Indignatie redactie 
De kapitalistische wereld is in verval. Het westen rot. Woede en nihilisme stromen uit het imperialistische rijk waarvan de burgers gefrustreerd zijn; niet in vrede met zichzelf.
Imperialistische Noord-Amerika en Europa zijn woedend op de landen als Venezuela en Cuba omdat hun denkers en leiders de verschrikkelijke achteruitgang van waarden blootleggen die uit de neokolonialistische en historisch imperialistische landen stroomt.
Maar het zijn China en Rusland die vooraan staan ondanks de westerse natie en hun propagandisten. Het is nu allemaal grotesk. Rusland dat de wereld van het nazisme heeft gered en dat heeft bijgedragen aan de dekolonisatie van tientallen naties, is nu ‘minst geliefd land’ in Europa. Duitsland, dat miljoenen Joden, Roma, Slaven en anderen heeft vermoord, is het meest populair. In het Westen lijkt het niemand iets te kunnen schelen dat Duitsland nog steeds zulke naties als Venezuela plundert, terwijl het zijn industriële en bankkracht gebruikt om weerloze naties hun rijkdommen te ontnemen.
China, een machtig communistisch land, (of noem het een ‘socialistisch land met Chinese kenmerken’), wordt bespot en vernederd door westerse propaganda. Arrogantie van de Europese en Noord-Amerikaanse indoctrinators en de meeste van hun slaafse pseudo-intellectuelen, van het zogenaamde centrum aan de rechterkant, kent geen grenzen. De meeste lijden aan ongeneeslijke superioriteitscomplexen. Ze vinden dat ze het recht hebben om China te beoordelen; om ervoor te beslissen, of het “echt” communistisch is of niet, en of het op de juiste weg is.
China is rustig, sommigen zouden zelfs een timide natie kunnen zeggen. Hoe machtig het ook is geworden, het probeert alle conflicten met zijn zelfbenoemde tegenstanders op een harmonieuze manier op te lossen. Het valt niet aan en het provoceert niet. Historisch gezien zorgt het voor het welzijn van zijn periferie, en zelfs voor het welzijn van verre landen. Millennia lang ging de wijsheid als volgt: “als de buren het goed doen, zal het China zelf ook goed doen”.
Chinese leiders en Chinezen zijn ervan overtuigd dat als de hele wereld voorspoedig zou worden, China hiervan zou profiteren. Dat is de essentie van het BRI (Belt and Road Initiative), dat vaak wordt gedefinieerd als de “Nieuwe zijderoute”.
Natuurlijk is het niet zo eenvoudig als dit, maar in wezen is het zo. New Silk Road is het vlaggenschip van het Chinese internationalisme. Ik zag China ‘in actie’, onder meer in Afrika en Oceanië, en ik ben enorm onder de indruk. Ik ben een anti-imperialist en een internationalist, daarom steun ik China resoluut!
***
In toenemende mate beschouw ik mezelf als een communist en een internationalist, geen ‘marxist’. Karl Marx was een historische, Europese figuur, een goede analist en criticus van het oude, vroege kapitalistische regime. Hij was vooral bezig met het Europese systeem, zonder veel energie te gebruiken om het kolonialisme en het imperialisme aan te vallen. In de laatste honderden jaren was het meest afschuwelijke probleem de westerse plundering van de planeet door het westen. Marx besteedde er niet veel aandacht aan.
Landen als de Sovjetunie en de Volksrepubliek China, die degenen verdedigen die weerloos zijn, worden consequent en zeer professioneel gedemoniseerd door Londen, Parijs, Berlijn en Washington, waanzinnig gesmeerd als “gelijk aan de fascisten”, terwijl het duidelijk is dat de enige eerlijke vergelijking zou kunnen worden gemaakt tussen het nazisme / fascisme en het Europese en Noord-Amerikaanse kolonialisme, of beter gezegd, het neokolonialisme en het imperialisme.
Terwijl het zijn eigen socialistische systeem perfectioneerde, heeft China veel geleerd over de fouten die de Sovjet-Unie heeft gemaakt. Het gaat ze niet herhalen. Degenen onder ons die dicht bij de Academie voor Sociale Wetenschappen, of bij de vooraanstaande Chinese universiteiten en media zijn, doen ons best om de fouten te verklaren die zijn begaan in zowel de Sovjetunie als het zogenaamde Oostblok. Op basis van de analyses van zijn eigen verleden en van andere socialistische landen, vecht China zowel voor het voortbestaan van de wereld als voor de verbetering van de levensstandaard van zijn eigen volk.
Ik hou van haar aanpak; Ik ben er trots op deel uit te maken van het ‘proces’. En ik steun China met mijn hele hart omdat ik weet dat als China valt, als het wordt vernietigd door het imperialistische Westen, dit het einde zou zijn van alle hoop op onze menselijkheid. Het Westen heeft al aangetoond wat het met de planeet zou doen, als het zou worden toegestaan om ongehinderd over de miljarden levens van mensen te blijven regeren.
