar de krachten van duisternis en chaos, die zich voordoen, zoals het Nieuwe Testament ons waarschuwde, terwijl boodschappers van licht vastbesloten blijven hun leugens opnieuw op te leggen.