Verenigd, geallieerde, China en Rusland creëren een krachtig blok van onafhankelijke landen. Direct en indirect verdedigen ze die goede landen die door het Westen worden geantagoneerd, gewelddadig of zelfs geterroriseerd. Beide landen profiteren van de samenwerking. Nu profiteren ook tientallen landen op alle continenten.
Ik hou van wat ik zie. Er hangt hoop in de lucht. Het is mooi. Het zit vol optimisme. En daarom steun ik; daarom vier ik het 70-jarig bestaan van de Volksrepubliek China!
***
Het spreekt voor zich dat China wordt geïntimideerd en uitgelokt door bijna alle westerse landen, evenals hun klantstaten.
Het aanvallen van China is eigenlijk de meest lucratieve carrière geworden voor zowel de middelmatige journalist die werkt voor de massamedia als voor de mensen met een gebrek aan financiering over de hele wereld.
Redenen voor deze aanvallen zijn maar al te gemakkelijk te achterhalen: de Volksrepubliek China wint duidelijk op alle gebieden en gebieden, zowel over het imperialisme als over het primitieve kapitalisme: ideologisch, intellectueel en sociaal.
Met slechts een fractie van het BBP per hoofd van de bevolking (vergeleken met het Westen), elimineert China extreme armoede. De infrastructuur is nu beter dan die in het Westen. De vooruitgang op het gebied van ecologie kan door geen enkel ander deel van de wereld worden geëvenaard. De creativiteit op het gebied van cultuur en wetenschap is kolossaal. Het leven van het Chinese volk verbetert dramatisch. En het is heel moeilijk om het niet op te merken, het leven van de mensen in de landen die met China werken, wordt ook veel beter.
Meer voor de hand liggend wordt dit alles voor de mensen wereldwijd, meer geschokt krijgen de traditioneel kolonialistische en imperialistische landen. Ze kunnen de wereld niets bieden, omdat hun economieën en culturen al vele eeuwen lang op plunderingen zijn gebaseerd. Ze kunnen niet stoppen, hervormen, werken om de wereld te redden. En dus is alles wat ze kunnen doen om ervoor te zorgen dat de status quo prevaleert, China en Rusland besmeuren; twee vastberaden zussen die meedogenloos werken aan een veel betere planeet.
Decennia lang probeerde China een compromis te sluiten, het Westen te sussen. Het heeft al het mogelijke en onmogelijke gedaan om direct of indirect conflict te vermijden. Pas recent realiseerde het zich dat de enige uitkomst die het Westen zou accepteren zou zijn als China zou knielen, zich zou overgeven en zijn systeem “Socialisme met de Chinese kenmerken” zou opgeven.
En dit is onaanvaardbaar voor zowel de regering in Beijing als voor de bevolking van China.
Dat is de reden waarom de parade op het Tiananmen-plein, op 1 oktober 2019. Daarom is de duidelijke boodschap aan het Westen: Chinees systeem niet te koop. China gaat niet buigen. Daarom zijn de nieuwe wapens geïntroduceerd, ontworpen om iedereen af te weren die de VRC zou durven aanvallen.
In Rusland zeggen ze: wie met het zwaard komt, zal sterven uit het zwaard.
China begreep duidelijk de wijsheid van deze waarheid.
Natuurlijk verwelkomt China vrienden met open armen. Het helpt mensen in nood. Het probeert een betere wereld te bouwen.
Maar het zal nooit meer aanvallen, intimidaties en naakt racisme tolereren. In het verleden werd het bezet, wreed en vernederd. Nu, na 70 jaar van een enorme sprong voorwaarts, onder leiding van de Communistische Partij, is China zelfverzekerd, sterk en trots.
Ik ben dol op dit vertrouwen. Ik bewonder wat China doet in binnen- en buitenland.
Daarom vier ik samen met het Chinese volk het 70-jarig jubileum van hun socialistische moederland. Daarom werk ik dag en nacht om al die geweldige prestaties van de meest dichtbevolkte natie op aarde aan de wereld te laten zien.
Ik geloof ook dat de unie van China en Rusland de laatste hoop voor onze mensheid vertegenwoordigt. Ik was getuige van het lijden van mensen op alle continenten; slachtoffers van het westerse imperialisme. Ik koop zelfs geen seconde de propaganda dat “alle naties hetzelfde zijn en als ze sterk genoeg zijn, ze de wereld met dezelfde wreedheid plunderen als Europa en Noord-Amerika al die eeuwen doen”.
Ik ben niet zo geïnteresseerd in het lezen en luisteren naar de eindeloze analyses van de westerlingen over China. Ik ben geïnteresseerd in wat het Chinese volk te zeggen heeft over hun land!
Nu, 70 jaar na de overwinning, is de Chinese natie nog steeds verenigd. En de naties die door het Westen van alles zijn beroofd, durven nu te hopen, voor het eerst in vele generaties.
Dat is de reden waarom ik de natie groet die de wereld verandert en die op 70-jarige leeftijd er zo jong, vriendelijk en vol optimisme uitziet en voelt!
